Jump to content
Necip Fazıl Kısakürek [N-F-K.com Forum]
Muvazene

Özlediğimiz Nesil

Recommended Posts

Üstad bu konferansına özlenen nesli inşa edecek olan geçliği ele almakla başlar ve gençlik mefhumunu irdeler. Gencin mücerret manası, sırf bedenen değil ruhen genç olmak keyfiyetinde olanların ruhu pörsümüşler karşındaki azametli duruşları, zaman hesabına karşı biricik kal’a olan genç noktasından çıkarak bir zaman tahlil ve muhasebesi ve bu mevzuya bağlı pek çok husus etrafında daireleştikten sonra gelen Özlediğimiz Neslin Vasıfları... Şimdi burada özlediğimiz neslin vasıfları kısmını noktası noktasına yavaş yavaş iktibas etmek istiyorum.

 

 

** ** **

Şimdi artık özlediğimiz neslin tek tek vasıflarına geldik. Dokuz maddede birleştiriyoruz özlediğimiz neslin vasıflarını...

 

 

 

Özlediğimiz neslin vasıflarından, birincisi AŞK...

 

Dikkat edin, ihtiyar âşık olamaz. Hiç gördünüz mü, genç gibi âşık bir ihtiyar? Olamaz!.. Kudurabilir, hırsından çatlayabilir, lâkin âşık olamaz!

 

Yunus Emre, Anadolu ve İslâm ruhunun ebedî genci... Ne güzel anlatıyor gence ait ıstırabı, ölüm korkusunu ve zamanın üstüne çıkma ihtiyacını, Bakınız:

 

"Boyandım rengine, solmazam ayruk,

........... Âşıkım, ölmezem ayruk..."

 

Aşk... Başımıza ne geldiyse aşkımızı kaybetmekten geldi.

 

Bütün beşeriyet için de aynı şey... Montesquieu (Monteskiyö) Roma'dan anlatan eserinde Roma'nın yıkılışı için şöyle der: "Aşklarını kaybettiler ve kaybolup gittiler!"... Buradaki aşk, dikkat edilirse sadece hakka ait aşk değildir. Aşkın esası Allah'a olan aşk... Fakat bâtıla olan aşka bile, o aşkın sağladığı bir hayatiyet vardır. Âşık daima kuvvvetlidir. Eski Roma, bâtıl da olsa aşk sahibi olduğu devirlerde ideâl büyük nizamın en güzel örneğiydi. Sonra (İmperyum Romanum) Dünya'yı avucuna alınca, artık Kartaca'dan gelen ve balı akan incirleri yattığı yerde yiyen Romalı, rehavete geçti, aşkını kaybetti. Aşk ölünce derhal hayvani fakülteler harekete geçer. Romalı aşkını kaybedince o dereceye düştü ki, yemek yemenin zevki adına hususî ilâçlar alıp gaseyan ediyor, tekrar yemek yiyordu. Ve Roma yıkılıp gidiyordu. Eski Yunan da böyle gitti, bütün gidenler böyle gittiler. Allah'ın aşksız adama ve cemiyete rızası yoktur.

 

İslâmda da böyle... Abbasîlerin sonunda aşkı pörsüyünce böyle oldu. Türk, yepyeni bir aşkla temsil ettiği dinini ancak Kanunînin başına kadar sürdürebildi. Aşk, yerini hikmeti kalmayan kabuk bilgilere terkedince; o da böyle bitti, bugünlere yol açıldı.

 

Aşk, aşk, aşk!.. Aşk öyle bir şey ki, insan nasıl uzuvlarının rahatsızlığını hissederse aşkının eksikliğini de kısmen sezmek ve içten pörsümeye başladığı her zaman, "ben aşkımı neden kaybediyorum?" diye sormak memuriyetindedir. Nerde o insan?.. Aşkı yerine iade için çırpınan insan!..

 

Bizim kaba softa ve ham yobaz dediğimiz bir tip var. Bu tip anlayamayan manasınadır, dinî içinden bozan manasınadır, yoksa dine pazarlıksız inanan mânasına değil... Softa, dine pazarlıksız iman mânasında kullanılırsa, o zaman softalıktan büyük derece olmadığını biliriz. Bir darbımesel vardır; aşksızlık tipini en güzel ifade eder:

 

"Ölü gözünde yaş, imam evinde aş..."

 

Bu, hakikî imam değil, işi aşa dökmüş, ensesi katmer katmerdir... Din büyükleri ölümü tefekkür ediniz ve fazla yemeyiniz derler. Bu, işin ince tarafı... Aşk olduğu zaman bir zıpzıp Himalâyadır, aşk olmadığı zaman Himalâya zıp zıp kadar küçülür. İşte aşkımızı kaybettik ve çöküş devrimiz açıldı. Biz de aşkımızı kaybedince çöküş devrine ayak bastık ve bugünedek geldik.

 

Aşksız amel ve posa imanı da gene hiç bir mâna ifade etmez. Hazret-i Hasan abdest alırken düşecek kadar sararırmış... Sapsarı kesilirmiş... Kan kalmayacak kadar, yüzünde...

 

Yanındakiler sorarlar:

 

"- Niçin bu hale geliyorsunuz?"

 

Cevabı:

 

"- Kimin huzuruna çıkmaya hazırlanıyorum, biliyor musunuz?"

 

İşte amel böyle olur. Hazret-i Hasan'ın aldığı abdestle, Bayezid-i Bistami'nin kıldığı namazı eda edecek var mı? Namaz kılarken şeriata hürmetinden kaburga kemiklerinin çatırdadığı duyuluyor büyük Velînin...

 

Aşkın en güzel tablosunu velîlerden İbn-i Semnûn Hazretlerinden bir örnekle ifade edelim. İbn-i Semnûn minbere çıkıyor. Halka dönük, aşkı anlatmaya başlıyor. Gözleri boşluğa doğru, ne yöne baktığı belli değil, büyük bîr vecd içinde... O sırada nerden geldiği bilinmeyen bir kuş caminin içinde süzülüp geliyor, Semnûn Hazretlerinin eline konuyor, gagasını tırnağına vuruyor, incecik bir kan şeridi akıyor kuşun gagasından ve kuş oracıkta çırpınıp ölüyor.

 

İbn-i Semnûn hâdise karşısında şöyle diyor

 

"- Aşka ait kelimelerin nebata ve hayvana tesiri vardır; ancak gafil insana tesir etmez."

 

Bunu hiç unutmayalım; aşk, herşey onda... Benim tek şerefim kendisine mensubiyetimden ibaret olan büyük Velî, bir gün çarşıdan geçerken, bir dükkâncı atılıyor, eline yapışıyor:

 

"- Efendim diyor; dua edin M....... Ümmeti kurtulsun!.."

 

O da diyor ki!

 

"-M....... Ümmeti mi kurtulsun? Nerede M....... Ümmeti? Sen bana onu göster, ben de sana hemen kurtulmuş olduğunu haber vereyim!"

 

M....... Ümmeti, aşkla cayır cayır yanan Habib gibi insanların teşkil ettiği ümmettir. Bir İngilizin yazdığı "İslâmın Yayılma Tarihi" isimli eserde ne büyük aşk levhaları var. İslâm aşkla yayıldı, kılıçla diyenler aldanır. Bir harpte mücahitlerden biri esir ediliyor, Bizanslılar tarafından. Arkada idam sehpaları var. Sehpalarda bir çokları asılmış... Adamı, yanına getiriyorlar, cellâda "dur!" diyor. Cellâd duruyor. Papaz Müslümana diyor ki:

 

"- İşte gidiyorsun!" Ve ölümü anlatıyor, "Dipsiz kuyu, gidiyorsun! Sana 5 dakika müsaade ediyorum! Bu beş dakika içinde sana hak dinini telkin edeyim, yani Hristiyanlığı... Hak dini telkin edeyim de bari kurtulmuş olarak git, belki de affedilirsin!"

 

Böylece hayatının da bağışlanacağını imâ ediyor.

 

Asılmaya mahkûm Müslümanın verdiği cevap insanı eritecek kadar müthiş... Diyor ki:

 

"- Bu beş dakikayı bana verdiğin için senin elini, ayağını öpmek isterim. Bu beş dakika içinde asıl ben sana hak dini talim edeyim de, ben zaten kurtulmuş olarak gidiyorum, sen de kurtulmuş olarak kal!"

