Üstadın Gözünden Bir Irkçının Portresi: Atsız

[trradomir 206]

Gelelim Nihâl Atsız'a...

 

Sene 1950... Büyük Doğu idarehanesine gelmiştir. O zamana kadar tanıdığım ve yüzyüze geldiğim biri değil. Yalınız koyu ırkçılığı ve (Hitler) vâri sağ kaşı üzerine uzattığı saçlariyle (karikatür)leştirdiğini bildiğim, Dr. Rıza Nur yetiştirmesi bir adam... Peyami Safa onun için, Nâzım Hikmet'e koyduğu teşhis ile "tam bir ahmak!" derdi:

 

- Havası, esprisi, mizaç renkleri olmayan biri...

 

Konuştuk. Büyük Doğu'ya hayranlığını ve hele "îdeolocya Örgüsü"ne diyalektiği bakımından büyük alâka duyduğunu belirtti. Onunla komünizma ve belli başlı bir şahsa düşmanlık mevzuunda birleşiyorduk; fakat bu (antitez)lere karşılık asıl (tez) bahsinde apayrıydık. O, Türkçülük hissinden geliyor, bizse İslâm fikrinden yola çıkıyorduk. O, ideolocyalaştırılması imkânsız bir duygunun adamıydı; bizse her hissi potasında eriten bir düşüncenin bağlısı...

 

Bir gün onu evime çağırdım. Tam bir nefs ve dünya muhasebesine girişelim diye... Yanına iki arkadaşını alıp geldi: Fethi Tevetoğlu ve Nurullah Banman... Sabaha kadar konuştuk. Kafa ve ruh çilesine sahip bir insan olmaktan çok uzak göründü bana... Bir milletin hayrı diye bir dâva olamazdı. Ancak bütün insanlığa dağıtımı kabil, beşeriyet çapında bir dâva...

 

Ona sordum:

 

- İslâmiyet hakkında ne düşünüyorsunuz? Hemen cevap verdi:

 

- Milletimin dinidir; hürmet ederim!

 

- Ya milletinizin dini Şamanlık olsaydı?..

 

İslama böyle bir iltifat, onu topyekûn reddetmekten beterdi. Kıymet, millete verilmiş ve İslâm tâbi mevkiine düşürülmüş oluyordu. Halbuki biz, Türk'ü müslüman olduğu için sevecek ve müslümanlığı nispetinde değerlendirecek bir milliyetçilik anlayışı peşindeydik ve bu anlayışa "Anadoluculuk" ismini veriyorduk. Bir konferansımızda, 15 yıl sonra söyleyeceğimiz gibi, "eğer gaye Türklükse mutlaka bilmek lâzımdır ki, Türk müslüman olduktan sonra Türktür!" tezini güdüyorduk.

 

Nihâl Atsız'ı budalalığı ve ezberci kültürü içinde son derece sığ bir insan olarak böylece yaftaladıktan sonra, onunla ortak olduğumuz nefret kutupları üzerinde 1950 ve 1958 Büyük Doğu'larında bazı yazılarını da neşrettik. 1958 Büyük Doğularında beni, Adnan Menderes'in sermayelendirdiğini zanneden Nihâl Atsız, isminin imlâsını Etnan Bey diye yazdığı Adnan Menderes'in güya bize yağdırdığı nimetlerden pay istediğini bana mektupla bildirmeye ve yazılarına ödenen paranın azlığından şikâyet etmeye kadar gitmiştir.

 

Onunla asıl ayrılığımız ve karşılıklı nefrete kadar giden aykırılığımız, ismine ihtilâl dedikleri 1960 gece baskınından sonradır. Hadisenin ikinci günü telefon başındayım ve onunla konuşuyorum:

 

- Atsız, ne dersin bu hâllere?

 

- Ne diyeceğim, pekâlâ derim. Seni hâlâ tevkif etmediler mi?

 

- Niçin tevkif etsinler beni?

 

- Şeriatçiliğinden ve Etnan Bey'e bağlılığından ötürü...

 

- Ya seni niçin tevkif etmiyorlar?

 

- BEN DİNDAR DEĞİLİM Kİ!..

 

Telefonu nefretle yüzüne kapattım ve ölünceye kadar yüzünü bir kere bile görmedim.

