Sisteme Dair

[serdengectik 58]

Bildiğiniz üzere biz şu anki sisteme karşıyız. Bu yazımızda sistemin bazı kusurlarını ve sistem müdafiilerinin bazı tutarsızlıklarını inceleyip kendi savundukları sistemin kurallarını sistemin varlığını sürdürmesi için nasıl ihlal ettiklerini gözler önüne sermeye çalışacağız.Sistemin kendisinin kendisinin varlığını imkansız hale getirdiğini ve sistem müdafiilerinin sistemin meşruluğunun önündeki en büyük engellerden biri olduğunu açıklamaya çalışacağız.

 

Sistem kendisini tanıtamayacağına göre onu kendi müdaafilerinin iddialarıyla, gerekçeleriyle, uygulamalarıyla tanıyıp incelemek zorundayız.

 

Meseleyi daha düzgün inceleyebilmek için cumhuriyet, laiklik ve anayasa olmak üzere üç parçaya ayıracağız.İlk olarak cumhuriyetin tarihinden biraz bahsedelim.Fransız ihtilalinin biraz öncesine bakarsak cumhuriyetin "halkı devlet idarecilerinin zulmunden korumak " bahanesinin en azından ortaya çıktığı cemiyet için geçerli bir sebep olduğunu kabul ederiz.Lakin bu hareketin “kanun benim” diyen 14. Lui veyahut kendisi gibi zalim oğlu zamanında değil de protesto benzeri üç beş hareketten sonra neredeyse halkın bütün isteklerini yerine getiren , yumuşakbaşlı veya korkak 16.lui devrinde gerçekleşmesi dikkate şayandır. Aynı şekilde kısa süre sonra Napolyon tarafından yönetimin kapılması da ilginçtir..Bu gerçekleri temel alarak diyoruz ki : "Cumhuriyet güçlü bir otorite karşısında karşısında ortaya çıkamayacak sönük ve aynı şekilde güçlü bir lider karşısında tutunamayacak kadar zayıf bir fikirdir."

Napolyonun yenildikten sonra tekrar imparator olduğu gerçeğini de değerlendirirsek halkın en azından disipline alışkın -asker gibi- kesimini kendisinin luzumuna ikna edemediğini görürüz.

İhtilalin başlarında ülkeye bakınca cumhuriyetçilerin sadece 16.lui'yi, karısını ve onların tarafındakileri değil iktidar mücadelesi sebebiyle birbirlerini de öldürdüklerini görüyoruz.

Burada şimdilik bir hükme varmayacak ve cumhuriyetin türkiyedeki tarihine bakacağız.

 

Oldu bittiye getirildiğinden, ilan edilişindeki aşamaları incelemeye gerek görmüyoruz.Demokrat parti dönemine kadar ki süreci de devletin anlattığı tarihle bizim anlattığımız tarih farklı olduğundan atlıyoruz.

 

O sınırdan sonra ise dikkat edilmesi gereken birkaç şey var.Birincisi, yarım yüzyıl içinde dört tane askeri darbe yapılmış olması; ikincisi, sağ ve sol diye bilinen kesim arasında ve ikisiyle komunist kesim arasında yaşanan, ülkeyi kaosa sürükleyen iktidar mücadelesi; üçüncüsü, bu dönemde ülke içinde pkk denilen bir terör örgütün kurulmuş, devlete rağmen varlığını devam ettirebilmiş ve halkın azımsanamayacak bir kısmı üzerinde kontrolu ele geçirmiş olmasıdır.

 

Şimdi kısa tarih bilgisinin ardından bazı hükümlere varalım.

 

 

 

1. a) Cumhuriyet güç sahiplerinin zulum yapmasına engel olmak iddiasında olsa da sadece zayıf yöneticilere karşı varolma şansı bulabilmiştir.

 

b)Devlet kendisindeyken karşısına güçlü bir lider çıkınca varlığını koruyamamıştır.

 

c)Batıda almanyada ve italyada , doğuda sovyetler birliği ülkelerinde ve orta doğudaki cumhuriyetlerin neredeyse hepsinde görüldüğü üzere dikta rejimlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur.

 

 

Yukarıdaki maddelerden de görüldüğü üzere cumhuriyet rejimi halkı devleti yöneten kişi veya kişilerin elinden korumak veya kurtarmak gayesini gerçekleştirmeyi başaramamıştır.

