Muvazene 190 Report post Posted January 21, 2008 HİCRETE KADAR Erkek güzelliğinin en çarpıcı çizgileri içinde 30’luk bir genç... Dalgın ve simsiyah gözleri yere eğik, vakarlı adımlarla, daracık Mekke sokaklarında ilerliyor. Öbürlerine göre biraz daha halli bir evin önünde durdu ve kapıyı çaldı. Aralanan kapından bir çocuk çığlığı gelmekte içeriden... Gülümseyerek aralanan kapıdan içeri girdi. Asiller çevresi Kureyş Oymağı’nın ulularından Ebu Talib’in evidir bu. Öteden beri kutlu bildikleri, fakat henüz gerçek manasından uzak bulundukları Kabe’nin kureyş adına idare ve muhafaza temsilciliğini yıllarca elinde tutan Ebu Talib. İbrahim peygamberden bütün zaman ve mekanın peygamberine kadar babadan oğula Kureyş’in nur kolundan Haşim’in torunu ve Abdulmuttalib’in çocuğu Ebu Talib... Babasız Hak Resül İsa Peygamberin doğumuyla başladığı sanılan zaman hesabının 599.yılı...13 recep cuma Mekke’den Hicretine 23 yıl bulunan güzeller güzeli mukaddes genç amcası Ebu Talib’i bir oğlan çocuğa baba olduğunu haber almış ve doğru onun evine koşmuştur. Ebu Talib’in zevcesi, yine Haşim soyundan Esed kızı Fatıma bir rüya görmüştü: evi nurla taşmış... Etraftaki dağlar Kabe‘ye doğru secdede... Eline 4 kılıç veriyorlar... Bunlardan biri gökyüzüne çıkıyor; biri suya biri toprağa düşüyor ve biri de aslan oluyor ve heybetinden bütün yaratıklar ürküp kaçmaya başlıyor. Fatıma rüyada korkuyla ellerini uzatıyor, birden bire karşısında Allah’ın Sevgilisini buluyor ve onun ellerine yapışıyor... Yengesi, rüyadan 4 ay sonra yeğenine şöyle demişti: Gebeyim oğlum! Dua et de çocuğum erkek olsun. Evet o dönem de hiç bir anne çocuğunun kız olmasını istemiyordu, çünkü biliyordu ki ciğer paresi diri diri toprağa gömülecek. Bunun için yeğeninden dua istiyordu. O da şu cevabı veriyordu: “Doğacak erkek çocuğu bana bağışlaman şartıyla dua ederim!” Evet demişti yenge, erkek olsunda sana bağışlayayım! Evet Ebu Talib’in bir erkek çocuğu dünyaya geldi. 10 yıl sonra gök ve yeryüzünün bütün manalarını, yüzeye pırlanta taşlar oturtur gibi insan ruhuna kazıyacak olan Kainatın Efendisi sordu: -Yavruya ne isim koydunuz? -Zevcem dedi, Ebu Talib: Babasının ismi olan Esed’i -aslan- uygun gördü, ama ben Ali -yüce- adını tercih ettim . -Güzel isim...İkinciside Haydar -aslan- olsun... Fatıma rüyasında aslan gördüğü için bu teklif çok beğenildi. Hiç bir çocukta görülmemiş bir hali var. Mesela gecenin başında uykuya dalıp güneş doğmadan uyanmak alışkanlığıydı... Her türlü haşarılık, haylazlık ondan uzak... Bütün bu hallerine bakıp söyleşiyorlar. -Bu çocuk, akıl, ahlak, kuvvet ve cesarette bir tane olacak!... Ali 7 -8 yaşlarında var yok. Ebu Talib’in evinde müthiş bir kıtlık ve umumi bir sıkıntı. Bu durumun farkında olan kainatın efendisi amcası Abbas’a gider. Ebu Talib’in durumunu anlatır. Çocuklarından birer tane alıp bakmasını ister. Bu yolla Ebu Talib biraz rahatlayacaktır. Ebu Talib’in evine gidiyorlar. Ebu Talib ısrarcı bir şekilde kendilerine iletiyorlar... Kainatın Efendisi’ne düşen Allah’ın, çocukluğundan beri “Yüzümü kerimleştirdiği” Hz. Ali’dir. Çocuk Ali’nin ruh elması üzerindeki ilk ve ince çizgiler, Allah Resulünün eliyle işte bu çığırda çizildi. Allah Resulü kırk, Ali ise on yaşında. Efendimiz ilk vahiy geldi. Allah Resulü, muazzam bir dehşete düştüler. Mağaradan çıktılar Hira dağından indiler, uçan bir kuşun gölgesi gibi mesafeleri aşarak Mekke’ye girdiler, büyük ve temiz Hatice’nin kapısını vurdular -Beni örtün, beni örtün!.. Bütün bunlar Ali’nin gözleri önünde cereyan ediyor. Fakat kendisine hiçbir şeyden bahseden yok. Evet vahiy gelmeğe devam ediyor. “-Ey örtülere bürülü Nebi!Kalk etrafını uyandır!” Emir duyuruldu. Efendimiz en yakınlarını dine davet etti. İlk iman eden olgun erkekler arasında Hz. Ebubekir, üçüncü iman eden, kendi çocukluk sınıfına göre yine ilk, Hz. Ali, dördüncüsü de, köleler arasında ilk, Harise oğlu Zeyd...İşte dört tane birinci ve aralarında bir çocuk. Gizli davet çığırı bu. İslam’ın “defter-i kebir’i” açılmış ve canlarını kurtarmak isteyenleri, yazılmaya çağıran bu defter, bir iane listesi gibi, zorlukla isim bulmaya başlamıştır. Hz. Ali Yakınlarına Allah Resulü’nde aldığı emirleri iletiyor. Onlara İslam’ı anlatıyor. Müslüman olmalarını istiyordu. Onlar için elinden gelen her şeyi yapmaya hazırdı. Zaman ilerlemişti. Hicret zamanı gelmiş çatmıştı. Allah Resulü’ne hicret emri gelmişti. Şimdi hicret zamanıydı. Hicret arkadaşı Hz. Ebubekir olacaktı. Mekkeli müşrikler alemlerin Efendisini öldürme kararını almışlardı. Her kabileden birer kişi seçmişlerdi bu iş için. Allah Resulü’nün evinin önünde beklemeye başladılar. Karanlıkta birisi geldi ve bunların niçin beklediğini sordu; -Siz ayakta uyuyun, O çıkıp gitti. Hep beraber içeri daldılar. Allah Resulü’nün yatağında bir vücut...Ellerinde kılıç ve kamalar örtüyü çekiverdiler: HZ. ALİ... Suikastçılar şok olmuşlardı. Ok gibi kapı istikametinde karanlığa saplandılar. Allah Resulü’nü arıyorlardı. Mekke’de tek başına kalan HZ. Ali her zaman öncüsü olduğu ve olacağı İslam davasının bu defa aynı ehemmiyetli artçısı vazifesinin başındadır. Bütün sıkıştırmalara rağmen Haşim ve Abdülmuttalib kolunun en soylu halkalarından Ali’ye daha fazla bir şey yapamadılar. Hz. Ali Allah Resulü’nde ki emanetleri sahiplerine teslim ederken ilk serinin sonuncu muhaciri olarak Mekke'den çıkmaya hazırlanmakta ...Hz. Ali 23 yaşında Mekke’den Medine’ye hicret etti. HZ. Ali’yi diğer muhacirler gibi Medine’li müslümanlardan biri misafir etti. Ve artık göklerden yere inen nur Medine üzerinde karar kıldı. Peygamber Efendimiz ‘in de Medine’ye gelmeleri Medine’ye ayrı bir hava kattı. O, Peygamber’in yatağında ölüm tehlikesine karşı kendisini onun yerine koymak gibi belki her sahabiye mahsus fakat yalnız kendisinde tecelli eden bir sadakatlik ve fedakarlık misali olmakla kalmıyor, tek başına her tanesi ateşten bir akrep taban ısıran kızgın kumlar üzerinde 400 km’yi aşıp Allah’ın Sevgilisi’ne