Kemal Edip Kürkçüoğlu

[onüç 89]

Na't-ı Sultân-ı Enbiyâ

 

Ebediyyen sevecek can O'nu canan olarak,

Şart-ı peyman olarak, huccet-i iman olarak,

 

Tanırım ben Hazret-i Fahrurrusül'ü,

Gönül iklimine şahinşeh-i zişan olarak.

 

Yeter ayetleri Kur'an'ın, eğer lazımsa,

Rif'at-i zatinin i'lamına burhan olarak.

 

Öyle bir menba-ı ihsan u keremdir ki, O'na

Katre halinde giden gelmede umman olarak.

 

Yüz seren südde-i dergahına bir zerre iken,

Feyz alıp dönmede hurşid-i dırahşan olarak.

 

Can lazımsa eğer aşık-ı hasret-keşine,

Elverir kulluğu her veçhile unvan olarak.

 

Koklayan bastığı meymün u mübarek haki,

Nefhasından yitirir kendini sekran olarak.

 

Kalır Allah O'nu hoşnüd kılandan hoşnüd,

Afvi katildir O'nun müjde-i gufran olarak.

 

Yar-ı gar eyledi Siddıyk'ı seçip hicrette,

Nesl-i Haşim var iken mazhar-ı ruchan olarak.

 

Saldı ün her yana Faruk O'na iman getirip,

Farik-i hikmet-i mektüme-i Furkan olarak.

 

"Feseyekfikehumullah" ile Zinnüreyn'i

Kıldı ma'rüf-i cihan cami'l Kur'an olarak.

 

Buldu şan, yattı firasında Aliyül-kerrar

Şeh-i merdan olarak, Hayder-i Meydan olarak.

 

Hatemiyyetle edip kadrini i'lan ebeden,

O'nu gönderdi Huda aleme sultan olarak.

 

Ahmediyyetle giren çille-i mîm-i Mecd'e

Ehadiyyetde erer izzete pünhan olarak.

 

Gösterir Hakk'ı gören gözlere ayme gibi,

Ruh-ı nevvarı tecelligah-i Sübhan olarak.

 

Zaru giryan uyuyub rüyini rüyada gören,

Uyanır neşve-i didar ile handan olarak.

 

Şeb-i Mi'rac'da simasını seyretti diye,

Kapanır yerlere gök secde-i şükran olarak.

 

Can atar her gece Rüru'l-Kudüs ihrama girip,

Harem-i muhterem-i küyine mihman olarak.

 

Bir gören bir daha görsem diye Allah Allah!..

Şaşırır aklım ruhsarına hayran olarak...

 

Ateş-i ışkına bin kerre yanıp İbrahim,

Görse eylerdi feda kendini kurban olarak.

 

Tatmayan kevser-i in'amını İblis gibi,

Yanacak hasret ü hırman ile atsan olarak.

 

İltifatından uzak düşmesi eyvah eyvah!..

İki dünyada yeter gafile hüsran olarak.

 

O'nun anlattığı Tevhid-i Hakiki bir gün,

Saracak alemi bir seyl-i buruşan olarak.

 

O'nun öğrettiği irfan inanın kafidir.,

Beşer'in derd-i derümsine derman olarak,

 

Bize dünyada emanet bırakıp gittiği din,

Duracak haşre kadar koskoca bünyan olarak.

 

Ya Muhammedi Bana kıl merhamet 'avazı gelir

Her seher sine-i pür-süzdan efgan olarak.

 

Bulurum belki deyip yollara düşsem, gözüme

Görünür har-ı muğaylan bile reyhan olarak.

 

Sözlerim dürre döner, feyz alıp kıymet bulur,

O'nu medheyler isem peyrev-i Hassan olarak.

 

Adem evladının O'ndan daha mümtazı Kemal

Dehre bi-şüphe ayak basmamış insan olarak!..