Dinsiz Muhit

[Muvazene 190]

Tahsin Banguoğlu anlatıyor:

 

Necip Fazıl gençlik arkadaşımdır. BiZ 1930'larda Ankara'da Milliyetçi bir dergi çıkarmıştık: HIZ. Başlıca şairlerimiz Faruk Nafiz, Ahmet Hamdi ve Necip Fazıl'dı. O, bu devrede güzel şiirler ve piyesler yazdı. Lirik olanları yanında kendi benliğini arayan şiirleri dikkat çekiyOrdu. Ankara'daki son buluşmamız, sanırım 1943'teydi. Ben meclise girmiştim, bunu beğenmiyordu. Çok dolgun ve hırçındı:

- Ben İstanbul'a yerleşiyorum Tahsin, dedi. Bu dinsiz muhitte yaşayamam.

 

Materyalizme karşı bir isyan içindeydi. Bildiğiniz gibi onun sonraki sanatı dinî-içtimaî bir sanat oldu. Bütün şiirleri, yazıları, çıkardığı dergiler aynı çizgi üzerindedir. Materyalist Batı'yı reddetti. Onun bizde uzantısı haline gelmiş olan aydınlar sınıfını hicvetti. Manevi değerleri ve dini esasları müdafaa etti. O asıl sanatkar kişiliğini ve içtimai vazifesini bu sahada bulmuştu. Çıkışları sert ve dokunaklıydı. Bu yüzden defalarca mahkum oldu. Ölümünden sonra hakkında tanınmış kalemlerle de çok şey yazıldı. Ama bana öyle geldi ki onun edebiyat ve kültür tarihimizde yer alacak asıl adı gereği gibi yerine konamadı: Materyalizme karşı isyan şairi. Allah rahmet etsin.

 

(Mustafa Miyasoğlu - Necip Fazıl Armağanı - Sh. 124)

[BDG 76]

Fikir buudundan uzak olarak söylenen ama üstaddaki görünüşün resmedilmiş halini gördüğümüz bu yazıda anı sahibine hak vermemiz gerekiyor. Yazarın milliyetçi bir çizgisi olduğuna göre kendisinin baş düşmanı komünizmdir. Dolayısıyla her türlü müspet çizgi üzerindeki mücadeleyi de komünizmaya karşı olarak addetmektedir. Üstadın mücadelesini de aynı şekilde yorumlamış. Materyalizma mücadelecisi... Bizce bu bakış yanlış değil ama eksik. Üstadın hedefindeki dart tahtasının on ikiden uzak kısmından bir kaç nokta yığınıdır bu bakışın asıl karşılığı. Gerçeği ise birkaç noktadan teşekkül olan o ufak alana karşılık dart tahtası büyüklüğündeki maddeyi manasıyla kuşatan ölçüler manzumesidir hedefi. İyisiyle ve kötüsüyle...