idrak

NEREDEDİRLER ?

 

Bize, akıllıkar değil,divaneler lazım ! Nerededirler?

 

Bize ,deftere bakıp hesap çıkaranlar değil,defteri ve hesabı bir toplayışta kapatanlar lazım! Nerededirler?

 

Bize,babasından lüpçüklükle öğrendiği hakkı sürükleyen ve süründürenler değil,kalbinde çileyle süzdüğü hakikati fışkırtan ve şahlandıranlar lazım ! Nerededirler?

 

Bize,mafsal yerlerindeki maddi alışkanlıkla Kıbleye dönüp iskelet kıyamıyla duranlar değil,namaz hakikatinin ruh kıyamıyla doğrulanlar lazım ! Nerededirler?

 

Bize,İslami ölçülerin kerrat cetveli ezbercileri değil,aşk habercileri lazım ! Nerededirler ?

 

Bize,edebiyatı feda edip birkaç yıllık pis ömrü alıkoyan açıkgöz hasisler değil,pis ömrün topunu birden verip ebediyeti sağlayan gözü kapalı cömertler lazım ! Nerededirler ?

 

Bize,arkasından gittikleri adamın hususi tıynetini münakaşa edenler değil,umumi istikametini görenler ve öyle yürüyenler lazım!Nerededirler ?

 

Bize,sahiplik mevkiinde bulunanlar değil,bu toprağın gerçek sahipleri lazım! Nerededirler ?

 

Bize,lafta değil,hakikatte Müslümanlar lazım ! Nerededirler?

 

 

29 eylül 1950 Büyük Doğu Dergisi (1001 çerçeve)　

 

Orhan Okay'ın Üstadla alakalı eserinde hakkında yapılan tenkidden biri de Üstad'ın tekrarlayıcı yanının çok olduğuydu. Şu yazıda benzerlik hayli fazla;

 

Bize, kuru akıllar değil, ulvi divaneler lazım.... hani ya?

 

Bize, deftere bakıp mantık hesabı çıkaranlar değil, kör defteri ve bön mantığı bir toplayışta dürüp üstün sezişe yapışanlar lazım.... hani ya?

 

Bize, babasından meccanen devşirdiği iman ruhunu kilitli dolabında ekşitenler ve kokutanlar değil, onu her an ocak üzerinde tutan ve fıkır fıkır kaynatanlar lazım... hani ya?

 

Bize mafsal yerlerindeki maddi alışkanlıkla kıbleye dönüp, Allah'ın huzurunda iskelet kıvamı halinde duranlar değil, ruh şahlanışı içinde dizilenler lazım.... hani ya?

 

Bize islam ölçülerinin kerrat cetveli ezbercileri değil, aşk habercileri, rahmet müjdecileri ve sırasında kahır bildiricileri, savaş naracıları lazım..... hani ya?

 

Bize, ebediliği feda edip, bir kaç yıllık pis ömrü elde tutan açık göz hasisler değil, fani hayatı topyekün gözden çıkarıp, sonsuzluğu arayan gözleri cömertler lazım.... hani ya?

 

Bize, kötülüğü derece derece eli dili ve kalbiyle önlemek emrine karşı, işi kalbe bırakanlar değil, dili bile az görenler ve elden başka hiç bir çareye inanmayan, güvenmeyenler lazım.... hani ya?

 

Bize, içi boş ve cilası dökük konserve kutuları halinde marka müslümanları değil, 'nar-ı beyza' gibi, içine düşen ve içine düştüğü her şeyi kendisine çeviren, keyfiyet müminleri lazım.... hani ya?

 

Biz, bonmarşe arslanının gerçek arslana benzediği kadar müslümanız!

 

11 ARALIK 1966

 

http://Bize, kuru akıllar değil, ulvi divaneler lazım.... hani ya?

Gördüğüm kadarıyla BD haberin yazar kadrosunda değişme olmuş. Av. Özbek, Sayın Yahya Düzenli ve bir çok isim ayrılmış. Bunu bir duyuru ile de duyurmuşlardı. Teşkilat olarak daim mutabakat halinde olmak zor tabi.Üzüldüm açıkçası.

 

Eski paylaşımlarda gördüm, Sayın Düzenli'ye burada yazması için teklif götürülmüş ve kabul edilmiş. Bunun üstü sıra olunablir mi acaba?

 

http://www.n-f-k.com/nfkforum/index.php?/topic/14081-yahya-duzenli-yazylaryyla-n-f-kcomda/

Aşağıdaki soruların cevaplarının hazırlanmasında yardımcı olan Davud ve Burak beylere teşekkürü bir borç bilirim.)

1. Üstad Bediüzzaman'ın itikatta, fıkıhta, ahlakta bir ehlisünnet büyüğü olduğunun delilleri nedir?

- Üstad hazretleri ehl-i sünnet ve cemaatın ehl-i hak ve istikamet olduğunu (26. mektup), ehl-i sünnetten ayrılmanın ise fırka-i dalleye girmek olduğunu (26. söz) beyan etmiştir. Sünnet-i seniyyeye riayet etmeyi de hizmetinin bir düsturu olarak kabul etmiştir.

2. Üstad Bediüzzaman'ın kendinden önceki ehl-i sünnet âlimlerine bakışı nasıldır?

- Bediüzzaman hazretleri ehl-i sünnet büyüklerine çok hürmet etmiştir . Hattâ Abdülkadir Geylanî, İmam Rabbanî, Mevlana Celalüddin Rumî, İmam Gazalî ve Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevî gibi alimlere 'üstadım' demiştir. (Emirdağ Lahikası, Şualar)

3. Bediüzzaman'ın zaruriyat-ı diniyye hakkındaki görüşü nedir?

- Hazreti üstadın zaruriyat-ı diniyyeye aykırı hiçbir görüşü yoktur, bunlara ictihad giremeyeceğini söylemiştir. (Sözler)

4. Bediüzzaman'ın Hz. Muhammed'i (Sallallahu aleyhi ve sellem) red, inkâr ve tekzib eden ehl-i kitabın cennetlik olduğuna dair bir görüşü var mıdır?

- Bediuzzaman hazretleri 1993 yılında Patrik Athenagoras'a şunları tebliğ etmiştir: "Hıristiyanlığın din-i hakikisini kabul etmek, Hz. Muhammed'i (a.s.) peygamber ve Kur'anı Kitabullah kabul etmek şartıyla ehl-i necat olacaksınız." (Bilinmeyen Yönleriyle Bediuzzaman, Necmeddin Şahiner). Hıristiyanlığın din-i hakikisi bugünkü Hıristiyanlık olmayıp Üstadın bu sözleri İslama davettir.

