mahlas 99 Report post Posted October 25, 2010 Konumuz iman, konumumuz Türkiye olunca; şimdiki zaman kipiyle konuşulması gereken o kadar şey varken ne diye 70-80 yıl öncesini kurcalıyorsun denebilir. Ancak dediğimiz gibi konumuz iman ve dolayısıyla bu mevzuda ortaya çıkan yara kabuk bağlayıp zamanla iyileşmiyor. Aksine gün geçtikçe büyüyor derinleşiyor şiddetini arttırıyor dahada tehlikelisi vücuda kendini alıştırıyor. Evet, aciz kalemimizle zikretmeye çalışacağımız konu M.Kemal için yazılan ve söylenenler. Son bir asra şöyle bir dönüp baktığımızda M.Kemal hakkında kaleme alınmış olumsuz yada eleştirel bir şeylere rastlamak zor. Ya cesaret eden olmamış yahut cesaret edenlerde cebren susturulmuş. Okunduğunda kafalarda onlarca soru işareti bırakan, bu şaibelerin üzerine gidildiğinde de binlerce soruyu cevapsız bırakan resmi tarih kitaplarını da yazımızın dışında tutacağız. Bizim derdimiz dönemin aydın(!)ları münevver(!)leri diye geçinenlerinin suya atlayan bir koyunun ardından patır patır dalış yapan davar sürüsü misali M.Kemal'e methiyeler dizmeleri. -Ülkenin cumhurbaşkanına methiye yazmak suç mu? Bundan daha doğal ne olabilir? -Elbette değil! Ancak Ütad'ın da iktibas ettiği üzre; "mürşidini istediğin kadar yücelt sahabeye denk tutmadıkça, sahabeyi istediğin kadar yücelt peygambere denk tutmadıkça nihayet Efendimizi (salât ve selam ona olsun) istediğin kadar yücelt ALLAH’a denk tutmadıkça…” Eee be kardeşim sende ;M.Kemali istediğin kadar yücelt; devlet adamı olarak, komutan olarak, yönetici olarak, devrimci olarak ( kaldı ki bunlarda tartışılır ya! Konumuz değil.) ama… Ama sınırları zorlama -Ne yapmışlar? -Ne yapmamışlar ki efendim, kendi cüce beyinlerinin türetip bir de yaptığı putu yiyen beğenmedikleri bedevi misali bir de inandıkları “tanrı yok” iddiasını bile ezip tanrı kabul etmişler. Görelim; Madem mevzuumuz yazılmış olanlar muhtevamızda iktibaslar olacak. Şu halde ilk iktibasımız önceki paragrafta kullandığımız sıfatın bu mel-un kimliklerin kendileri için ne denli bir iltifat olduğunu kendileri tarafından telaffuzu olsun: Bir sohbetinde Atatürk’ün “sıfır nedir?” sorusuna “sizin karşınızda ben neysem; sıfır da odur” şeklinde cevap veren Behçet Kemal, (birazdan değineceğiz) O’na mevlid de yazmıştır. Ancak bununla da kalmamış, bakın ne inciler dökmüş; Kaç yıldır Türkçe’ydi Tanrı’nın dili İnsana ne ilâh, ne de sevgili Ne de ana-baba aratıyordu Her an yaratıyor, yaratıyordu. Ağzınızı kapatın ve dayanabiliyorsanız devam edin, sıradaki; kendine Halil Bedii denen müsvedde; Tanrı gibi görünüyor her yerde Topraklarda, denizlerde, göklerde Gönül tapar, kendisinden geçer de Hangi yana göz bakarsa: Atatürk. Münevver(!)lerimiz bununla da yetinmiyor. Buyurun Edip Ayel; “Cennetse bu yurt, sen onu buldundu harâbe, Bir gün olacaktır anıtın Türklüğe Kâbe. Zindan kesilen ruhlara bir nur gibi doldun, Türk ırkının, en son, ulu peygamberi oldun.” Tutsak seni lâyık, yüce Tanrı’yla müsâvi, Toprak olamaz kalp doğabilmişse semâvî. Ölmez bize cennetlerin ufkundan inen ses, İnsanlar ölür, Türklüğe Allah olan ölmez!” Bir başka insanımsı Y.Ziya kendi çap(!)ında yarışa iştirak eder; topladı avucunda yıldırımı, şimşeği yoktan var ediyordu tanrı gibi her şeyi. Bu da, İlhami Bekir’den: “İlk adam, mavi gözlerle baktı toprağa, Toprağın haritasını çizdi bayrağa; Allah değil, o yazdı alın yazımızı.” Meşrutiyette Kemalettin Kâmi olan adını “Türklük(!) aşk(!)