 

 

 

2. Cumhuriyet rejimi halkın bir otoriteye ihtiyacı olmadığı, kendi kendini rahatlıkla yönetebileceği ve iktidar mücadelesi yüzünden birbirine düşmeyip kardeşçe yaşayabileceği şeklindeki tezin ürünüdür.Ancak fransada ve türkiyede görüldüğü üzere cumhuriyet geldikten sonra halk içinde kutuplaşma başlamış, halk birbirine düşmüş ve ülkede kaos olmuştur. Yani kendisine sosyolojik temel olarak belirlediği tez de çökmüştür.

 

3. Kalabalıkları yöneten idarecilerin yok olup kalabalıkların yönettiği idarecilerin gelmesine sebep olmuş ve bunun neticesinde hem devlet politikasında tutarsızlık ortaya çıkmış hem de kalabalık olmadıkça adamdan sayılmayacaklarını anlayan vatandaşların seslerini duyurabilmek veyahut kendilerini görmezden gelen devletten intikam alabilmek için teröre yönelmelerine sebep olmuştur.

 

4. Sık sık seçim yapılıp iktidarın değişmesi sonucunda hiçbir devlet idarecisi deveti yönetmek için yeterli tecrübeye sahip olamamış ve devlet yetersiz kişilerin elinde rezil olmuştur.

 

Şimdi laikliği inceleyelim. Laiklik nedir sorusuna verilen en yaygın cevap şudur: " Laiklik dinin devlet idaresine karışmaması kanunların temelinde dinin olmaması gerektiği tezidir"

Laiklik hakkında konuşmadan bir de anayasadan bahsedelim."Anayasa hükümetlerin çıkartacağı kanunların uymak zorunda olduğu temel yasadır".Yasa çıkarma yasası gibi birşey yani.Devletin ismi, yönetim şekli dini vesaire anayasada belirtilir.En azından burada öyle yapılıyor.

Şimdi meseleyi incelemeye başlayalım.Laikliğin gerekliliğini savunanlar hangi gerekçelerle savunuyorlar.

1. Devlet eğer dine göre idare edilirse doğal olarak o dine mensup kişiler tarafından idare edilir.Bu da o dine mensup olmayanların güvenliğine karşı bir tehdittir.

2.Devletin bir dine yakın olması diğer dinlerin mensuplarının devlete güvenini zedeleyebilir.

3.Devlet eğer bir dine göre yönetilirse diğer din mensupları o dinin kurallarına göre yaşamak zorunda kalacaklardır.Bu da kişisel hürriyetlere aykırıdır.

Bu gerekçeleri incelemeden önce laiklerin din derken neyi kastettiklerini anlamaya çalışalım.Din derken kastettikleri "insanın veya toplumun kendisine uyarak yaşadığı, hayata kendi içerisinden baktığı sistem"dir.

Buna göre ben laik'im diyen insanlar da laikliği din edinmiştir.Ateistler de ateizmi din edinmiştir.çünkü hayatı dinsizlik fikrini temel alarak değerlendiriyor.hatta insanlara bakışı bile dinsizlik temellidir. Hangi yönden bakarsak bakalım iki farklı din mensubunun birbiriyle ilişkisi ile bir ateistin herhangi bir din mensubuyla ilişkisi arasında bir fark bulamayız.

Şimdi erekçelerini inceleyebiliriz.Birinci gerekçelerindeki güvenlik sıkıntısının sebebi sadece kişilerin zalim olup olmamasına bağlıdır.Hiçbir şekilde suç dine yıkılamaz.ayrıca laikliğin buna çözüm olmadığı ülkemizde tecrübe edilmiştir.

İkinci gerekçeleri de geçersizdir.Zira bir yahudiye güvenmeyen müslüman, dinsiz birine de güvenmez, benim bir dinim var ama dinimi hesaba katmadan memleket yönetçem diyene de güvenmez.Çünkü bu sözü söyleyen adam ya bunun mümkün olmadığını bilmeyecek kadar aptaldır, ya da yalan söylüyordur.

Üçüncü gerekçeye gelecek olursak.Öncekilerde olduğu gibi bu iddiayı da ithamı laikliğe çevirerek iptal edebilecek olmamıza rağmen burada onlara tezata düştüklerini göstereceğiz.