 

İhtilâlden sonraki Büyük Doğu'lar ve bütün Anadolu'yu telgraf hatları gibi ören konferanslarım, onun temsil ettiği, ruhî muhteva dışı posa Türkçülüğünün iflâsını bana gösterdi; ve Nihâl Atsız Bey, "Ötüken" ismiyle çıkardığı dergide Kâinatın Efendisine, hiç bir rezilin kullanamıyacağı sövme kelimeleriyle saldırırken, O'nun ümmetinden en hakîr fert olmanın üstüne şeref tanımayan beni de ihmâl etmedi ve şahsî hayatıma ait türlü iftiralarla lekelemeye davrandı. Nihayet, davasının, türlü sulandırılma ve diriltilme tecrübelerine rağmen silinen izleriyle beraber hiçbir iz bırakmadan silinip gitti.

 

Bir gün büyük Doğu neslinin pırıltılı neşterini saplayacağı ümidini muhafaza ettiğimiz "Babıâli" ufunetini göstermek için bu kadar misâl yeter.

Türkiye'nin birbuçuk asırdır beklediği gerçek ruh ve kültür ihtilâli, önce "Bâbıâli"nin millileştirilmesi, ahlâkîleştirilmesi ve temel görüşe oturtulmasiyle başlayacaktır. (Babıali)

 

 

Üstad böyle diyor. Yazıda bahsi geçen ve atsız nam müfteri tarafından kaleme alınan, okuması bile yüz kızartıcı olan o mahut yazının linkini de şöyle vereyim azizân, benden önce mahut şahsı savunmak(!!!) için birisi atlamadan: http://www.islamustundur.com/irkcidinsiz.htm

 

Şimdi bu iki yazıdan sonra, hele hele de ikincisinden sonra 'Atsız atamızdır, vatanseverdir, o da bizdendir, ortak paydımızdır vikvikvik' diye ötmek bir akl-ı selim sahibi için ne kadar mümkün olabilir? Üstadla Atsız'ı ortak paydaya getirmek için ikincisini namütenahiyle çarpsanız bile netice alamazsınız; 0*sonsuz 0'dır, haydi bilemediniz belirsizdir.

 

Bu aşağılık müfterinin bana fikir bazında söyleyebileceği tek bir kelime bile yoktur! İdol yaratmak için bunun gibi adamlara sarılmak, bunları koruyup sahiplenmeye çalışmak da acizliktir. Vesselam!

[gece güneşi 7]

Gayri ihtiyari nihal adsız diyesi geliyor insanın...

[pur nese 8]

Bu aralar bilgi edinmeye çalıştığım bir konuya değinmişsiniz.Hem bu başlıkta yazanlar,hem de verdiğiniz linkte yazanlar hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Bana çok yardımcı olduğunuzu söyleyebilirim.Allah razı olsun...

[Muvazene 190]

İslam Üstündür.com sitesinden verilen linkteki, Atsız’ın imanî, fikrî ve hatta ilmî cihetinin nerelerde gezindiğini gösteren yazısını mutlaka ama mutlaka herkes okumalı. Yazıları okuyup da mahut kişi hakkında herhangi müspet bir telakkiyi güdebilecek bir Müslüman öncelikle aklına ve vicdanına mukayyet olmalı. Her şey o kadar açık ve net ki, ancak idrak yolları tıkalı olanlar için pek bir şey ifade etmeyecektir yazı. Paylaştığınız için ayrıca teşekkür ediyor, Allah razı olsun diyorum.

[yazanel 5]

Benden duymamış olun, ama Atsız müslüman değil. Şam...st. Kaynak mı, işte onu söylersem şimdi olmaz. Sitede birkaç kişi bilir o kaynağı :) Bu iddia(aslında iddia değil de kaynağı göstermediğim için ve çoğunluk bilmediği için iddia gibi gözüküyor) çok tartışmaya sebebtir,sebeb olur. O yüzden fazla birşey söylemeyeyim...

[Kur_Sad_17 0]

ben bir Turancıyım ama Nihal Atsız ın cogu yazısına katılmıyorum ve de gercektende okuduklarıma gore yazdıklarına gore fasist bi insan ne tezattır ki oz ogluda komunist buyuk ustadta anlattıklarıyla Nihal Atsızın fasistligini gozler onune seriyo