erişmek borcunuda yükleniyor. Bir insan bağrında ne türlü bir aşk iman volkanı fokurdamalı ki bunları yapabilsin ve ateşi, buzlu şerbet diye içebilsin. “Sen benim yeryüzünde ve cennette kardeşimsin.” Sözleri Allah Resulü’nden iltifat olarak duydu. bu sözlerin sevinciyle yaşadı. BEDR İslam’ın en büyük gazası olan Bedr’e “Yevm-ül Furkan” adı verilir. Zira Kur ‘an-ı Kerim’in yüceldiği ve küfrün alçaldığı gün o gündür. Bedr, Mekke tarafında bir köy ve orada bir kuyu ... Bundan evvel HZ. Ali’nin sancaktarlığı altındaki peygamber kafilesi oraya kadar uzanmış fakat düşmana tesadüf etmediği için geri dönmüştü. Bedir’de küfrün safında 100 at, 700 deve ve 1000’den fazla insan...Evet; 3 at 70 deve 300 insana karşı, bütün bunlar... Ortalama bire beş denilebilir. Artık savaş zamanıydı. Kafirler kendileriyle savaşacak kendi kanlarından kendi canlarından insan istediler. Peygamber Efendimiz’de Velid’e karşı Ebu Ubeyde bin Harise, Hz: Hamza, Utbeye, Hz. Ali’de Şeybe’ye karşı savaşması için görevlendirdi...Kılıçlar parladı. Ali’nin kılıcı Hasmının silahını mum gibi büken ve eriten bir yıldırım inişiyle her şeyi bitirdi. Şeybe bir darbede diklemesine ikiye biçilen bir odun halinde yere yuvarlandı. Hamza’da Utbe’ye aynı akıbeti biçmekte geç kalmadı. Evet 3 atı ve 70 devesiyle 300 müslüman, 100 at ve 700 devesiyle 1000 kafiri bir tırpana bin, sırgan kolaylığıyla biçti. Göklerin takva askerleriyle toprağın iman askerleri yanyana...Müslümanların kılıcı uzaktan kendilerine döner dönmez devrilen kelleler. Allah Resulü’nü yerden alıp saçtığı bir avuç kumdan, kendisine zerre değmemiş kafir yoktur. Ayet Meali: “-Onu sen atmadın; Allah attı.” Bedir müslümanlarının lehine sonuçlandı. Bedir ganimetlerinden Hz. Ali’ye 1 kılıç,1 kalkan ve 1 deve düştü. Bir gün Hz. Ali bir kafirin tepesine kaldırınca, kıskıvrak bağlamış olmaktan kuduran kafir, onun nur yuvası yüzüne tükürüyordu. Bu olay üzerine Hz. Ali derhal kılıcını yere indirerek, haykırdı: -Ben seni Allah rızası için öldürecektim!Sen yüzüme tükürdün ve nefsimi incittin!Şimdi seni öldürürsem nefsime pay vermiş olurum. Bırakıyorum seni... İZDİVAÇ Hz. Ali 23 yaşında Allah Resulü’nün kızı HZ. Fatıma-tül-Zehra-ül-Betül ile izdivaç etmişlerdir. Gazve dönüşü...Zilhicce ayının 10’u...İlk kurban bayramı...Bayram kılınmış kurbanlar kesilmiş ve artık bayram müesseseleşmiştir. İşte Ali ile Fatıma’nın düğün ayları... Hz. Ali ile Fatıma arasında ki zifaf aleminin, en ince manalarından biri de şudur ki kapkara insanlığı sabun yerine güneşle yıkamaya memur bulunan nur nesli, ilahi müjde gereğince işte o an yoğrulmaya başlanmıştır. İlahi hikmet, nurun Allah Resulü’nden doğrudan doğruya erkek oğul vasıtasıyla intikaline manidir. Böyle olsaydı onlarında nebi olmaları gerekirdi. Allah Resulü’nden sonra nebi ve resul yoktur. Hasan ve Hüseyin...Nur neslinin iki zirve noktası, baba alakasıyla başlangıç noktaları...Artık bağlantı, hep babadan oğula geçe geçe gidecektir. Hz. Ali ve Fatıma’dan 3. Erkek çocuk Muhsin, yaşamayacak, kızları Ümmü Gülsüm ve Zeynep de, nur mirasını, kendilerinden ilerisi olmayan örnekleri kalacaktır. İlahi vaad ve müjde gereğince nur nesli, Hasan ve Hüseyin’den o türlü dallanıp budaklanacaktır ki, koca İslam zemini üzerindeki en ileri mana kahramanları yetişecek ve hemen her devirde Allah’ın Kemal gayesinin başbuğları bunlardan çıkacaktır. Buhara’dan Endülüs’e kadar milyonlarca seyyid milyonlarca şerif...Ve aynı kandan nice veli... Hz Ali Uhud Savaşı, Beni Nadr, Hayber Kalesi’nin fethi kısacası bütün savaşlarda bulunmuştur... Bedr Ehli’nin “Aşere-i Mübeşşere” cennetle müjdelenmiş 10 sahabiden birini seçecekleri muhakkak onlardan hayatta bulunanlarsa, Ali, Zübeyr, Talha, Saad ve Said olduğuna ve son iki dünyadan el etek çekmiş bulunduğuna göre namzetler kendi kendilerine meydanda: Ali, Talha Ve Zübeyr...Ali’nin üstünlüğü ise bir bakıştan belli .Ve müslümanlar yavaş yavaş gelip Hz. Ali’ye Biat ettiler. Hz. Ali Halife... Hz. Ali’nin Hz. Muaviye ile arasındaki nispete gelince sahabilik derecesinde ondan çok yüksek ve davasında haklı...Fakat burada bir incelik var: Mutlak surette haklı olan Hz. Ali’ye mukabil Hz. Muaviye haksız değil. Tezat gibi görünen bu sırrın inceliğini ancak sır idrakine malik bir vicdan sahibi anlar. İçindeki su yarıya kadar dolu bir bardağa bakınca iyimser “Yarıya dolu”,kötümser”yarıya boş” der, aynı incelik. MALUM DAVADA; HZ. ALİ’NİN MUTLAKA HAKLI, HZ. MUAVİYE’DE HAKSIZ DEĞİLDİR!!!....... Hadis meali: “-Ya Ali seni seven ancak mü’mindir, sevmeyen münafık..” “-Ali’ye nazar etmek ibadettir.” “-Ali’ye muhabbet bana muhabbettir; bana muhabbet ise Allah’a sevgi...Ali’ye düşmanlık, bana, bana düşmanlık da Allah’a adavet..” *KAYNAK Quote Share this post Link to post Share on other sites
NFK-Fan 285 Report post Posted January 21, 2008 Selamlar, Kitap ile ilgili olarak sitemizde açılmış bir başlık: http://www.n-f-k.com/nfkforum/index.php?showtopic=1413 Saygı ve selamlarımla Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted March 28, 2008 ARSLAN YAVRUSU Arslan yavrusu büyüyor. Annesi ve babasının gözbebeği... Hiçbir çocukta görülmemiş bir hâli var... Üç beş yaşındaki çocuk vücuduna sinmiş öyle bir vakar edası ki, dikkat edenleri hayrete sürükleyebilir. En ağır başlı insan mizacında bile böyle bir hâl, yirmi yaşından evvel heykelleşemez. Anne ve baba çevresinden hiç dışarıya çıkmıyor ve çocuk hafifliklerinden hiçbirine istidat belirtmiyor. Ne oyunlar, ne oyuncaklarla ilgili... Böylelerine, uzaktan, yabancı ve kaygılı gözlerle bakıyor. Doğar doğmaz bastığı çığlıklara ve gösterdiği gırtlak kuvvetine göre artık sesi hiç çıkmıyor denilse yeri. Uykusu kuşlarınki kadar hafif ve az... Gecenin başında uykuya dalıp güneş doğmadan uyanmak alışkanlığında... Her türlü haşarılık ve haylazlık ona uzak... Büyüklerinin her sözünü tutuyor ve her teklifi kabul ediyor. Sütten kesilmesi bile sessiz sedasız, hiç sızlanmadan... Bütün bu halllere bakıp