Robert Kolej Ve Hisar

[Muvazene 190]

Robert Kolejde de edebiyat hocası idim. Onların bir takım sınıfları var. Yüksek sınıfmış Gayet mağrur talebe Sınıfa girince ne göreyim ? Talebeden her birini ayağı omzunda desem caiz Birden irkildim:

 

-İndirin ayaklarınızı!... Size bu terbiyeyi kim verdi ?..

 

İsteksiz indirdiler.

 

-Türk çocuklarısınız, Türk terbiyesi istiyorum sizden!...

 

Kalakaldılar, ders böyle açıldı.

 

İkinci ders.

 

- Niçin Amerikalılar bu mektebi bu kadar yer varken, hisarın yanında yapmıştır? Bir vazife veriyorum size Zekânızı anlamak için

 

Dedim.

 

Gelen vazifeler entipüften şeylerdi. Talebelerden hiçbirinde, Batı kültür emperyalizmasının gizli niyetlerini ayırd etmeye kabiliyet yoktu.

 

Sınıfa dedim ki:

 

-Amerikalı bu binayı Fatih Sultan Mehmedin büyük fethine nazire olarak kendi ruh fethini gerçekleştirmek için bir remz olarak bina etmiştir. Gaye, Türkü milli kökünden koparmaktır.!

 

Bu mânaya biraz yaklaşan bir talebe dikkatimi çekti. Hatta bir gün bir baba, o talebenin babası beni yolda durdurdu. Elimi öpmeye kalktı. Çocuğuna verdiğim terbiyeden dolayı ama ben ne yapayım ki, yaptığım iyi veya doğru, her tarafından su alan bir gemide potinlerimle denize su boşaltmaya çabalar gibiydim. Potin potin dökmekle su bitirilemez gemiden

 

( Batı Tefekkürü ve İslam Tasavvufundan )

[Mümtaz 0]

Robert College tarihi boyunca Türk milletinin başına bela olmuş bir kuruluştur.Bu okul Osmanlının son devirlerinde açılmış misyoner okullardan bir tanesidir ve en etkilisidir de diyebiliriz.Vaktiyle bu okul ilk mezunlarını verdiğinde Amerikadan gelen mütevelli heyeti başkanı müdüre sorar ''Mezunların hepsi papaz olacak değil mi?'' diye okul müdürü ise ''Halkın teveccühünü kazanmak için ilk aşamada mezunlarımızı hayır işlerine,toplumun benimseyeceği işlere yönlendireceğiz'' der.Bu okul Türk siyasi,iktisadi hayatında yön tutmuş etkili bir okuldur.Şöyle bir baktığımızda Orhan Pamuk,Perihan Mağden,Zeki Alasya,Haldun Dormen,Halit Refiğ,Ayşe Kulin,Tomris Uyar,Etyen Mahçupyan,Soli Özel,Halide edip Adıvar,Şahin Alpay,Abidin Dino,Abdülhak Hamit Tarhan gibi isimleri görürüz bu isimler Türk edebiyatına Türk sinemasına damgasını vuran isimlerdir neden Yeşilçam da 'İmam' kötüdür sorusunun cevabı herhalde açığa çıkmıştır.Şimdi sıralayacağım isimler ise Türk politikasına ve iş dünyasında etkili isimler olacak;İbrahim Betil,Halil Berktay,Serdar Bilgili,Cem Boyner,İsmail Cem,Nuri Çolakoğlu,Tansu Çiller,Rahşan-Bülent Ecevit.Nejat Eczacıbaşı,Bülent Eczacıbaşı,Mebrure Gönenç,Kasım Gülek,Mehmet Emin Karamehmet,Rahmi Koç,Betül Mardin,Hüsnü Özeyeğin,Rüştü Saraçoğlu bu isimler de Türk ekonomisine yön veren/yön vermiş Türk politikasına yön veren/yön vermiş isimlerdir.Robertin Türkiye Cumhuriyetinde ne kadar etkin olduğu aşikardır.Tüm bu isimlerden sonra tüm Robertliler kötüdür diyemeyiz çünkü Cem Karaca'da Robertlidir.Ayrıntılı listeyi merak edenler için ise:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_notab..._College_alumni

 

İşte böyle, neden bu haldeyiz, aydınımız neden halka düşman, sinemamız neden bize yabancı sorularının cevabı burada sanırıım...

[Muvazene 190]

Üstad, 1941 yılında Robert Kolejde Batı Edebiyatı hocalığı yapmaktaydı. Batı'nın ruh dünyasını, inanç cephesini, faaliyet rotasını Müslüman Türk çocuklarına aşılamak, onları kendi telkin kıskacına almak gayesindeki Robert Kolej'de Üstad, bu telkinin tersi istikamette bir yol izlemekte ve Türk çocuklarını bu telkinden kurtarmaya çalışmakta olduğunu Çerçeve5'te yer alan bir yazısında[*] hasseten belirtmektedir. Gene bu yazısında Üstad, yukarıdaki hatırada geçen hadiseden sonra, yani Robert Kolej'in binasının neden hisarın yanına yapıldığına dair Türk çocuklarına yöneltip de cevabını kendi verdiği sualden sonra, okul yönetimi tarafından kendisine karşı nasıl bir tutum sergilendiğini ve bu vesileyle okulun ana gayesinin bir kez daha tebarüz ettiğini şöyle anlatır:

 

"Bu netameli sual o zaman mektep müdürü ve aslında Amerikan gizli faaliyetinin başı (Dr. Rayt)ı fena halde tedirgin etmiş ve ben 45 günlük askerlik vazifemi yerine getirdikten sonra bir daha Koleje kabul edilmemiştim.

