Siyaset Yapan, Askerlik Yapamaz/ Cemal Saygili

[cerrah 0]

Siyaset yapan, askerlik yapamaz

Cemal SAYGILI

İlk önce şunu belirteyim ki ben de ordumuzun Kuzey Irak"a girmesine taraftarım. Ban sorarsanız hem girmeli hem de durmamalı. Sonuna kadar da gitmeli. Hatta bir de Batı Trakya ya girmeli. Oradan da en az Selanik"e kadar gitmeli.

 

Ancak bu işler söylenildiği kadar kolay mı acaba? Bütün mesele girmekle bitiyor mu? İçinde yaşadığımız dünyada ve şartlarda bir ordu haydi deyince istediği yere girebiliyor mu?

 

Evet, gönül istiyor ama, bu biraz da güç ve imkan meselesi değil mi? 1. Dünya Harbinde olduğu gibi hayaller ve ihtiraslar uğruna hesapsızca maceraya mı atılmalıyız? Yoksa duyguları ve arzuları bir tarafa bırakıp enine boyuna, öncesini ve sonrasını defalarca düşünüp rasyonel bir şekilde mi hareket etmeliyiz?

 

Nerelere hizmet ettikleri bilinen bazı çevrelerin duygularımızı okşayarak tahrik etmeye çalıştıkları gibi hemen harekâta girişseydik bunun sonuçları neler olabilirdi? Kuzey Irak"a girip çıkmak meseleyi çözer mi? Çözerse şimdiye kadar neden çözmemiş? Yoksa, bu bize daha büyük ekonomik ve askeri maliyetler mi getirirdi?

***

Askeri uzmanların, emekli komutanlarımızın da belirttiği gibi girip çıkmak meseleyi çözmeyecek, sadece kendimizi tatmin edecek, öte yandan Türkiye"nin geleceği adına belki daha büyük komplikasyonlara neden olabilecek.

 

Çünkü bugünkü koşullar daha önceki koşullardan çok farklı. Önceki operasyonları yaptığımız dönemdeki dostlarımız(!) bugün düşman safındalar artık. Ne ABD"si, ne İsrail"i, ne de Kürt gruplar artık yanımızda değil.

 

Durumun bu hale gelmesinde de aslında birinci derecede askerler sorumlular. Kuzey Irak"taki durumu şekillendirebileceğimiz koca bir 20 yılı heba ettik.

 

Elbette başka faktörler de vardı. Ama, bugünkü duruma gelişte bizim politikalar yönünden askerler temel rolü oynadılar. Hepimizce malum nedenlerden dolayı siyasilerin bölgede hiçbir etkisi olmadı…olamadı.

 

Birincisi, askerler her zaman her şeyin en iyisini bilirlerdi! Bunun için bazı siyasiler iyi niyetle ve duydukları sonsuz güvenle bölgedeki bütün faaliyetleri askerlerin becerisine terk ettiler.

 

İkincisi ise, kaybedilen yıllarda askerlerin "irtica eksenli bahanelerle" sürekli olarak iç siyasete müdahale etmeleridir. Önce 28 Şubat, daha sonra devam eden gerginlik dönemi ve nihayet 12 Nisan"dan bugüne kadar gelinen zaman diliminde sürekli olarak bazı askerlerin sebep olduğu iç gerginlikler, Türkiye"nin elindeki çok kritik zaman fırsatının heba edilmesine yol açtı.

 

Üçüncü olarak, asker kaynaklı siyasi gerginlikler TSK"nin harbe hazırlığı bakımından çok zararlı oldu. Geldiğimiz duruma bakın. Yirmi (20) yıldan beri ilgilendiğimiz bölgeyle ilgili olarak askeri istihbarat sıkıntısı yaşıyoruz ve bugüne kadar bu teknik (askeri) mesele çözülememiş.

 

Her zaman her şeyin en doğrusunu bile ve en iyisini yapan “becerikli askerlerin” (!) ülkeyi düşürdükleri duruma bakın.