Biliyorsunuz ülkemize laikliği getirenlerle cumhuriyeti getirenler aynı kişiler.Hatta Fransa için de geçerli.Ayrıca ülkemizde ve diğer laik ülkelerde aynı zamanda cumhuriyetin olduğu da biliniyor.

Şimdi bu noktada diyoruz ki cumhuriyetle yönetilen bir yerde bir dini hakim kılmanın tek yolu en kalabalık grup olmaktır.Laikler kafalarından uydurdukları bir yasağı veyahut görevi çoğunluğu sağladıklarında kanun yapabiliyor ve bu kişisel hakları çiğnenmiyor da bunu bir dine mensup olanlar yapınca mı çiğnenmiş oluyor.

bu noktada laikler ya laiklikten ya cumhuriyetten vageçmek zorunda.Çünkü cumhuriyetin tabiatı laikliğe aykırı.Hatta değiştirilemez madde ilan edilmesi de laiklikle cumhuriyetin anlaşamayacağını gösteriyor.Laikliğin varlığını sürdürebilmesi için oligarşik düzen gerekiyor.Lakin oligarşik düzende de onun hayat hakkı yok. Çünkü laiklik oligarşik düzenin oluşmasına engel olmak gerekçesiyle varlığını sürdürüyor.

 

Şimdi anayasaya geçelim.Diyoruz ki: Bbu ülkede laiklik gibi cumhuriyetin de hayat hakkı yoktur"Ççünkü fırsat verilse cumhur, cumhuriyeti kaldırmak isteyecektir.Bunun için anayasada cumhuriyet de değiştirilemez madde ile koruma altına alınmıştır.

Peki şimdi "kimsenin değiştirilemez madde oluşturma selahiyeti var mı?" onu konuşalım.Laikler, her türlü eksiklikten münezzeh olan, hata yapma ihtimali olmayan, insanların emirlerine uymasıyla menfaat elde etme ihtimali olmayan bir güç sahibinin kanunlarını -veya onların gözüyle böyle olduğu iddia edilen kanunları- bırakın anayasaya almayı düz kanun olarak bile almayı reddederken bir insanın 50--60 yıllık hayat tecrübesi sayesinde sahip olduğu görüşleri anayasaya değişmez kanun olarak eklemekte sakınca görmüyor.Hal bu ki tecrübelerin yanlış çıkabileceği, insanın yanılabileceği, kötü niyete, menfaat teminine kalkışabileceği bilinen birşeydir.Üstelik şahsi bir fikri değiştirilemez kanun yapmak ,o kanunu, kendisini değiştirilemez kanun yapan zatın mukaddes şeriatı küçümsemek için kullandığı "dogma"nın daniskası haline getirmektir.

(serdengecti)

[yavuzlenk 26]

Biliyorsunuz ülkemize laikliği getirenlerle cumhuriyeti getirenler aynı kişiler.Hatta Fransa için de geçerli.Ayrıca ülkemizde ve diğer laik ülkelerde aynı zamanda cumhuriyetin olduğu da biliniyor.

Şimdi bu noktada diyoruz ki cumhuriyetle yönetilen bir yerde bir dini hakim kılmanın tek yolu en kalabalık grup olmaktır.Laikler kafalarından uydurdukları bir yasağı veyahut görevi çoğunluğu sağladıklarında kanun yapabiliyor ve bu kişisel hakları çiğnenmiyor da bunu bir dine mensup olanlar yapınca mı çiğnenmiş oluyor.

bu noktada laikler ya laiklikten ya cumhuriyetten vageçmek zorunda.Çünkü cumhuriyetin tabiatı laikliğe aykırı.Hatta değiştirilemez madde ilan edilmesi de laiklikle cumhuriyetin anlaşamayacağını gösteriyor.Laikliğin varlığını sürdürebilmesi için oligarşik düzen gerekiyor.Lakin oligarşik düzende de onun hayat hakkı yok. Çünkü laiklik oligarşik düzenin oluşmasına engel olmak gerekçesiyle varlığını sürdürüyor.

 

şu paragrafı yazarken aslında ne anlatmaya çalıştığını merak ettim doğrusu.baştan sona okuduğum en garip paragraflardan.