Kanaat Ne Tükenmez Hazinedir

[Kalemdar 293]

Allah insanı “yaratılmışların en şereflisi” olarak yarattı. Bütün canlı-cansız varlıklar insanoğlunun emrine verildi. Peki, bizler bunların hakkını verebiliyor muyuz? Nefsimizin elinde oyuncak olduğumuzdan mıdır yoksa iki mercekten bakabildiğimiz olayların arkasındaki sebepleri göremediğimizden midir bilinmez, bir kirpiğimizin hakkını bile veremezken bize verilmeyenlerle ilgilenip onların peşine düşüyoruz. Neden verilmediğinin üzerinde bir an bile olsun düşünmeden. Neyin bizim hayrımıza olduğunu bilmeden.

 

İşte size “Allah’ım bilmediğim bir şeyi Sen’den istemekten yine Sana sığınırım.” duasının ne anlama geldiğini anlatan bir ibret öyküsü:

 

Sa’lebe Medineli Müslümanlardandı. Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) ile sürekli hemhal oluyor, vahyi ilk ağızdan dinliyordu. Ancak bir zaafı vardı. Sa’lebe mala ve mülke karşı aşırı derecede hırslıydı. Zengin olmak istiyordu.

 

 

Nihayet bir gün huzura çıkarak şöyle dedi:

 

- Ya Resûlallah! Allah’a dua et de zengin olayım.İnsanları bütün zaafları, kabiliyetleri ve karakterleriyle tanımada eşsiz olan Nebiler Serveri (aleyhi’s-salatü ve’s-selam) Sa’lebe’nin bu isteğine şöyle cevap verdi:

 

- Şükrünü yapabildiğin az mal, şükrünü yapamadığın çok maldan hayırlıdır.Sa’lebe, bu nasihatin tesiri altında kalmıştı. Ancak zengin olma tutkusu onun yakasını bir türlü bırakmıyordu. Tekrar Peygamberimize müracaat etti:

 

- Ya Resûlallah! Dua et de zengin olayım.Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bu defa şöyle buyurdu:

 

- Ben senin için kâfi bir örnek değil miyim? Allah’a yemin ederim ki isteseydim şu dağlar altın ve gümüş olarak arkamdan akıp geleceklerdi, fakat ben kabul etmedim.Ancak Sa’lebe talebinde ısrarcıydı:

 

- Seni hak peygamber olarak gönderene yemin ederim ki eğer beni zengin ederse fakir fukarayı koruyacak, her hak sahibine hakkını vereceğim.Salebe’nin bu kadar ısrarına dayanamayan Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem):

 

- Rabbim! Sa’lebe’yi istediği mala kavuştur, diye dua etti.Sa’lebe bundan sonra koyun alarak otlatmaya başladı. Koyunları sürüler tutacak kadar çoğaldı. Daha evvel hiçbir namazında cemaati kaçırmayan Sa’lebe, artık sadece öğle ve ikindiyi cemaatle kılabiliyordu. Diğerlerini koyunlarının ardında, bazen de kaza olarak kılıyordu.Sa’lebe’nin kısa zamanda bereketlenip çoğalan koyunları Medine yakınlarına sığmaz oldu. Sürülerini otlatmak için sulak yaylalara gitmek zorunda kalan Sa’lebe, artık öğle ve ikindi namazlarına da gelmiyor, sadece cuma namazlarında mescitte görülüyordu. Nihayet koyunları, ona Cuma namazını da unutturdu.

 

Bir gün Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem): ”Sa’lebe görülmüyor, nerededir?” diye sordu. Sahabe:

 

- Koyun aldı. Koyunları buralara sığmaz olduğundan şimdi vadilerde, sürüsünün ardında dolaşıyor, dediler.Bunun üzerine Nebiler Sultanı:

 

- Yazık oldu Sa’lebe’ye! buyurdu.Bu sırada zekât emri geldi. Sa’lebe mallarının zekâtını almak üzere gelen görevlilere:

 

- Bu malları ben kazandım. Neden başkasıyla paylaşayım! diyerek onları eli boş çevirdi.Haberi duyan Nebiler Serveri (sallallahu aleyhi ve sellem) çok üzüldü ve: “Yazık oldu Sa’lebe’ye!” sözünü tekrarladı. Sa’lebe, önceden “Zengin olursam zekâtımı vereceğim.” diye yemin etmişti. Fakat sonra bu yemininden dönüp zekâtını vermeyince kaybedenlerden oldu.

 

A.Hümeyra Karaman

HaberKültür.Net

[HİÇ 542]

Allah razı olsun paylaşım için kalemdar kardeşim. Son derece mühim bir olay Salebe hadisesi. Bir sahabeyken hem de ashabı suffadan mal hırsı yüzünden imansız gidiyor.

 

Allah muhafaza buyursun, ibretlik bir kıssa...

[HİÇ 542]

Şunu da ilave edeyim;

 

Salebe daha sonra pişman oluyor ve zekatını tam olarak vermek istiyor ama Peygamber Efendimiz sav onun zekatını kabul etmiyor. Allah rasulu sav in irtihalinden sonra Hz. Ebubekir ra a veriyor o da Allah rasulu sav in kabul etmediğini ben de kabul edemem diyor. Hz. Ebubekir ra dan sonra Hz. Ömer halife olunca ona gidiyor ve o da kabul etmiyor.

 

Akıl yakıcı bir vakıa...

[Kalemdar 293]

Amin ecmain nfkkfn kardeşim.

 

Kanaat bitmek tükenmek bilmeyen en büyük hazine... Bizim için en makbul ve makul olan davranış biçimi azla yetinmek çoğa meyletmemektir. Fazlasını istemektense bize ihsan edilen nimetlerin şükrünü eda edebiliyormuyuz evvela bunların muhakemesi ve muhasebesi yapılmalı sonra neyi nasıl hangi hal ve vaziyette isteyeceğimizi gözden geçirmeliyiz.

 

Kanaat eden aziz, kanaat etmeyen ise en bariz örneği ile Salabe misali sahabede olsa zelil olmaya mahkumdur. Şüphesiz ki burada çıkarılması gereken çok dersler vardır. Allah Teala' nın "Andolsun ki, Resulullah, sizin için, Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok zikredenler için güzel bir örnektir." (Ahzab 21) hitabının mazharı Risalet Penah Efendimizi dinlemenin örnek almamanın akıbeti salabeyi peygamberlerden sonra bu kadar yakınken en büyük insan olma devletinden mahrum bırakmıştır.

 

Peygamber otağında, gölgesinin dibinde O'na hakkiyle biat etmediği için bir sahabe bu noktaya gelebiliyorsa bizim halimiz nice olur? Hangi sıfat ve hüviyete haiz olursanız olun O' nun (S.A.V) en ufak ihtarını gözardı etmeniz, kaale almamanız meseleyi kendinizce ele alıp yorumlayarak hareket etmeniz devrilmeniz ve helak olmanız için yeterli sebeptir.

 

Cenabı Allah mal, mülk, makam mansıp, evlad-ı iyal vesair cümle arız ve tebelleş olacak bu menfi hal ve meziyetlerden bizleri muhafaza buyursun .

 

Dua ve muhabbetle...