 

ABD ve İsrail"den istihbarat dilenir durumdayız. Hâlbuki barış zamanında siyasetle uğraşacağımıza kendi asli işimizle uğraşsaydık bugün bu operasyonu kendi imkânlarımızla icra edebilecek durumda olabilirdik.

 

Birçok konuda olduğu gibi bunda da suçu “beceriksiz siyasilerin” (!) üzerine mi atacaksınız?

 

Dördüncü olarak, denilebilir ki ne olacak canım istihbarat olsunda nereden alınırsa alınsın. İlk bakışta öyle görünüyor. Ancak, bunun anlamı şu:

 

ABD"nin arzu etmediği hiçbir hedefi vuramayacaksınız. Ne kadar hayati ve aleyhinizde de olsa, sadece onun gösterdiği yeri, arzu ettiği zamanda ve müsaade ettiği kadar vurabileceksiniz. Dolayısıyla askeri anlamda bu operasyonlardan da sonuç alınması çok kolay değil.

 

Ne kadar vahim değil mi?

 

Görüldüğü gibi, ordumuzun Kuzey Irak"taki durumu ABD ve İsrail"in insafına kalmıştır.

 

Ancak, unutmayalım ABD ve İsrail daha düne kadar siyasilerimizden daha fazla askerlerimizin dost ve müttefiki idiler.

 

Daha düne kadar İsrail ve ABD ile sıkı “dost ve müttefik” olan bazı komutanlarımızın bu gün Amerika"ya görünüşte kafa tutuyor gibi rol kesmeleri ne kadar inandırıcı acaba?

 

Beşinci olarak, askerin siyasetle uğraşmasının diğer bir vahim neticesi de yaşanan son iki eylemdir. Gabar"da Bolu Komando Tugayının bayramın birinci günü verdiği zayiat ile son Dağlıca olayı.

 

Bir Komando Tugayı nasıl böyle ve bu kadar bir zayiat verebilir?

 

Yıllarca bölgede görev yapmış askeri uzmanlar bu olaylarda komutanların ihmali olduğunu açık açık ifade ediyorlar. Kamuoyunun kabaran tepkisi olayın vahametini ve komutanların ihmalini gölgede bıraktı aslında. Başta Kara Kuvvetleri Komutanı olmak üzere 2. Ordu Komutanının (televizyonlarda) olay öncesi verdiği demeci hatırlayın.

 

Komutanlarımızın açıklamalarına göre biz terörle mücadelede başarı beklerken neler oldu?

 

Bu olayda da 2. Ordu Komutanının hatası olduğu söyleniyor. Komando Tugayının zayiatında, birliğin 40 gün kadar arazide kaldığı, taburun komutanlarının izine gönderildiği, ancak yine güvenilir kaynaklardan alınan bilgilere göre Ordu komutanının emri ve baskısıyla taburun Bl. ve Tb. K. birliğin olmadan operasyona çıkarıldığı söyleniyor.

 

Bu olayda sırasıyla hatası olan diğer komutanlardan bu olayların hesabını sormak gerekmez mi?

 

Evet…vatan için hepimiz canımızı seve seve vermeye hazırız ama, bu tür ihmalden kaynaklanan hatalar da tekerrür etmemeli artık. Başka ülkelerde olsa sırasıyla böyle vahim durumlarda en üstteki komutanlar görevden alınmayı bile beklemeden istifa ederler.

 

Bir ülke düşünün ki, en üstteki komutanlarının zihninin büyük kısmı siyasetle meşgul ve asli görev doğal olarak ikinci plana itilmiş durumda. Bundan başka sonuçların ortaya çıkması sürpriz olmaz mı?

 

Bir avuç PKK karşısında yaşanılan hezimetin nedeni askerlerin kendi işlerini yapmak yerine siyaset yapmalarıdır.

 

Yaşanan vahim olaylarda da görüldüğü gibi barışta siyaset yapan askerler savaş kabiliyet ve becerisini kaybeder ve zafiyete düşerler.

08 Kasım 2007 Perşembe

 

Kaynak: http://siradisi.e-politica.com/topic/ordu-...litika-470.html