söyleşiyorlar: -Bu çocuk, akıl, ahlâk, kuvvet ve cesarette bir tane olacak!.. Harlı ateş elâ gözlerinden tutun, içi ve dışıyla, haşmetli bir vekâra bürülü tam bir arslan yavrusu... Onu, Kâinatın Efendisine bağışlamışlardır. Allah'ın ezelde bağışladığını... Birbirlerinden ayrıldıkları yok... Mini mini Ali'nin en yakın arkadaşı, kendisinden 30 yaş büyük yeğeni. Âlemlerin Tacı... En küçük yaştan başlayarak, eli O'nun elinde, köşe bucak dolaşıyor. Pek fazla konuşmasalar bile daima yanyanalar... Nispetsiz iki yaş ve idrâk arasında, sükûtun her yaş ve idrâke mahsus ahengiyle sarmaşdolaş, birbirlerine her şeyi söylüyor ve birbirlerini dinliyorlar. Ali'nin ismet ve saffet yatağı elâ gözleri, yanındaki ulvî yeğeninin sessiz ve düşünceli tavırlarına mıhlı... Hep O'nu süzmekte, O'nu hecelemekte Ali... Bütün insanlığın geleceğini kurtuluşa yöneltmek üzere gelmekte olan «Gâye-İnsan ve Ufuk-Peygamber»in geleceğinden pırıltılar mı süzüyor yoksa?.. Kabe ziyaretçileriyle ilgilenmek ve onları ağırlamak işi, soyluluğu bakımından, fevkalâde cömert bir insan olan Ebu Tâlib'in bütün servetini kemirmiş, tüketmişti. O, gerçek Arabın sadece izzet ve şeref ideâline uygun olarak dalga dalga insanın halkalandiğı Mukaddes Ev uğrundaki alâkayı, kendisi bir kazanç vesilesi diye kullanmak yerine bir fedakârlık sebebi haline getirmişti. Nihayet imkânları tükenmiş, o da bu işi, ailenin en zengin ferdi, kardeşi Abbas'a yüklemişti. Cömertliğin destanlık misallerini verecek olan büyük Ali'nin (o anda küçük) babası, eski genişliğini kaybedip, sofrasında kalabalık ellere yetişemez hâle gelince, buna bir de müthiş kıtlık ve umumi sıkıntıdan kendisine düşen pay bindi. Soylu Abdülmuttalib oğlunun sofrasındaki eller, uzanacak bir şey bulamaz oldu. Ebu Tâlib, yine soyluluğu icabı, kimseye bir şey söylemiyor, fakat başta Allah'ın Sevgilisi, çokları bu hâli biliyor. Ali 7-8 yaşlarında var, yok... Kâinatın Fahri, dünyalık bakımından durumu en elverişli amcası Abbas'ın kapısında: -Biliyorsun ki, kardeşin Ebu Tâlib, sofrasında pek çok elin toplandığı kalabalık bir aileye sahip... Kıtlık yüzünden sıkıntısı büsbütün taşkın... Seninle ona gidelim de çocuklarından birer tanesini evimize alalım... Ebu Tâlib'i biraz ferahlatmış oluruz. Abbas; ve Alemlerin Serverliği makamına birkaç yılı kalmış olan Sonsuzluk müjdecisi, kolkola Ebu Tâlib'e gidiyorlar. Rica, tereddüt, ısrar, kabul... Kâinatın efendisine düşen, Allahın, çocukluğundan beri «yüzünü keremlendirdiği» Hazret-i Ali'dir. İnsan, cahili olduğu şeyin düşmanıdır. Quote Share this post Link to post Share on other sites
buyukdogu 529 Report post Posted March 28, 2008 Akıcı ve mistik bir kitap şahsımca. Üstad'ın kitabı yazmasındaki esas sebeblerden birisinin; İslam dünyasındaki ihtilaf(lar)ın, Efendimiz sonrası siyasi ve sosyal tablonun anlaşılmasına bir nebzede olsa katkıda bulunmak olduğu kanısındayım. Hz.Ali'nin (k.v) üstün meziyet ve fıtratını en ince ve muhteşem benzetmelerle anlatmasından bile bunu anlayabiliriz diyorum. Hz.Ali'yi (k.v) sadece amcaoğlu, damat, silah arkadaşı, sırdaş olduğu için değilde; O'nun, Efendimize yakınlığından dolayı kader tecellisi içinde sebep olduğu tarihsel sürecide görüyoruz aslında. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted March 29, 2008 ONUN DİZLERİ DİBİNDE Ali şimdi, o günedek ruhunu ve zamanını paylaştığı yeğeninin, maddesini ve mekânını da paylaşmak durumunda... Peygamber zevcesi büyük ve temiz Hatice ona annelik ediyor; ve o, artık iç âleminde sonsuz seferleri başlamış ve murakabe devresi açılmış bulunan Allah Resulünün dünya ile alâkalandığı her ân, uğraştığı tek - tük insanlardan başlıcası oluyor. Çocuk Ali'nin ruh elmas'ı üzerindeki ilk ve ince çizgiler, Allah Resulünün eliyle işte bu çığırda çizildi. Dipsiz gök, çöl tepsisi üstünde bir uçtan doğup öbür uçtan batan ve hergün «yeni bir şey var mı?» diye soran güneşler, hayat ismini verdikleri şu baş döndürücü gidiş geliş, Ölüm dedikleri o dondurucu keyfiyet, İbrahim Peygamberden kalma tevhid bestesinin tek - tük dudaklarda hatıraları yaşayan unutulmuş nağmeleri, Kabe'yi dolduran mankafa putlara karşı insanoğlunun duyduğu zaaf... Ve bilindiği, sesi ve heceleri dillerde yaşadığı halde sonsuz mânası kaybedilmiş tuğra isim: Allah... Onuncu yaşına doğru ilerleyen ve Haberciler Habercisinin dizleri dibinden ayrılmayan Ali'nin o günlerde bir ahenk halinde kelimesiz meseleleri bunlardır. Sözün yerini bilmeyerek konuşmakla itibarını kaybetme!.. MÜTHİŞ AN Allah'ın Resulü kırk, Ali ise on yaşında. Müthiş gün!.. Hira dağında devam eden murakabelerin birinde vahy ufkunun açıldığı, mavera perdesinin yırtıldığı, Sultan Meleğin görüldüğü ve Allahın fermanını bildirdiği gün: «Oku! Rabbinin ismiyle başlayarak oku! O Rabbinin ismiyle ki, insanı uyuşmuş kandan yarattı. Kalem vasıtasıyla insanlara ilim veren, bilmediği şeyleri öğreten ve yaratmak yalnız kendisine mahsus olan kerem sahibi Rabbinin ismiyle oku!» «Çöle inen Nur»dan: «Kaad-i Beyzavî Hazretlerinin tefsirine göre, insanı büyük marifete çağıran, Allahın vücudundan ve sonsuz kudretinden haber veren, keremini bildiren ve kuluna ilim yolunda bu keremden pay almasını ihtar eden âyetler, nazil oluşlarındaki heybetten başka, mânalariyle de o kadar haşyet vericiydi ki, Melek kaybolur olmaz, Allahın Resulü, muazzam bir dehşete düştüler. Mağaradan çıktılar, Hira dağından indiler, uçan bir kuşun gölgesi gibi mesafeleri aşarak Mekke'ye girdiler. Büyük ve temiz Hatice'nin kapısını vurdular. Meleğin kucakladığı Mukaddes İnsan, ıstıraplı haline karşı kendisine açılan sadık kollara anlamadan mırıldandı: -Beni örtün, beni örtün! Sadık zevce, izinde bütün bir esrar cereyanını sürükleyen Allah Sevgilisini, olup bitenlerden habersiz, hiçbir şey sormak ve anlamak cesaretini göstermeden, şefkat ve itina ile yatağına yatırdı ve üstüne kalın örtüler çekerek yalnız bıraktı. Dakikalarca İlâhî haşyete bağlı mukaddes râşenin ihtizazlarını kaydeden yatak