Benim Üstadım

[adıdeğmez 18]

Konya Selçuk Üniversitesi'nde talebelik hayatına ilk adım attığım ve her öğrenci gibi, kalacak yer telaşında olduğum günlerden birinde, bir tanıdık tarafından, cemaat evlerinden birine tavsiye edilip, gönderilmiştim. 1 aya yakın kaldığım bu evde, pek mutsuz olmamakla birlikte, Üstadımın ve diğer zat-ı şahanelerin eserlerini gözden bile geçirememek beni üzüyordu. Okuduğum kitap, çok yararlı ve manevi gücü üstün olmasına rağmen; ben, harmanlanmış bir öğretiyi daha makbul görüyordum kendime. Bir yandan, el altından, kaldığım yerden ayrılıp, başka bir yer ararken; bir yandan da "yanlış mı yapıyorum acaba, ayrılmalı mıyım?" düşüncesi beynimi talan ediyordu. Nihayetinde kalacak bir yer bulmuştum fakat ayrılıp, ayrılmama arasında bocalıyordum ve fena halde vicdan azabı, fikir çelişkisi, beyin depremleri yaşıyordum. Evdeki arkadaşlarla tartışmalara, geçimsizliğe kadar götürmüştü beni bu ahvalim. Evdeki sondan bir önceki gecemde de işte bu düşüncelerle, yatağımda, sağa-sola döne döne uyuyakalmıştım. Rüyamda, evdeki arkadaşlarımın tümü, korkunç bir surete bürünüp, beni evin dışına çıkarmamak için uğraşıyorlardı, üsütme abanıyorlardı tabir-i caizse. Üsütme çökmüş onlarca bedenin arasından, odamdaki kapıyı görecek kadar küçük bir görüş açısı buldum kendime o an. Kapı, çok sert bir şekilde açıldı ve içeriye, en korkusuz yarasa sürülerini bile çıldırtacak kadar bir nur harmanı süzülüverdi. Bu gelen bir insandı ama nurundan ötürü kendisini seçemiyordum. Üstüme çullanmış bütün o bedenleri tek tek savurup, kaçırttı. Bana elini uzattı. Tuttum elini. Yatağımdan doğrultup, beni evin dışkapısına kadar getirdi ve eliyle "Artık Özgürsün" der gibi bir işaret yaptı. Nur harmanı yüzüne son bir gayretle baktım. Evet, bu Üstadımdan başka biri değildi. Benim gerçek mürşidim, vesilecim, benim Üstadımdı o.

Böylece uyanıverdim, artık ne şüphem, ne vicdan azabım, ne fikir depremlerim vardı. Ertesi gün bulduğum o yurda yerleştim...

[kılıçkıran 0]

Eyvallah sevgili kardeşim!...Yazıyı okurken inanın tüylerim ürperdi...Şeksiz şüphesiz inanıyorum ki o rüya sahihtir...Allah hüzn-ü zannımızı boşa çıkarmaz inşallah...