Üstad

[mehmet 15]

Doğumu ve özüne kavuştuğu gün aynı güne denk gelen edebiyatımızın sultan-üş şuara’sı Necip Fazıl eserleri ile bir nesle yol gösteren, günümüzde hala yeri doldurulamamış, kandillerimizden biridir.

… hayatından kesitlerle ve gençliğe vasiyetini kaleme aldığım bu yazımda doğumunun 102. yılında ölümünün 23. yılında rahmetle yad ediyorum

26 Mayıs 1904'de İstanbul’da dünyaya geldi. Soyu Maraş'lı Kısakürekoğulları’ndan gelen Necip Fazıl'ın silsilesi Osmanlı Sultanı Yavuz Sultan Selim’e kadar dayanır. Şairliğe ilk adımını on yedi yaşında iken, annesinin arzusuyla başladı ve ilk şiirleri Yeni Mecmua'da yayımlandı. Milli Mecmua ve Yeni Hayat dergilerinde çıkan şiirleriyle kendinden söz ettirdikten sonra, Paris dönüşü yayımladığı Örümcek Ağı ve Kaldırımlar adlı şiir kitapları onu çok genç yaşta çağdaşı şairlerin en önüne çıkararak edebiyat çevrelerinde büyük bir hayranlık ve heyecan uyandırdı. Henüz otuz yaşına basmadan çıkardığı yeni şiir kitabı “Ben ve Ötesi” (1932) ile en az öncekiler kadar takdir topladı. Şöhretinin zirvesinde iken felsefi arayışlarını sürdürüp, içinde yeni bir dönemin doğum sancısını hisseden Necip Fazıl için 1934 yılı gerçekten de hayatının yeni bir dönemine başlangıç olur.Ve işte vakit; onu “Hak ve Batıl” arasındaki ince çizginin yılmaz savunucusu yapmaya vesile olan tanışma anı…Bir akşam, çalıştığı bankadan Boğaziçi’ndeki evine dönmek için bindiği ''Şirket-i Hayriye'' vapurunda karşısına oturan ve gözlerini ondan hiç ayırmayan; o güne kadar hiç görmediği, bir daha da göremeyeceği Hızır tavırlı bir adam, ona, kâinat çapında bir vaadin, Abdülhakîm Arvâsî Hazretleri'nin adresini verir.Ve o müthiş etkileşimle, eline tutturulan adrese gider. Bohem hayatının en koyu rengini yaşadığı günlerde Beyoğlu Ağa Camii'nde vaaz vermekte olan Abdülhakim Arvasi ile tanışır, bir daha da ondan kopamaz. Artık buhran günleri bitmiş ve mücadele günleri başlamıştır. Necip Fazıl' ın hemen tümünde üstün bir ahlak felsefesinin savunulduğu tiyatro eserlerini birbiri ardına edebiyatımıza kazandırması da bu döneme rastlar. Tohum, Para, Bir Adam Yaratmak gibi piyesleri büyük ilgi görür. Bu eserlerden Bir Adam Yaratmak, Türk tiyatrosunun en güçlü oyunlarındandır. Bir Adım Yaratmak ilk defa 1937-38 kışında, İstanbul Şehir Tiyatrosu'nda, Muhsin Ertuğrul tarafından temsil edilir ve büyük bir alaka ile karşılanır. Necip Fazıl'ın şairliği ve oyun yazarlığı kadar önemli yönü, çıkardığı dergiler ve bu dergilerde çıkan yazılarla sürdürdüğü mücadeledir. Haftalık Ağaç dergisi (1936, 17 sayı) dönemin ünlü edebiyatçılarının toplandığı bir okul olmuştur. Büyük Doğu dergisinde çıkan yazılarıyla İsmet Paşa ve tek parti (CHP) yönetimine şiddetli bir muhalefet sürdürmesi sonucu hakkında açılan çok sayıda davada yüzlerce yıl hapsi istenmiştir. Cinnet Mustatili adlı eserinde de hapishane anılarına yer vermiştir. Sık sık kapatılan ve toplatılan Büyük Doğu'nun çıkmadığı sürelerde günlük fıkra ve çeşitli yazılarını Yeni İstanbul, Son Posta, Babıalide Sabah, Bugün, Milli Gazete, Hergün ve Tercüman gazetelerinde yayımlamıştır. Büyük Doğu'da çıkan yazılarında kendi imzası dışında Adı değmez, Mürid, Ahmet Abdülbaki gibi müstear isimler kullanmıştır. 1962 yılından itibaren de hemen hemen tüm Anadolu şehirlerinde verdiği konferanslarla büyük ilgi toplamış ve yığınlara yaptığı konuşmalarla kendisine hayran kalan ve kalbi iman dolu olan bir gençlik oluşturmuştur. Her seferinde bahsettiği peygamber sevgisi ile ahlak şartları bu topluluklara hep feyz kaynağı olmuştur.1980'de Kültür Bakanlığı Büyük Ödülü'nü, 'İman ve İslam Atlası' adlı eseriyle fikir dalında Milli Kültür Vakfı Armağanı'nı (1981), Türkiye Yazarlar Birliği Üstün Hizmet Ödülü'nü (1982) almıştır. Ayrıca Türk Edebiyatı Vakfı'nca 1980'de verilen beratla 'Sultan-üş Şuara' (Şairlerin Sultanı) ünvanını kazanmıştır.Fikirlerini ve inançlarını hiçbir zaman savunmaktan geri durmayan Necip Fazıl Kısakürek, her zaman mütevazı bir kişilik olmuş ve onurunu hiçbir zaman yitirmemiştir. Kendinden emin olan büyük üstad bahşedilen dünyalıkları elinin tersiyle itmiş; varlığını o yüce sevgiliye adamış, yaşamı boyunca Büyük İslam İnkılabı’nın yorulmaz hizmetkarı olmuştur. Öyle ki bir şiirinde san’atın tarifini yaparak;

