Kahraman Tazeoğlu

[vecd_ 166]

İyi değilim aşkım.

Umutsuzca uyanıyorum sabahları.

Güneş yüzüme vurdukça daha bir karanlık oluyor günlerim.

Kahvaltı saatlerimi hep kaçırıyorum.

Bilirsin sigara iştahımı kesiyor.

Öyle pek özenmiyorum üstüme başıma…

Ne geçerse elime giyiyorum.

Sen yoksun ya ‘’güzel görünüyorsun’’ demesinler istiyorum.

Yine en arka koltuğunda oturuyorum minibüsün yine camda oluyor gözlerim.

Sen tutmuyorsun ya elimi cebimden hiç çıkartmıyorum.

 

İyi değilim aşkım.

Herkes sana benziyor sanki…

’’saçı az daha kısa olsa biraz daha içten gülse..’’

daha çok benzeyecek olanları ayırıyorum.

Yoksun ya yokluğun da yepyeni senler arıyorum.

En zor geceler oluyor.

İzlediğimizi izlemiyorum, senin uyuduğun saatlerde uyumuyorum.

Olur ya bir rüyada karşılaşma ihtimali.

 

İyi değilim aşkım.

Unutuyor gibi yapıyorum.

Biriken yaralarımı acıtmasınlar diye hiç kanatmıyorum.

Seni de kan tutardı hani..

Bak görüyorsun bunu bile hatırlamıyorum.

 

İyi değilim aşkım.

Artık şiirlerimde yok süslü kelimelerle sana seslenecek.

Adının geçmediği cümlede O gitti diyerek, sevgiyi anlatmak çok zor oluyor çünkü.

Kağıda kaleme dokununca kömür değil, gözyaşım dökülüyor ya, ziyan oluyor sayfalarım.

Bir de Pazar günleri var tabi.

Hiç buluşmadığımız bir yerde hiç bilmediğin bir saatte seni bekliyorum.

Gelmen pekte anlam ifade etmiyor.

Ben seni beklemeyi hala çok seviyorum…

 

İyi değilim aşkım.

Daha bencil oldu duygularım daha çok ben demeyi, daha çok sabretmeyi öğrendim.

sayısız yalanlarla ‘’çok özledim’’ seni demeyecek kadar..

Yokluğunla aramda inanılmaz bir dostluk başladı.

Kimseyi almıyoruz aramıza..

bak benden başka sen, senden başkada düşüncem yok satırlarımda..

 

İyi değilim aşkım.

Hiç iyi değilim..

Bu saatten sonra sana ‘’dön’’ mü yoksa ‘’hoşça kal’’ mı demeliyim.?

[vecd_ 166]

Şimdi gidiyorsun

Git

Oysa senden tek bir damla istemiştim

Sana kocaman bir deniz sunmak için

Şimdi gidiyorsun

Git

Ne zaman başladı bu hikaye

Anımsamak zor

Gençtim

Hazırda fırtınalarım vardı dört nala sevdalarım

Komazdı öyle üç-beş nöbetleri

Geceler içimi acıtmazdı böyle

Bir insan bu kadar eksilebilir mi

Hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı

Bu şehrin biryerlerinde

Düşler ormanının gece bekçisi derdin sen ona

Gözlerinde gizledi o seni sen bilmedin

O adam bendim unuttun mu

Bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu

Seni unutamadı

İşin kolayına kaçmadım

Uğruna ölmedim yani

Uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep

Sen bunu da bilmedin

Ben bir bakışına bin anlam yükledim

Sen aşka kestirmeden gittin

Bir hayatın özetini bırakıp avuçlarıma

Şimdi gidiyorsun

Git

Bana karanlığın ne demek olduğunu öğretmeden

Bütün ışıklarımı söndürüyorsun

Bu cehennem cinayetlerini işliyorsun

Sonra bunlara intihar süsü veriyorsun

Yazıklar olsun yazıklar olsun

Susuyorsun susuyorum susayacaklarım bitmiyor

Hani sen sevdiğini

Yarı yolda bırakacak kadar yüreksiz değildin

Düşmemeyi öğretecektin nerdesin nerdesin

Uzun lafın kısası yoktur

Anlatacağım çok şey var

Hoyrat bir rüzgar gibi geldin

Aklımı hayatımı dağıttın

Şimdi gidiyorsun

Git

Daha ayrılığa bile çarpmadan

Aşk bize döndü

Bir yılan gibi soktun koynuma kimsesiz geceleri

Artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil

Ama sana dokunmak da yasak bana

Göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır

Sen var ya sen

Allah kahretsin

Yani şimdi

Gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı

Yani şimdi başkaları mı sevecek seni

Ben saçlarını okşadığım zaman

Ellerin öksüz kalırdı

Şimdi gidiyorsun git

Kahraman Tazeoğlu

[vecd_ 166]

ayrılıkta vardı aşkın içinde. Her şey gibi…

Çok seven de az seven de

bir gün giderdi Herkes gibi.

Hayat Bana Birşey Daha Öğretti;

aşk her şeydir ama her şey Aşk değildi…

[vecd_ 166]

Çok vagonlu bir trende her istasyonda yeniden başlayan çok seferli bir yolculuktur yalnızlık! Yalnızlık sana gelirken yolları günlerin ardında bitirmek; senden giderken yollarda “ömrümü” bitirmektir

[vecd_ 166]

Sen bir kitap kapağı gibi kapamışken adımı ben her sözcükte seni okuyorum harf harf

[vecd_ 166]

Kopacak bir aşkı hiçbir köprü bağlayamaz, sonsuzluğa kadar yürünecek bir aşka da hiçbir duvar engel olamaz. Ya adam gibi kal benimle, ya adam gibi git benden. Ulaşılmaz değilim, ama basit biri de olmadım hiçbir zaman. Bu yüzden değerimi bilmeyeceksen bana hiç ulaşma. Seni başkaları yakmış, islerini bana bulaştırma.

 

KIYISIZLAR

[vecd_ 166]

O kadar yabancıydın ki bana, kalbimde olmana rağmen, bilmediğin bir yerde gibiydin sanki. Ne bana ne de sende ki bana alışabildin. Beni de geri vermedin. Kendinle birlikte bitirdin. Şimdi hem sensiz, hem de bensizim.

Kahraman Tazeoğlu

[vecd_ 166]

Anlatabilmek, susmaktan geçer bazen. K.Tazeoğlu

 

[vecd_ 166]

Kalır gibi gidişlerini izledim önce, sonra gider gibi kalışlarını…
Ve anladım ki ne sen gidebiliyorsun ne ben kalabiliyorum. Öyle bir hayat yaşıyoruz ki şimdi; ağlamak gülmenin mahkumu, gülmek ağlamanın gardiyanı gibi sanki…

Kahraman tazeoğlu

 

[aslıhan 68]

Öyle muhteşem unut ki beni, hiçbir şey hatırlatmaya kıyamasın.