 

İşte aşk!.. Atını diz boyu dalgalara doğru sürüp:

 

"- Allahım önüme bu okyanusu çıkarmasaydın nâmını daha ileriye götürürdüm!"

 

Diyen kumandanlar... Kesik ayağını eline alıp düşmana hücum eden mücahitler... Hazret-i Ali gibi ebedî gençlerin, kılıçlarını tepelerine kaldırdıkları kâfir yüzlerine tükürünce hemen indirip:

 

"- Seni ben Allah için öldürecektim, şimdi ise nefsim karıştı, kılıcımı indiriyorum!"

 

Diyen ulvîlikler... Hep aşkın, hep aşkın mahsûlü... İran kumandanı bir avuç Arap süvarisi karşısında koca ordusunu ve fillerini kaybettiği zaman, onu harp divanına çekiyorlar ve hesap istiyorlar. "Getirin ordan okumu!" diyor; getiriyorlar. Dayıyor oku yaya ve bir çekişte bir kayayı tuzla buz ediyor:

 

"- İşte, diyor; ben eğer yenildimse bunların karşısında yenildim. Demek bunlarda bizde olmayan bir şey var, o şeye karşı duramadım!.."

 

O şeyin cevabını biz verelim:

 

- Aşk...

 

Nihayet miraçta tecelli eden aşk hikmeti... Allah'ın Resûlü, Cebrail'in kanadında "Sidre-tül-Müntehâ"ya kadar gider. Yani son duraktaki ağaç, "Sidre-tül-Müntehâ"...

 

Akl-ı küll'ün temsilcisi olan Melek der ki:

 

"- Ben bundan bir adım ileriye gidemem, ilerleyecek olursam yanarım, kül olurum!"

 

Allah'ın Sevgilisi sorar:

 

"- Buradan ileriye neyle gidilir?.."

 

"-Aşkla!"...

 

Ve kendisini atar nur çağlayanına ve ulaşır. İşte aşk bahsinin son kelimesi: Özlediğimiz gencin ilk vasfı aşk... Tek heceli, tek kelime: AŞK...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Şimdi ikinci vasfı geliyor. Aşkın içinde, aşkın tayin ettiği Sır İdraki...

 

Bu en mühim meselemizdir. Sır idraki... Bizde kaba mantık, derin idrake hâkim olmuştur. Asırlar boyunca, satıh idrak; hep böyle gitti. Sır idrakini bilmek lâzım... Aşk kadar mühim...

 

Kaba mantığı, tarihte en çok eski Yunan'da (sofistler) gösterir... Her şeyi mantık oyununa getirmek isteyen insanlar... Bunların karşısına Sokrat çıkmıştır. Korkunç adam, büyük adam, tevhitçi ve putlara inanmayan adam... Onları kendi açtıkları küçücük mantık çukurlarına düşürerek, suda fare gibi boğmuş, büyük mantığı, mantık üstü mantığı getirmiştir. Onun için (sofistik) mantık, kelime oyunu demek... (Sofistik) mantığın şaheser kabilinden bir misali var; Sofist âlimlerden birine bir genç gidiyor. Diyor ki, hocasına:

 

"- Ben senin taleben olacağım ve senden avukatlık icazeti, diploması alacağım. Ama param yok! İlk kazandığım dâvadan ödenmek üzere beni talebeliğine kabul eder misin?"

 

"-Evet!"

 

Diyor hoca ve bir tuğlanın üzerine senet yapıyorlar, ilk dâvadan ödenmek üzere... Çocuk tahsilini görüyor ve mezun oluyor. Avukatlık yapıyor ve borcunu ödemiyor. Bunun üzerine dâva açıyor hocası, -bakın sofistlerin mantığına!- mahkeme heyetinin karşısına çıkıyor, diyor ki:

 

"- Dâvâlı borcunu ödemedi; ilk kazandığı dâvadan ödeyecekti; dâva açıyorum, ama bu dâvaya lüzum yok. Çünkü, eğer ben dâvayı kazanırsam, kazandığım için ödeyecek, kaybedersem yani o kazanırsa, ilk kazandığı dâva bu olduğu için ödeyecek, yani iki türlü de ödeyecek! Mahkemeye lüzum yok!"

 

Müthiş mantık! Bakın cevabına talebenin: "- Yok, diyor; ben ilmi hocamdan aldım, onun sahte mantık oyuniyle hakikati nasıl tepe taklak ettiğini bilirim. Hakikat, tam aksi... Eğer ben bu dâvayı kazanırsam, ödememek kararını aldığım için ödemiyeceğim; kaybedersem, kazanamadığım ve şimdiye kadar da dâva kazanmadığım için ödemeyeceğim, her iki halde de ödemeyeceğim. Onun için mahkeme lüzumsuz!"

 

İşte sofistin mantık hilesini yakalama sanatı!.. Şimdi bize, sahte mantık esnaflığının tam tersi sır idraki lâzım, sır idraki... Bütün işportacı, ayağa düşmüş küfür diyalektiği bu sahte mantığı kullanır.

 

(Gagarin) diye bir feza pilotu der ki: "Ben bütün fezayı dolaştım, Allah diye bir şeye rastlamadım!"

 

Şimdi buna cevap verelim: "Sen Allahı kilometre sırığı mı zannedersin ki, rastlamadım diyorsun? Allah işte senin görmediğin o esîrî âlemde, senin ruhunu mühürlemiş olan mutlak varlık; ve sen onu göremezsin! Çünkü senin görebileceğin şeyler merteklerden ibarettir; sen ancak merteği görebilirsin..."

 

Bir patolog, patolog doktor der ki:

 

"- Hayatımda onbinlerce kadavra kestim, biçtim, ruh diye bir şeye rastlamadım!"

 

Bu da zayıf insanları tereddüde düşürebilir. Küfrün diyalektiği, sahte mantığı... Hemen cevap vereceksin:

 

"- Gel buraya patolog, sen hayatında biftek yedin mi?"

 

"-Tabiî yedim!"

 

Diyecek...

 

"- Bıçağı gördün mü gözünle, çatalı, eti, filân, falan?.."

 

Yine:

 

"-Evet!"

 

"- Ya eti yerken dilinin üzerinde ne hissettin?.."

 

"-Lezzet!"...

 

"- Öyleyse göster bana lezzet dediğin şey, nerede?"...

 

Bir gün başmuharrir geçinen bir budala, bana:

 

"- Allahla kul arasına girilmez!"

 

Demişti. Hep böyle derler: "Alahla kul arasına girilmez, vasıta sokulmaz!"

 

Ona dedim:

 

"- Budala, İstanbul'dan Üsküdar'a geçmek için vasıtaya muhtaçsın, ebedî hayata geçmek için vasıtaya muhtaç olunmaz, ne demek?"

 

Bir tekneye muhtaçsın da ebedî hayata geçilecek olan manevî füzeye nasıl sırt çevirebilirsin? Aslında zaten Allahla kul arasına girilmez.

 

Allah diyor ki:

 

"Ben kuluma şah damarından daha yakınım!"

 

Ama böyleyken Allaha giden yolların kılavuzları ve trafik memurları vardır. Onlara herkes muhtaç!.. İşte küfrün bu ucuz diyalektiğine verilecek cevap... Daha neler, neler!.. Kayseri'ye bundan yirmi sene evvel geldiğim zaman bir zatla karşılaştık. Bilmiyorum şu dakikada aranızda mı?.. Ramazan günüydü. Sordum:

 

"- Nedir bu hâl, Ramazan günü yaptığınız?"

 

Dedi ki:

 

"- Allah'ın bildiğini kulundan niçin saklıyayım!"

 

Bunu hep söylerler. Samimiyetsizliği bize isnat ederler, kendilerine samimiyeti yakıştırırlar.

 

Ona dedim ki:

 

"- Allah senin tenasül âletin olduğunu da biliyor, niye saklıyorsun?"

 

Demek ki, kula karşı utanmak, Allaha karşı hicabın ifadesidir. Kula karşı utanmadığını gösteren, Allahtan utanmıyor demektir. Yani Allahtan korkmadığını kula göstermenin küfür cesaretini temsil ederler ve bunu samimilik bilirler. Orucu tutmayabilirsin, nefs korkunçtur! Git, bir kapkaranlık odada zıkkımlan, fakat gösterme! Nitekim Allah Resulünün huzuruna samimiyet iddiasında bulunan tipler geliyor. Zina yaptıklarını itiraf ediyorlar.

