Veda Mektubu....

[karagozlum 0]

Kağıdı ve kalemi önüme çektim.Biraz haster,biraz sevinç,biraz keder yüklü yüreğimden üç damla ekleyerek mektup yazmak istedim.

 

Yüreğimin en temiz yerinden canlı bir sayfaydı önüme çektiğim kağıt.İçimdeki duygular nasıl demlenmişse öylece sunmayı istedim.Ve zaten mektubu mektup yapanda bu değil mi?

 

Hasretin yakıp kavurduğu,gözlerden usul usul inen gözyaşlarım kağıda rengini verecek.Henüz kirlenmemiş bir pınar gibi dökemek istedim yüreğimdeki ırmakları.

 

Mektup yazmak istedim işte.Coşkun,yalnız;ama ümit dolu bir mektup. Belki de bir vedanın habercisi...

 

Yıldızsız bir gecenin hüznü damlıyor önümdeki sayfaya.Ellerim titriyor, sanki damarlarımdan keskin bir bıçağa teslim edilmiş gibi boşalıyor kelimeler.

 

Hüzünlü bir hazan gününün hissettirdiği duygulardan bahsediyorum.

Herkesin kendi ağını kendi elleriyle ördüğünü görüyorum.Bakıyorum gelecek çağırıyor beni.En koyu deminde bir gelecek.

 

Ne yapacağımı,hangi yöne döneceğimi bilemez oldum.Binlerce insan içinde yalnızlık oltasındayım.Kaygılıyım artık insanların yollardaki ayaklarından.Hatalarıma aldanıyorum belki de.

 

Ben kendimi yitirdim,ben kendimi unuttum...Ama aldırmıyorum çünkü...

Kimseler bilmez her gün ağladığımı,huzursuzluk bir dağ gibi oturmuş içime.Onulmaz yarama çare kalmadı.

 

Dedimya belki bir vedanın habercisi olacak bu mektup.

Ben içim sızlayarak gidiyorum.Artık bir yolcuyum,benim için yollar uzar.Bir kızıl kıyamet kopar ardımdan.

 

Kocaman bir yokluk,uykusuz geceler ve mahmur birkaç sabah kalır benden geride...

 

Vedamı sana bırakıyorum,vedamı ve herşeyi.

 

Ve bende bir deste mektup var.Acı dolu mektuplar.

Ne kadar istenirse istenilsin geri dönülmez mektuplar...