OsKiN

İki yıldız arası göğe asılı hamak...
Uyku, uyku... Zamansız ve mekansız, uyumak.
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.

İlgisizlik, her şeyden kesilmiş ilgisizlik;
Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.
Usandım boş yere hep gitmelerden, gelmelerden;
Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden!

Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;
Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.
Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
Raflarda toza batmış peygamberden bildiri.

Her gün yalnız namazdan namaza uyanayım;
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla...

Çadırımın üstüne yağmur yağıyor,

Saros körfezinden rüzgâr esiyordu,

Ve ben, bir roman kahramanı,

Ot yatağın içinde,

İkinci dünya harbinde

Başucumda zeytinyağı yakarak

Mevzuumu yaşamaya çalışıyordu

Bu şehirde Başlayıp

Kimbilir nerde,

Kimbilir ne gün bitecek mevzuumu.

Mesela gece saat 10.00. Hiç bilmediğin bir kente yeni inmişsin. Auckland. Elindeki Lonely Planet'a ve biraz da hislerine güvenip kentin Beyoğlu'su oldugunu tahmin ettiğin semtine atıyorsun kapağı. Buldugun bir backpackers'taki odana sırt çantanı bırakıp (aman ne güzel, sadece 3 kisiyle paylaşıyorsun odayı, 12 kişi kaldığın 3 katlı ranzası olan dormlar düşünülürse bu gece rahat uyuyacaksın) kendini sokağa fırlatıyorsun. Istanbul'dan uzakta gecen 74. günün bu ve kentin İstiklal Caddesi gibi bir yerini bulmayı umuyorsun. Haftalardır ilk kez büyükçe bir kente adım attığın düşünülürse bu gece biraz eğlenmek hakkın. Sola dönüp yürüyorsun. İşte aydınlık bir sokak. Dal hemen. Heyecanlanıyorsun. Ama karşına dizi dizi pavyonlar ve önlerinde bacaklarını sergileyen ağır makyajlı hatunlar, travestiler çıkıyor. Yanlış adres. Kente biraz alışsan bu sokağın da kokusunu solursun ara sıra ama şimdi sırası değil. Ters yöne dönüyorsun bu kez. Evet, bu sokak olmalı... Nereden geldigi belirsiz müzik seslerine doğru ilerliyorsun. Buldun işte..... Hangisine girmeli. Bir isim ilgini çekiyor. Voodoo. Dar kapıdan geçip karanlık merdivenleri çıkıyorsun. Ve oradasın. Sahnede rock yapan bir gig, dans eden, kafa sallayan, tribe girmiş, girmemiş, kafası iyi, kafası henüz iyileşmemiş her türlü insan çevrende. Hemen bir vişne soda VB... Her şey yoluna girdi işte...