5. Bediüzzaman âhirzamanda dindar Hıristiyanlarla Müslümanların hangi konuda ittifak edeceğini söylüyor?

- Üstad hazretleri ateizme ve bolşevikliğe karşı İsevîlerin hakikî dindarları ile Ehl-i Kur'anın ittifak edip müşterek düşmanlarına karşı dayanacaklarından bahsetmiştir. Böyle demek, bugünkü Hıristiyanlığın hak din olduğu manasına gelmez. (Lem'alar)

6. Üstad Bediüzzaman Risâle-i Nurların, dinî kitapların ve matbuatın Latin harfleriyle basılmasına nasıl bakıyordu?

- Üstad hazretleri Latin harflerini ladinî huruf olarak nitelendirmiş ve bid'at olduğunu söylemiştir. Fakat nurların, zaruret miktarınca yeni huruf ile neşrine müsaade etmiştir. Burada ölçü şudur:"Risâle-i Nurun bir vazifesi huruf-u Kuraniyyeyi muhafaza olduğundan, yeni hurufa zaruret derecesinde inşaallah müsaade olur." (Kastamonu Lâhikası).Yani bu ruhsat, öğrenme imkânını bulduğu ve Risale-i Nurları da anladığı halde hâlâ zaruret var diyerek o yazıyı kabulü hoş görmez.

7. Bediüzzaman islamî kıyafeti ve serpuşu bırakıp Avrupa elbisesi giymiş, başına Frenk serpuşu geçirmiş midir?

- Hazret-i üstad baskılar altında bile sarığını çıkarmamış, Frenklerin serpuşunu asla giymemiştir. İslamî kıyafetlerden ödün vermemiş, asrî elbiselere muhalefet etmiştir.

8. Üstad Bediüzzaman namaz kılarken üzerinde, suret bulunan kâğıt ve madenî para bulundurur muydu?

- Pek çok talebesinin ittifakla söylediğine göre bulundurmazdı.

9. Üstad Latin harfleriyle okumayı öğrenmiş midir?

- Üstad bu hurufu bilmediğini 14. Şua'da söylemiştir.

10. Üstad Bediüzzaman Mevlana Halid Bağdadî (k.s) hakkında ne düşünürdü?

- Mevlana Hâlid (k.s) Risale-i Nurun farklı yerlerinde methedilmiştir. İsmi, Nurlarda Şah-ı Geylanî (k.s), Şah-ı Nakşibend (k.s) ve İmam Rabbanî ile beraber zikredilmiştir (Sikke-i Tasdiki Gaybî). Hazret-i Halid'in 100 senelik cübbesi kendisine geldiğinde Üstad Said Nursî çok memnun olmuş ve hürmet göstermiştir.

11. Üstad Bediüzzaman'ın Vehhabîliğe bakışı nedir?

- Mesleğinde Al-i Beyt muhabbetini esas alan hazret-i Üstad "Vehhabilik damarı, hiçbir cihetle Nurun hakiki şakirdinde olmamak lazım geliyor" (Emirdağ Lahikası) demiştir. Üstad, Ehli Sünnet düsturlarının Vehhabiliğin aykırı fikirlerini içermediğini hatta aksini ispat ettiğini ders vermiştir. (4. Lem'a)

12. Bediüzzaman'a göre manasını anlamadan okunan Kur'an sevap kazandırır mı?

- Bediüzzaman Hazretleri okunan her bir Kur'an harfinin sevap ve ahiret meyveleri kazandırdığını söylemiştir. Hayatı boyunca bilenleri Kur'an okumaya, bilmeyenleri ise Kur'an okumayı öğrenmeye teşvik etmiştir.

* (İkinci yazı)

 

Tartışmalı Dinî Konularda ne Yapmalıyız?

 

SORU: İhtilaflı, tartışmalı dinî konularda ne yapmamız gerekir?

CEVAP: Ehl-i Sünnet İslamlığında usûlde, temellerde, esasta, inanç şartlarında ihtilaf yoktur. Sünnî Müslümanları inanç konusunda İmamı Eş'arî ile İmamı Mâturidî'ye bağlı ve tâbi olur. İki imam arasındaki farklılıklar lafzîdir ve kesinlikle esasa taalluk etmez. Füruata (işlemeye) ait konuların esasında da ihtilaf yoktur. Fıkıh konusunda dört mezhepten biri, bütünüyle uygulanır, kesinlikle telfik-i mezahib yapılmaz. Çok istisnaî durumlarda, zaruret varsa, icazetli ve yetkili müftünün fetva ve ruhsatıyla, sadece bir konuda başka bir mezhebin hükmüyle amel edilebilir. Genel olarak telfik-i mezahib yapmak dini oyuncak etmektir. Bu yolu Telfik-i mezahib mezhebini) , bozuk fikirli ve bid'atçi Reşid Rıza çıkartmıştır. Muttefakun aleyh (üzerinde ittifak edilmiş) konu, hüküm ve meselelerde şazz ve aykırı ictihad, fetva ve görüşlere itibar edilmez. Zarurat-ı diniyede ictihad yapılamaz. Füruata ait ihtilaflı meselelerde, mesela kan çıkması abdesti bozar mı, bozmaz mı konusunda Müslüman kendi mezhebinin fıkhına tabi olur. Zaruriyat-ı diniye tartışma konusu yapılamaz. Namaz Kıyamet'e kadar günde beş vakitte kılınacaktır. Mukim kimselerin öğle ile ikindiyi, akşam ile yatsıyı cem' etmeleri Ehl-i Sünnette yoktur. Bu konudaki (Beşi üç vakitte kılmak) aykırı ictihadlar, fetvalar bâtıldır, geçersizdir, hükümsüzdür.

Üzerinde ihtilaf (çeşitlilik) bulunan tartışmalı konularda Müslüman cumhur-i ulema yolunda, Sevad-ı Âzam dairesi içinde bulunur. Zamanımızda bazı reformcu, değişimci, yenilikçi, kimisi Kemalist, kimisi Fazlurrahmancı, kimisi Mason Afganîci ilahiyatçıların, Ehl-i Sünnet ulemasının cumhuruna aykırı gülünç ictihadlarının, aykırı fetvalarının kıymeti yoktur. Bunlar bid'atçidir. Bazı bid'atler Müslümanı dininden imanından edebilir. İslam'da kader yoktur diyen kişi zındıktır, ondan dinî bilgi öğrenmek mânevî intihar olur. Din ve inanç bilgileri ehliyetli, liyakatli, ihlaslı, taqvalı, faziletli, icazetli Ehl-i Sünnet ulema ve fukahasından, kâmil mürşidlerden öğrenilir. (Bütün ilahiyat hocaları bid'atçi, reformcu, yenilikçi, değişimci, Kemalist, Fazlurrahmancı, paracı, iktidar yağcısı, mezhepsiz değildir. Ehl-i Sünnet ilahiyatçılar da vardır. Onlar cumhur-i ulemanın doğru yolunda yürürler, sahih itikattan ve fıkıhtan ayrılmazlar. Onlar mezhepsiz değildir. Onlar ihlaslı, ahlaklı, faziletlidir. Onlar Allahın ayetlerini ucuza veya pahalıya satmazlar. Kendilerine hürmet ederiz.)