Anladım işi,san’at Allah’ı aramakmış

Marifet bu gerisi yalnız çelik-çomakmış ... üstlendiği gayenin tarifini yapmıştır.

 

 

“Bir gençlik, bir gençlik, bir gençlik...''Zaman bendedir ve mekân bana emanettir!'' şuurunda bir gençlik....................... ''Kim var?'' diye seslenilince, sağına ve soluna bakmadan fert fert ''ben varım!'' cevabını verici, her ferdi ''benim olmadığım yerde kimse yoktur!'' fikrini besleyici bir dâva ahlakına kaynak bir gençlik...Can taşıma liyakatini, canların canı uğrunda can vermeyi cana minnet sayacak kadar gözü kara ve o nispette usule, stratejiye uygun bir gençlik...Büyük bir tasavvuf adamının benzetişiyle zifiri karanlıkta, ak sütün içindeki ak kılı fark edecek kadar gözü keskin; ve gerçek kahramanlık mâdeniyle sahtesini ayırt etmekte kuyumcu ustası bir gençlik........... Tek cümleyle, Allahın, kâinatı yüzü suyu ,hürmetine yarattığı Sevgilisinin fezâyı bütün yıldızlarıyla manto gibi saran mukaddes eteğine tutunacak, ve O'ndan başka hiçbir tutanak,dayanak, sığınak tanımayacak ve O'nun düşmanlarını ancak kubur farelerine lâyık bir muameleye tâbi tutacak bir gençlik...

İşte bu gençliği, bu gençliğin ilk filizlerini karşımda görüyorum.Şekillenmesi,billurlaşması için 30 küsur yıldır, devrim bazlık kodamanların viski çektiği kamış borularla kalemime ciğerîmden kan çekerek yırtındığım, paralandığım ve zindanlarda süründüğüm bu gençlik karşısında, uykusuz, susuz, ekmeksiz, başımı secdeye mıhlayıp bir ömür Allah’a hamd etme makamındayım. Genç adam! Bundan böyle senden beklediğim şudur: Tabutumu öz ellerinle musalla taşına koyarken, Anadolu kıtası büyüklüğündeki dâva taşını da gediğine koymayı unutma ve bunu tek vasiyetim bil!”

 

 

Nadide Ü.Altıparmak

 

 

 

http://www.haberkonya.com/kose_yazisi.asp?id=696