ve nihayet bu yatakta kavuşulan rahatlık ve sükûnet...» Bütün bunlar Ali'nin gözleri önünde cereyan ediyor. Fakat kendisine hiçbir şeyden bahseden yok... Kimbilir o gece küçücük başı yastıkta ve elâ gözleri tavanda uzun zaman uykusuz neler düşündü? Aralanmışken kapanan kapının, berzah ve kesinti devresinden sonra, birdenbire açılışı ve bir daha kapanmamacasına yol gösterişi: «Ey örtülere bürülü Nebi! Kalk, etrafını uyandır, korkut!» Emir duyuruldu. İlk iman eden, Hazret-i Hatice... İkinci iman eden, olgun erkekler arasında yine ilk, Hazret-i Ebu Bekr. Üçüncü iman eden, kendi çocukluk sıfatına göre yine ilk, Hazret-i Ali. Dördüncüsü de, köleler arasında ilk, Harise oğlu Zeyd... İşte dört tane birinci ve aralarında bir çocuk... Herşey Allah'a karşı yoklukta; Herşey Allah ile varlıkta. İMAN Hepsinin de imanı, kalplerine bir yıldırım düşmüşcesine, tepeden inme bir bedahet duygusuyla oldu. Yalnız Ali'nin-ki biraz değişik ve her şeyi anlamak, kurcalamak isteyen bir çocuk ruhunun masum merakıyla süslü... Ona, yaşına bakarak, henüz bir teklifte bulunan olmuyor. O, etrafını saran gizli edalar ve havasını dalgalandıran esrarlı soluklardan öyle bir heyecana düşmüştür ki, mutlaka görmesi, bilmesi, anlaması lâzımdır. Etrafını kolluyor ve nihayet levhaların en dokunaklısına çatıveriyor: Allah'ın Resulü, arkalarında İlklerin ilki Hazret-i Hatice, namaz kılmaktalar. Seslere, şekillere ve hareketlere hayran, namaz bitince soruyor: -Bu nedir? Cevap veriyorlar: -Bu ibadettir: Allah'a ibadet... Allah'ın, Peygamberi vasıtasıyla bildirdiği gerçek dinin ibadeti... Allaha kulluk, ona tapmanın şekli... Ve teklif: -Seni, ortağı ve benzeri olmayan Allaha ibadete ve putları inkâra davet ederim! Hayret ve haşyetle açılmış çocuk gözleri ve kıpırdayan dudakları: -Bugüne kadar ne gördüğüm, ne de işittiğim bir şey bu... Ne diyebilirim? Babam Ebu Tâlib'e işi açmadan ve kendisinden öğüt almadan hiçbir cevap veremem! Verdiğin sözden dönme! Ahdine hiyânet etme! Düşmanın bile olsa aldanma! Quote Share this post Link to post Share on other sites
babalarkulu 1 Report post Posted March 30, 2008 Nenemin bana bal yemekle ilgili söylediği çok çok çok güzel aslında tasavvufi olan bir atasözü var: Aliynen"Radıyellahu Teala Anh" Arının Sırrına Erilmez! Quote Share this post Link to post Share on other sites
Kantura 0 Report post Posted April 11, 2008 bu kitabı ne yapıp yapıp almam lazım İlim beldesini kapısı, ALLAHIN aslanı yiğitler yiğidi efendimiz s.a.v'nin ahiret kardeşi Hz.Ali yi bir de üstaddan dinlemek mükemmel birşey olacak Quote Share this post Link to post Share on other sites
eko 5 Report post Posted April 11, 2008 Balıkesir Merkezde bulamadım bu kitabı, siparişte verdim birkaç kitapçıya, internetten sipariş edersek geç gelebilir diye de hiç yanaşmıyorum kitabı zor bulmak herhalde her ilde de öyle mi? Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted April 12, 2008 Selamlar, İnternetten sipariş verdiğinizde eğer kargo ile gönderiyorlarsa, 1-2 gün içinde elinize ulaşır, posta ile gönderiyorlarsa da ortalama 1 hafta içinde kapınıza gelir. Geçenlerde gittiğim bir kitapçıda Üstadın birçok eserini görmekle birlikte bahis mevzu olan bu nadide kitabı da gördüğümü hatırlıyorum. Hatta Üstadın belli başlı kitaplarının dışında eserlerinin getirilmediğine çok defa şahit olduğum için bu kitabın da raflarda mevcut olması dikkatimi çekmiş, memnuniyet duymuştum. (yanlış hatırlama ihtimalim düşük) Ki bulunduğum yerin Balıkesir'den daha mütevazi bir taşra şehri olması hasebiyle kitabın zor bulunduğunu sanırım söyleyemeyiz. İnternetten sipariş vermek, müşahede ettiğim kadarıyla kitaba ulaşmanın süresini hızlandırıyor lakin her sanal mağaza kapıda ödeme imkanı sunmuyor, bankaya gidip para yatırmak benim hayli zoruma gittiği için, kitapçıya sipariş vermek ve kitabın gelip gelmediğini telefonla sorarak müspet cevap neticesinde onlara kavuşmak, öncelikle tercih ettiğim bir yöntem. İnternetten kitaplarda indirim yapan birçok site de bulabilirsiniz. Tabi bir de kargo ücreti var, kitaba indirim yapılmışsa, zaten hemen hemen kitabı kendi fiyatına almış oluyorsunuz. Şimdiye kadar rastladığım en yüksek kargo fiyatı 7 ytl idi (UPS kargo) ki kitapları 1 günde ulaştırmışlardı. Genelde 4-5 ytl civarında oluyor. Quote Share this post Link to post Share on other sites
eko 5 Report post Posted April 12, 2008 Şimdi merkezdeki bütün kitapçılara baktım demiyeyim, illaki gözümden kaçan kitapçılar olmuştur, ama çoğuna nerdeyse hepsine sordum yok , iki kitapçıya sipariş verdirdim ama daha gelmedi, hatta kitapçı amcamız bile şaşırdı "bu kitabı istiyoruz gelmiyor" :) var bir keramet :) Teşekkürler yanıtınız için Quote Share this post Link to post Share on other sites
Kantura 0 Report post Posted April 13, 2008 arkadaşlar bugün aldım nihayet bu eşsiz eseri hatta şu an hicretten sonra bölümündeyim gerçekten üstad mükemmel anlatıyor almak isteyen arkadaşlar istanbulda olanlar nt mağazalarında kolaylıkla bulabilirler hatta 11 ytl üstadın birçok eseri nt mağazalarında var almak isteyenlere duyurulur mesela ben nt şirinevler şubesinden aldım Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted April 17, 2008 ATEŞ BÖCEKLERİ Allahın Resulü, İlahî memuriyetlerini henüz cemiyet meydanına çıkarmak mevkiinde değiller... Bu yüzden, pek yakınları olmasına rağmen işin Ebu Tâlib'e açılmasını istemiyorlar. Ali'ye gayet tatlı ve ciğere işleyici bir sesle diyorlar ki: -Madem ki hemen iman etmiyorsun, hiç olmazsa duyduğunu ve gördüğünü kimseye açma! Kim olursa olsun, hiçbir şey söyleme! Ali, çocukken bile asalet ve kahramanlığın şuuruna sahip yaradılışta, hemen cevap veriyor: -Söz veriyorum! Hiç kimseye bu mevzuda tek bir lâf etmeyeceğim! Allah Resulünün dudaklarında, bir musiki ahengi kadar güzel dişlerini ışıldatan bir gülümseme ve teşekkür edası... Ali yatağında... O gece sabaha kadar uyumuyor. Karanlıkta çakan şimşekler arasında yakalamaya çalıştığı