 

Allah'ın Resulü buyuruyor:

 

"- Günahlarınızı saklayınız, meydana dökmeyiniz! Yoksa, size tatbik olunacak cezaya katlanma durumunda kalırsınız!"

 

En ince hikmet!.. Çünkü meydan, agora, cemiyet meydanında âlenileşen suç derhal cezasına çarptırılır.

 

İşte bu diyalektiklerin sahibi olacak olan bir nesili bekliyoruz. Sır idrakinin gördüğü apayrı bir dünya vardır, muazzam bir dünya... Bu dünyada sır idrakî şeriattan başlar. Şeriat, bir takım kuru görülen ölçüleri bildirir, yani dış cephesiyle kuru görünüşlü, içiyle mukaddes ve namütenahi ince... İnsanlar bu cepheler üzerinde münakaşaya girişirler, bilmezler ki Şeriat ebediyet kasasının şifresidir! Ebediyet kasasının şifresi... Şifre rakamları kuru görünebilir. Ya, kasayı açtıktan sonra? Şeriata bu gözle bakmak lâzım...

 

İmam-ı Gazali şöyle diyor ve akıl ve nefsin hilesini yakalıyor:

 

"- Bir kâhin dese ki size, filan renk elbisenizi filân gün giymeyin, ölürsünüz! Kâhine inanmazsınız, fakat inanmadan o gün, o elbiseyi giymezsiniz! Buna mukabil inandığınız bir Peygamber geliyor ve Şeriatı tebliğ ediyor; şu kadar namaz, şu kadar şu, bu kadar bu!.. İnanıyorsunuz! Fakat niçin diye de soruyorsunuz!.."

 

Neden üç de dört değil; neden şu da bu değil?.. Sır idraki, emirleri topyekûn kabul eder. Ve bir noktada gördükten sonra aklın inhizamını, çöküşünü, artık her noktada aklı çökmüş kabul eder. Haysiyetli kafa budur. Mucize!.. Ne aptaldır bazı insanlar... Şu olur mu, bu olur mu, nasıl olur, kamer nasıl ikiye bölünür, nasıl olurda?.. Ne aptallık! Bunlara demek lâzım ki, sen bir kâğıdı eline aldığın zaman gözünü kapayınca, o tek mi çift mi fark ediyorsun; sende böyle bir zekâ yaşıyor. Bu nasıl oluyor? Gözün iğne ucu kadar küçük... Ona bütün feza doluyor. Nasıl oluyor? Görmek fiili nedir? Efendim, bu hayat topyekûn mucize!.. Biz bu mucizeleri bedava tarafından aldığımız için, "olur" kabul ediyoruz. Sonra ona ters bir şey görünce "olamaz!" diyoruz. İşte sır idraki böyle cevap verir kuru akılcılara ve aklın son durağını aklı yıkmakta bulur.

 

Velînin birine sormuşlar: "Allah isterse deveyi iğne deliğinden geçirir mi, geçirmez mi?"...

 

"- Geçirir."

 

Demiş velî... Kuru akıl yine sormuş:

 

"- Nasıl geçirir, deliği büyüterek mi, deveyi küçülterek mi?"

 

Velî gülmüş, demiş ki:

 

"- İsterse deliği büyültür, isterse deveyi küçültür, isterse de ne onu yapar, ne onu, yine de geçirir." İşte sır idrakinin en güzel ifadesi. Ve buna göre bir diyalektik sahibi olmak...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ondan sonra üçüncü kalite geliyor: Nefs ve kâinat muhasebesi, murakebesi...

 

Bir hadis var, ürpertir beni:

 

"- Hesaba çekilmeden nefslerinizi hesaba çekiniz!"

 

Burada nefs muhasebesinin sırrı da çıkıyor meydana... Muazzam Hadîs...

 

Garplı nefs muhasebesi olmayan insana insan gözüyle bakmaz! Nefs muhasebesi, bize hazırlop bir dünya veren, ailemizden, mektebimizden aldığımız telkinlerin hesabını görmektir. Böyle, ezberci olarak, sırtımızda, dünyamızı sümüklü böceğin kabuğunu gezdirdiği gibi gezdirmek değil!.. Tam hesaplamak ve alınacak şeyleri alınma ehliyetinde ise bir daha bırakmamacasına almak, o ehliyette değilse bir daha kabul etmemecesine atmak... İşte cins kafanın kârı... Halbuki muvazaa kafaları, bir tutar, bir bırakır, gene tutar, gene bırakır. Yok böyle şey!

 

Nefs muhasebesi ve hepcilik... Bunu bir şiirimde anlatıyorum:

 

"Tırnağı, en yırtıcı hayvanın pençesinden,

Daha keskin eliyle, başını ensesinden,

Ayırıp o genç adam, uzansa yatağına;

Yerleştirse başını, iki diz kapağına...

Soruverse: Ben neyim ve bu hal neyin nesi?

Yetiş, yetiş ey ulvî varlık muhasebesi!"

 

Garpta büyük adam, büyük şair, büyük sanatkâr, büyük mütefekkir, belirttiğimiz gibi, nefs muhasebesinden geçmeden olmaz. Bizde onun en güzel misali yine belirttiğimiz gibi, Gazalî'dir.

 

"- Aklı gerdim, diyor; gerdim, lâstik bir tel gibi kopacak hale getirdim; ve gördüm ki, akıl sınırlıdır. Gördüm, düşecek gibi oldum aklın taraçasından ve anladım ki, her şey bir nur idrâkinden ibarettir. Ve Müşkât-i Nebî, Peygamberin ruh feyzine sığınmak... Koştum, yapıştım, sığındım ve kurtuldum..."

 

İmam-ı Gazalînin beyninin her atomu bir güneş parlaklığındadır. Yalnız Fransızcaya defalarca tercüme edilmiştir. Bizde hâlâ tam tercümesi yok İhyâ-u Ulûmi'd-Dîn'in... Yalnız parçalar halinde kabuk tarafından... İşte halimiz! Nefs muhasebesi en büyük vasıflarından biri, beklediğimiz neslin...

 

Ondan sonra demin (Napolyon) bahsinde geçtiği gibi eşya ve hâdiselere hâkimiyet ve gözükaralık vasfı... Bunu bekliyoruz... Cesaret ve onun tam ifadesi olan şecaat... Gözü-kara olamıyoruz! Bunun sebebi var. Dört yüzyıldır bizi kırpa kırpa, ufalta ufalta birbirimizden kopara kopara, müthiş bir yılgınlık (psikoloji)sine soktular. Yıldık; o kadar yıldık ki, bu ruhî halimiz maddemize tesir etti. Biliyorsunuz, tıbbî bir tespittir: Bir kadın, bir anne, emzikli anne karanfil koklasa çocuğunun ağzı karanfil kokar. O hâle geldi ki, bu ruh bizde, maddeye sirayet etti. Erkeklik cevherine katıştı ve yılgın nesiller gelmeye başladı. Öyle bir devirdeyiz ki, anneler asıl gözükaraları doğurmaya başlamak üzere... Gözükaralık hesaplı, temkinli şecaat olacak... Hesapsız gözükaralık olursa, Resûlullah'ın söylediği gibi, cinnetten bir şube olur. Bir komüniste bakın, ilerici tavrını taşıyan tiplere bakın; nasıl da küstahdırlar. Halbuki, asıl biz onların küstahlığının kat kat üstünde cüretli olmalıyız! Bu memleketin öz sahibi olan biz, bodrum katına sığınmışız ve orta kata çıkamıyoruz. Orada ayaklarını üst üste atmış beş insan bodrum katına hükmediyor. Kanun yoluyla zuhur bu bahiste bizi tamamen serbest kılar. Biz bu memleketin sahibi gibi hareket edemiyoruz, elimizi uzatamıyoruz, koparamıyoruz, çekemiyoruz, alamıyoruz!

 

Müslümanlığımızı, hâşâ, uyuz hastalığı gibi utanç sebebi sayıyoruz! Kravatlı maymunların yanında uyuzumuz görülecek gibi bir his geliyor bize... Bu değil Müslümanlık!.. Dâva yolunda büyük gözükaralık lâzım...