Müctehid derecesinde fakih olmayan hiçbir Müslüman Kur'andan ve Sünnetten kendi re'y ve hevası ile hüküm çıkartamaz.

Müteşabihat, tenzih inancına aykırı olarak lügavî manalarına alınmaz. Allah zamandan, mekandan, cihetten, inmek ve çıkmaktan, diğer noksan sıfatlardan münezzehtir. (O adamın eli uzundur demek, elinin ve kolunun fizikî olarak uzun olduğuna delalet etmez... Polisin her yerde gözü ve kulağı var demek, bildiğimiz göz ve kulak demek değildir...)

Dinini, imanını, âhiretini, ebedî saadetini kurtarmak isteyen akıllı, firâsetli, vicdanlı Müslüman cumhur-i ulema yolunda, Sevâd-ı Âzam dairesi içinde bulunsun; şazz , aykırı, şeytanî vesveselere kapılmasın, aykırı ve bid'atçi kişilerin saçma sapan aldatıcı, saptırıcı beyanlarına ve iddialarına itibar etmesin.

Rabbanî ulema, fukaha ve mürşidler, silsileli icazetleriyle Resulullah (Sayat ve selam olsun ona) Efendimize irtibatlıdır.

Din alimi gibi görünen ulema-i su'a da kulak asılmamalı ve itibar edilmemelidir.

Dünyevîleşmiş, dünya-perest, paragöz olmuş din alimlerine (Ehl-i Sünnetten görünseler bile) kulak asılmamalıdır.

Hakikî din alimi, hakikî fakih ve kâmil mürşid, Resul-i Kibriya Efendimizin (Salat ve selam olsun ona) vekili, varisi ve halifesi durumundadır.

Allah'ın rızasını kazanmak isteyen akıllı ve firasetli Müslüman şu silsileye dikkat etsin:

1. Resulullah... 2. Ashab-ı Kiram... 3. Tâbiîn... 4. Tebe-i Tâbiîn... 5. Eimme-i müctehidîn... 6. Sahih inancın ve İslamın bayrağını yücelten ve halkı irşad eden Ehl-i Beyt-i Mustafa... 7. Her devirde gelip geçmiş ve bu devirde yaşayan ve hizmet eden icazetli ulema, fukaha ve mürşidler...

Zındıklardan uzak durulmalıdır. Hz. Osman Zinnureyn radiyallahu anh'ı tenkid ve tahkir eden kişi sapıktır. Ondan din öğrenilmez.

Kur'andaki üç yüz küsur muhkem ayetin bugün geçerliliği yoktur, onlar tarihseldir diyen kişi zındıktır. Ondan din öğrenilmez.

İlahî İslam dini ile (....) ideolojisi uyuşur diyen kişi zındıktır.

İslamdan başka hak ibrahimî dinler vardır diyen zındıktır.

Laikçilik hak ve doğrudur diyen kişi zındıktır.

Müesseselerinde çalışan tesettürlü hanımlara başınızı açın diye baskı yapan, açmayanların işten atanlar zalimdir, zındıktır.

Ben Müslümanım ama Şeriati kabul etmiyorum diyen zındıktır.

Şeriatın tâzimini istediği değerleri, kurumları ve şahısları tahkir eden; tahkirini istediklerini tâzim eden zındıktır, kafir olur.

"Allah gerçek bir Janustur=Hoda Janus-i hakikî est" diyen kimseyi İslam büyüğü, önder ve mücahid olarak kabul eden kimseye ne lazım gelir?

Cenab-ı Hak cümlemizi Kur'an, Sünnet, Şeriat, fıkıh ve sahih itikad dairesinde bulunan bahtiyar kullarından eylesin ve bizlere hüsn-i hâtime nasip eylesin. Bizleri insî ve cinnî şeytanların, zındıkların, reformcuların, bilhassa (Pakistan'da binden fazla ulemanın, fukahanın, müftünün ve din büyüğünün protesto ettiği) kovulmuş Fazlurrahmanın tuzaklarından korusun.

 

22 Ekim 2012

Hem komedi hem trajedi. Sahi bir kediye geçtiğine inanmış ve hap mı içirmişler yani..

 

Anı-hatırat güzel bir tat bırakır damakta, bunu da okumak güzeldi.

Gerçekten çok hoş. Ehil bir kalemden çıkmış gibi.

 

Şunu sezinliyorum doğru bir şey, Üstad okuyan yanından yöresinden mutlaka kalem tutuyor.

Güzel bir manzara. Emeği geçen herkese teşekkürler.

MORO DESTANI-

 

Salih Mirzabeyoğlu

 

 

BİR

 

 

 

"Yeni biten savaş ertesi

beraber geçen bir günün batımında

 

-henüz silahları çatmadan

sessizliği duyamadan orman

çocuk sarılamadan babaya

baba yiğidine kavuşamadan

kadın erini karşılamadan

yavuklular göremeden birbirini

çiçeği burnunda delikanlıların

analar sırtını sıvazlayamadan-

 

 

 

Kurtuluş Savaşıyla kurtardıklarımız

birlik oldu birlikte savştıklarımızla

-bedeli ihanet oldu kanımızın-

kara bir bulut gibi

kapkara düşünceyle

-kiralık düşünceleriyle-

"giydiler çıkardıkları çizmeleri"

emperyalistlerin.

-efendi olma hevesiyle

silahları bize döndü-

(gözardı olurken

çürüten, iyiyi, doğruyu, güzeli

çelik örgülü canavar çenesi.)

 

 

 

canavar ki engizisyon kültürlü

-dişleri çağımı dişleyen

-dişleri birbirini dişleyen

-dişleri MORO'yu dişleyen

kendi için kendi benzerine

-çağdaş uygar- Marcos'a bıraktı

çizmelerini.

(farketmez zaman ve yer

ismi ister Ferdinant Marcos

ister TATÜR olsun

köpekler birbirine benzer)

 

 

 

böyle başladı anlatmaya

-unutulmuş sesizliği dinlerken-

kurşunların türküsünü.

 

böyle başladı anlatmaya

bağımsızlık için savaşın

-bir uçtan bir uca örnek

kükreyen yüreklerin-

destansı öyküsünü.

 

 

 

...Ferdinant Marcos

"Mutlak Fikir" düşmanı

Ferdinant Marcos

celladı insanımın

-ülkemin hali ayna-

yüzünü gör gerçeğin:

-Bangsa Mora'da kanlı kırım

...şen kahkahalar

-Amerikan emperyalizminin

...kayıtsız bakışlar

-dökülen kanı kardeşimin

...ahmak tebessüm

işi var fahişe yüzlü devlerin

-birleşmiş milletler toplantıları

silahsızlanma konferansları

ve anlatmak barış masalları-

cücelerse kuyrukçusu devlerin.

 

 

 

sandılar yanlızlığımız

suskunluğumuz olacak

suskunluğumuzun bahanesi olacak

yalnızlık.

sandılar sesi soluğu çıkmaz

kolu kanadı kırık insanımın.