şekiller... Işıklar bir sönüp bir yanıyor; her şey, bîr görünüp bir kayboluyor. Nihayet şimşeklerin şimşeği, seziş dediğimiz o akıl üstü yol gösterici, o alev, o kıvılcım, o nur, gönlünü tutuşturuveriyor. Âlemde güvenilecek tek idrâk vasıtası varsa budur: Akıl ve hesap değil, seziş ve eriş... Yatağından fırlıyor. Pencereler, şafağın ilk ışıklariyle birer mavilik çerçevesi. Allah Resulü de kalkmışlardır. Yanlarına koşuyor ve haykırıyor: -İnandım! İman ettim! Sen Hak Peygambersin ve getirdiğin din haktır! Ali, küçük çocuk, âlemleri kurtarmaya gelenlerin arkasındaki safta. O ne saf, o!.. Bir çocuk, iki erkek, bir kadın... Ve gök dolusu melek kalabalığı... Günler geçiyor. Allahın dini, bir zaman sonra nura boğacağı küfür karanlığı çerçevesinde, ateş böceklerine benzeyen birkaç kişilik gidiş gelişlerle pırıltılı izler çiziyor. Fakat henüz bir parlama görülmüyor. Ateş böcekleri deliklerde ve koğuklarda, ancak kendi cinslerinden, hazır ve emin yaradılışlara kıvılcım sıçratabiliyorlar. Gizli davet çığırı bu... Hazret-i Hatice'den sonra, ikinci, üçüncü ve dördüncü kadın İnananlar. Abbas'ın zevcesi Ümm-ü Fazl, Ebu Bekr'in kızı Esma, Ömer'in kızkardeşi Hattab kızı Fâtıma... Peygamber amcası Abbas ile Kureyş'in büyük gücü Ömer, henüz puta tapanlardan... İslâmın «defter-i kebir»i açılmış ve canlarını kurtarmak isteyenleri, yazılmaya çağıran bu defter, bir iane listesi gibi, zorlukla isim bulmaya başlamıştır. Sır ve bedahet idrakinin büyük başı Ebu Bekr, köşe-bucak dolaşıp, kıvılcımını geçirebileceği ateşböceklerini arıyor. işte; Affan oğlu Osman... Avvâm oğlu Zübeyr... Avf oğlu Abdurrahman... Ebi Vakkas oğlu Saad... Abdullah oğlu Talha... Bunlar ilklerin ilklerinden ve ileride cennetle müjdelenen «10»lardan... Çocuk Ali bu arada, ateş böceklerinin en ışıklısını vâdedici bir şevk içinde, sağa sola seğirte dursun... Babası bile oğlunun başına neler geldiğinden habersiz, sadece müthiş değişikliğin farkında; fakat yeğenine güveni büyük olduğu için sesini çıkarmamakta... Ne oluyor? Küfrün gözleri patlayacak gibi açılmış, birbirini arıyor ve anlamak istiyor; Şu aşk ve heyecan içinde gidip gelen çocuktan başlayarak, insanları tek tek, hastalık gibi kuşatıcı bu hâl nedir ve bütün bunlara ne oluyor? Onlar ki, İçlerinde, Ömer'in kızkardeşi Fâtıma'nın kocası Zeyd oğlu Said, Ebi Erkam oğlu Erkam, Cerrah oğlu Ebu Ubeyde ve daha niceleri var!.. Sayıları kırka doğru... Ve bütün bunlar arasında, karanlığı çakı ucuyla kesen, en zevkli helezonları çizen, ışık nakışları ören, minicik fakat kıvılcım kuvvetinden yana biricik ateşböceği. Peygamber yeğeni Ali... Her şeyi, ileride (senfonik) sesler çıkarmak üzere en ince ve hassas bir plâk gibi ruhuna kazıyan Ali... Her fenalıktan uzak kalmanın yolu, dilini tutmak... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted May 5, 2008 O VE ELİNDEN TUTTUĞU Gizli davet yürümekte... Fakat pek yavaş ve dolambaçlı yollardan... On yaşını biraz geçmiş bulunan çocuğun vecd ve aşk dolu gözlerinde üstüste yanıp sönen levhalar: Putperest Kureyş kibirlilerinin hissiz suratları, henüz, öfkeden ziyade alay çizgilerine ve küçümseme (mimik)lerine yuva... Kureyş azametlileri arasında işi şimdilik ciddiye alan yok... Bu işe, daha fazla ilerleyebileceğini sanmadıkları bir tuhaflık gözüyle bakıyorlar. Alâkalılar, saffet ve samimiyet sınıfından; fakir ve zaiflerden, genç ve himayesizlerden... Yeni nefese, yalnız acı çekenler, mahkûm ve körpe ruhlar tutuluyor. Efendiler ve topluluğa hakim geçinenler, alaylı hareketlerini püskürtürken bile, tenezzül gösterdikleri edasında... O ve elinden tutarak yürüdüğü küçük yeğeni, Kureyş azametlilerinin toplu bulundukları yerlerden geçmeye görsünler... Hemen bir takım kara kuru parmaklar kendilerine doğru uzanıyor ve homurtular yükseliyor: -İşte bize göklerden dem vuran, Abdülmuttalip soyundan tuhaf adam! Bak, küçücük çocuğu koluna takmış, burnu havada, geçiyor! O ve elinden tutarak yürüdüğü küçük yeğeni, vekârlı ve aldırışsız bir yol alıyorlar... Buradan ve bu türlü başlayan yol, Ebediyet Caddesidir. O ve elinden tutarak yürüdüğü küçük yeğeni, Ebediyet Caddesinin açılış noktasındalar... Bir gün yolları Nahle Vadisine düştü. İn-cin görünmeyen kimsesiz bir yer... O ve arkasında küçük yeğeni namaza durdular. Uzaktan Ebu Tâlib göründü ve yeğeniyle oğlunu, kendilerinden geçmiş, Allaha tapınmanın mutlak ölçüleri içinde buldu. Durup seyretti. Dudaklarında tatlı çizgiler... Gördüklerinden duygulanmadığı söylenemezdi. İş bitince sordu: -Ne yapıyorsunuz böyle, tek başınıza bu kuytu yerde? -Kibriya olan Zâta kulluk gösteriyoruz. Hazret-i Ali'den dinleyelim: -Nahle Vadisinde Allahın Resulüyle birlikte ibadet ederken babam Ebu Tâlib çıkageldî. Allah'ın Resulüne, «ne yapıyorsunuz?» diye sordu. Allah'ın Resulü de babamı İslâmiyete davet etti. Babam şu karşılığı verdi: «Bu yaptığınız işte bir kötülük olmadığı gibi, söylediklerinizde de bir kötülük yok... Ama beni kendi halime bırakın, bana karışmayın!»... İşte böyle açıldı ve kıvamları çizerek uzamaya başladı sonsuzluk caddesi... Üstünde O ve elinden tutarak yürüdüğü küçük yeğeni... Beraberinde de, sağa sola serpilmiş, 40'dan biraz eksik ilkler kadrosu... Hakikati söyleyene bakarak öğrenme; Hakikati öğren, söyleyeni de öğrenirsin!.. