İsa Aleyhisselamın Yahudi Yol Arkadaşı

[Muvazene 190]

İsa aleyhisselam bir Yahudi ile yolculuğa çıkar. Yanında üç ekmeği olan Yahudi, göstermeden ekmeğin birini yer. İsa aleyhisselam “Senin üç ekmeğin vardı, biri ne oldu?” diye sorunca Yahudi, “benim ekmeğim iki idi” diyerek yalan söyler...

Yollarına devam ederken bir cüzzamlı hastaya rastlarlar. İsa aleyhisselam asası ile dokununca hasta iyileşir. İsa aleyhisselam yine ekmeğinin kaç olduğunu sorar. Yahudi “iki” diye cevap verir...

Bu minval üzere giderken, İsa aleyhisselamın yolda nice mucizelerine şahit olan Yahudi iman etmemekte ısrar eder...

 

Valinin hasta kızı...

Bir müddet sonra İsa aleyhisselam bir ağacın gölgesinde uyumaya başlar. O bölgenin valisinin hasta bir kızı vardır. Ölüleri dirilten, hastalara şifa veren zatın kendi memleketine geldiğini duyup aratmaya başlar. Ağacın altında uyumakta olan İsa aleyhisselamın yanına varırlar. Ancak, Yahudi gelenlere “O sizin aradığınız benim, getirin hastayı iyileştireyim” der.

Hastayı getirdiklerinde asayı vurunca çocuk ölür. Yahudiyi idama mahkum ederler.

Bu sırada İsa aleyhisselam uykusundan uyanıp asasının kaybolduğunu görür ve biraz sonra da meseleyi öğrenir. Yahudinin asılmak üzere olduğunu görünce:

-Bu arkadaşımı serbest bırakırsanız, çocuğunuzu biiznillah diriltirim, der.

Kabul ederler. İsa aleyhisselam ölen çocuğun başına varıp: “Kum bi-iznillah” deyince çocuk hem de hastalıktan kurtulmuş olarak ayağa kalkar.

Bu mucizeyi de gören Yahudi’de hâlâ iman alameti yoktur...

Yollarına devam ederler. Bir müddet gittikten sonra beş parça külçe altına rastlarlar. Altınları taksim etmek mümkün olmadığından İsa aleyhisselam:

-Kimin ekmeği üçse o üç parçasını alsın, iki ekmeği olan da iki parça alsın, der.

Bu zamana kadar ekmeğinin iki olduğunu ısrarla söyleyen Yahudi:

-Benim üç ekmeğim vardı. Birisini senden gizli olarak yedim. Ben üç parça almam lazım, der.

İsa aleyhisselam “beşi de senin olsun” diyerek Yahudi ile olan yol arkadaşlığını bitirir ve oradan gider.

 

Dünya hırsının sonu!..

Yahudi sevinç içindeyken yanına iki kişi gelir. Onlar da altınlara ortak olmak isterler. Yahudi bakar ki, kurtulmanın imkânı yok:

-Siz bekleyin, ben eve gidip, bir araba ve altınları kesmek için de bir testere getireyim, der ve gider.

Eve varır, karısına zehirli bir börek yaptırıp döner. O iki kişi anlaşıp Yahudiyi öldürürler ve onun getirdiği zehirli böreği de yerler. Yani üçü de dünya hırsıyla son nefeslerini verirler...

...

Vehbi Tülek - Türkiye Gazetesi

[mukarrabin 103]

Teşekkürler...

Dünya hırsının feci neticesine dair bu tesirli hadiseyi biz de daha evvel şu şekilde okumuş (yahut) dinlemiş idik...

 

Adamın biri Hz. İsa’ya arkadaş olur, ona "Senin yanında sana yoldaş olabilir miyim?" diye teklif eder. Teklifinin kabul edilmesi üzerine yola koyulurlar, bir nehrin kenarına varınca yemek molası için otururlar, yanlarında üç çörek vardır. İkisini yerler, birisi kalır, bu arada Hz. İsa nehre varıp su içmek üzere kalkar, su içip dönünce üçüncü çöreği bulamaz. Adama "Çöreği kim aldı" diye sorar, adam “bilmiyorum” diye cevap verir.