 

Fedakârlık... Evet nefsten fedakârlık... Nefsi anlatmak için aylarca konuşulsa kâfi gelmez. Nefs... Feza çapında mâna taşıyan bu kelime, Arapçadan başka dünyanın hiçbir dilinde mevcut değil... Ruhumuzun yanıbaşında ona zıt çalışan fakültemiz... Ruh varlığın, nefs yokluğun temsilcisi... Nefs, Allahla kul arasında tahta perde... Onu bir tekmede yıktın mı, nurla karşı karşıyasın! Fedakârlık evvelâ nefsten başlayarak olacak... Disipline girmekle... Bizim hayâl ettiğimiz genç nefsini yularlı bir merkep gibi arkasından çekebilendir. Nefsin ifade ettiği büyük disiplin, yani nefse hâkimiyetin ifade ettiği büyük disiplin... Böyle bir disiplin İslâmın her safhasında bellidir. Uhut savaşında bozgun gibi görünen hâl, Peygamber emrinin dinlenmemesiyle bir anlık bir disiplinsizlik hatasından meydana geldi. Bir savaşta iki Sahabîyi nöbetçi olarak bırakıyorlar. Dehşet verici bir manzara cereyan ediyor. Sahabiler sırayla gözcülük ediyorlar. Biri uyuyor öteki bekliyor... Derken gözcülerden biri uyuyor, öteki namaz kılıyor. Bu arada namaz kılana bir ok isabet ediyor. Namazını bozmuyor, ikinci bir ok isabet ediyor, gene bozmuyor. Sahabî, üçüncü oku alınca namazını bozuyor ve arkadaşını kaldırıyor:

 

- Git ve Allah'ın Resulüne haber ver: Düşman geliyor! Şu anda ölmek üzere bulunmasam namazımı bozmaz ve seni uyandırmazdım. Ne yapayım ki, nöbet bekleme borcum burada bitiyor ve gayesine eriyor!

 

İşte Sahabî ve işte disiplin sırrı!

 

Namazda saf... En büyük disiplin sembolü... Küfür, o sahte diyalektiği ile bize der ki: "Sizin namazınıza müdahale eden mi var, kılın namazınızı, bize karışmayın; biz de size karışmıyalım!" Onlara demek lâzım ki; "Siz bizi, camilere, zindana tıkar gibi tıkıyorsunuz! Camiler silo, düşüncesizlerin silosu... Namazdaki saf, ruhî safını kaybetmiş insanların yalancı hizasından ibaret... O saf, saf değil... Çünkü küfrün 400 senede işlediği şahıs rabıtalarını koparma politikasının aldatıcı çizgisi olmuştur." Böylece biz, 400 sene içinde, bir çuval dolusu küle döndük. Hakikatte beton idik, şimdi kül yığını... Onun için o saf, şimdi kâzip bir hiza... O safın hakikati, ruhta ve dâvada safa girmiş insanların namazda da dirsek temasiyle hizaya girmesidir. İstanbul'da, Sergi Sarayında 30-40 bin kişiye hitap ederken dedim ki: "Şimdi şükür secdesine kapanmak istiyorum! Çünkü bizi hapsettikleri camilerden bırakılıp işte cemiyet meydanını, hem de Hilton Otelinin dibinde, fuhuş muhitinde zaptetmiş bulunuyoruz!.. Bizi (agora)ya hâkim kılacak hamlenin başlangıcıdır bu!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Peşinden en derin merhamet içinde en keskin şiddet... Başlıca ahlâkî vasıf... En derin merhamet içinde en keskin şiddet... Bir tezat hali mi? Değil!.. Sağlı ve sollu sanatlar... Serçe öksürürken ağlıyacağız! Ağlamayı o kadar seveceğiz!.. Fakat düşmanımızı imhada da, karşımızda kellelerden ehramlar yükselse titremeyeceğiz ve sigaramızı tüttüreceğiz! Şiddet ve bu merhamet bir arada... Hazret-i Ömer'e geliyor ve diyor ki, bir kabile:

 

"- İslâmı bir şartla kabul ederiz; filân harfin Kur'ân'da, üstündeki nokta altına gelirse..."

 

Meselâ "nun", "be" olursa... Bu şekilde mâna değişiyor ve kâfirlerin işlerine geliyor. Koca Ömer cevap veriyor:

 

"- O noktaya bir çengel atsanız da, kâinatın bütün ağırlıklarını bağlasanız o nokta yine aşağıya inmez!.."

 

İşte İslâmın yekpareliği!.. İşte disiplin şiddeti ve ayrıca derin merhamet!.. İslâmda merhamet yoktur, der, Avrupalılar... Demin hatırlarsam söyleyeceğim, demiştim, yeri geldi.

 

İslâmda her şey gibi merhamet de en büyük mikyasta vardır. Fakat her kıymetli şey gibi gizlidir. Öyle Batı usûlü, aşikâr, sun'i değil! Bir anne; çocuğu kıvranırken, ağlayan, bağıran, çağıran, tepinen bir anne mi daha merhametlidir, yoksa eve beyaz gömleği ile giren, elinde neşteri, hissiz duran, çocuğu ameliyat masasına yatıran, kesen, biçen ve ağrısını durduran doktor mu?.. İslâmın merhameti doktorun merhametidir. İşte İslâmın kılıcı, ucunda merhameti taşıyan kaşıktır. Hristiyanlar ne kadar suni edebiyat yaparlarsa yapsınlar, bütün hayâllerini çatlatsalar, Ebu Bekir'in, İslâmdaki merhametin hakikatini anlatan şu duasına yaklaşamazlar. Dua ediyor yüce Ebu Bekir!

 

"- Allahım; sen kâmil kudretsin; yarın âhirette benim cesedimi o kadar büyüt, o kadar büyüt ki, cehennemini yalnız ben doldurayım ve başka bir kuluna yer kalmasın!"

 

İşte merhamet!..

 

İslâmda merhamet görmediğini söyleyen Avrupalı bu duayı öğrenince ağladı.

 

Bir de bize göre bir söz değil, naz makamının sözü olarak söylüyorum. Bayezid-i Bistamî secdede der ki: "Allahım, beni kızdırma, ne kadar merhametli olduğunu ifşa edersem, sana tapacak kimse bulamazsın!"

 

Sekizinci vasıf, başta samimilik olmak üzere O'nun ahlâkı ile ahlâklanmak... Şube şube onun ahlâkı... Ahlâk, fikrin ta kendisidir. Ahlâk, şiirde iç muhteva gibi lezzet hâlinde hissedilen fikirdir. Elmayı lezzeti için yer, fakat beslenirsiniz! Suda maden erimiş haldedir; fakat vardır. Ahlâkı olmayan fikir olabilir de, fikri olmayan ahlâk olamaz. Fikir, eşya ve hadîselere karşı, kafanın "niçin" suâlidir. Ahlâk ise, "nasıl" suali.. Yani şu ölçüye göre nasıl olacağım, davranışım ne olacak. Onun için Allah'ın Resulü:

 

"- Ben mekârim-i ahlâkı tamamlamaya geldim!"

 

Buyuruyorlar ve bu sözle hem ahlâkı getiriyorlar, hem ahlâkın ne demek olduğunu anlatıyorlar. Baş memuriyetleri bu... Böyle anlamak lâzım, Allah'ın Resulünü... Ahlâk, sadece onun ahlâkı... Başka ahlâk numunesi yok... Ahlâk demek, O'nun ahlâkına bürünmek O'nun ahlâkı da Allahın ahlâkı... "Allahın ahlâkı ile ahlâklanınız!" hikmeti... Bu ahlâk şube şube, bu ahlâk derin, bu ahlâk namütenahi; kamusluk izahlara muhtaç, fakat tek kelime ile, O'nun ahlâkı! Ve bu arada, bilhassa cinsî ahlâk noktasından büyük ölçüye erebilmek...

 

Burada bir kaç asır evvelki (Leydi Montegü)nün -İngiltere Sefiresi- eserinden bir bahis anlatacağım. (Leydi Montegü) İstanbul'a gelirken -o devir yaylı arabalar devri- bir serhat beyine misafir oluyor.

 

Serhat beyi, fevkalâde genç, güzel bir Anadolu çocuğu... Kadın aşık oluyor gence... Onlar açık yazar. Kendisiyle yemek yemek istiyor. Kabul ediyor Bey... Şuh kadın, güzel kadın, yapmadığını bırakmıyor; yüzüne bir kere baksın diye...

