Necip Fazıl'ın Dramı

[Muvazene 190]

Necip Fazıl'ın dramı

 

TERCÜMAN/31.05.2006

ERGUN GÖZE

 

---------------------------------------------

 

KENDİ kendime Necip Fazıl Üstad'ın, PARA piyesi niçin oynanmaz diye düşünüyor, para tutkusunun, her vicdanı zaptettiği şu günlerde ne kadar elzem diyordum. Geçenlerde, ekranda gezinirken, Para piyesinin film haline getirilmiş olduğunu gördüm. Son kısmı idi, fena değildi.

 

Üstad başlangıçta destek verdiği Erbakan grubuna kısa bir süre sonra, şiddetle karşı çıkmıştı. Ama MSP sonra Refah, Fazilet ve şimdi de AKP, zaman zaman Üstad'a, daha doğrusu sevenlerine sahip çıkmak dümeninde oldular, tamamen politik yani gayrisamimi bir davranıştı.

 

Bir gün rahmetli Sait Bilgiç'in yazıhanesinde Fethi Gemuhluoğlu ile Üstad karşılaştı. Fethi Ağabey saygıyla selam verip çekilmek istedi. Üstad ise muhabbet dolu bir hitapla Tenezzül buyurmuyorsunuz diye sitem etti. Fethi Ağabey bunun üzerine karşısına oturdu ve dedi ki:

 

- Üstad, hepimizin üzerinde hakkınız var. Fikir memelerinizle bizi emzirdiniz. Ben Bir Adam Yaratmak piyesinizi, tavan arasında tek başıma oynardım da anam, Eyvah çağam çıldırmış diye aşağıda dövünürdü. Fakat Üstad, siz yıkmaya memurdunuz ve CHP küfrünü yıktınız. Ama Yapmaya memur değilsiniz.

Bu enteresan konuşma başkalarının da gelmesiyle kesildi.

 

Zeka, vecd, ıstırap

NECİP Fazıl, şair, naşir, fıkra yazarı, gazete ve dergi editörü, tiyatro yazarı, hatip, konferansçı gibi birçok meziyetleri sıradağlar gibi sinesinde toplamıştı. Şairdi ama her şairden daha taşkın bir mizacı vardı. Bu mizaç onun sanatının saadet, şahsının felaket sebebi olmuştur. Oscar Vilde'dan nakledilen bir söz vardır: Sanatımı kabiliyetime, hayatımı dehama borçluyum. O, dehasını da, kabiliyetini de, her şeyini de borçlu olduğu tek kaynağı bulmuştu..

 

Onun şahsında gördüğüm zirveler, zeka, vecd ve ıstıraptı. Vecd daha çok dini bir duygudur. Nitekim bir defa (1959) Fener Patrikhanesi için yazdığı bir yazıyı matbaaya vermeden önce, bana bir okuyuşu vardı, o yazıda dini vecdi bir balyoz olup Fener'in beynine inmişti. Okuyup bitirince boşalmış halinden belli oluyordu ki en az bir haftalık bir ibadet vecdini bu yazıya koymuştu. Türkiye'nin en büyük dram yazarı olarak, insan dramından habersiz yani ıstırapsız kişilerin hayatını, "Kubur faresi hayat, meselesiz gerçeksiz" diye ifade ediyor ve Istırapsız yüzlere tükürmek istiyorum diye de iğrentisini belirtiyordu.

 

Ablak idrakleri sarsardı

 

DEHA çizgisine ulaşmış bir zeka idi. Bunu bilhassa ideolojik kavgasında ve polemiklerinde, savunmalarında en büyük silahı olarak kullanıyordu. Malatya suikastının azmettiricisi olarak yargılandığı davada Savcı, cebinden bir kibrit kutusu çıkan herkesi Çırçır Yangını'nın faili olarak göstermeye eğimli bir davranış içindedir gibi en ablak idrakleri bile sarsacak şeyler söylüyor, daha acısı derdini ancak böyle anlatabilmek durumunda kalıyordu. Abdülhak Hamid onun için Zeka ismini uygun görmüştü.

 

O Bohemden zekası, ıstırabı ve vecdi sayesinde dini düşünceye gelmişti. Küçük nefsaniyetlerinin mağlubu kişilerin, hele dini düşünceden, boheme gelmişlerse, onu anlamaları ve affetmeleri mümkün değildir. Zaten dini düşüncede iken de anlamamışlardı. Onlar için o, ancak bir Laf canbazı idi.

 

Fethi Ağabey yıkmaya memur idin yıktın demişti. Kendisi de Surda bir gedik açtık mukaddes mi mukaddes diye aynı şeyi çoktan ilan etmişti. Çünkü, ruhunu, beyninin, iradesini, vecdini, sanatını, şahsiyetini, şöhretini her şeyini bir koç başı yapıp vurarak surda bu gediği açmıştı. Meğer o gedikten ilk önce kubur fareleri geçmiş. Bazıları da geri bile dönmüş. İşte O'nun dramı...