 

 

 

bilemediler dağın, taşın

açan tomurcuk, uçan kuşun

ak öfke kesileceğini...

 

 

 

bilemediler her inançlı

bir kıvılcım taşır

böyle günlere...

 

bilemediler yalnız "mutlak hakim"e

bağlılığımızı

-yalnız ona kul ona eğileceğimizi-

bilemediler oy

kadın, ihtiyar

genç, çocuk

her can bir siper olup

burç burç

direneceğimizi!..

 

 

 

uşaklık eskimedi eskimesine

kölelik eskimedi eskimesine

"aşkta", "bağlılıkta", "yiğitlikte"...

 

sürüyor; sürecek zaman sahnesinde

iyi ve kötünün başlayan savaşı

ve zafer mutlak iyinin

bu dünmya ve ötesinde

 

 

 

sigara dumanı... kelimeler... Hayal

tekrar canlanan canlar

diken döşeli yollar

ve imkanın ihanetinde

moroda savaşanlar.

 

 

 

sigara dumanı... hayal... kelimeler

hayali aşkın gerçek

gerçeğe ayna haber

ışıyor elçinin dilinden

 

 

 

çözüyor bilinen kördüğümü

korkunun kurduğu kördüğümü:

sabır ve savaş...

savaşla zafer

korkağa kaçıştır sabır

AKINCI'ya savaşta sabır

ve yürekler arındı mı pastan

kılıçlar arındı mı pastan

kördüğümler çözülür.

savaş ve sabır

sabır ve umut

umut ve zafer

savaşla zafer

duman... hayal... kelimeler...

 

 

 

düşmanın üstüne gidemiyorsan eğer

eğer "yaradandan" çok korkuyorsan ondan

kölece de olsa yaşama tutkun

aşkınsa yaradana sevginden

 

 

ve fikir dediğin eğer

kaçanın can simidi

kuş tüyünden bir yataksa

öfkeden ıraksa

sığınaksa

ve inanç dediğin

yürüyeni durdurmaksa

 

sen! kötü kadından beter

git kuyruk salla düşmanına

yaran, zararsızlığını göster

ve seyret elde silah döğüşeni

 

 

 

ülkeme utanç... ülkeme işaretler

savaşın sıcağından, sıcağına bir haber

 

 

 

heberde canlar

kardeşim canlar

sondan başa doğru

baştan sona doğru:

 

 

 

...yeni başlıyor savaş

-hem dünya akıncılarına katkı-

yeni başlıyor savaş

-bir günün doğumunda-

 

 

 

tohum çatladı çürümeden

kıvılcım tutuştu sönmeden

-bakış aşka döndü-

inanç eyleme döndü

mindanao adasından

 

-başladı ölümsüzlük sınavımız-

 

 

 

geç kalmışlığımız olmayacak

ne yaldızlı tasmalar; kul sistemleri

 

-ne doğrusu doğru

ne iyisi iyi

ne güzel güzeli

köstebek tünelleri-olmayacak

geleceğe mirasımız...

 

onlar yükselecekler

eylem birikimimizden

 

 

 

işte

 

çekildi

 

isyan

 

bayrağı

 

"gemileri yakmışız isteyerek

mümkünü yok dönüşümüzün

çizgimize gelen gelsin"

köy köy

dağ dağ

ve şehir şehir

 

yankı gelir

bu kutsal çağrıya.

 

 

 

akınlarda besteliyor,

-tellerde ses

dudaklarda söz gibi-

kula kulluğa karşı

silahlı isyanını.

 

 

 

bilen geldi "aşkına"

ölesiye savaşmaya

"bilen" bildi suskunluğun

kurtuluş olmadığını

bir yürek, bir bilek, bir seste

BİRleşti BİRler...

 

 

 

artık ne gam yeryüzünün

şeytana utanç zebanilerinden

ateş de olsa yürüyecekler.

ateş de olsa yürüyecekler

ateşe kalmamak için;

insan olma bedeli için,

iyi için, doğru için, güzel için

yeni bir dünya, yeni insan için

yüzlerinde aydınlığı kurtulmuşluğun.

 

 

 

"sonsuzluk kazancı çileden"

bir taze havayla ürperdi orman

açtı kucağını yüreklere,

nasırdan arınmış yüreklere,

ve gök sardı sarmaladı

hayat bağrına aldı

gelenleri.

 

 

doğru ve yanlış arasında

 

-insan-

hayat va gaye?!..

karanlık zıddına gebe kaldı!.

haykırmak kurşun gibi

haykırmak inançla:

 

 

 

ey karaya bulanmış çağ

ey marcoslar doğuran çağ

palet yürekli yaratıkların

artık çiğneyemeyecek

insan onurumuzu

 

çiğneyemeyecek

 

yabancı adam

 

toprağımızı

çiğneyemeyecek yabancılaşmış adam...

 

 

ey karaya bulanmış çağ

ey marcoslar doğuran çağ

-insanı gerçeğe yaban kılınmış-

tutuşturduk

buradan da

meş'alemizi

yüzün ağartmaya geldik.

 

 

 

çiçekler açıyor unutulmuş bahar

ilk aşka benzer ilk heyecan

ilk duyar gibi toprağın kokusunu

ilk gider gibi ilk savaşa

alevleniyor damarlarda kan

bu incecik kız gelinlik yaşta

bu desen oyun yaşında çocuk

bu ihtiyar-delikanlı.

ateş önü çatılmış tüfekler

ve ölüme hazır binler:

çiğneyemeyecek yabancı adam

toprağımızı

çiğneyemeyecek yabancılaşmış

adam.

 

 

 

bu ses

kan ter ve gözyaşı içinde

-en son nefese kadar-

yüzyıllardır

durmadan duraksamadan savaşanların

-öz akıncının-

 

(ingiltere, hollanda, ispanya

en son amerikayı

dize getiren

kuyrukçularına

baş eğmeyen)

 

 

 

 

 

bu ses

çağa vurulmuş mührü taşıyan

bin tufan yaşamış

bin engel aşanların

bu ses

-insanı kobay- dünyaya

kafa tutuş

hesap soruşun

bu ses o mana:

inançtan işlemez kurşun.