 

Diyor ki, hatıratında:

 

"- O harikulade genç adam, benim bütün cilvelerime, işvelerime

 

karşı saatler boyunca gözünü halının bir nakşından ayırmadı, yukarıya kaldırmadı!"

 

İşte İslâm delikanlısının ahlâkı... Burada bir incelik var: Zannetmeyin ki, kadına karşı böyle bir disipline giren insan, kadından anlamayan demektir. Çok büyük incelik; Şeyh-i Ekber Muhiddin-i Arabî der ki:

 

"- Körün kadına bakmamasında sevap yoktur!" Bilâkis M.......'î mizaç icabı İslâm delikanlısı, kadın zaafıyla dolu, küp gibi dolu, dibine kadar erkek olacak... Mizac-ı M.......'î budur. Fakat bu büyük zaafı, en büyük iman disipliniyle gözünü kadından koparmayı bilerek idare edecek... İşte kahramanlık!.. Allah'ın en büyük lûtfuna mazhar olmak vasıflarının başında şu tabir vardır: "Güzel bir kadın kendisini visaline davet ettiği halde, gizliler âleminin dehşetinden korkarak kaçan genç..." Allah'ın rahmetine en bol mikyasta malik bu genç... Dâva o kadar ince ki, Mansur (Hallaç), asılacağı zaman der ki;

 

"- Ben bunların başıma niçin geldiğini biliyorum!"

 

Soruyorlar:

 

"- Niçin"... Yolda gelirken üst kattaki kadına bir ân gözü dalmış. Ve bir müddet gözünü o kadından çekememiş... İşte böyle bir çile ruhunu belirtir ahlâk...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ondan sonra dokuzuncu kalite; zarafet, zevk ve (estetik)... Plâstik dünya fikri... Dış dünyayı güzelleştirme dâvası... Bu işde son derece yayayız. Sahabîlerdir bizim tek modelimiz; ve ondan ancak bir iki asır sonrası... Ötesi felâket... Dörtyüz senenin hesabını isteyecek bir nesil arıyoruz! İslâmı zerafet, (estetik), zevk, dışarıyı süslemekle temsil etmek...

 

Eski bir ölçü vardır:

 

"Dışını imar eden bâtınını tahrip eder; dış mamurluğu bâtın haraplığından gelir..."

 

Yanlış! Bâtınını öyle imar edeceksin ki, dışında kıymet kalmayacak... Dışını da öyle bezeyeceksin ki, bâtının süslü perdesi olacak... Zarafet, güzellik... Niçin Allah'ın Resulüne, Sevgilisine bakmazlar? Dünyanın, bütün insanlığın zirvesi, son noktası olan o mukaddes insan, insanlığın zirve noktası insan, zerafette, güzellikte de insanlığın zirve noktası... Bir-gün yolda yürürken bir kirli nesne gördü, bir tükürük... Yürüyemedi, Sahabîler koştular ve o pisliği temizlediler. Şu zarif, şu lâtif bünyeye bakın!

 

Bir gün mescidde ağırca bir hava gördükleri zaman:

 

"- Niçin bugün yıkanmadınız?"

 

Diye hitap ettiler. Zarafet, İslâmı güzel gösterme sanatı... Kılığından, edasına, herşeyine kadar...

 

İmam-ı Azâm'a sorarlar:

 

"- Niçin bu kadar güzel kılık?"...

 

Çok güzel giyinirdi. Bir âyet-i kerime okur:

 

"Sana verdiğim nimetleri takdis et, dile getir!"

 

Bakın, demek ki, o, kılığına tâbi değil, kılığı ona tâbi-Nitekim İslâmiyette bir servet ölçüsü var. Hakikî servet sahibi, paranın sahip olduğu değil, paraya sahip ve hâkim olandır... Çünkü zenginlerimizin çoğuna para sahiptir, onlar paraya sahip değildir. İşte bu mânâda zevk, güzellik.

 

Batı'da, bilseniz, bir papazı ne kadar ince şartlarla yetiştiriyorlar. İnsana inanç hissi vermek için, her bahisten anlıyor. Bir gün ben Fransa'da bir mecliste bir papaz gördüm; biri piyanoda Beethoven (Bethofen)i çalıyordu, "yanlış" dedi, oturdu, daha iyisini çaldı. Bir asker (strateji) kaidelerinden bahsediyordu, "Onun hakikati şudur!" dedi ve anlattı. Hayret etti herkes papazın kültürüne... Zerafet, (estetik), zevk, güzellik...

 

Size bir misâlini daha vereyim; feci bir misal... Abdülhamit Hânın büyüklüğüne ait de ayrı bir misal teşkil ediyor: Japonlar bir ara kendilerine din aramaya kalktılar ve Avrupa'yı, her tarafı gezdiler. İslâmiyeti tetkik için de İstanbul'a geldiler. Bâb-ı Fetvadan, yani Şeyhülislâmlıktan bir mihmandar veriyorlar bunların yanına... İpekli saray arabaları ile giderken, o sarıklı mihmandar, bir elini burnunun bir tarafına koyup öbür tarafıyla henk diye sümkürüyor sokağa...

 

"- Dur, diyor Japonyalı arabacıya; ben bu adamdan din öğrenemem!"...

 

Ve gidiyor memleketine...

 

Ve Abdülhamit de bu adama en büyük cezayı veriyor. Çünkü Osmanlı padişahları içinde en diyanetperver olan, tereddütsüz en de müslüman Abdülhamîd, dünyanın en zarif insanıydı. Bu bahsi uzatıyoruz, çünkü çok mahrumuz bu en değerli hasletten...

 

Demin, "İmam evinde aş, ölü gözünde yaş!" derken malûm imamları kastettik. İmamın hakikatini yeni nesil getirecek... O tip imamı anlatırken katmer katmer ense demiştik.

 

İşte bu tipler insanın ayıbını tecessüs eder, leke bulmaya çalışır, leke nişanlarını alınlara yapıştırır. Bu hâl İslâmiyete tam uzak... İslâmiyetin zerafet ve muaşeret mevzuundaki inceliğine bir misâl daha vereyim.

 

Bu misali Batılı bir fikir adamına anlattığım zaman ağladı, yani bir nevi, "beni müslüman mı yapacaksın!" gibi bir tavır takındı.

 

Asam isimli velî... Asam, sağır demek... İsmi sağır değil, sonradan sıfatı oluyor, sağırlık... Ona bir kadın gidiyor; huzurunda başlıyor anlatmaya derdini... Dertli kadın bağıra çağıra konuşuyor ve bu arada ihtiyatsızca, kadından çirkin bir ses çıkıyor. Eriyor kadın, dünyaya geldiğine pişman, hicabından eriyor. Asam vakur, hiç bir şey sezmemiş gibi duruyor ve kadına dönüyor, diyor ki:

 

"- Hanım bağıra bağıra konuş, ben sağırım! İşitmiyorum!"

 

Bakın! Şu çirkinliği Örtme, göstermeme inceliğine bakın! Eridi Avrupalı bunu duyduğu zaman benden... İslâmiyet budur! Gidip de herkesin donunu, yakasını karıştırarak aramak değil...

 

İşte zerafet!..

 

Netice: Aradığımız gençte;

 

1 - Vecd ve aşkla yanmanın vasfı;

 

2 - Sır idraki ile duymanın vasfı;

 

3 - Kâinat ve nefs muhasebesi ile düşünmenin vasfı;

 

4 - Eşya ve hâdiseye hâkimiyet ve şecaatle davranmanın vasfı;

 

5 - Her türlü fedakârlık ve disiplinle ileriye atılmanın vasfı;

 

6 - En derin merhamet içinde en keskin şiddet seviyesine ermenin vasfı;

 

7 - Büyük aksiyon dehasıyla işe ve hamleye girişmenin vasfı;

 

8 - O'nun ahlâkiyle ahlâklanmanın ve başka hiç bir yol tanımamanın vasfı;

 

9 - En nadide zevk ve (estetik)le süslenmenin ve dış âlemi süslemenin ve her kıymeti içte bilmenin vasfı...

