trradomir 206 Report post Posted April 1, 2007 Üstadın Bab-ı Ali'de, hayatının ilk devresinde nasıl esrar aldığını anlattığı kısım... "...Esrarkeşler (mezar kadar derin) divanlarda sızdılar; Genç Şair ise hayatının bir iç murakabeden mahrum o demlerinde, sırf muhayyilesinin tahriş edilmesinden korktuğu için, kimse görmeden âdi bir sigarayla değiştirdiği esrar sigarasını bir tarafa bırakıp usulca apartmandan kaçmayı başarabildi. Buna rağmen Âbidin Dino, ona bir kere çektirebildi esrarı... Nurullah Ataç'in (artık ismi Nurullah Atâ değil) en büyük rütbede bir askere dâmad olmasından kinaye: - Yazılarını okuyamıyorum; bana askerî makaleler gibi geliyor! Dediği Burhan Toprak'a (o da artık Ümit değil) davetliler... Maçka'da, Mareşal Fevzi Çakmak tarafından kızına tutulan apartman... Âbidin Dino esrarı anlata anlata bitiremiyor ve (tirad)ımn sonunda cebinden bir sigara çıkarıp Burhan'a uzatıyor. Parlayan kibrit; ve yanan, sarma, kapkalın esrar sigarası... Burhan Toprak, çocukların mama yemesi gibi sigarayı üstüste çekiyor, çekiyor ve sanki önceden tanıdığı bir tesiri hızla bekler gibi aceleci tavırlar gösteriyor... Âbidin ona: - O kadar üstüste çekme, diyor; belki fenalaşırsın! - Hiçbir şey anlamıyorum, hiçbir şey anlamıyorum! Hava - cıva... - Şimdi anlarsın, şimdi anlarsın! Görürsün; hava mı, cıva mı?.. Birden Burhan Toprak, başına bir balyoz inmişcesine kaskatı kesildi. Sanki, bir sürü ötüp çırpındıktan sonra, boynu şimşekten bir ustura hıziyle kesilmiş bir horoz... Gagası apaçık kaldı ve iskemlesine yığılır gibi oldu. Onu aldılar, yatağına götürdüler ve hâlâ dumanları tüten, sarma, kapkalın esrar sigarasının yanına geldiler. - Hiç olmazsa sen de hayatında bir nefesçik olsun, çek!.. Genç Şair dayanamadı, sigarayı alıp birkaç nefes çekti ve Âbidin'e teslim etti. Âbidin onu alıp sevgilisinin halini ve huyunu bilen bir ihtisas edasiyle çekerken Genç Şair'de bir hal... Başı dönüyor! Feci!... Başının gerçekten dönüp dönmediğini anlamak için, salonun Maçka caddesine bakan penceresini açtı. Aman, ne görüyor? Cadde apartmanın beşinci kat penceresiyle bir hizada değil mi? İsterse ayağını atabilir ve caddeye çıkabilir... Üsküdar tarafına baktı. Üsküdar odanın içinde ve ışıkları, altında bulunduğu eğik bir kiraz dalının meyveleri kadar yakın... Elini uzatsa toplayabilir. Artık o, kendisinde değil, hayâlinin zaman ve mekân tanımaz füzesinde... - Deli mi oluyorum yoksa?... Ancak bu kadar düşünebildi ve şeytan suratlı Âbidin kıs kıs gülerken kendisini kanapeye zor attı ve beyninin motorunu durdurmayı becerebildi. Sabahleyin, yanyana, Âbidin'le Beşiktaş'a doğru inerken diyor ki: - Esrar müthiş şey! Fakat aynen korktuğum gibi... Yakıcı bir hayâl sahibi olanlara cehennem azabı... Yoksa onun için mi benimsiyor esrarı, hayâli güdük, aşağı sınıf halk?.. Âbidin'in hiçbir şeye gülmekten başka cevabı yoktur. ..." Quote Share this post Link to post Share on other sites