ına” Kemalettin Kamu olarak değiştiren bu çukur milletvekilliği kapısını aralamak için kendinden verdiklerini geçip M.Kemal’e yaptıklarıyla ön plana çıkma istemiş olmalı ki böyle bir kubur ağzından dökmüş Burada erdi Mûsâ Burada uçtu İsa, Bülbül burada varsa, Hürriyet için öter… Ne örümcek, ne yosun Ne mûcize, ne füsun, Kâbe Arab'ın olsun Çankaya bize yeter...” Ve Vasfi Mahir Kocatürk denen .....'den Peygamber, Tanrısına duymadı bu hasreti Vermedi bu kudreti Tanrı, peygamberine..." Ya Ömer Bedrettin Uşaklı… Bir güneş gibi yalnız Sensin ülkü tanrımız. Ve Nurettin Artam Koca bir güneşin akşam olmadan Dağların ardında sönüşü gibi Millete can veren, vatan yaratan Tanrının göklere dönüşü gibi. Her zaman ırkıma büyük Baş Atam Tanrılaş gönlümde, tanrılaş Atam! Ve Faruk Nafiz Çamlıbel Yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil Kanlı bir göz yaşı nehrinde muazzam tabutun Ey ilâhın yüce dâvetlisi, göklerden eğil Göreceksin duruyor kalbimizin üstünde putun! Aynı tekhücreliden… On milyon bel, iki kat olmuşken eğilmeden O’nda on beş milyonun boyu birden uzaldı. Tanrı, peygamber diye nedir, kimdir bilmeden Taptığımız ne varsa, hepsi ondan şekil aldı. Edip Ayel denen nasipsiz tekrar sahnede; Ay yıldızı aldık da senin üstüne sardık Ey dertli saray! Kâbe mi oldun bize artık?... Bir de şu logar(aka gündüz)dan bakın bakalım ne göreceksiniz? atatürk’ün tapkınıyız. her şey (o) ’dur. her yerde (o) var. her gökte (o) eser. her enginde (o) çağlar. biz (o) ’yuz, (o) biz. atatürk benim değildir. atatürk senin değildir. atatürk onun değildir. atatürk; benimdir, senin, onundur, acunundur, evrenselindir, geçmişlerindir, geleceklerindir, ilkesizliğindir, sonsuzluğundur. her şeyde atatürk! yerde o! gökte o! .. denizde o! .. varda o! .. yokta o! . her şeyde o! .. atatürk! onun yüreği okyanustur: türk için; yat için! barış için; insanlık, insanlık, insanlık için köpüklenip dalgalanır. her şey (o) ’dur; (o) her şeydir. her şeyde atatürk! yerdedir, göktedir, sudadır. görünmezi görür! bilinmezi bilir. duyulmazı duyar! sezilmezi sezer, ezilmezi ezer! hep, her (o) ’dur! her şeyde atatürk! elimizi yüzümüze; gönlümüzü özümüze kapıyoruz. biz sana tapıyoruz! her yerde… her şeyde… her işte, her gidişte… hep (o) ! hep (o) ! hep (o) ! hep atatürk! ey dilim bu ne dildir? bu dili acuna bildir! ah! atatürk! atatürk! en büyüksün, en büyük! bir dizginsiz at gibi, bırak beni koşayım! gösterdiğin kırana coşayım, ulaşayım! varsın! teksin! yaratansın! sana bağlanmayanlar utansın! ah! nolaydın, nolaydın… sade türk’ün olaydın. altınsel oldun atam! evrensel oldun atam! mutlarda günler bana. umulmaz ünler bana. bu sesim: içten geliyor içten! beni sen yaratmadın balçıktan kerpiçten! beni benden yarattın, kendini bana kattın atam, atam, atatürk! en büyüksün, en büyük.. . . . Sadece şiir mi? Elbette hayır! Üstad’ın tabiriyle “çukurlaşma” yarışında sınır tanımayanlar, Türke yeni bir amentü bile yazdılar. Kendinize hakim olabilecekseniz buyurun Tekin Alp ismini kullanan Moiz Kohe ve ziya Gökalp düeti; TÜRK'ÜN YENİ AMENTÜSÜ (!) “Kahramanlık örneği olan ve vatanın istikbâlini yoktan var eden Mustafa Kemâl’e, onun cengâver ordusuna, yüce kanunlarına, mücahid analarına ve Türkiye için ahiret günü olmadığına îmân ederim. İyilikle fenalığın insanlardan geldiğine, büyük milletimin medeni cihanda en büyük mevkii kazanacağına, hamaset destanlarıyla tarihi dolduran kudretli Türk ordusunun birliğine ve Gazi’nin Allah’ın