 

Ve bütün bunlara bağlı daha nice vasıf... Sayısız şube ve vasıflar... Model de Sahabî... Bu borcun 400 senelik hesabı omuzlarımızda... 400 senedir bu vasıflar kalkmıştır; çünkü bütün bu vasıfları toplayıcı kıymet aşktadır ve o uçup gitmiştir. Asam isimli velî, kadına "ben senin çıkardığın kötü sesi duymadım" demek isterken işte bu aşkın edep ve haya duygusu içindedir.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Bu devrin, birtakım ilericilik iddiasındaki devirlerin kendi fabrikaları mamulü, hayvandan aşağı bir gençlik var.

 

Kısa bir kıyas tablosu çizelim: İnsanda üç ana cihaz tanıyoruz. Dimağî cihaz, hazmî cihaz, teneasülî cihaz...

 

İşte bu yeni model genç, dimağî cihazını kişniş şekeri kadar küçültmüş, hazmî ve tenasülî cihazını da ur haline getirmiş olan tip... Korkunç! Gencin posası bunlar... Hayvan azmanı... Hiçbir meselesi yok, hiçbir çilesi yok. Hiçbir ıstırabı yok... Kadın münasebetinde bile bir meselesi vardır erkeğin... Kadın ve erkek münasebeti sulh içinde harptır... Mesele, mesele!.. Kadın, böyle sadece hayvanî erkeği anlamaz! Meseleyle geleceksin kadına!.. Bunlarınki öyle değil; zaten bütün lügatleri yedi kelime, yedi hırıltı... "Hır, hır, hır!" diyor, şu tarafa gidelim diye anlıyorlar ve gidiyorlar. "Hır, hır, hır!" diyor, bu tarafa dönüyorlar. Ne dilleri var, ne kafaları, ne ruhları... Mart kedileri bile damlarda dişisine dil dökerken bunlardan daha meseleli...

 

Ve işte bu mamulün kadın cephesinde son zamanlarda gördüğümüz o mini etek... Bir kadının çırılçıplak sokağa çıkmasından daha beter!.. Çünkü çırılçıplak çıkmakta sosyal bir saik olamaz, belki ferdî bir cinnet hali olabilir, belki bir felâket, filan... Böyle bir kılık, bir kadının veya bir kızın dizinden 4 parmak yukarısını teşhir etmesi değil, vücudunda tek mahrem nokta tanımadığının ve her kadının her erkeğe ait olduğunun (agora)da resmen ilânı demektir ki, ferdî her günahın üstünde içtimaî bir belâdır. Bunlar, bu tipler, yeni zamane gençliği, ki, asıl hakikî gençlik bomba gibi patlıyacak yakında kafalarında... İşte bu tipler, kediler ve köpeklerden daha az haya duygusuna sahiptir.

 

Dikkat edin, köpek pislediğini kapamağa çalışır. Bunlar nerdeyse pisliklerini lavanta şişelerine dolduracaklar!.. Birbirlerinin omuzlarına kollarını atarlar ve üst üste, yapışık uçan sinekler gibi gezinir, dururlar... Bilin ki -bir Avrupalı göziyle, hattâ bilin ki- bunların ifade ettiği mânada erkeklik bile mevcut değildir. Çünkü erkeklik kuvveti, hicap ifade eder.

 

(Şekspir)in dediği gibi, "kuvvet mahcup bir kalitedir!"... Yani erkeklik kuvveti böyle şeyler yapmaya tenezzül etmez. Bunlar harem ağalarının tavırları... Erkeklikleri bile yok!.. İşte yakında 19 Mayıs geliyor ve memlekette büyük cinsî cazibe törenleri "Millî Eğitim" yaftasiyle ve devlet eliyle açılmak üzere bulunuyor. Memlekette hemen her şehirli ailenin, kızlarını bağışladığı bu törenler, Batının hiçbir (pavyon) ve (müzik hol)ünde eşine rastlanamaz bir şehvet âyinidir.

 

Ne demek bu 19 Mayıs kılığı!..

 

Bizim Batı simsarlarının ne kadar cahil herifler olduklarını söylemiştim. Malûm misalle hastahane hademesinin doktorluktan anladığı kadar anlarlar, Batıdan!.. Yok böyle manzara Batıda, yok!.. Fuhşun endüstrisini yapan Paris gibi bir memlekette tahsil gördüm ben... Orada genç kız, mektebini bitirinceye kadar disiplinin en keskini altındadır. Kıl, keçe çoraplar giyer, dudağına hiçbir şey süremez. Ondan sonra mektepten çıkınca ne halt ederse eder. Ortalıktaki bu kızlar bizim kardeşlerimiz, kızlarımızdır. Ve bunların eski ismi "Mukadderat-i İslâmiye"dir. Bu kılıkla sokağa dökülmek, iman sembolü annelerimizin misk kokusu baş örtülerini olanca mânasiyle kenefe atmaktır.

 

Efendim, sözümüz sona ererken, söyliyeyim ki, bizim işimiz yokuş yukarı çıkmanın davasıdır. Onların dâvası ise yokuş aşağı yuvarlanmanın... Bunlar dağ cüssedeki şeyleri şeytanın ellerine verdiği manivela ile yokuş aşağı yuvarlarlar ve marifet yaptık diye övünürler. Halbuki bir fındığı çıkaramazlar yokuş yukarı... Biz ise sırtımızda Uludağ, yokuş yukarı çıkmaya çalışıyoruz ve gençliğimize her gün biraz daha kavuşuyoruz. İnanmak diye karşımızdakilerde hiçbir istidat yoktur.

 

Bir gün mensup olduğum velî bana dedi ki;

 

"- İnan da istersen bir odun parçasına inan!"

 

İnanmanın hakikati Allaha inanmaktır, fakat dalaletinde bile bir kuvvet vardır inanmanın... Bunlar inanmayanlardır. Bu mânada, açıkça söyliyeyim, devrimbazlık ve ilericilik taslayan gençlerle komünistler arasında büyük fark vardır. Çünkü komünist dalâlete inanır; fakat inanır. Bir gün hidayete gelirse inancını ona çevirebilir. Bir komünist, inanmayan bu sefillerden çok daha az sefildir. Aradığımız nesil, izlediğimiz, rüyasını gördüğümüz nesil, herşeyden evvel demin bahsettiğimiz diyalektikle küfrün kaynağını, menşeini, vücuduna tek tek mesaha etmiş'gibi, bir (patalog)un vücuttan anlaması gibi tanıyacaktır ve mukabele edecektir.

 

Nasrettin Hocanın bir hikmeti: Bindiği dalı keser. Yoldan geçen biri, hoca düşeceksin, der. Yok yok! Keser ve düşer... Hemen ihtarcısının arkasından koşar, "Düşeceğimi bildin, öleceğimi de bilirsin!.."

 

Şimdi biz bu hikmetin içinde şöyleyiz: Avrupalı bu halimize bakıp İslâm dalını kesip, kesmeye başlamış olmamızdan ötürü düşeceğimizi bilmiştir. Bilmiş, fakat belli etmemiş... Şimdi biz gitmişiz ona diyoruz ki: "Madem düşeceğimi bildin, nasıl yaşıyacağımı da bilirsin!.."

 

İşte topyekûn hesapları bundan ibarettir. Topyekûn hesapları, Tanzimattan beri gelen ilericilerin... Sığ bir taklit çerçevesinde şahsiyetsizlik ifadesi... Halbuki Avrupalı kendisi için gıda olan fikir nimetlerini bize zehir olarak zerketmiştir. Bunu "Sahte Kahramanlar"da uzun uzun anlattım.

 

Avrupalı hem İslâmı bize kestirir, zira bizi düşürmek için başka çare olmadığını bilir, hem de çareyi yine kendisine baş vurmakta arayacağımızı hesaplar.

 

Nihayet muhasebe:

 

Bu hale şu türlü geldik: Bozgun ve yılgınlık... Ondan doğma şüphe ve güvensizlik... Ondan doğma küçüklük ukdesi... Ondan doğma körükörüne hayranlık... Ondan doğma taklit ve kopyacılık... Ondan doğma nefs muhasebesinden yoksunluk... Ondan doğma dış tesirlere esaret... Ondan doğma maddî ve manevî emperyalizme ajanlık... Ve hepsinden doğma İslâmdan nefret telkini...

 

Bütün hesaplar bundan ibaret!..

