Bahar.. Kimin Baharı?kime Bahar?hangi Bahar?gelecek Olan İlk Bahar Mı?

[kopzan 8]

Her yıl aldanma ve ümit demektir ilkbahar.Eski gövdelerde yeni tomurcuklar belirir.Ve ben ''ilkbaharda yenilenen,sonbaharlarla durulan,gökten beslenen toprağa gömülü ellerimi,doyurucu yağmurlara da uzatacağım.Her şeye yeni baştan başlamak iyi olurdu beim için''demekle başlıyorum..

Oysa başlangıç diye bir şey yoktur artık,üstelik önemsiz bir şeydir bu.Başlangıcı bilemeyiz ki biz,her şey olup bittikten sonra onu tayin eder ve başka türlü de olabileceğini sanırız..İlkbahara yüklenmemiz mevcut olmayan başlangıçla çirkin devamı düşünmemek içindir..

Bereket fazla üstüme varmıyor,daha çok konuşma ile ilgileniyordu;böylelikle ben de her şeyi erteleyebilmiş oluyordum yeniden..Oysa rutubet ve sıcaklık hayatın kaynağı..Çürümüş ıslaklıkların içinde uzun bir oluşum dönemi geçirdikten sonra,içeriden yaşama gücü kıpırtıları olan şekilsiz,uzuvsuz bırtakım canlı varlıklar meydana gelmiştir..Görmezliklerin karanlığında bir amaç,bir hedefleri olmaksızın hareket eden bu canlı varlıklar suyun içinde yaşar,karaya çıkar,çamura gömülürlerdi..Binlerce yıl böyle geçti..Gelecek baharın adı şimdi ne??

Bahar yine gelecek ve adını geçmişi hiçe sayarak ilk koyacak..Bahar kendi halinde ilklerine çiçek açacakken mekan benim zindanımdır diyorum...Çünkü;mekanın yalnız gözle görebildiğim kadarı bana ait..Ben ise tamamen ona ait..O beni yorar,korkutur,çağırır,kovar..Beni gördüğünü sanırım,o ise benle ilgilenmez bile..Ona hükmettiğimi söylerim,oysa yalnız bana gösterdiği hoşgörüden faydalanıyorumdur.Yeryüzünün bize eğilimi yok işte..Şimşekler,dalgalar bizim için değil,biz onların içindeyiz...Kendi öz yurdu yoktur insanın..O kör güçlerden aşırır yurdunu...Yeryüzü mutsuzluktan başka bir şey vermeyen tuhaflıklar konutu olabilir yalnız,kimseye ait olmadığı gibi bize de ait değildir..

Fethettiğimiz dünya değil,ayağımızı koyacak bir parça yer;dağ değil,gözümüzdeki resim;deniz değil,oynak sertliği ve üzerindeki yansımasıdır.Bize ait olduğunu sanırız.Sıkıca tuttuğumuz şey yanılsamadır..

Bir şey içinde bir şey değil;çevremizdekilerle eşit olmayan,aynı olmayan,birleşmeyen varlığımızla bir şey içinde bir hiçiz biz..İnsan gelişimi,insanın kendisi hakkındaki bilincinin yitirilmesine doğru ilerlemeliydi.Dünya da ay gibi,yerleşip barınılacak bir yer değildir.Yapılacak başka bir şey olmadığı için,'Gerçek barınağımız dünyadır' diye kendi kendimizi aldattıgımız zamanlardayız..belki de geri dönmekte,sadece göç etmektedir insanın çıkış yolu..

Bu anlamsız gibi görünen şeyleri sıraladıktan sonra,gizlemek istediklerimi açığa vurmuş olmaktan korktum.Sözlerimle hem bugünün olaylarını,hem huzursuzluğumu cevaplandırıyor;kendim gibi,onları da güç durumda bırakıyorum sonuç olalarak..

Yeni diye başladığımız ya da başlamak istediklerimizin sırası geldi derken unuttuğumuzu sandığımız her şey,unutmuşluğun karanlığından çıkıp tekrar geri geliyor ve hiç kimseye ait olmadıklarını düşündüğümüz anda tekrar bizim oluyor..

Şimdi dünya ile ben,birdenbire birbirimiz için birer sır olduk;karşılıklı olarak şaşkınlıkla bakıştığımız halde,birbirimizi ne tanıyabiliyoruz, ne de anlayabiliyoruz artık..Ama hala bahardan selamımı kesmeyecek kadar tanışmışlığımız var..O zaman ben de yeniden ve belki de yodan geçiyorken,gelmesine ümitler sığdırılmış BAHAR...Sana 'MERHABA'....

 

11-03-2008/ ASLIHAN