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted May 30, 2008 PUTA HÜCUM Mısırlı bir Hıristiyan tarafından kaleme alınmış «İslâmın Şövalyesi» adlı bir kitapta, İslâm kaynaklarında tesadüf etmediğimiz harikulade bir tablo: «Kabe'nin bağlıları bir gün baktılar ki, Abdullah'ın oğlu (M......), zevcesi Hatice ve yeğeni Ali ile birlikte gelip Hacer-ül Esved'in Önünde ihtiramla eğilmiş, duruyor. O zamanlar yaşı 40... O ve yanındakiler, saygıyla eğilen başlarını kaldırdıktan sonra, etrafı kuşatan putlara zerrece değer vermeksizin secdeye kapandılar ve puta tapanlara karşı, etrafı velveleye verici bir nida kopardılar: Allahtan başka İlâh yoktur! Bu nida üzerine Kabe'nin bağlıları, hayret ve dehşetle birbirlerine baktılar. Ne oluyordu? Bu ne biçim dua ve bu duadan murat neydi? Bunlar ne cesaretle Tanrının birliğinden bahsediyorlardı? Halbuki Hacer-ül Esved'in çevresinde, Baal, Hübel ve daha nice mabut vardı. O ve yanındakiler, dualarını sessiz, sedasız bitirdikten sonra, yollarında yükselen velvelelere hiç aldırmadan, vekâr ve temkin içinde Kabe'den çıkıp gittiler.» Şimdi biz söyleyelim: İnsanoğluna en çok dokunan, sevmediğini sevmeye davet edilmesi değil de, sevdiğini sevmekten vazgeçmeye zorlanmasıdır. İnsana, kendi sahte kahramanından soğutulmaya çalışılması, yeni bir kahraman sevmeye zorlanmasından daha giran gelir. Hep böyle olmamış mıdır? Ayniyle böyle oldu. Ali imanda birinci olduğu gibi, putlara hakarette de birinci... Şimdi İslâm'ın çile devri açılmıştır. Oğlu daha evvel Müslüman olan, Kureyş büyüklerinden bir babayı, kâfirler, Allah'ın Resulü huzuruna gönderdiler. Güya, Allah'ın Sevgilisine şu ihtarda bulunacak: -Kendi kendine ne yaparsan yap, neye taparsan tap; fakat bize ve mâbutlarımıza dil uzatma! Ve, Allah Resulünün evine doğru yol alan Kureyşlilerin ardına düştü kâfirler... Onu, girdiği kapının yanıbaşında, bir köşecikte beklediler. İçerde, Allah'ın Resulü, yakınları, bu arada Ali ve karşılarında Kureyşli put elçisi... Elçi söze başladı: -Sen bizim tanrılarımız üstüne uygunsuz lâflar ediyormuşsun! Onları küçümsüyor, hiçe sayıyormuşsun! Doğru mu bu lâflar? Peygamberler peygamberi, gülümseyerek buyurdular: -Sen kaç tanrıya tapıyorsun? -Yedisi yerde, biri gökte olmak üzere sekiz tanrıya... -Sıkışır, darlanır, bir felâkete uğrar, bir derde düşersen hangisine el açar, sığınırsın? -Göktekine... -Malın telef olursa?.. -Göktekine... -Canın tehlikeye girerse?.. -Göktekine... -Demek sadece birine, bir olana sığınıyorsun! Kudreti birde, tek olanda buluyorsun! O sana, yine sence, tek başına, biricik ve eşsiz kudretiyle imdat ediyor. Ya sen ona ibadet ederken başkalarını nasıl olup da ortak koşuyorsun? O böyle bir şeye razı olur mu sanıyorsun? Sence, yine sence, hakikat nerede öyleyse?.. Sarsılan ve kendi düşünce ve duygu mantığı içinde kıskıvrak yakalanan müşrik... Acıklı bir perişanlık içinde bakıp duruyor. Allahın Resulü, son fetih zıpkınını attılar: -İslâmiyete gel de gerçek BİR'i bul, bu saçmalıklardan kurtul! Haydi teslim ol!.. Kureyşli infilâk etti: «Şehadet ederim ki, Allahtan başka İlâh yoktur ve (M.......) onun Resulü...» Tüyler ürpertici bir manzara: Müslümanlar safındaki oğlu, İslama giren babasının üzerine atılıp, hiçkıra hıçkıra, onun ellerinden ve ayaklarından Öpüyor. Ölümsüzlük Müjdecisinin de gözlerinde birkaç damla yaş... Biraz sonra, arkasında sahabîler, hürmetle uğurlanan birkaç dakika evvelki put elçisi ve şimdiki tevhit bayraktarı karşısında, kâfirler, küçük dillerini yuttular. Ve haykırıştılar: -O'nu görmekle, bir kerecik görmekle sâbii oldu! Sâbii. Bu kelime, Kureyş putperestlerinin, yabancı dinler ve kendilerince kâfirler hakkında kullandığı sıfat... Hale bakın! Herkes kendi hakikatine, nefsinin kendisine gerçek gibi gösterdiği şeye nasıl esir!.. Ve putperestler, nasıl kendilerinden başka herkesi, hakikatte kendi oldukları gibi görmeye mahkûm!.. İleride hikmet ve hakikat sultanı, ismi gibi yüce çocuk, bütün bu olanları, dudaklarında namütenahi ince zarif bir tebessümle seyrediyor. Çok kimse, sanki varisleri kavga etsinler diye mal toplamaya çalışır. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Ali NFK 8 Report post Posted August 6, 2008 Üstadın 11. eseridir. Dini-Tasavvufi bir eser... Hazret-i Ali'nin hayatı… Bu mübarek hayatın anlatımına bağlı olarak da, "Kırtas" meselesinden itibaren, Allah Resulü'nün vefatlarından sonra başgösteren ve gittikçe derinleşip siyasî ve ardından itikadî mezhep ayrılıklarına sebep olan olayların tahlili… Quote Share this post Link to post Share on other sites
Ali NFK 8 Report post Posted August 7, 2008 Kardeşlerim ben kitabı okuyunca çok etkilendim burda şüphesiz ki üstadın anlatım biçimi etkili ancak bir yalnışı üstadda da gördüm. Ben yalnış diyorum benim açımdan yalnış. Bu tamamen içimi dökmemdir yani alt tarafı yorum. Ben Hz.Ali'nin ilk halife seçilmesi gerekir diyenlerdenim. Ama Sıddıki Ekber ve Hz.Ömer bize şeref vermişlerdir. Hz. Osman ise cennet mekan olmasına rağmen devletten anlamıyor işte. Ne diye seçildi anlamak mümkün değil. Zaten olmuş bitmiş olaylar ancak bir mesela var ki Üstad da dillendirmeyip o mevzuudan tüm suniler gibi kaçtı. Muaviyeye ne oluyor yahu. Hz.Ali varken kime söz söylemek düşer ki. O zatın evvelden de Hz Ali'ye terbiyesizlikleri varmış. Biz zaten hep kendi kuyumuzu kazmışız devlet hayatımız boyunca. Üstad: ''Hz.Ali haklıdır ancak Muaviye de haksız değildir'' diyor. Evet hz ali en büyük hz ali öyle böyle ancak söz söylemeye hakkı yok mu denilmek isteniyor acaba. Muaviye ye ne oluyor da Sünnetin aynası Hz.Ali ye itaat etmiyor denmiyor da ikiside haklı deniyor. Olacak iş mi bu. Muaviye katiplik yapmış. okuma yazma bilen bir adam diye yapmış. şerefi nereden geliyor ki hz Ali ye baş kaldırıyor. Tilkiliklerine diyecek yok. İngilizler siyaseti Muaviyeden öğrensin! Yezidi o koydu başa unutmayalım. Hz.Ali çok çekti bu sahabilerden. Sahbilik mevzuunu Allah katında anlarız ve de Hz.Allahın işidir ancak bu dünya gözleri görüyor ve seziyor ki çok büyük yalnışlar yapıldı Ehli Beyt'e. Koltuk sevdasımıdır peki? Sıddıki Ekber, Ömer ve Osmanın ki ASLA VE ASLA. Onlar görevlerini yapmak istediler. Okadar. Ancak Ondan sonrası fos. Bu konu hakkında ne düşünürsünüz bilmiyorum. Kitapta geçtiği için bu başlık altında yazdım. Selametle... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Muvazene 190 Report post Posted August 7, 2008 Selamlar, Bahsettiğiniz mevzular çok büyük ehemmiyete sahip. Dinimizde her hüküm en ince ayrıntısına kadar İslam âlimleri tarafından bildirildiği gibi, bu mevzulardaki ölçü ve hakikat de gene Onlar tarafından beyan edilmiştir. Dinimiz nakil dini olduğu için bu hususlarda onların bildirdiklerine tabi olmalıyız. Üstad da bu mevzuda yanılmamıştır, eserindeki malumatlar kendi yorumları değil, İslam âlimlerinin bildirdiklerine dayanmaktadır. İslam âlimleri buyurmuşlardır ki: “Ebu Bekr-i Sıddık hazretleri Peygamberlerden sonra, insanların en üstünüdür. Aşere-i Mübeşşerenin yani Cennetle müjdelenen on sahabenin birincisidir. Peygamber efendimizin kayınpederi, Hazret-i Âişe'nin babasıdır. Hazret-i Ebu Bekirin Resulullah efendimize fevkalade sadâkât ve sevgisi vardı. Vefatına, Peygamberimizden ayrıldığından duyduğu aşırı üzüntüsü, gammı ve hasreti sebep olmuştur. Çünkü Ona karşı olan, sevgisi ve bağlılığı kelimelerle tarif edilemiyecek kadar çoktur. Peygamber efendimiz de onu çok severdi.” *Kaynak Dört halifenin de kendi aralarından bir üstünlük derecesi, sırası vardır. Halifeliğe seçilme sıraları da bu üstünlüğe göredir. Hazreti Ebu Bekir’in ilk halife seçilmesine, halifelik sırasına, Hazreti Muaviye’nin halifeliğine dair bildirilenleri onlardan okursak, kafamızda soru işareti kalmayacaktır: "Sofiyye-i aliyyenin büyüklerinden ve reislerinden aynı zamanda Peygamber efendimizin torunlarından olan, gavs-i azam, seyyid Abdülkadir-i Geylani hazretleri buyuruyor ki: (Muhammed aleyhisselamın ümmeti, başka Peygamberlerin ümmetlerinden daha üstündür. Bu ümmetin de üstünü, Ona iman ederek mübarek yüzünü görmekle şereflenen Eshab-ı kiramdır ki, hepsi Ona tâbi olmuş, Onun için harp etmiş, Onun uğruna canlarını, mallarını feda etmiştir. Onun emrini yapmak, birinci vazifeleri olmuş, her şeyde Onun yardımcısı olmuşlardır. Bu Eshabın da en üstünü Hudeybiye’de, Resulullah ile biat edip, Onun için ölmeye hazır olduklarını söz veren kahramanlardır. Bunlar, 1400 kişi idi. Bunların da en üstünü, Bedir muharebesinde bulunanlardır ki, bunlar 313 kişi idi. Bunların da üstünü, ilk müslüman olan kırk kişidir ki, kırkıncısı Hazret-i Ömer, bunların otuz dördü erkek, altısı kadındır. Bunların da üstünü Aşere-i mübeşşere, yani Cennete girecekleri ismen müjdelenen on kişidir. Bunlar, Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali, Talha, Zübeyr bin Avvam, Abdurrahman bin Avf, Sad ibni Ebi Vakkas, Said bin Zeyd, Ebu Ubeyde bin Cerrah’dır. Bunların da üstünü Hulefa-i raşidin, yani dört halife olup, bunların da üstünü Hazret-i Ebu Bekir, sonra Hazret-i Ömer, ondan sonra Hazret-i Osman, ondan sonra Hazret-i Ali’dir. Bu dördünden Hazret-i Ebu Bekir, iki sene dört ay, Hazret-i Ömer on sene, Hazret-i Osman oniki sene, Hazret-i Ali altı sene Resulullahın Halifesi oldu “radıyallahü anhüm”. Dördünün hilafeti, bütün Sahabenin arzusu ve oy birliği ile ve her birinin, zamanının en üstünü olması ile idi. Zor ile, kuvvet ile ve kendinden daha üstün olanın hakkını almak sureti ile değildi. Ebu Bekri Sıddık, Muhacirlerin ve Ensarın söz birliği ile halife oldu. Şöyle ki, Resulullah vefat edince, Ensar-ı kiram, sizden bir emir, bizden bir emir olsun demişti. Hazret-i Ömer ayağa kalkıp, ey Ensar! Resulullahın Ebu Bekir’e, (Eshabıma imam ol!) diye emir buyurduğunu unuttunuz mu? deyince, biliyoruz ya Ömer, dediler. Hazret-i Ömer, devam ederek, içinizde Ebu Bekir’den üstünü var mı? dedi. Ensarın hepsi, kendimizi Ebu Bekir’den üstün sanmaktan Allah’a sığınırız, dedi. Hazret-i Ömer, Resulullahın tayin ettiği makamdan Ebu Bekir’i azletmeyi hanginiz hoş görür, deyince, bütün Ensar, hiçbirimiz hoş görmeyiz. Onu azletmekten Allah’a sığınırız, dediler. Muhacirler ile elbirliği yaparak Ebu Bekri Sıddıkı halife yaptılar. Hazret-i Ali ve Zübeyr de, sonra oraya geldi. İkisi de Halifeyi kabul etti. Hazret-i Ebu Bekri Sıddık, üç defa ayağa kalkıp, (Beni halife kabul etmekten vazgeçeniniz var mı?) dedi. Önde duranlar arasında bulunan Hazret-i Ali, ayağa kalkıp, (Hiçbirimiz vazgeçmeyiz. Vazgeçmeyi hiçbir zaman hatırımızdan geçirmeyeceğiz. Resulullah seni, hepimizin önüne geçirdi. Kim, seni geriye çekebilir?) buyurdu. Hazret-i Ebu Bekri Sıddıkın halife olmasını isteyerek, en tesirli söz söyleyenin Hazret-i Ali olduğu kuvvetli, sağlam haberlerle gelmiştir. Mesela, Deve vakasından sonra, Abdullah bin Keva, Hazret-i Ali’ye gelip, Resulullah hilafet için, sana bir şey söylemedi mi? dediğinde: (Biz, önce dindeki vazifemize bakarız. Dinin direği ise namazdır. Allahü teâlânın ve Resulünün, dinde, bizden beğendikleri şeyleri, dünyalık olarak beğenir, seçeriz. Bunun için Ebu Bekir’i halife yaptık) buyurdu. Resulullah son günlerinde, hasta iken, namaz kıldırmak için, Ebu Bekri Sıddıkı kendi yerine imam yapmıştı. Bilal-i Habeşi her ezan okuduğunda, (Ebu Bekir’e söyleyin, nasa imam olsun!) buyururdu. Resulullah, kendinden sonra, Hazret-i Ebu Bekir’in halife olmaya, herkesten daha layık olduğunu gösteren ve Hazret-i Ömer, Hazret-i Osman ve Hazret-i Ali’den her birinin de, kendi zamanlarındaki insanlardan, hilafete en layık olduklarını bildiren çok şeyler söylemiştir.) [Gunyet-üt-Talibin] İkinci binin müceddidi imam-ı Rabbani hazretleri de buyuruyor ki: Hazret-i Ali, Ebu Bekri Sıddıkın halifeliğini seve seve kabul etmişti. Bunu herkes iyi bildiği için, (İstemeyerek kabul etti) demekten başka söz bulamadılar. Hazret-i Ebu Bekir, halifeliğe layık olmasaydı, Hazret-i Ali onu istemez, benim hakkımdır derdi. Nitekim, Hazret-i Muaviye’nin halife olmasını kabul etmedi. Kendisi halife olmak için uğraştı. Halbuki, Hazret-i Muaviye’nin ordusu, kuvveti çok idi. Bu yüzden çok kimselerin ölmesine sebep oldu. Böylece güç durumda hakkını istediği halde, hakkı kendinde görseydi, Hazret-i Ebu Bekir’den istemesi daha kolay idi. Seçilmesini ister ve hemen seçilirdi. Hazret-i Ali, Hazret-i Ebu Bekir’i seçtiğini bildirip biat ettikten sonra, minberin önünde oturdu. Sonraki konuşmalarda, Halifenin suallerine tesirli cevaplar vererek Halifeyi destekledi. (Reddi Revafıd) Seyyid Abdülkadir-i Geylani hazretleri aynı kitabında, Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer, Hazret-i Osman, Hazret-i Ali ve Hazret-i Hasan’ın