 

 

 

bu ses gönül gönül

ülke ülke

yayılsın

 

 

 

her cephesi bir vatan

-başağa gelişen tohum-

her cephesi bir bütün

 

bu ses

moro akıncısının

-aydınlık savaşçısının-

 

 

 

...aydınlık savşçısı

-önderin seriyyesi-

gelen bir iz pembe şafaktan

-altın nesilden-

(her biri bir gökkubbeydi

kutba güneş

çöle vaha taşıyan)

 

 

 

akıncı o zaman bu zamandır

-bu zamandır-

zulmün dumanı tüten yerde

akıncı o zaman bu zamandır

-bu zamandır-

 

 

"ne uzlaşma, ne teslim

ne hiçlik

yalnız mutlak fikirde birlik

yalnız mutlak fikrin iktidarı"

 

 

 

dehşetin soluğu er ya geç

silinir hıncın gökgürültüsünde

ışık sütunlarından kurulur hayat

bilinir "yaşanmaya değer hayat"

sönük kalır deyişler:

ufuk açan leyla

dağlar delen ferhat...

ve silinir ne varsa

unutulmuş insanlıktan.

kanım yoluna... harcına kanım

 

 

 

moro dağları başkaldıranlar

bu manayı yaşatanlar:

bırak haksıza boyun eğeni

sıcak odalardan seyretsin

soğuktan ciğeri delinenleri

açları, çıplakları

unutsun ipe çekilenleri

kurşunlananları...

 

malı azalmasın onun

teni incinmesin tek.

 

 

 

bırak karışmayıp seyredeni

candan geçen gelsin safımıza

kavga kaçkını

fistan giysin dolaşsın...

 

gizli inançsız için değil

kılıçların gölgesindeki yer.

 

 

 

moro dağları gibi dik

moro dağlarında başkaldıranlar

onlar, bu manayı yaşatanlar:

 

çölde susuz nasıl yürürse suya

öylesine bir akıştır bizimki

 

kararlı

inançlı

inatçı

 

ister bozkır olsun ister çöl

ister yemyeşil vadi

senin vatanın benim vatanım özüm

 

 

 

sen oradan kıracaksın zinciri

ben buradan

bir gün mutlaka kavuşacak

ellerimiz

 

 

her şey

aydınlığa çıkmak için

her şey

"mutlak bir" için...

 

 

 

bu yol

bu uğurda

 

ne yasası, ne ilkesi

ne polis, ne askeri

ne topu-tüfeği marcosun

 

ne zulüm ne işkencesi

durduramadı onları

ne onu oynatan eller...

 

 

 

onlar

-mutlak hakimin hükmüyle

hükmetmeyene itaat

etmeyenler-

 

onlar -zafere kadar- savaşın

sabır heykeli.

 

onlar hıncını savaşta bileyenler

nefsini yenen

savaştan dönmeyenler-

 

 

işte jolo

işte mindanao

işte bajlban

-adaları-

 

 

 

onlar -her biri- cesaretin rengini giyinmiş

onlar şehitler safında yer arayan

 

onlar tek kalsamda

dönmem diyenler

(dönmemek için

tek kalmayı

bekleyenler değil)

 

kaçkınların -seyredenin- tersine

savaş alanında gösterenler

-ölüm pahası-

dönmeyeceklerini.

 

 

 

moro dağları

başkaldıranlar

gerçeğe esirler

onlar gerçeği iletenler

çelik dişliler arası

dünyaya

 

(ki manzarası

varlıkta açlık

toklukta açlık

açlığa çözüm

çözümde can sıkıntısı

sürünenlerle sürüngenler arası

bir dünya.-)

 

 

 

dur demeli bu gidişe

herşey "mutlak bir" için

herşey "mutlak fikir"le

 

sen oradan kıracaksın zinciri

ben buradan

işte jolo

işte mindanao

işte bajlban.

 

 

 

bir yudum su

kısa bir durak

sürüyor kükreyen yüreklerin

öyküsü...

sürüyor hayali aşkın gerçek

gerçeğe ayna haber

elçinin dilinden

 

heberde canlar

kardeşim canlar...

 

 

 

- gelecek aydınlık ellerinde

aydınlık savşçılarının

geleceğe ışık tutuyor

bacalod grande de

dökülen kanlarımız.

 

yas tutanımız yok, akıncıyız

yok içimizde sızlayanımız

 

"oyuncak tanımadan tüfeği tanıdı

kurşunu tanıdı

gerçek dostu

düşmanı tanıdı

konuşamadan öğrendi

özgürlüğün ne olduğunu

yürümeden daha ölümü tanıdı

çocuklarımız.

 

 

 

öğrendiler onlar için olmadığını

insan hakları beyannamesinin

öğrendiler birleşmiş milletler

domuzlar diktatoryasını

ve tanıdılar parçalanmış göğüslerinde

annelerinin

çağdaş uygarlığın sırtlan yüzünü

 

 

 

filipin ordusu

amerikan uydusu

ya moskof ayısı

ya çin

 

işi var fahişe yüzlü devlerin.

 

 

 

 

AYDINLIK SAVAŞÇILARI, İBDA YAYINLARI

"Fakat sırası gelmişken, netice bahsinin en mânalı teşhisi halinde bildireyim ki, bizde, müslümanlarda, en doğrusu kendisini müslüman sanan insanlarda, herhangi bir liyakat ve zafere ehliyet hassası yoktur. Cahiliz, akılsızız, vecd ve aşk mahrumuyuz, siyaset ve zerafet öksüzüyüz, medenî dünya ve onun bütün usüllerinden gafiliz, dünyadan ve entrikalarından habersiz, kanun çevresinde müttehit hareket ve içtimaî dayanışma gibi en hayatî kıymetten uzağız; yani istenmediği gibi sürülebilecek ve alnına istenildiği gibi kara lekeler çekilecek bir sürü halindeyiz. Düşman da bu halimizi biliyor; ve kaç kişi olursak olalım üç çoban vasıtası ile bizi dilediği gibi muhafaza etmenin sırrını elinde tutuyor."

‎Onlar, kadının özgürlüğünü değil, kadına ulaşmanın özgürlüğünü istiyorlar.

 

Dr. Ömer Abdulkafi

Mesele yok azizim. Burası öyle sanıyorum ki medeni bir platform. Kimse de fikrinizi beyan ettiniz diye sizi protesto edecek değil. Saygı duyarım. Bir diğer başlıkta mesela zatın biri deist olduğunu yalnız fikirlerinin değişmeye durduğunu yazmış. Çok renklilik güzeldir. Herneyse.

Zeminin uygun olmadığı fikri ayrı ben destekleyen biri değilim demek ayrıdır. Birinde acziyet diğerinde kat'iyyet var. Henüz hazır olunmadığı fikri burada eminim herkeste vardır, ama o ideal herkesin hayalidir yahud hayali olmalıdır. Dayatmıyorum ama İslamın hayatta işlevselliği olan şeriatten, islami nizam ve işleyişten uzak bir yaşam islamı buharlaştırmaktır. Şeriat dinimizin ete kemiğe bürünmüş halidir. Ve onsuz hiçbir kare tasavvur edilemez. Aksi halde alın size Türkiye'nin hali.

Öncelikle klavye başında ilmi meselelerin öğrenilmeye çalışılması sağlam bir girişim değildir.