 

İşte bu vasıfların şuuru içindeki gençliğin böyle bir dünya görüşüne çıkmasını ve ezelle ebed arası en büyük yenilik, solmayan renk, geçmeyen ân müessisesi İslâmm yeni ve aslî idrakini kıvrana kıvrana beklemekteyiz ve görmekteyiz ki Allah bunun öncülerini bize nasip etmeye başlamıştır.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Özlediğimiz neslin vasıflarını tekrarlayalım ve tablolaştıralım:

 

1) AŞK

 

Kâinat, ezellerin ezelinde, kendisinden başka hiçbir şeyin mevcut olmadığı Allah tarafından, aynadaki hayâl gibi, görünmek, tecelli etmek muradı ve murada bağlı aşk davranışiyle yaratıldı. Kâinatın protoplazması aşk...

 

Allah aşka öyle bir kuvvet ihsan etti ki, bâtıla, yanlışa, fâniye bile aşkla bağlanmanın bir kuvveti, imtiyazı var... Aşksız adam pörsümeye ve aşksız cemiyet sönmeye mahkûm...

 

Tarihte devlet ve cemiyetlerin inkıraz sebepleri, sadece aşkını kaybetme yüzünden... Eski Roma ve Abbasîler... Kanunîden sonraki Osmanlı Devleti ve daha neler, neler!

 

Aşka en güzel misali İbn-i Semnun isimli velînin bir halinde göstermiştik. Cemâda, nebata, hayvana kadar tesir eden aşk, yalnız gafil insana tesir etmezken, onun en büyük tesirine hedef gerçek insan ve gençlik, neredesin!

 

2) ÜSTÜN AKIL VE SIR İDRAKÎ

 

Tıpkı (Sokrat) ile sofistler arasındaki mücadelenin gâyelendirdiği gibi, kaba ve hileci dış mantıktan, kuru akıldan kurtulmak, aklı yine akılla mat eden üstün anlayışa ve bilhassa sır idrakine yükselmek...

 

İşte, kaba softa ve ham yobazla derin ve gerçek mümin arasındaki fark!.. Her şeyden evvel Şeriat idraki... Şeriat, bir takım kuru ölçüler tablosu değil, bu ölçülerin kasasında yatan bütün bir sır hazinesinin anahtarlarıdır. Ayniyle şifreli kasalardaki vaziyet... Açtığı hazineye göre kıymet alan Ölçüler... Ve bu anlayışla tam teslimiyet... Buna göre üstün : (diyalektik)... Filozof (Bergson)un :

 

"Eğer ben aklı akılla yendimse demek aklın son davranışı kendisini kendisiyle yenmekmiş!"

 

Hükmüne eş bir kavrayış ve küfrün ucuz ve kolay (diyalektik) oyununu bozucu bir ifade...

 

Pasteur (Pastör)ün, mikrobu keşfetmiş bulunduğu bir asırda Allaha inanamıyacağını söyleyen doktora, bizim diyalektiğimizde verilecek cevap şudur:

 

- Sen bu dâvaya (Pastör)u senet diye kullanırken, yani kuvvetini (Pastör)den alırken, onun bu mevzuda ne düşündüğünü biliyor musun?

 

(Pastör) diyor ki:

 

"- Âlemde hiçbir delil kalmasa bir mikrobun hayatı bana Allahı ispat etmeye yeter."

 

Sen onu senet diye kullanıyorsun da bizzat sahibinin ondan çıkardığı mânayı tersine çevirmek rezaletini nasıl kestiremiyorsun?..

 

3) NEFS MUHASEBESİ

 

Anadan, babadan, mektepten, cemiyetten meccanen alınan hazırlop inanışlarla vicdan arasındaki büyük hesaplaşma; atacağını dibinden söküp atma, tutacağını da köküne kadar yapışıp tutma hassası... İmanın böylesine tahkikî iman denilir; ve inanmanın makbul şekli bu olduğu gibi, inkâr ve sözde yenilik, ilerilik palavralarına mukavemet etmenin, onları yutmamanın murakabeci kuvveti budur. Fransızların (egza-men dö konsiyans) dedikleri bu hassa üstün mütefekkir ve sanatkârın biricik sermayesidir. Batı dünyasının, bir adale kıvranması şeklinde resmettiği meşhur "Düşünen Adam" heykeli, deminki ıstırap tezimizle karışık olarak nefs muhasebesinin timsalidir.

 

4) EŞYA VE HADİSELERE TAHAKKÜM VE ONLARI TASARRUF MİZACI

 

Bu hassa bize Kur'ân emriyken onu en aşağı 4 asırdan beri kaybetmiş bulunuyoruz. Batı müspet ilimleri karşısında apışma halimiz, asırlardır bize bu hali Müslümanlık zannettirmiştir. Tam aksi... Batı inanmadan ve bilmeden bu mevzuda Kur'ân'ı tatbik ediyor ve biz inandığımız, bildiğimiz iddiasının yer aldığı devirlerde bile Kur'ân'dan uzaklaşmış bulunuyoruz.

 

Kur'ân'ında diyor ki, Allah:

 

"Ben insanı, eşya ve hadiseleri teshir etmesi için kendime halife olarak yarattım."

 

Bir yılgınlık eseri olarak başlayıp, maddeye tahakkümden, nefsine, muhitine, dünyasına ve münasebette olduğu insanlara hâkim tavır göstermeye kadar giden bu hassayı kaybedişimiz, ancak yeni nesillerin dölleştireceği yeni örneklerle kazanılabilir.

 

Bu vatanın hırsızı bir komünistle, bu vatanın sahibi bir müslüman arasındaki hâkim tavır farkı, tersine değiştirilmiş yılgın nesillerin halini çok güzel izah eder.

 

Elinde incecik bir hezaren değneği, kafasına çöktüğü telli pullu fili dilediği gibi idare eden fertlerin mevzuu olmaktan çıkmanın, hamsi balıklarına yetmez taviz yenileriyle oy makinesi halinden kurtulmanın ve "ispat-ı vücud" dedikleri şahsiyete varmanın yolu bu hassaya bağlıdır.

 

5) AKSİYON RUHU

 

Birbirine yol veren bu vasıflar içinde aksiyon, iş, hamle ve hareket ruhu, kaynağımıza ait şiarların başında gelir.

 

Biricik, tek ve mutlak örnek olan Sahabîlere bakalım: Sahabîde iki büyük haslet vardır; hikmet ve aksiyon ruhu... Yani fikir ve onu işe tahvil edici hareket... Sahabî bu demek..-

 

Fransızların aziz tanıdığı (Sen Fransua d'Asis) isimli adamın bir sözü var:

 

"- Eğer hemen değilse ne vakit?"

 

Bunun çok daha mükemmelini, gerçek İslâm velîsi Şeyh Muhammed Pârisa Hazretleri söylüyor:

 

"- Gafil halk, yorgun ve bitkin bir lâf eder: Yarın olsa da bir iş işlesem!.. Bilmez ki, bugün, dünkü günün yarınıdır. Bugün ne işlemiştir ki, yarın ne işlesin?.."

 

Gerçek İslâm anlayışı, geçen her saniyenin çerçevelediği işi sormak ve aramaktadır.

 

6) GÖZÜKARALIK

 

Kör cesaret değil, temkinli şecaat...

 

Dava adamının ana vasıflarından biri gözükara olmak... Gözükara olmak, dâva adamının, inandığı şeyi hayata ve eşyaya nakşetmesi için biricik vasıta... Her tedbir alındıktan ve basiret plânında her şey pişirildikten sonra mutlaka cür'ete, gözükaralığa ihtiyaç var... O kadar ki, cür'etin imtiyazı, bazen tedbir ve basireti ikinci plâna atabilir. Babıâli baskınını yapan ittihatçıların gözükaralıktan başka sermayeleri yoktu. (Napolyon) basit bir gözükaralıkla üzerine sevkedilen orduyu peşine takıp Parise girdi. Menderes ise gözükara olamadığı için malûm akıbete uğradı.

 

Tarihte bütün büyükler, gerçekten dâva, hamle, aşk ve ateş sahipleri, birer gözükaradır: Büyük İskender, Jül Sezar, Alparslan, Fâtih, Yavuz, (Büyük Petro), (Büyük Frederik), (Lenin), (Hitler), (Musolini), Churchill(Çörçil)...

 

Huneyn çenginde ricat eden Sahabilerini düşman üzerine tek başına saldırarak yüz-geri eden Kâinatın Efendisi, her şey gibi, yerinde gözükaralığın da ne demek olduğunu göstermişlerdir.

