zeynepsahin

ben yanıtlayım sizi: hala üniversitelere başörtülü giremiyoruz.. anayasada bize bu özgürlüğü veren madde yasaya henüz geçmediği için yani başka bir deyişle anayasa, yasanın pratiğe dökülmemiş teorik hali olduğu için hala özgürlüğümüze kavuşamadık.. hala biz biz değiliz, hala kimliğimize ulaşamadık... direniyoruz elimizden geldiğince sadece bir avuç olarak.. Allah hayretsin sonumuzu..

inşallah..

zalimlerin zülmünün kendilerine döneceği zaman yakındır diye ümid ediyorum, ümit ve dua etmekten başka bir şey gelmezken elimizden.. madem müslümanız ümitvarız.

eski bir yazıymış ama dikkatimi çekti yanıtlamadan geçmeyim dedim, içimde şu aralar kan kaybından ölmek üzere olan vicdanımın hesaplaşmalarından bahsetmeden geçmeyim..

lise sonda hacettepe üniversitesinde başörtüsü sorunu olmadığını öğrenerek, ilk tercihimize hacettepeyi koyup ve çok şükür ki kazanarak çok idelist başladık arkadaşlarımla üniversiteye..

zaferle başladık... hayaller, idealler, yol derken, güneşin açması beklenen günlerde bulut kümeleriyle karşılaştık, sıkıntı veren karanlık bulutlarla..

1.sınıf, 2. sınıf derken ufak çaplı direnişler,dualar, ufak çaplı görünüp büyük yaralar açan tartışmalar, dualar, sonuçsuz kafa tutuşlar ve nihayet 'YA RAB YA DAĞILSIN ŞU BULUTLAR, GÖSTERSİN GÜNEŞİN YÜZÜNÜ, YA DA RAHMETİNLE ISLAT BİZİ..' duaları..

ve nihayet 3. sınıf.. bir günlük özgürlük.. yüzlerinde zafer kıvılcımlarıyla fakültelerde dolaşan örtülü genç kızlar.. şükürler, şükürler, şükürler.. 'güneşi gönderen'e hamdlar..

ve üniversite hayatlarının belki de en güzel günlerini yaşamış bu insanların 2. günlerinin uyarılarla hakaretlerle zedelenmesi..

bununla yetinilmeyip daha önce yasak olmayan bölüm koridorları, fakülteler, kütüphane gibi yerlere de 'dikkat başıörtülü olanlar giremez'ler..

gözyaşları, direnme çabaları..

4 yıllık üniversite serüvenimin sanırım bende bıraktığı en derin iz bu..

özgürlüğü sadece koklattılar bize.. kokusuyla bile sarhoş olmuşken geri çektiler.. bu bir günlük özgürlük sarhoşlarının yanında kendileri gibi sarhoş olanlardan başka kimse olmadı.. sustu herkes.. 3 gün önce fakülte önlerinde biz ağlarken gelip geçti erkekler, diğer kızlar, bu sanki sadece bizim dinimizmişcesine..

pazartesiden itibaren (Allah korusun) kampüs yasağı getirileceği söyleniyor bir avuç kız olarak elimizden hiçbir şey gelmiyor.. dünya susuyor, insanlar susuyor..

sussunlar bakalım, babalar kızlarını okula göndersin, kızlar ağlasın, kimse bir şey yapmasın, sussunlar sadece.. biz de dua edelim 'RABBİM RAHMETİNLE ISLAT BİZİ'

Yürek sızlatıcı..fikir ve sancı..gerçekten güzel bi şiir.

Maşallah:)

Amin kardeşim. Ben de hala yaşayanlardanım ama ümitvar olmak lazım..Zalimin zülmüyle yüzleşip, utanacağı gün elbet gelecektir.

'Dediniz: “Çıkacak başınızdan

Başörtünüz! ”

Alın -öyleyse- onunla

Yüzünüzü örtünüz!'

Arif Nihat Asya

Amin, amin, amin..Aynı yol üzere kişilerle bir arada olduğumu hissetmek ve bu güzel iklimde bulunmak mutluluk ve ümit verici.

"Aşk kılıcı ile öl ki. ebedi ömre kavuşasın. Hayatta olanlar, bu âşk kılıcının kokusunu alamazlar. Hayatta iken taat ve ibadetten kendine bir elbise yap. Ölüm. üzerinden dirilik elbiseni aldığı zaman, çıplak kalır, rüsvay olursun. Dostum, eğer ebedi dirilik istiyorsan, ölmeden evvel öl.."

MEVLANA CELALEDDİN-İ RUMİ

Allah bizi çıplak kalıp, rüsvay olmaktan korusun..Nefislerimizi öldürüp, hayat bulmayı nasib etsin..