 

Efendimiz ile Cibril Emin her ramazan ayında hatim ederlerdi. Mukabele geleneği de oradan gelmekte. Yani bir işi karşılıklı yapmak. Bir hata (haşa) olmuş olsaydı kesinlikle düzeltilirdi. Ayrıca Efendimiz kendisine inen vahyi yazdırırken azami derecede dikkat ile yapıyordu bu işi, telaffuz ettiği ayeti doğru şekilde yazılmasını kontrol ediyordu. Yazılmasında kesinlikle bir hata vuku bulmamıştır. Aynı şekilde yine Rabbimiz kendisini vekil kılmış ve koruyacağını vaad etmiştir, gerisi laf.

 

Sehven yazılmıştır gibi bir görüş var ki akli olmaktan fersahlar uzaktır, ne bir harf ne de kelime asla beşeri hattında dahili mümkünler dahilinde olamaz, değildir. İndirilişi ilahi olan, sıralanması ilahi olan, her şeyiyle ilahi muhafaza altında olan kutsal kitaba ne vav ne de hariç harf asla takviye edilmemiştir.

 

Genel de "kul" de ki fiili Efendimiz'e hitap olup muhatabının farklı mecralar olduğu olur. Misal Firavun'un Menrud'un söylemlerinin nakledildiği ayetler hakkında ne düşüneceğiz o halde? Haşa orada kafiri konuştururken de Allah Nemrud mu yahud Nemrud Allah mı olmuş oluyor? Karun'un konuştuğu ayetler hakeza ele alınacak olursa..

 

Burada Kurtubi'nin görüşü sahihtir, rivayet ihtilafı olup zahire göre karardan kazçınılmalıdır. Kul de ki kısımlarını lüzumsuz görme fikri Kaddafi tarafından ortaya atılmıştı. Buna taraf isimler demek varmış.

 

Bu meseleleri alimler tezgahında işlemek lazım.Bilgim yok ama ilk görüş bana bile çok absürt geldi.

Üzerine gidilip ürgütülmemesi, insanların fikirlerini serbestiyet içinde paylaşması taraftarıyım yalnız islami rejim taraftarı olmayan bir zihniyetin bence neye taraf olduğu sorusunu cevapsız bırakmamasını rica ederim.

 

İslami rejime (bildiğimiz anlamda "şeriat"a) taraf olmayan neye taraftır?

Gemuhluoğlu'nun "Dostluk Üzerine" eseri malumdur. Timaş baskısı ve Seçil Ofset baskısı mukayese edildiğinde esere sansür uygulandığı ortaya çıkıyor. Timaş'ın kestiği ve konu ile de kısmen ilintili olan kısım şudur:

 

“Fikret’ten Bülent Ecevit’e kadar olan zevatı, zevat-ı kiram demiyorum, onlar da küfür vazifelerini, nifak vazifelerini yapmışlardır. Bilmezsiniz, tarihe dost olamazsınız. Ali Süvai kendisine, yanına, koynuna verilen kadınla birlikte ajandır. Prens Sabahattin, Ermeni komitecileri ile Paris toplantıları yapan, prens olmayan ama bir prensesin çocuğu olan, yani eski Türk ahlakına göre, töresine göre yabgu ancak olan, ama kendisini prens olarak takdim eden Prens Sabahattin; Edmond Demolins’nin, yani “science sociale”i (Frédéric Le Play’nin sosyoloji ekolünü) getirmek isteyen Prens Sabahattin’in de Katolik Kilisesi’nin ajanı olduğuna ait vesikalar vardır. Katolik Kilisesi’nden maaş almıştır.”

“Türkiye’de küfür ve Türkiye’ de nifak kemalini bulmuş ve zevali olmuştur. Tekrar söyleyeyim, bu beldenin üstünde, bu Belde-i Teyyibe’ nin üzerinde küfür ve nifak hükümlerini irca’ etmişlerdir.”

 

 

Ses ruha işliyor be!

‘‘Değişim’i ‘Değişmez’de Arayan Adam : Necip Fazıl

 

Bugün adeta bir ‘fetişizm’ haline gelen ‘değişim’, ‘dönüşüm’ söylemlerinin müslüman aydınlar da dahil olmak üzere sadece bir ‘damak tadı’ ve ‘marka tutkusu’ haline geldiği günümüzde, Değişim’i ‘iliklerine kadar tüm hücreleriyle birlikte yaşayan’ ve bunu İdeolocya Örgüsü’yle projelendirip manifesto haline getiren ve (Bütün eserleri ve hayatını buna adayan, hususiyle) İhtilal kitabıyla da ‘nasıl’ının cevabını veren Üstad Necip Fazıl’ın 1940’lı yıllardan başlayıp 1983 yılında ölümüne kadar süregelen mücadelesi’ni bütün boyutlarıyla bir ‘değişim mücadelesi’ olarak görmek ve algılamak yanıltıcı olmaz sanırım.

 

“Bu dünya bir yeniye muhtaçtır” diyen, tarihsel dönüşüm ve değişimlerin çağımızdaki büyük kişiliklerinden Üstad Necip Fazıl’ın manasını, davasını, kavgasını sadece bir ‘zihin konforu’ ve ‘ölüyü anmak’ şeklinde yılda bir kez hatırlamak O’nu anlamamak demektir.

 

Onu, onun deyimiyle “alkol kokulu cenaze çelenklerinden daha adi pohpohlamalarla” değil, “ya ol ya öl” tavrı ve çizgisinde, ülkemizi, toprağımızı ve insanımızı tarihinden ve uygarlığından koparanlara karşı yeniden “büyük zuhur”un başlatıcısı bilerek anlamalı anmalı ve yaşayabilmeliyiz.

 

Genellikle Üstad Necip Fazıl’ın hamasi duygular ve heyecanlar’la anılmasının adeta vazgeçilmez hal aldığı da dikkate alınacak olursa, heyecan ve hamasetten sıyrılıp “lafımın dostusunuz çilemin yabancısı” mısrasını usül ilkesi bilerek tarih ve toplum bilincimizi perdahlamak, hamaset ve heyecandan biraz arındırıp onun tezlerine, analizlerine, düşüncelerine ve kıymet hükümlerine yöneltmek ve bu yönde çaba sarfetmek O’nu hatırlamanın en sağlıklı yollarından biri olacaktır.

O’nun ‘Eserleri’.. bahsinde 100’den fazla eserinin tek tek isimlerini ardarda sıralamak onun bağlılarına yakışmaz.

 

Bağlılarına yakışan O’nun en büyük eseri olan, arkasında bıraktığı destansı Büyük Doğu kavgasını ‘yaşayan bir organizma’ halinde sürdürebilmektir.

 

Eserini kavgasıyla bütünleştirmiş ve kavgasını eserleştirmiş bir ‘büyük çilekeş ve değişimci’nin izinden gidenlere de bu yakışır sanıyorum.