Orta yerinde, Kolej talebelerinin su içtiği fiskiyeli bir çeşme bulunan bir avluda Tevfik Fikret'in büstü bu mektebe kabul edilecek hocaların hangi fikir soyundan olması gerektiğini ilân ederken benim kısa süren ve millî terbiyeyi esas alan telkinlerimin devam etmiyeceği tabiydi. Nitekim benden sonra yerime şair meddahı Behçet Kemâl tayin edildi ve bu adamla aramdaki fark, manevi köleler devşiricisi Amerikan kafasına göre oraya kimin münasip bulunduğunu göstermeye yetti."

 

[*]Bülent Ecevit'e Birinci Mektup - Çerçeve5 - s.10

[sark 208]

Robert Kolej’de de edebiyat hocası idim. Onların bir takım sınıfları var. Yüksek sınıfmış… Gayet mağrur talebe… Sınıfa girince ne göreyim ? Talebeden her birini ayağı omzunda desem caiz… Birden irkildim:

 

“ -İndirin ayaklarınızı!... Size bu terbiyeyi kim verdi ?..”

 

İsteksiz indirdiler.

 

“ -Türk çocuklarısınız, Türk terbiyesi istiyorum sizden!...”

 

Kalakaldılar, ders böyle açıldı.

 

İkinci ders.

 

“- Niçin Amerikalılar bu mektebi bu kadar yer varken, hisarın yanında yapmıştır? Bir vazife veriyorum size… Zekânızı anlamak için…”

 

Dedim.

 

Gelen vazifeler entipüften şeylerdi. Talebelerden hiçbirinde, Batı kültür emperyalizmasının gizli niyetlerini ayırd etmeye kabiliyet yoktu.

 

Sınıfa dedim ki:

 

“ -Amerikalı bu binayı Fatih Sultan Mehmed’in büyük fethine nazire olarak kendi ruh fethini gerçekleştirmek için bir remz olarak bina etmiştir. Gaye, Türk’ü milli kökünden koparmaktır.!

 

Bu mânaya biraz yaklaşan bir talebe dikkatimi çekti. Hatta bir gün bir baba, o talebenin babası beni yolda durdurdu. Elimi öpmeye kalktı. Çocuğuna verdiğim terbiyeden dolayı… ama ben ne yapayım ki, yaptığım iyi veya doğru, her tarafından su alan bir gemide potinlerimle denize su boşaltmaya çabalar gibiydim. Potin potin dökmekle su bitirilemez gemiden…

 

( Batı Tefekkürü ve İslam Tasavvufu’ndan )

 

 

İsmet İnönü'ydü sanırım bir teftiş sırasında tüm öğretmenleri ipe boncuk dizer gibi sıralamış alanını ve adını soruyor. Üstad, kendisini "Falan dersin hocası, filan." olarak takdim ediyor. Aslında kendisinİ ve de üstlendiği vazifeyi bu denli istihza ile ifadesinin altında ne derin işlerin beynini ve de dimağını kavurduğunu yukarıdaki yazıda da temaşa etmekteyiz.

 

İçine düştüğü cemiyetin ayakları altında ezilirken, daha fazla dayanamayıp kahramanlığa soyunan Üstad'ın ne denli bu davanın aşkıyla yandığı zahirdir. Karşısında körpe zihinlerin nasıl kokmaya durduğunu, tüm pırıl pırıl yanlarının nasıl törpülenmeye ve de ezilmeye çalışıldığını görmüş ve kendisini agoraya atmıştır. "Ya sınıflar ya da kongre alanları" ikileminde bırakılan Üstad tabii ki daha geniş kitleleri tercih etti ve bu kavgasını başlatmış oldu. Yine derslerine girdiği sırada Robert koleji öğrencilerine mezhep adlarını soruyordu galiba. Sınıfta kimseden ses çıkmıyor. Bir vakit sonra biri çekinerek yanıtı verecek oluyor. Üstad, "Neden ilk anda yanıt vermedin?" diyor. Çocuk meğer ecnebi olduğu için sınıfta müslüman öğrencilerden yanıt çıksın diye müsamaha gösteriyor. İş budur gönüldaşlar, bu denli içler acısıdır!

 

Gelin görün ki son cümle kafamıza tokmak gibi iniyor,"her tarafından su alan bir gemide potinlerimle denize su boşaltmaya çabalar gibiydim. Potin potin dökmekle su bitirilemez gemiden…" Hakk bu potinlerin sayısını arttırsın ve de küfür denizinin aklını kurutsun!