Linç Edilişimizin Seyir Defteri

[nfk321 7]

 

Batının niyeti, daha 1830′larda Fransanın Cezayiri bizden koparmasıyla ilk işaretlerini verir. Sonra Tunusu, Mısırı, Libyayı, Balkanları kaybederiz. Derken, ittihatçılar marifetiyle tarihimizin en budalaca kararlarından birini alarak, Almanyanın safında savaşa katılırız. Ve sonunda muazzam bir coğrafyadan Anadoluya sığınmak zorunda kalırız.

 

Kasım 1914 Çarşamba sabahı daha sınırlarımız hâlâ şaha kalkmış bir küheylân gibidir. Irak bizimdir. Suriye mülkümüzdür. Kudüste sancağımız dalgalanır. Filistin, Arabistanda Mehmedimiz nöbettedir. Kâğıt üstünde olsa bile, Mısır ve Libya bize düğümlenmiştir. Mekke, Medine, Taif, Bağdad, Basra, Şam, Halep, Akabe ve Midillide ferman-ı hümayunlarımız ses verir. Kısacası, daha hâlâ Devlet-i Âl-i Osmanızdir.

 

Günü gününe tam dört sene süren o badirede, 2 milyon 850 bin asker omuzda silâh hazırdır. Savaş son bulunca, bir de bakarız ki, terhis edip köylerine gönderebildiğimiz bu aziz askerimizin sayısı sadece 621 binden ibaret kalmıştır. 2 milyon 229 bin evlâdımızı tam dokuz cephede bozuk para gibi, budalaca girdiğimiz Dünya Kavgasında harcamışızdır.

941 bin 480 şehit.

990 bin 900 yaralı ve hasta.

Ve 358 bin 520 kayıp ve esir

Az evvel saydığımız eski vatan topraklarımız dan da geriye yüzde 7-8 kalmıştır. Islak ellerimizden kayan sabun misali İmparatorluğumuzu yağma değil, linç etmişlerdir. Anadoluyu zor kurtarırız.

Nâmeru Meşrutiyet:

 

Geniş bir tarih yorumu yaklaşımı ile bakarsanız, 1908 Meşrutiyet ilânı, aslında bir iç kavganın başlangıcı ve yağmalanmamızın hızlanmasından başka bir şeye yaramamıştır. münasebetlerde vefa, dostluk ve karşılıklı sadakatin ham bir hayal olduğunu anlamamakta nicedir ısrar etmekteyizdir. O gün, bu gafletimizin faturasını ağır şekilde öderiz.

Yıllardan 1911′dir. Eylül ayının 11. Perşembe günüdür. Sadrıâzam Hakkı Paşa, mükemmel bir salon adamıdır. Türk Jandarma teşkilâtını ıslah etmek için kendisine görev verilmiş olan İtalyan generali Robilant Paşanın yalısında, Boğaziçine hakim olan terasta, bu İtalyanla satranç oynamaktadır.

 

 

Bir yaver gelir. Sadrazam hazretlerine henüz aldıkları bir gizli notayı ulaştırır. Hakkı Paşa umursamaz. Ne var ki, oyun bittikten sonra masasındaki zarfı açınca, beyninden vurulmuşa döner. Gelen notta, kendisinin başında bulunduğu İttihad ve Terakki hükümetinin, Trablusta, yani Libyada, halkı İtalyan kolonisi aleyhine tahrik ettiği iddia olunarak, 24 saat içinde İtalyanın istekleri kabul edilmediği takdirde, bunun bir Causus Belli, yani savaş hali sayılacağı bildirilmektedir.

Hakkı Paşanın bundan önceki görevi Roma Büyükelçiliği idi. Ve İtalyanlar, hatta İtalyan gazeteleri, bir senedenfazla zamandır Libyayı gözlerine kestirdiklerini saklamadan açıklamaktadırlar. Hakkı Paşa Romada iken dahi gerçeği görememiş ve bu ülkenin sathî dostluğuna güvenmiştir.

Libyada İbrahim Paşa kumandasında mükemmel bir tümenimiz vardır. İngilizlerin, Fransa ve İtalyanın paşadan şikayetleri sonunda, o sırada Romada görevli olan sadrıâzamın Aman Batılıları kızdırmayalım.. yolundaki ısrarıyla bu tümen Yemene gönderilmiş ve Libyada askerimiz kalmamıştır.

Verilen notadan üç gün sonra, 130 bin tonluk İtalyan donanması Bingazi açıklarında demir atar. Sahile bir hafta içinden 25 bin asker çıkarılır.

Rumelinin elden çıkışı:

Batının niyeti bizi yağmalamak değil, linç etmektir. Libya Savaşı sona ermeden, o hainane gafletimiz ve iç çekişmelerimiz sonunda Balkan Savaşı patlak verir. Bulgaristan, Yunanistan, Sırbistan ve boyuna poşuna bakmadan Karadağ eski efendilerinin gırtlağına çökerler. Çatalcaya kadar gerileriz.

Tarihimizin en acı ve ahlaksız yenilgisine uğrarız. Orduyu politika batağında boğarız. Bereket Bulgar ve Sırpların biribirlerine düşmelerine ve düşman saflarında patlak veren kolera salgınına Edirneyi zor kurtarırız. Ama ! Ama, elveda Selânie, elveda Yanya, elveda Kumanova

 

Daha acılı ve gerçek deyimi ile elveda 500 senelik bizim Rumeli. Rumeli, türkülerimizde yankılanır artık: Alişimin kaşları hâlâ kare midir? Deryaya karşı köşklerimizde hangi uğursuzlar Tunayı seyreyler? Gönlümüzü artık bir sinsi firak kemirecektir.

Anadoluya sığınış:

Ve yazının başında anlattığım gün gelir çatar. O gün aslında Vatan Anamızın alnına karalar çattığı günlerin başlangıcıdır. Tarihimizin en budalaca kararlarından birisini alarak Almanyanın yanında yer alırız.

Savaşa katıldığımız tarihte, Almanya savaşı fiilen kaybetmiştir. Daha dört sene dayanabilmiş ise, bu bizim harcadığımız 2 milyon 229 bin vatan evlâdının ve yüzde 78′ini kaybettiğimiz bizim eski vatan topraklarının yüzsuyu hürmetinedir.