 

Bugün dünyamızın ve ülkemizin hızlı bir değişim sürecine girdiği ve bu değişimin ‘niçin ve nasıl’ının oldukça karmaşık ve belirsiz hale geldiği aşamada Üstad Necip Fazıl’ın yıllar önce büyük kafa ve ruh çileleri sonunda ‘künhüne ulaştığı’, mihrak ve istikametini gösterdiği şu hüküm ifadelerine muhatap olmak durumundayız:

 

“... Dünya bir iman ve düzen kaybetmiştir. Yeni zaman ve makan şartları içinde bunlara muhtaçtır. Dünyamız şu anda yanlış olanlarla doğru olamayanlar arasındaki kavgada, bir an için yanlışın tasfiyesi fakat doğrunun tesviye edilemeyişi buhranını yaşamakta ve kendisine yeni bir sentez ve düzen getirecek haberciyi beklemektedir..

 

Bir dünya doğuyor ve bu dünyanın doğuşunda hissedar olmayanlara içtimai manada ölüm ve yokluk düşüyor. Öyle bir dünya doğuyor ki, niçin yaşadıklarını ve ürediklerini izah edemeyenlere, yarın üstünde süründükleri stepleri sulamak görevini verecektir.

Böyle bir dünyanın doğmak üzere olduğunu ve bütün medeniyetler, son oluş buhranlarını çekerken bizim biricik kurtarıcı sistemi kendi öz cebimizde kaybettiğimizi bilelim ve dışımızdakiler bizim kaybettiklerimize gelmeden, biz dönüp dolaşmaksızın onu kendimizde arayalım !..”

 

Necip Fazıl, tarihimizi bütün iniş ve çıkışlarıyla irdelemiş, ayıklamış ve yarının tarihçisine yol başlarını göstermiş, ülkemizi ve insanımızı üstün halden bugünkü hale düşürenleri tek tek işaretlemiş olarak bugünün gençliğine (kendini sorumlu hisseden her yaştan insana ) “yapması gerekenleri” ihtar etmiştir:

 

“Bize düşen aziz borç asırlık zamanlardan

Tarihi temizlemek sahte kahramanlardan!”

 

O’nun “bir ömür davayı temsil edecekleri bulabilmek için her kapıyı çaldım!” ölçüsü içerisinde siyasi hayatımızdaki çabaları, kimilerinin asla itibar edilmez düşüklüklerine muhatap olamayacak kadar soylu basiret örnekleridir.

 

Demokrat Parti’den başlayıp Milli Selamet Partisi’ne kadar her türlü girişiminin sadece “Allah ve Resulü davasının en ince, en nazik ve en halis manada yolunu açmak için” olduğunu anlamamak O’nu ve kavgasını tanımamak olacaktır.

 

Biz O’nu kimileri gibi;

 

‘Almanlar’ın Goethesi, İngilizler’in Shekeaspare’i bizim de Necip Fazıl’ımız var’ gibi niceliklerle büyütmenin değil, “Çağın büyük adamı çağının isteğini dile getirebilen ve bu isteği yerine getirebilendir. O’nun yaptığı çağının yüreği ve özüdür. O çağını gerçek kılar!” hakikatiyle heykelleştirmenin davasında olabilmeliyiz!

 

Yani Necip Fazıl, şiirinin ve sanatının şahikasından önce İdeolocyasının büyük adamıdır. Hayatıyla ne yapmak istediyse, şiiri, sanatı ve eseriyle onu yapmak istemiştir ve yapmıştır !

 

Necip Fazıl, bugün ‘değişim.. değişim’ diye diye yalama olmaya giden değişim söylem ve düşüncesinin gerçek anlamda kavgasını vermiş, bu işin mutlaka bir “inkılap ve ihtilal işi” olduğunu gözleri kör edecek biçimde zuhur ettirmiş, “İdeolocya Örgüsü” ve “İhtilal” kitaplarıyla da örgüleştirmiş büyük değişimci, büyük inkılapçı ve büyük eylem adamıdır.

 

O, değişimi, ne olursa olsun değişimde arayanların değil, değişimi mutlaka değişmezde arayanların öncüsüdür.

 

O’nu nasıl anmak ve nasıl anlatmak gerekiyor?

 

En zor ve cevabı verilemez soru..

 

Ama, anlatılamazlığını biraz olsun anlamak isteyenlerden ve “O’nun ‘ayak sesleri’ni ruhunda hissedenlerden olmak O’nu ‘doğru tanıma’ya doğru yönelmiş adımlarlardandır”, diye teselli bulabiliriz.

 

Son yıllarda Türkiye’nin gündeminde yer alan “Tarihimizle barışmak” tartışmalarının yoğunlaştığı noktada, Necip Fazıl’a karşı yıllarca direnseler ve karşı olsalar da düşmanlarının bile artık kabul ettiği büyük tarihi tezlerinden bazılarına değinmek yerinde olur sanıyorum:

 

75 yıldır Sultan Vahdettin’i Vatan Haini, O’na karşı olanı da Vatan Kurtarıcısı gösterme girişimlerinin tutmadığını görüyor, aksine Üstad’ın “Vatan Haini değil büyük Vatan dostu Vahidüddin” tezinin etkisini değişik kesimlerde görmeye başlıyoruz.

 

Gene bütün yakın tarih arka planını Abdülhamit düşmanlığı ve Kızıl Sultan karşı serenadlarıyla süsleyenlerin çabalarını boşa çıkararak “Ulu Hakan” teziyle ispattan müstağni bir biçimde bir dönemin ve kişiliğin arka planını ‘tarihi doğru okuyabilme’ perspektifiyle bize ilk olarak Necip Fazıl kazandırmıştır. Bu yönüyle o, bir büyük (analitik değil sentetik yöntemiyle ) tarih adamıdır da.

 

O, İdeolocya Örgüsü’yle “Olanca saffet ve asliyetiyle İslama yol açma geçidi ve çoktandır kaybedilmiş bulunan bu saffet ve asliyeti yirmibirinci asrın eşiğinde eşya ve hadiselere tatbik etme işi”nin haritasını çizmiş bir büyük ideolog-sentezcidir de !

 

Bugün; “Ceberrut Devlet, Kutsal Devlet” gibi devletin yapısal işlevi üzerindeki tartışmaların 40 yıl öncesinde “Jandarmayı ve Vergi tahsildarını korku olmaktan çıkarmaya” ilişkin tezleriyle çağının önüne geçmiş bir büyük evrimcidir de !

 

Gene bugün İkinci Cumhuriyet tartışmalarının, Neo Osmanlılık tartışmalarının, Redd-i Miras tartışmalarının, Ulusal Kimlik tartışmalarının, öncesi ve sonrasıyla büyük ve tarihi tezlerini 40 yıl önce ortaya koymuş ve çevresini örmüş bir büyük öncüdür Necip Fazıl !

 

Necip Fazıl, halen yaşayan ve hayatta olmayan Devlet ve Siyaset adamlarıyla yakın ve etkin ilişkiler kurarak tarihi, coğrafyası ve insanıyla savaşma’nın değil, barışmanın diyalektiğini telkin etmiş bir büyük siyaset adamıdır da !