üstünlüklerini gösteren hadis-i şerifleri ve hilafetlerini uzun uzadıya bildirdikten sonra, buyuruyor ki: İmam-ı Ali şehid olunca, imam-ı Hasan müslüman kanı dökülmemesi ve rahat etmeleri için hilafeti bırakmak istedi. Hazret-i Muaviye’ye teslim etti. Onun emirlerine tâbi oldu. O günden itibaren Hazret-i Muaviye’nin hilafeti hak ve sahih oldu. Bu suretle, Server-i âlemin haber vermiş olduğu, (Bu benim oğlum seyyiddir. [Yani büyüktür] Allahü teâlâ, onun ile, müminlerden, iki büyük fırka arasını bulur. [Yani barıştırır]) hadis-i şerifinin manası meydana çıktı. Görülüyor ki, imam-ı Hasan’ın tâbi olması ile, Hazret-i Muaviye, İslamiyet’e uygun halife oldu. Böylece, müslümanlar arasındaki bütün anlaşmazlık sona erdi. Tabiin ve Tebe-i Tabiin ve dünyadaki bütün müslümanlar, Hazret-i Muaviye’yi halife olarak tanıdı. Server-i âlem, Hazret-i Muaviye’ye, (Halife olduğun zaman, yumuşak ol veya güzel idare et!) buyurdukları gibi, diğer bir hadis-i şerifte, (İslamiyet değirmeni, 35 sene veya 37 sene devam edecektir) buyurdu. Peygamber efendimizin çarh, yani dolab buyurmasının sebebi, dindeki kuvveti ve sağlamlığı bildirmek içindir. Bu müddetin otuz senesi dört halife ve imam-ı Hasan ile tamamlandıktan sonra, geri kalan beş veya yedi senesi, Hazret-i Muaviye’nin hilafeti zamanıdır. (Gunyet-üt-Talibin) Mevahib-i ledünniyye ikinci cildinde, Resulullahın gelecekte olacak şeylerden verdiği haberleri bildirirken diyor ki: İbni Asakir bildiriyor ki, Resulullah, Hazret-i Muaviye’ye, (Benden sonra, ümmetimin üzerine hakim olursun. O zaman, iyilere iyilik et. Kötülük yapanları da, af eyle!) buyurdu. Yine İbni Asakir bildiriyor ki, Resulullah, (Muaviye, hiç mağlup olmaz) buyurdu. Hazret-i Ali, Sıffin muharebesinde: Bu hadis-i şerif hatırıma gelseydi, Muaviye ile harp etmezdim, dedi. İmam-ı Beyheki diyor ki, Hazret-i Ali buyurdu ki, Resulullahtan işittim, buyurdu ki: (Ümmetimden bazı kimseler meydana çıkacak, Eshabımı kötüleyeceklerdir. Bunlar, müslümanlıktan ayrılacaklardır.) Allahü teâlânın Kur’an-ı kerimde (Hepsine Cenneti vaad ettim, ben onlardan razıyım, onlar da benden razıdır) diye methettiği eshab-ı kiramın hiçbirine dil uzatılamaz. Fasık ve kâfir denilemez. Bu yüzden Hazret-i Ali kendisiyle savaş eden müslümanlar için buyurdu ki: (Kardeşlerimiz bize asi oldu. Bunlar, kâfir veya fasık değildir.) İmam-ı Şafii hazretleri de, (Allahü teâlâ, ellerimizi, bu kanlara bulaşmaktan koruduğu gibi, biz de, dilimizi tutup, bulaştırmayalım!) buyurdu." *Kaynak Hazreti Muaviye hakkında daha fazla bilgi edinmek için tıklayınız. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Ali NFK 8 Report post Posted August 7, 2008 Teşekkürler... Quote Share this post Link to post Share on other sites
yunuscoskun 4 Report post Posted June 24, 2009 üstad bu eserinde hz. Ali (ra)ın çok güzel bir kıssasına öyle bir son nokta koyuyor ki söze gerek bırakmıyor.... Hazret-i Ali'nin vücudunda küfür okunu ucundan bir parça... cerrahlar hazret-i ali'ye ısrar ettiler: -parçayı vücudundan çıkarmamız lazım acıya dayanacaksın! -olur dedi Ali ; ama ben namazdayken almanız lazım... ancak o zaman dayanabilirim... Hazret-i Ali namazdayken ok parçası çıkarıldı ve yara dağlandı. Hazret-i Ali selam verdikten sonra yanındaki cerrahlara sordu: -Ne oldu çıkardınız mı parçayı ? namazın vecdi içinde hiç bir acı duymamış , hiçbir şeyin farkında olmamıştı. Cerrahların hayret ve haşyetle açılan gözlerine karşı şu muazzam cevabı verdi: ''kafesteki kuşu salıverdikten sonra kafesi parçalayacak olursanız kuşun bundan haberi olur mu ?'' üstad bu olayın üstüne öyle bir not eklemiş ki ben söyleyecek söz bulamıyorum başımı önüme eğiyorum.... ''bizse , hadiselerin kabuğu üstünde geçinenler , namaz kıldığımızı sanıyoruz ! NFK Quote Share this post Link to post Share on other sites
Kureyşi 61 Report post Posted June 24, 2009 Ali nfk kardeşimin yazdığını okyunca müdafaaya geçecektim lakin reyhan kardeşimin yazısından sonra susmak bana mecbur oldu... selametle Quote Share this post Link to post Share on other sites
SaqoKahfKehf 0 Report post Posted June 30, 2009 HZ. ALI (ra)i anlatmak icin kelimeler yeterli olurmu acaba o müthis insani! Onun yolunda olmak "ALLAHin ASLANI" olabilmek en müthis seylerden olsa gerek, ama Oda KAINATIN en güzel GÜLÜnün yolundaydi es gecmemek lazim :D HZ. ALInin müthis bir insan olmasini su hadiseden cok iyi bilyiorum HZ. ÖMER ne zaman vahsete yani SERT BIR YÖNTEME bas vursa HZ. ALI tarafindan kontrol edilirdi. örnegin RESULULLAH birgün BIR DILENCIYI susturmalari icin EMIR VERIYOR. HAL BÖYLEYKEN hz ömer ayaga kalkiyor ve susturmaktan KASIT vurmak anliyor. AMA HZ. ALI devreye giriyor ve diyor ki: RESULULLAHin SUSTURMAKtan KASDi ona para vermektir! diyor. AMA hz. ÖMER her ne kadar sert de olsa ADALETte muhtesem bir insandi :D tabi ki SELAMETLE ;) Quote Share this post Link to post Share on other sites
Ya-Leyl 333 Report post Posted September 2, 2010 muaviye dönemiyle alakalı o kadar çok soru oluşmuştu ki kafamda(iki müslüman neden savaşır???hz ayşe neden hz muaviyenin tarafında,hakem olayı ..vs) biz kimin yanında ve kimin davasında olmalıyız hz Muaviye?? hz Ali kim haklı kim haksız diye bir çıkmaza düştüğüm vakit okumuştum üstadın kitabını vallahi ilaç gibi geldi...tek cümle bütün sorularımın cevabı odu... MALUM DAVADA; HZ. ALİ MUTLAKA HAKLI, HZ. MUAVİYE?DE HAKSIZ DEĞİLDİR!!!....... N.F.K. Quote Share this post Link to post Share on other sites
En Son Osmanlı 44 Report post Posted September 2, 2010 Hz. Ali'nin büyük sırlara vakıf olduğu biliniyor. Hatta bir rivayete göre 'Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum!' sözü ile bilmediği bir şey kalmadığını anlatmak istemiştir. Yani bir harf öğreten ifadesiyle bilgisinin sınırlarını ifade etmek istemiştir.. Tabi ne derece doğru bilmiyorum.. Allah kendi dostlarının yolundan ayırmasın Tüm Müslümanları ve bizi.. Amin.. Quote Share this post Link to post Share on other sites
