Karınca

[serhatgokhan 0]

KARINCA

 

Ruhum kelle şekeri, vehimlerse karınca;

Kömürden kara rengim, onlar beni sarınca...

[serhatgokhan 0]

Yazdıklarını yaşayan samimi bir şair olan Üstadın bu şiiri tek kelimeyle beni ürpertiyor. Eminim ki sizlerde de bu şiiri okurken farklı duygulara kapılıyorsunuzdur. Hissettiklerinizi bir iki kelimeyle paylaşmaya ne dersiniz?

[serhatgokhan 0]

Vehimler ve vesveseler, arlarındaki fark ne acaba?

 

Vesveselerle başım beladayken okuduğum ve bana çok faydası dokunan bir şeyi paylaşmak istiyorum. Said Nursi hazratleri

vesveseleri bal kovanındaki arılara benzetiyor ve bu beladan kurtulma yolunun kovana çomak sokmamak olduğunu söylüyor.

[NFK-Fan 285]

Selamlar,

 

Üstadın ve diğer cins kafaların çektiği fikri işkenceyi "vesvese" olarak adlandırmaktansa, bunları hatarat mevzuuna dahil görmek daha evladır. Vesveselerden çok daha kompleks olan hataratlarla ilgili üstadın forumda yayınlanmış olan yazılarına Buradan ulaşılabilir.

 

Hatarat, daha önce de yazdığım gibi derin ve önemli bir mevzuun temelini oluşturuyor. Hikmet kapısını zorlayan cins kafaların canını yakan, fakat bağımlılığa vesile olan tuhaf bir hal... Aslında, aynı derdin muzdaribi sahabilerin iki cihan güneşine bu mevzu hakkında sormaları üzerine aldıkları cevap "İmanın kemalindendir!" şeklinde olsa da, onları imani dairede zaptedebilmek kolay değil. Ciddi bir hal gerçekten de...

 

Üstadın öz ağzından kafatasını kusacak derecede bir muzdarip olduğu aşikar. Onun şahsi hafakanlarından süzülen bu durumu, büyük fikir çilekeşi yine orijinal tespitler ve mükemmel bir biçim ile aktarmış bizlere. Vefatinden önce yazdığı eserlerinde de yolu gösteriyor, hali izah ediyor. Allah ona rahmet eylesin...

 

Saygı ve selamlarımla

[serhatgokhan 0]

Vehim, vesvese, hatarat. Bunların hepsi ya nefsten ya şeytandan... yani kötü.

 

NFK-Fan kardeşim, üstadın bu şiirindeki ruh halini, benim ''vesvese'' olarak adlandırdığımı zannetmiş. Böyle bir şey yapamam çünki Üstad, şiirinde bunların ''vehimler'' olduğunu zaten kendi söylemiş. Ve bu sebetten dolayı buna hatarat da diyemeyiz...

 

Benim vesveseler ve vehimler arasındaki farkı sormamdaki sebepse Üstadın bu şiirini vesile ederek aramızda bir fikir alışverişi başlatmaktı.

 

Üstadımıza, onun sevdiklerine ve onu sevenlere Allah rahmet etsin...

[NFK-Fan 285]

Selamlar,

 

Üstadın şiiri 1939 yılında yazdığını göz önünde bulundurursak bunun o zamanki şartlar gereği tercih edilmiş bir kelime olabileceğini düşünebiliriz. Ayrıca edebi kaygı meselesi veya kemirici faaliyetler bakımından çalkantılı bir dev zekanın, genelde içinde bulunduğu halin dışındaki bir hali üzerinde yazdığı bir beyitinden bahsediyor olabileceğimiz ihtimali de bu dairede mümkün görünen durumlar. Fakat mevzuyu derinleştirme ihtiyacı zuhur ettiğinden konunun bu eksene çekilmesinde fayda gördüm. Vesvese ve vehimden bahsettiğimiz konuda hatarata da temas edebiliriz ki, üstad denilince akla gelen ilk konulardandır bu. Hatta, vesveseden daha evvel hatırlanması gerekir.

 

Hatarata direk "kötü" demek mümkün olsa da yukarıda vurguladığım noktayı gözden kaçırmamak gerekir kesinlikle. Neticede çıkış noktasının "imanın kemali" şeklinde, tüm ölçüleri hikmet dairesinde bizlere sunan o büyük insan tarafından belirlenmesi, tüm potansiyel riskinin yanında insanı mutlu edebilecek ve tek başına bu dertle savaştırmada kafi gelebilecek bir silahtır. Evet derttir hatarat ve bazen çok tehlikeli noktalara varabilir, lakin "imanın kemalindendir" müjdesi az şey mi?

 

Bu noktada, bu ince nüansı bilerek onlarla mücadele yoluna girmesi gerekiyor insanın. Hatarat risklidir zira. Lakin, bir teselli noktasıını haizdir.

 

Saygı ve selamlarımla

[serhatgokhan 0]

İnsan kalbi rüzgarda savrulan bir kuru yaprak gibidir. Muhakkak hepimiz bunun (yakinen olmasada) farkındayız. Kardeşimin dediği gibi Üstadın o zaman ki hali vehimle tabir edilmiş. Bencede genel anlamda hatarat meselesi ona daha yakın ve uygun.

Ne güzel söylemişsin, ''imanın kemalindendir'' müjdesi hiç az şey olurmu kardeşim. Bu yolda yetişen nice büyüklerimiz bu müjdeyle teselli buldular. Allah bütün kardeşlerime bu teselliyi tadmak nasib etsin. Her kılığa bürünmüş çeşit çeşit düşmanlarımız, Efendimizin (S.A.V) bize verdiği bu müjdeler ve reçeteler karşısında muhakkak bir gün acziyetlerinden helak olup gidecekler. Yarın elbet bizim elbet bizimdir, gün doğmuş gün batmış ebed bizimdir.