Kemiksiz (ya da omurgasız mı demeli), menfaatinin yönüne esen rüzgara kapılmaya alışmış fikirsiz bir yazar(?!) müsveddesinin sözlerini dikkate almaya bile gerek yok...'Zorlu nefsine bi nebze olsun diz çöktürememiş' bu tip insanları Allah ıslah etsin...

Gözlerim yaşarıyor, zaten her gün görmekte olduğumuz bu zulmün bu derece uç noktalara ulaşmasından, bi çoklarımızın eli kolu bağlı bu iğrençliğe seyirci kalmasından, bunun karşısında sessiz kalmayanlarımızın da gösterdiği çabanın yok sayılmasından...bu insanlardan iğreniyorum!!!

Ağlayamayan, anlayamayan, içini kanatamayan, yumruğunu sıkamayan insandan, Allahın Kur'anda "belhüm adal-Hayvandan aşağı" diye andığı iki ayaklılardan iğreniyorum!(N.F.K.)

'Can konağını aramadaysan cansın, bir lokma ekmek arıyorsan ekmeksin.. Şu nükteyi biliyorsan işi biliyorsun demektir:

Neyi arıyorsan O'sun sen.'

MEVLANA CELALEDDİN-İ RUMİ

Harika bir söz!Gerçekten neyi arıyorsak O'yuz.Hemen bunun ardından da üstadın bir beytini hatırlatmak istiyorum:

"Anladım işi sanat Allah'ı aramakmış; Marifet bu, gerisi yalnız çelik çomakmış".

İnşallah hepimize bu sanatı idrak nasip olur...

Dediğiniz gibi her şeyin kilidi farkındalık..N.Fazıl sitem etmedi ki N.Fazıl oldu..

'Ol mahiler ki derya içredirler derya nedir bilmezler'...Deryanın içindeyken deryanın farkında olmaktı marifet...

Düşünemediğimizi düşünebilmek...

Üstad'ın bu sözünü ilk duyduğumdan beri düşünürüm zaman zaman üstüne..Acaba her şeyi ihata eden ve bize verilen en önemli şey olan düşünme yetisinin de mutlak sahibinin karşısındaki aczimi ve bu aczin de bilincinde olmadığımızı anlatmak için miydi?

Doyumsuz Batı zihniyetinin kuşatmaları karşısında, kaçınılmaz kuşatılmışlık hissi ile yaşayan, tavırlar alan ve tepkiler veren, sübutu sağlamak için istibdadı zorunluluk olarak gören 2. Abdülhamid'in bu muhafaza çabasını çok geç anlamanın vicdan azabıyla yazılmış çok içten bir şiir.Arkadaşın da dediği gibi 'ibret dolu', anlayabilene...

Allah razı olsun şükürsüzlüğümüze çok güzel değinmişsiniz bu başlıkla:)

Rembo arkadaşımıza hak vermeden edemiyorum.Müslüman aleminin çektiği sıkıntılar, elimiz kolumuz bağlı izlemekten başka bir şey yapamadığımız kanayan yaramız. Bu sıkıntıların tümünün belki de minimize edilmiş halini okulumda, sokakta ülkemde de görmek başka bir acı kaynağı..

Yalnız Serdengeçti arkadaşımızın da değindiği gibi ümitvar olmak lazım.Şarkımız şiiriyle Üstad bu acılar karşısında ne kadar da güzel bir tavır sergiliyor:

...

Yokuşlar kaybolur, çıkarız düze,

Kavuşuruz sonu gelmez gündüze,

Sapan taşlarının yanında füze,

Başka âlemlerle farkımız bizim.

...

...Allah'ın rahmetinden umut kesmeyin.

Çünkü kafirler topluluğundan başkası Allah'ın rahmetinden umut kesmez.

(Yusuf Suresi, 87)

Selametle...

Düşünüyorum: O'ndan evvel zaman var mıydı?

Hakikatler, boşluğa bakan aynalar mıydı?

Ne zaman ümidimi kaybedecek olsam bu şiiri okuyup göz yaşları eşliğinde rahatlıyor ve şükrediyorum Rabb'ime Necip Fazıl gibi bir üstadı bu ülkeye nasib ettiği için..Allah ondan razı olsun

''Gideriz, nur yolu izde gideriz,

Taş bağırda, sular dizde, gideriz,

Bir gün akşam olur, biz de gideriz,

Kalır dudaklarda şarkımız bizim''Allah hepimizin yardımcısı olsun

''Bu nasıl bir dünya,hikayesi zor;

Mekanı satıh,zamanı vehim,

Bütün bir kainat muşamba dekor,

bütün bir insanlık yalana teslim.''

Ne kadar da güzel anlatmış ahir zamanı..dediğiniz gibi cumhuriyet tarihi boyunca onun gibi bir üslup ustası,bir fikir adamı daha gelmedi bence de..