sevgili kulu olduğuna kalbimin bütün hulûsuyla şahadet ederim.” (!!!) Aynı vakitler Behçet Kemal neyin kemale ermiş hali olduğunu anlatan mevlid yazmakla meşgûl Atatürk mevlidi… Millet adın zikredelim bir kere; Vâcip oldur cümle işte Türklere. ¥ Şevk ile Türküm dese bir dem lisan, Dökülür cümle hüzün misli hazan ¥ İsmi pâkin pak olur zikreyleyen, Her murada erişir Türküm diyen ¥ Mağra devri anda evler var idi, Türk yetişkin, başkalar barbar idi. ¥ Hak Teâla çün yarattı Türkü ilk, Dedi: Üç kıt’ada olsun olan mülk. ¥ Mustafa nûrunu alnına kodu, Bil “Kemal”in nurudur bu nur dedi. ¥ Ger dilersiz bulasız oddan mecat, Mustafa’yı ba Kemal’e esselat. ¥ Ol Zübeyde Mustafa’nın annesi, Ol sedeften doğdu ol dür dânesi. ¥ Gün gelip oldu Rıza’dan hâmile, Vakt erişti hafta ü eyyam ile. ¥ Mustafa’nın gelmesi oldu yakin, Çok alâmetler belirdi gelmeden. ¥ Der Zübeyde çünkü vakt oldu tamam, Kim vücude gele ol hayrülenam. ¥ Merhaba ey canı canan merhaba, Merhaba ey derdi derman merhaba. ¥ Merhaba ey asi millet melcei, Merhaba ey inkilâplar menşei. ¥ Ger dilersiz bulasız şevkü necat, Can verin tek Türk’e râm olsun hayat. ¥ Ger dilersiz, bulasız kalktan necat, Atatürk’e Atatürk’e es selât. ¥ Ol zamanda eylemiş tâlim meğer, Mustafayı harbiyeye verdiler. ¥ Başka fanilerle farkı gördüler, İnönü’de Atatürk’ü gördüler. ¥ Ger dilerseniz bulasız şevk-ü necat, Atatürk’e Atatürk’e selât Bu mevlid aslında Süleyman Çelebiden devşirme. Yani bunlar öyle derin dibi görünmez çukurlar ki yalakalıklarını bile ancak mukallitlik ile bezeyebilirler ötesine zihinsel güçleri yetmez Öyleki kendi çaplarında algıladıkları tanrı formatı okadar cılızdır ki hoşlarına giden yada yaranmak istedikleri birine bu etiketi yapıştırmak onlar için zor olmaz ama diğer insanları kutsal saydıkları düzeye erişemedikleri için ortaya hoşa gidecek eserler çıkaramaz yalnız aparmalarla tatmin olurlar. Hatta bunu yalnız mevlitle bırakmaz sala’ya hata ezan’a kadar vardırırlar. Bu kadar rezillikten sonra siz okuyan kardeşlerime cefa olmaması adına onları alıntılamadan kalemimizi pisliğin görülmemiş dercesine en azından bulaştırmıyor ve bitiriyoruz. Bunlardan herhangi birini gören okuyan duyan Müslüman Türk Evladı kemiklerinin sızlamasına engel olamazken, biz (önce Rabbimizin sonra sizlerin affına sığınarak ) mikro piranalar misali kemiklerinize enjekte ettik. Karşı cenahı tanımak ne tip kafa yapısına sahip olduklarını anlamak nelerle beslendiklerini anlamak adına… Tanıyalım ki günümüzde de karşılaştığımız bu tip http://www.anonym.to/?http://www.haberaktu...eri-110591.html haberlere şaşırmayalım Şaşırmayalım mümkünse acıyalım Ama kendimize Bu yaratıklarla aynı vatanı paylaştığımız Aynı suyu tüketip Aynı havayı teneffüs ettiğimiz için... Quote Share this post Link to post Share on other sites
erdem325 1 Report post Posted November 5, 2010 bilmek adina okudum yaziyi.. yoksa inanin okuyamazdim, bu kadar serefsizligi pespese okuyamazdim.. icim yandi, daraldim.. dudaklarimdan dokulenleri edeb cercevesinde kalabilmek adina buraya aktarmiyorum, varin siz anlayin.. paylasim icin minnettarim, elinize emeginize saglik.. Quote Share this post Link to post Share on other sites
onüç 89 Report post Posted November 10, 2010 Konuya pararlel Engin Ardıç'ın 07 Kasım tarihli yazısı... http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2010/11/07/mevlid_sairi_behcet_celebi Quote Share this post Link to post Share on other sites
