ümmü hüreyre 5 Report post Posted July 8, 2009 Yorgunum Kimsesiz yorgunluğumu atmalıyım bu gecenin sabahında Kimsesiz yalnızlıkları atmalıyım geçen zamana inat Hülyalarda bulmalıyım kendimi rüyalarda Ve uyanınca seni bulamayınca yanı başımda Seni anmalı ağlamalıyım… Şimdi hayatımın üçüncü günündeyim ( 1.gün: doğdum 2.gün yaşadım 3. gün ölüyorum! ) Musalla taşında yıllarca giyindiğim elbisemi yıkıyorlar Ruhum çoktan çıktı o elbiseden Ödünç başımdan başlayıp ödünç aldığım ayaklarıma kadar döküyorlar suyu... Musalla taşı ıslak Ödünç gözlerim ıslanmak istiyor Beni yine ruhu içinde bir elbise yıkıyor… Ne tuhaf değil mi Oysa o beden hep benim sanmıştım Yanılmışım… Beden ödünç almış olduğum bir emanetmiş aslında bana Giyip daha sonra çıkarmalık… İşte bende bugün çıkardım o elbiseyi… O elbisenin içine saklanıp ne çok aldanışa uğramışım şimdi anlıyorum… Ne çok harama bakmışım… Ne çok küfre batmışım… Ne çok başkalarının etini yemişim… Ne çok aldanmışım…. Şimdilerde anlıyorum… Bedenim musalla taşında musalla taşı ıslak… İşte bitti bu son yıkanışımdı şimdi tertemiz yağmurun toprağa düşmesi gibi düşmek isterdim Ama nafile ben tertemiz toprağa kap kara girmeye hazırlanıyorum İşte çenemi bağladılar ve ayak parmaklarımı… Yüzüm hiç olmadık kadar solgun … Hiç bu kadar sessiz kaldığımı hatırlamıyorum… Canlanmadan… Hiçbir zaman birilerinin benim için sevineceğini yada annemin bana bu kadar ağlayacağını düşünmemiştim.. Sorsam da cevap alamıyorum Neden ağlıyorsun anacım diyesim geliyor Ama nafile ne ses var ne seda Susmalıyım herhalde diyorum ama İçim haykırışlara boğuyor beni… Ardımdan ağlayan ne de az insan varmış geç fark ediyorum… Tabutuma yerleştirildim… Cemaat oldukça az Canım sıkılıyor bu işle desem de İşte bu sefer tam mecaz olur diye susuyorum… Er kişi niyetine diyor imam… Bu benim herhalde diye içimden geçiriyorum…. Ardından namaz bitiyor… Beni dört kişi sırtlayıp ömrüm boyunca korktuğum mezarlıkların arasına değil mezarın ta kendisine götürüyorlar… Bundan sonra yerim belli. Ne olacak diye bekliyorum bir yandan korkularım artıyor… Mezarıma birkaç eş dost indiriyorlar… Üzerime tahtaları koyuyor ve toprağı kürek kürek atmaya başlıyorlar… Şimdiye kadar hep yanımda kalacakları sandıklarım beni toprağa gömüyorlar… Korkularım arttıkça artıyor canım olsa çıkacak gibi… Ve işte mezarımı bitiyorlar… Başında bir tahta… Aldığı ilk nefes doğumu, verdiği son nefes ölümü… Bu yazıyı bir yerde duymuştum sanki diye kendimi yokluyorum Evet bir yazarın namazla ilgili yazdığı kitaptan almışlar besbelli… Sadece birkaç sayfasını karıştırıp kenara attığım daha sonralara bıraktığım namazım geliyor aklıma Daha doğrusu NAMAZSIZLIĞIM… İşte korkularım daha bi arttı… Şimdi dostlarım akrabalarım sevdiğim anam bile terk ediyor beni…. Beni ne kadarda severdi anacım saçımın teline zarar gelse oturur sabahlara kadar ağlardı Başımdan ayrılmazdı… Şimdi o bile gidiyor ben bağırıyorum Gitmeyin nereye beni bırakmayın korkuyorum diye… Ama kimse duymuyor beni… Bir imamla birlikte kalıyoruz yalnız … Bana bir şeyler anlatıyor Ama ben onu dinleyecek halde değilim… İki meleğin geleceğinden bahsediyor Bunlar münker ve nekir melekleriymiş… Sordukları sorulara doğru cevap vermemi istiyor benden İyide ben bunları biliyorum zaten neden tekrar ediyor ki şimdi anlamıyorum…. İşte imamda gitti… Şimdi yalnız kaldım Karanlık korkutuyor beni… Hiç bu kadar korkmamıştım… İşte bu gelenler münker ve nekir olmalı çok heybetliler …. Yüzlerinde sert bir duruş… Azrail gibi sinirli… Soruları sormaya başlıyorlar… Evet biliyorum söylemeliyim diyorum… Ama dilim çözülmüyor hayır biliyorum desem de ağzımdan çıkmıyor Soruların cevabı…. Ve azap başlıyor…. Günün belli saatlerinde gideceğim yeri gösteriyorlar bana ben çığlıklar içindeyim… Bir anda uyanıyorum pencere açılmış… Perde sallanıyor rüzgarın etkisiyle…. Sabah ezanları okunuyor… Ölmemişim diyorum ölmemişim… Rabbim affet ne olur affet… Merhametine sığınarak senden af diliyorum çatlarcasına af etmeni istiyorum ne olur affet… Şimdi kalkıp sabah namazımı kılıyorum… O mezar soğuklunu bir daha hissetmemek için rabbimin secdesinden uzaklaşmaya haramından sakınmaya efendimizin ahlakıyla ahlaklanmaya, yaşamaya ve yaşatmaya hazırlanmak için büyük bir abdest alıyorum arındırmaya çalışıyorum yıllarca yüreğimde beslediğim kara lekeleri… ve anlıyorum ben zaten hiç yaşamamışım hep ölüymüşüm dirilmek için yüzüme soğuk bir su yemeliymişim çok şükür dirilmek için yediğim o soğuk suyu yedim yemeyenlerden olmadım…. EY RABBİM NE OLUR AFFET… SENİN EMANETİNİ LAYIKIYLA İHANET ETMEDN KORUYACAĞIM… BENİ YOLUNDAN AYIRMA… BANA CEHENNEM ATEŞİ KABİR ZABI VERME RABBİM…AFFET AFFET AFFET Quote Share this post Link to post Share on other sites