 

Yemekten sonra arkadaşı ile birlikte yola koyulur. Yolda iki yavrulu bir geyik görürler. Hz. İsa yavrulardan birini çağırır, yavru Hz.İsa’nın daveti üzerine yanına gelince onu keser, etinin nir kısmını kızartarak yerler.

 

Yemekten sonra Hz. İsâ geyik yavrusunun kalıntılarına "Allah’ın izni ile canlanıp kalk" der, yavru da derhal canlanıp kalkarak oradan uzaklaşıverir.

 

Bu olay üzerine Hz. İsâ yoldaşına "Sana az önceki mucizeyi gösteren Allah için soruyorum, çöreği kim aldı?" der. Adam yine "bilmiyorum" diye cevap verir.

 

Bir müddet sonra bir nehrin yanına varırlar. Hz. İsâ, adamın elinden tutarak su üstünde yürürler, karşıya geçerler. Nehri aşınca Hz. İsâ: "Az önceki mucizeyi sana gösteren Allah hakkı için sana soruyorum, üçüncü çöreği kim aldı?" diye sorar, adam yine "bilmiyorum" diye cevap verir.

 

Bir müddet sonra bir çöle varırlar ve otururlar. Hz. İsâ bir yere kum ve yoprak yığar, meydana gelen yığına Allah’ın izni ile "altın ol" der, yığın da altın olur. Hz. İsâ yığını üçe bölerek adama "üçte biri benim, üçte birir senin, öbür üçte biri de çöreği alanın" deyince adam "çöreği alan bendim" diye gerçeği itiraf eder.

 

Bunun üzerine Hz. İsâ: "Altının hepsi senin olsun" diyerek ondan ayrılır.

 

Adam altının başında dururken çölde yanına iki yolcu gelir. Gelenler kendisini öldürüp altını almak isterler, adam: "Onu aramızda üçe bölüşürüz, şimdi önce biriniz şehre varıp yiyecek bir şey alsın" diye teklif eder. Adamın teklifi kabul edilerek gelenlerden biri şehre gönderilir.

 

Şehre giden adam yolda giderken "Niye altını onlar ile bölüşeyim, alacağım yiyeceğe zehir katar, onları öldürürüm, böylece altının hepsi bana kalır" diye düşünür ve dediği gibi yapmak üzere şehirden aldığı yiyeceğe zehir katarak döner.

 

Altının yanında kalanlar da "Niye ona altının üçte birini verelim, dönünce onu öldürür ve altını ikimiz paylaşırız" diye konuşurlar. Adam dönünce onu öldürürler, fakat yiyeceği yeyince de kendileri ölür, böylece altın çöl ortasında ve her üçünün ölüsünün yanıbaşında sahipsiz kalır.

 

Daha sonra Hz. İsâ’nın yolu olay yerine yeniden uğrar, durumu görünce yanındakilere "İşte dünya budur, ondan sakının" der.

 

Nefis, dünya adına hiç doyma bilmeyen bir mahiyette yaratılmıştır. Rabbin, insandan istediği şeyler ise bu özellikteki bir varlığın hiç de hoşuna gitmeyecek türdendir. Bu yüzden insan, içinde sürekli bir muhalefetle mücadele ede ede Rabbin emirlerine ve nehiylerine boyun eğme durumundadır. Hal böyle iken insan tamamen yardımsız ve çaresiz de değildir. O kendine düşen şekli ile iradesinin hakkını verdiği zaman, bu yolda, başta Rabbü’l-Alemin olmak üzere, nebiler, ilahi kitaplar, veliler ve vicdan onun yar ve yardımcısı olurlar...

 

Mevlanın, nefislerimizle mücadelede bizleri muvaffak eylemesi niyazıyla...

[yunuscoskun 4]

insanın içini titreten bi olay bu ne hırstır yahu dünyada ne kadar kalacaksınız ki.... aslında bizdede var bu hırstan allah kurtarsın bizi bu hırstan....