 

7) FEDAKÂRLIK VE DİSİPLİN

 

Nefsten başlıyarak her şeyi bu mihrak etrafında toplamak ve ebedî hayata yalandan inanmış değil, gerçekten bağlanmış insanlar sıfatiyle yaşayacağı ve öleceği yeri bilmek...

 

8) EN DERÎN MERHAMET İÇİNDE EN KESKİN ŞİDDET

 

Merhametle şiddeti tahin-pekmez halinde bağdaştırabilmek... Hazret-i Ömer'in, değnek yerken ölmek üzere bulunduğunu söyleyen oğluna hitabı malûm:

 

"- Öl ve Allah'ın huzuruna çıktığın zaman de ki: Beni babam öldürdü; senin kanunlarını yerine getirmek için..."

 

Görüyor musunuz İslâmın sağ ve sol kanatları arasındaki muhteşem muvazeneyi?..

 

İslâm, sırasında bir gözyaşı şişesi, sırasında da bir granit parçasından ibaret bir yürek işidir.

 

9) BAŞTA SAMİMİYET, HER ŞUBESİYLE O'NUN AHLÂKI

 

Ahlâk ve fikir, tavukla yumurta gibi birbirinden doğma... Dedik ya; fikir, meselelerimizin "niçin?"i; ahlâk da "nasıl?"ı...

 

Hattâ ahlâkı, fikirden evvele almaya kadar gidebilir ve fikri ondan doğma kabul edebiliriz.

 

Evet, bütün şubeleriyle O'nun ahlâkı...

 

O'nun sevdiğini sevmenin, hoşlandığından hoşlanmanın, kızdığına kızmanın, tiksindiğinden tiksinmenin, renk, şekil, edâ, hareket halinde topyekûn ahlâkı...

 

10) ZARAFET VE ESTETİK

 

En zaif olduğumuz noktalardan biri... Biz İslâmı şahıslarımızda kabalaştırıyoruz. Halbuki İslâm, zarafet, incelik ve güzellik ölçülerinde de sonsuz ileri... Varlığın Tacı, bu bakımlardan da kâinatın en erişilmez insanı... Mücessem nezahat, nezaket, nezafet, zarafet timsali... Halbuki bizde asırlar boyu birbirini takip eden ham din temsilcilerinin kabalıkları...

 

Saymakla bitmez...

 

Ne gün, kılığımızdan, oturuşumuzdan, kalkışımızdan her tavır ve hareketimize kadar, insanı anlamanın biricik şartı olan zarafet, nezaket, incelik ve güzellik ölçülerini heykelleştireceğiz?

 

Hadîs mealinden:

 

"- Sevdiriniz, soğutmayınız; müjdeleyiniz, korkutmayınız; kolaylaştırınız, zorlaştırmayınız!"

 

11) TEK ÜMMET MODELİ OLARAK SAHABÎYİ ALMAK

 

"Biricik imtisal numunesi, renk, çizgi, edâ, üslûp, mizacı, usûl, tarz, hareket her şeyiyle Sahabîdir" şuuru... Bir velînin:

 

"- Siz onları görseydiniz deli derdiniz, onlar da sizi görselerdi müslüman kabul etmezlerdi."

 

Diye anlattığı, daha niceleriyle beraber bu 11 vasfın tam sahipleri...

 

Sizi, işte bütün bu vasıflarda ışıldayacak yeni neslin ilk habercileri ve bundan böylekilerin babaları görüyorum.

 

Sözlerimi, ebediyet nesline bir davetiye okuyarak bitirebilirim:

 

Telli pullu, anlı şanlı bir gelin...

Aynalar gelin!

Bir güzel ki, en güzeli güzelin...

Gönüller gelin!

Sonsuz gerçek; habercisi ezelin...

Kitaplar gelin!

Şarkı bizde, Şeytan, yeter gazelin

Nağmeler, gelin!

Ey karanlık, gelmektedir ecelin...

Işıklar, gelin!

Toplanın hep, derlenin hep, düzelin!

Yığınlar, gelin!

En güzeli; en güzeli, güzelin!

Habercisi, habercisi, ezelin!

Tellerinde şafak söken bir gelin;

Anneler, babalar, çocuklar gelin!

Share this post


Link to post
Share on other sites

Öncelikle Üstadımızdan Sonrada Onun Bu Denli Çarpıcı Konferansını Bizlerle Paylaşandan Ve Bu Yazıyı Bana Oku Diyenden Allah Razı Olsun...

 

Allah Üstadımızdan Razı Olsun...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Dinlemek herkese nasib olmadı...

Hiç değilse okusun herkes...

Gerçi o da bir nasib meselesi ya!...

Neyse!...

Üzerine epey durmak gerek...

 

Teşekkürler...

Share this post


Link to post
Share on other sites

BENDE de bir konferansi var MP3 olarak ama orda olmakla bir olmaz tabi ki

BAZEN sigara molasi verelim falan diyor orasi cok komigime gidiyor ÜSTAD cok rahat her zaman

AmA NESILden bahsetmisken nasil bir nesil arzuladigini BILMEK istiyorsak GENCLIGE HITABESINE bakmak lazim

FEVKALADE az kalir yaninda :D:D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites
BENDE de bir konferansi var MP3 olarak ama orda olmakla bir olmaz tabi ki

BAZEN sigara molasi verelim falan diyor orasi cok komigime gidiyor ÜSTAD cok rahat her zaman

AmA NESILden bahsetmisken nasil bir nesil arzuladigini BILMEK istiyorsak GENCLIGE HITABESINE bakmak lazim

FEVKALADE az kalir yaninda :D:D:D

 

Sizde Özlediğimiz Nesil'in MP3 kaydı mı var anlayamadım?

Eğer öyle ise paylaşabilir misiniz?

Share this post


Link to post
Share on other sites

bende bir kac MP3 konferansi var bir kac seyden bahsediyor :) yani istersen gönderebilirim veya siteye koyayim isteyen alsin ama nasil yapacagimi pek bilmiyorum neyse kardes eger istersen mail üzere hallederiz selametle

Share this post


Link to post
Share on other sites

Şu paragraf,çok hoşuma gitmişti:

 

‘…en derin merhamet içinde en keskin şiddet…Başlıca ahlaki vasıf…En derin merhamet içinde en keskin şiddet…Bu tezat hali değil mi?Değil!...Sağlı ve sollu sanatlar…Serçe öksürürken ağlayacağız!Ağlamayı o kadar seveceğiz!...Fakat düşmanımızı imhada da,karşımızda kellelerden ehramlar yükselse titremeyeceğiz ve sigaramızı tüttüreceğiz!Şiddet ve merhamet bir arada…

  • Like 1

Share this post


Link to post
Share on other sites
Şu paragraf,çok hoşuma gitmişti:

 

‘…en derin merhamet içinde en keskin şiddet…Başlıca ahlaki vasıf…En derin merhamet içinde en keskin şiddet…Bu tezat hali değil mi?Değil!...Sağlı ve sollu sanatlar…Serçe öksürürken ağlayacağız!Ağlamayı o kadar seveceğiz!...Fakat düşmanımızı imhada da,karşımızda kellelerden ehramlar yükselse titremeyeceğiz ve sigaramızı tüttüreceğiz!Şiddet ve merhamet bir arada…

 

Cerrahın neşteri !

Share this post


Link to post
Share on other sites
...

Bir komüniste bakın, ilerici tavrını taşıyan tiplere bakın; nasıl da küstahdırlar. Halbuki, asıl biz onların küstahlığının kat kat üstünde cüretli olmalıyız! Bu memleketin öz sahibi olan biz, bodrum katına sığınmışız ve orta kata çıkamıyoruz. Orada ayaklarını üst üste atmış beş insan bodrum katına hükmediyor. Kanun yoluyla zuhur bu bahiste bizi tamamen serbest kılar. Biz bu memleketin sahibi gibi hareket edemiyoruz, elimizi uzatamıyoruz, koparamıyoruz, çekemiyoruz, alamıyoruz!

 

Müslümanlığımızı, hâşâ, uyuz hastalığı gibi utanç sebebi sayıyoruz! Kravatlı maymunların yanında uyuzumuz görülecek gibi bir his geliyor bize... Bu değil Müslümanlık!.. Dâva yolunda büyük gözükaralık lâzım...

...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...