zuhurat 4 Report post Posted January 21, 2013 Üstâd sahifesi yârânlarına ve bu mesajı okuyan tüm cânlara bâkî muhabbet ve selâmlarımı gönderiyor, laf ü güzaflarıma başlamak istiyorum... Hayat, sükut ile ses arası kadar kısadır acizane fikrimce. Sükut etmek zor, konuşmak çok kolaydır dostlar. Sizi bilemiyorum amma, bizim nefsimiz sükuttan ziyade konuşmaya daha çok meyil göstermektedir. Bu da gaflette olduğumuzun ve bir şeyleri ispat etme arzusunda bulunduğumuzun aşikar kanıtıdır... Bu zamana kadarki hayati tecrübelerimizden anladık ki; Türk insanı -başta bu satırları yazan kardeşiniz olmak üzere- maalesef dinlemeyi bilmiyor. Konuşmayı zaten bilmiyor. Zira önce dinlemeyi / işitmeyi öğrenmeliyiz... Bize mekteplerde bunu öğretmediler. Suçun yüzde kaçı bizdedir, orasını Allah bilir... Sürekli konuşuruz, cahilane cüretle... Konuştukça batarız, amiyane tabirle... diye doğaçlama bir beyit doğdu gönlüme konuyla alakalı olarak... Şimdi size soruyorum... Sürekli çene çalan, boş konuşan, ya da dolu da olsa çok konuşan insanı, hele ki dinlemeyi hiç bilmeyen okumuş/okumamış cahilleri kim sever? Bence kimse sevmez... İnsanoğlu, sükut ettiği kadar büyüktür arkadaşlar. Susmak, nefsi terbiye ettirir, öyle değil mi? Dinlemeyi bilen, sükut etmeyi de bilir. Kelimeleri seçerek sözü zayi etmeden konuşmak kadar da büyük erdem olmasa gerektir! Zira sürekli susmak da iyi değildir. Bunun kararını bilmek lazımdır. Cenab-ı Mevlânâ (k.s.) Mesnevî-i Mânevi'sine "Bişnev..." (İşit...) diye başlamışlardır... Dinleyen, işiten insan, karşı tarafı daha iyi analiz eder ve anlar... Ona göre düşünerek konuşur. Boş konuşmaktan dilini alıkoyar. Sözü uzattım, affınıza sığınıyorum, hakkınızı helal eyleyiniz... Bizim gibi gafillerin nasıl konuşması gerektiğine dair, ders niteliğinde, çok önceden bir takvim arkasında okumuş olduğum bir yazıyı paylaşıyorum... Saygılarımla... "Sadi, bir çok meclislerde bulunduğunu, sayısız memleketleri gezdiğini anlatıyor ve bir mecliste konuşurken nasıl davranacağımız konusunda da bizlere önemli ip uçları veriyor: 1 - Ne kadar güzel olursa olsun, söz tekrar edilince usanç verir. Yemekte helva bir kez yenir. 2 - Dostlar arasında konuşurken sırlarını açığa vurma. İçinde sakladığın sır, senin esirindir. Açığa çıkınca, sen onun esiri olursun. 3 - Etkili konuş. Kendi düşüncelerini benimsetmek için nasihat eden kimsenin, kendisi nasihata muhtaçtır. 4 - Elinde kesin delil olmadan hiç kimseyi hainlikle suçlama. 5 - Yüzüne karşı övgüde bulunandan uzak dur. Kusurları yüzüne karşı söylenmeyen insan korksun. 6 - Düşünmeden konuşursan çok hata yaparsın. 7 - İlim ve yetenekle başa çıkamadığını arkadan çekiştirme. 8 - Cahil için susmaktan daha değerli bir şey yoktur. İnsanı dili rezil eder. 9 - İçsiz ceviz, hafifliğinden belli olur. Bir atasözümüzde şöyle denilmektedir: "Söz bilirsen; söyle, ibret alsınlar. Söz bilmezsen; sus da adam sansınlar" 10 - Konuşmalarında insanların gizli kusurlarını açığa vurma. Hem onları rezil edersin, hem de kendi güvenilirliğini yitirirsin. 11 - Cahil bir kimse, çenesinin güçlü oluşuyla âlime üstün gelirse, buna şaşma! Cahil kimse, değerli bir inciyi kıran taş gibidir. 12 - Konuşurken soyunla övünme. Gül dikenden, İbrahim ise Azer'den doğmuştur! 13 - Âlim, ıtriyatçı tablası gibidir. Sesi çıkmaz ama değeri bellidir! Cahil ise davula benzer. Gümler ama içi boştur. 14 - Konuşurken dinleyicinin durumunu dikkate al. Mecnunla konuşacaksan sadece Leyla'nın güzelliğinden bahset. 15 - Düşünmeden konuşan, kendini üzecek cevapları duymaya hazır olsun. 16 - Doğruyu söyleyip zincire vurulmak, yalan söyleyerek zincirden kurtulmaktan daha iyidir! 17 - Ayağına altın dökülse, başına Hint kılıcı asılsa; yine de doğru bildiğini söyleyen kimse, erdemli ve şereflidir. 18 - Neden böyle konuştum diye yakınmaktansa, ne söyleyeyim diye düşünmek daha iyidir. 19 - Hükümdarlara menfaat gözetmeyen ve kellesi koltuğunda olan insanlar nasihat verebilir! 20 - Zamanı gelmeyince konuşma. Hem değerini yitirirsin, hem de sözün anlamsızlaşır." 2 Quote Share this post Link to post Share on other sites
