nurgül

Efendim,

 

Ne yapayım Üstat söz konusu olunca kendimi tutamıyorum. Tabiki ben de dereceye girmek isterim ama, diğer arkadaşlarla gaye bir olduktan sonra insan sonunculağa bile üzülmüyor. En içden dileklerinizi aldım da, yarışmaya bir başka eserle de katılır mıyım, bilmiyorum! Sizden de bir eser bekliyoruz... Başarılar...

buna ben de katılıorum. insan böyle bir organizasyonda sonuncu da olsa üzülemez. önemli olan üstada saygımızı sevgimizi bir kez daha göstermekti. yazdıklarınıza can-ü gönülden katıldığımı belirtmek istedim. yazdıklarınızdan ötürü de tebriklerimi iletirim...

merhaba. ben de yeni üye oldum. koyunun da koyusu bir necip fazıl hayranıyım. bu siteye daha önce üye olmadığım için kendimi suçlu hissediorum. herkese selam olsun!

ÜSTADIN ÇİLE’Sİ…

‘Zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır’ Böyle düşünüyordu üstad. Olgunlaşmak gerek elbet. Olgunlaşmayı bilmektedir marifet. Zaman da olsa yoldaşın, olgunlaşabilmek ne büyük saadet! Olgunlaşmayı bilmek; olgunlaşabilmek gerek!

Neydi büyük ustayı olgunlaştıran! Neydi onu gönül tahtımıza oturtan! Belki de şu iki cümlede gizliydi bizi ona gönülden bağlayan: ‘Çile kapısından erişilecek dünyayı bilseydin, yatağını yorganını satardın.’ Doğrudur, Hakk’a giden yolda biricik can dostuydu çilesi. Doğrudur, Hakk için alır, Hakk için verirdi her nefesi. Gönlünde yaktığı biricik iman ateşi, ne büyük bir lütuftu onun için, çaresizlerin çaresi…

Çile, Necip Fazıl’ın çilesi… Çile, üstadın çilesi… Sevdik, bağrımıza bastık. Çünkü hepimiz aynı çilelerden yaralıydık. Aynaya baktık üstad, aynaya baktık her bakışta, her manada aynı lezzet, aynı tat… Amacı, gayesi, kendisi; kim onun için neler feda etmezdi ki?

Sonsuza varmak… Tek meselesi. Ben değilim bunu haykıran; bakın ne diyor Üstadın Çile’si:

‘’Diz çök, ey zorlu nefis, önümde diz çök

Heybem hayat dolu, deste ve yumak

Sen, bütün dalların birleştiği kök

Biricik meselem sonsuza varmak…’’

Kader… Her insanın gideceği yer… Azrail gelmiş, alacağı vardır gelmişse eğer. Üstadın cevabı vardır hep. Her nefeste bakın ne der: ‘Ölüm güzel bir şey, budur perde arkasından haber, güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber!’

Ve şu dizeler kalır ondan geriye, bize:

‘’O demdeki perdeler kalkar, perdeler iner,

Azrail’e "hoş geldin" diyebilmekte hüner…’’

Üstad’ın anısına…

Nurgül…

daha çok yeniyim ama söz konusu üstad olunca duyarsız kalamadım. bu da benden gelsin... iyi okumalar. umarım beğenirsiniz...