 

O, en ulvi tecritten en süfli ayrıntılara kadar herşeyin herşeyle ilişkisi içerisinde ilgilenmiş ve;

“Niçin şiirden çok politika ile uğraşıyorsunuz? Şiiri bıraktınız mı?” sorusuna “Alt katını alevler bürümüş evin üst kadında satranç oynanmaz” şiirsel ifadesiyle toplumsal kavgasını bütün şiddetiyle sürdürmüş bir kavga adamıdır!

 

O, bu dünyada bazılarını memnun etmek için yaşamadı !

 

İşte toplumsal yaşamımızın bazı cephelerini sorgulayıcı ifadelerinden birkaç anekdot:

Boyacı küpü tercüme kazanına sokulup çıkarılmış İsviçreli Medeni Kanunu nedir

Ya aynı kazana bir kerecik sokulup çıkarmakla elde edilen Ceza Kanunu?

Kitaplık çap yareni bir cep defterinin tek sahifesine yerleştirilen Cumhuriyetin dünya görüşü..

Tamtamlar diyarında bile gülünç Parti vecizeleri..

 

Broşürden bile yoksun esersiz profesörler..

Kusmuk haline getirilen müzik ve sanatımız..

Ucuz kalıplar içinde dondurulup ciğerci dükkanına kadar düşürülen mimarimiz..

 

Bütün bunlar Cumhuriyet kurucularının uydurduğu “Çıktık açık alınla on yılda her savaştan” mısrasının belirttiği ucuzculuk iklimidir. Bu ucuzculuktan kurtulmadıkça kurtuluş olamaz !”

 

Yeni Dünya Düzeni’nin çağımızın egemen güçlerince oluşturulmaya çalışıldığı/oluşturulduğu günümüzde hafızalarımızı yoklayıp, Orta Asya’dan Balkanlara ve Ortadoğu’ya kadar büyük bir coğrafya üzerinde tarihsel misyonumuzu hatırlayabilmenin ve gereğini yapabilmenin sorumluluğunu da Necip Fazıl ihtar etmiştir :

 

“İslam Türkiye’de bozuldu ve heryerde bozuldu, bu durum Türkiye’de düzelirse bütün İslam aleminde ve topyekün dünyada düzelebileceğine ilişkin ilahi bir ihtardır !” ihtarına ‘indirgemeci ve temellükçü‘ bir anlayışla değil ‘sorumluluk bilinci’yle kendimizi muhatap kılmak durumundayız.

 

Nihayetinde Üstad Necip Fazıl;

 

Kimilerine göre Büyük Şair yani Sultan-üş Şuara,

Kimilerine göre Büyük Hatip, Usta Konuşmacı,

Kimilerine göre büyük tiyatro ve hikaye yazarı,

Kimilerine göre şiiri bırakmış politik arenada kıvrılan politikacı,

Kimilerine göre sanat ve estetik dehası,

Kimilerine göre Oedipus kompleksi’ne kapılan birisi,

Kimilerine göre Çölde bir çığlık,

Kimilerine göre büyük polemikçi,

Kimilerine göre Çile Yumağı,

Kimilerine göre ..... .... idi.

 

Değişik çevre ve bakışların bütün bu çeşitli ve çelişkili tanımlamalarına karşı, gerçekte kimdi Necip Fazıl?

 

O’nun en çok nefret ettiği ‘..dır ve tır..’dan kendimizi soyutlayarak bu sorunun cevabını kendisi versin:

 

“Allah’ı, Allah dostlarını ve düşmanlarını unutmayınız ! Hele hele düşmanlarını. Olanca sevgi ve nefretinizi bu iki kutup üzerinde toplayınız! Beni de Allah ve Resul aşkının yanık bir örneği ve ardından birtakım sesler bırakmış divanesi olarak arada bir hatırlayınız !”

 

Bu son cümlesini yeni dünyanın ‘yükselen değerler’inin büyüsüne tutkun ( gene O’nun ‘en ulvi tecrit ve manalandırmalara en süfli teşhis ve maksatlandırmalar musallat olur’ usul ölçüsüyle bakarak ) “İnsan Hakları, Çoğulculuk, Küreselleşmek, Değişimi yakalamak, Barış içinde birarada yaşamak, “ kavramlarının fetişizmine kapılmadan düşünmeyi teklif etmek O’nun vasiyetine sadakat olmaz mı ?

 

Yahya Düzenli

 

(27.5.1998 tarihinde Yeni Şafak gazetesinde yayınlanmıştır.)

 

http://www.buyukdogu.net/‘degisimi-‘degismezde-arayan-adam--necip-fazil-makale,214.html

ŞİMALLİM

 

Şimal dağların kafir sarmış,

sevişmek olmaz bize

Şimal dağlarının en yücesine,

Kayaları aşarak, rüzgârlara binip kartallaşarak,

Sakladığımız soyumuzu buldular,

kör ve kızıl kurşunlar,

Yukarlardan senin ve benim

kalbime çarparak yuvarlananlar var.

Sevişmek olmaz bize şimallim,

sevişmek olmaz!

Şamil'im diyen köpüklü ağızlara,

Yalınkılıç şimşek gözlü, bizim yağızlara,

dipçik basıyorlar şimallim.

Şimali asıyorlar,

dedenin at oynattığı bozkırlarda.

Şimalde kızıl bir kar!

Şimalde kızıl bir çarlık!

Şimal avullarında kıtlık var,

şimallim kıtlık!

Dağ çocukları kızıl kardan önce eriyor,

karıştı kanları Karadenize...

Ak denizim ak, köpüklen şahlan,

bahtı karam, adı karam.

Boğazda duruyoruz selam sularına.

Depreşti yaram, yaram depreşti de şimallim,

sevişmek olmaz bize!..

Dağıt saçlarını şimallim dağıt,

Rüzgâr dağıtsın, efkâr dağıtsın,

Ver saçlarını şimallim ver,

bayrak olsun ellerime!

Ger saçlarını şimallim ger,

önüne koy kalbimi.

Siper doğacak yavrularına,

Siper dağ çocuklarına,

Siper toprağımıza!...

II

Kalbimi oymuşlar, oymuşlar da şimallim

Hayalini, resmini değil

seni koymuşlar içine

Onun içindir adınla atışı

Adını besteleyen kanlı bir kalb

Bir fildişi kule değil

Ötesi berisi toprak

Bir Mecnun bir Kerem, bir Ferhat

Gören göz, duyan kulak o

Alperenler imanı

Bir derviş sabrı, ganî

Unutmuş deliya çıkan adını

Kalbimi oymuşlar, oymuşlar da şimallim

Hayalini, resmini değil

seni koymuşlar içine

Onun içindir adınla atışı

 

Mayıs 1949

 

Gemuhluoğlu

 

FETHİ GEMUHLUOĞLU’NUN 22 KASIM 1975 TARİHİNDE ‘DOSTLUK’ ÜZERİNE İRTİCÂLEN YAPTIĞI HARİKULADE KONUŞMA

 

 

DOSTLUK ÜZERİNE