"bir Kereye Mahsus" Tan şiirimsiler

[Guest Bir Kereye Mahsus]

(Bu şiirin adına siz ne diyorsanız o olsun sevgili dostlarım…)

 

Sevdiklerime…

 

Şaştı istikamet; verin bir tarif:

Yönümü şaşırdım, bilmem nerdeyim?

Cahil u cühela olamaz ârîf,

Vakit dolmak üzre, çöktüm, yerdeyim!

 

Düştüğüm ak girdap; konuş, ne enin?

‘Anlamazsın’ dedi; ‘Çeneni yorma!’

Gülseydim yüzüne, olsam nazenin,

‘Hüsn-ü niyyetinle sualler sorma!’

 

Bir faydan olur mu? Konuş ey kalem;

Yaz yazabildiğin kadar kelime!

Duysun seni şairler ve tüm âlem,

Bir umut ver naçar kalan elime!

 

Bir sorun mu sandın içimdekini,

Her geçen dem artar, çok mu geç oldu?

Gönülden terk ettim, içimde kini;

Daha devamı var, bak yüzüm soldu!

 

Kokusu dünyaya bedel bir gülün,

Ruhları kanatan bir dikeni var.

Sevdamı deştikçe artan bu külün;

Cihana yaydığı âhı duy ey yâr!

 

---------

 

Lisan-ı hâlimden umdun bir meded,

Mihnet etmez gayrı o çağrıya ten.

Melek-ül mevt gelse kaçardın elbet,

Gözyaşımı görsen, tanımazsın sen…

 

Karargâhım olmuş güneş ve gurup,

Sâbâ rüzgârıyla gönlüm kavrulur.

Kaçar mısın yoksa burada durup;

Eğer ihlâssızsan ruhun savrulur…

 

Meylini sezmiştim; zâr u bîkarar,

Bil ki gerçek değil; bu farklı asıl.

İnat mıdır nedir; yoktur bir yarar,

Amacın hak olsun, sıfatın vasıl…

 

Kemâle erdiysen, yok mâlâyani;

Kör değilsen anlar ve olursun şâd.

Bu düğüm çözülmüş, ne deyim yani?

Farkına varmışsın; edeceksin yâd…

 

Maslahatın sonu olmalı sâfâ,

Dertler devam etsin; bir hikmet vardır.

İnsanoğlu insan çekmeli cefâ,

Elbet seni anlayan bir yâr vardır…

 

---------

 

Şair olmak değil benim niyetim,

Senin için yazar, kalemim nihân;

Ne söylersen söyle, bedenim yetim,

Feryadımdan evvel duymuştu cihan.

 

Her şey ayan oldu, çıktı maruzat!

Korkuttu beşeri bu derin kaygı;

Beklenmedik anda göründü bir zat;

Uçukladı dudak, aman ne saygı!

 

Nasıl bir edeptir, büyük meziyet,

Yazıklar olsun ki, etrafında dâm!

Nefisler curcuna, vahim eziyet,

Moralim bozuldu; gam üstüne gam!

 

Aklımı kemirir sorular hâlâ,

Herkes zanneder ki büyük hendese!

Keşke böyle olsa; denirdi ‘âlâ’,

‘Çıkmaza bir dem var, uğraşmam’ dese…

 

Uzaklaşır oldum; sandılar ağyar,

Yaklaşınca verdim herkese selâm;

Bîçare haldeyken nasıl duydun yâr?

Gerçek sevgi buymuş; hasılıkelâm!...

 

---------

 

Yüksekten bir bulut bana seslendi,

Öyle bir ahenk var; sanki sesi nay.

Cümle mevcudatın özü eslendi!

İlahi notayı birer birer say.

 

Şek mi? Ne kelime! Adeta coştum,

Kulağım duydu ya! İnandım: Helâl.

Şuurum yok oldu, her yana koştum,

Kararımı verdim: Bu büyük celal.

 

Duygularım taştı, ruhumda şeydâ;

Görünmez cevherle olunca sakin.

Tam bitecek derken bir şeyler peyda;

Bu sefer aldandım, gerçektir yakîn.

 

İnsan-ı kâmilin sözlerine râm,

Eyledikçe sandım kendimi zâkir.

Şu güman oldukça kalacağım ham,

Nefsimi ezmezsem olurum hakir.

 

Bâde-i âşk ile gönlüme ışık,

Dolmadıktan sonra içimde hayıf;

Var olmanın yolu yârdır; karışık,

Karşılık gördün mü? Bu sevda zayıf!

 

----------

 

Geçmişe döndükçe eylediler ta’n,

Acımasız töre, olursun zillet!

Hangi kitapta var bunlardaki zan?

Cahil desem yanlış: Şaşırmış millet!

 

Gözlerinde nazar, derincedir kem;

Maşallah demezler, büyüktür afet!

Bunla yetinseler sevinirdim hem!

Ama hepsi yalan, budur zerâfet (!)

 

Ateşten bir demir mütemadiyen,

Ruhumu sınıyor, ama acı yok!

‘Helâl olsun sana’ ; var mı bir diyen?

Kulaklar duysa da, inanmazlar, tok!

 

‘Yaman bir yiğitsin, hayret, şahane,

Hep böyle olasın, bitmez asalet,

Yıkamazlar seni, çökmez bu hane’

Demişlerdi bana: ‘İşte fazilet!’

 

Dirayet gönlüme atınca nakış,

Oturmuş yerine sağlam bir hamur.

Gözler pırıl pırıl; yok böyle bakış,

Derin bir perdeden çıkmışsın mamur!

 

Ahmet Kemal YILDIZ

[Guest Bir Kereye Mahsus]

KİMİM?

 

“Kimse zahmet edip soruşturmasın,

Hem dünyaya, hem ukbaya dairim…

Sevmeyenler surat buruşturmasın,

Kâh akıllı, kâhi deli şairim…”

 

Ahmet Kemal YILDIZ

 

SERBEST NAZIM

 

“Serbest nazım, bak biçime;

Önerdiler şiir diye!

Sıkıntı geldi içime,

Ne ölçü var, ne kafiye!...”

 

Ahmet Kemal YILDIZ

 

KURALLAR

 

“Aklınca akıl versen; sonunda sendelersin!

Kendi kurallarını keyfince sen delersin!”

 

Ahmet Kemal YILDIZ

 

YETER

 

“Duygu sömürenden, gönlü kinciden,

Dışı örtük ama içi hinciden!

Er kişiden, hatunundan soğudum,

Sahte hacı, sahte hoca, dinciden…”

 

Ahmet Kemal YILDIZ

 

VASİYET

 

“Güzelim ömrünü yârin peşinde,

Çürüttü de bir kez gülmedi deyin.

Hayâlleri vardı, yalnız düşünde;

Yürüttü de bir kez gülmedi deyin.”

 

Ahmet Kemal YILDIZ

[Guest Bir Kereye Mahsus]

Ayrılık

 

Ayrılık zor gelir bilen insana;

Gözyaşları akar sel oluverir

Sebebi ne diye sorarlar sana;

Gerçeği duyunca göz doluverir

 

Hep böyle geçecek sanır dururdum,

Dünyanın özünde varmış bu gerçek!

Bilse idim bunu baştan vururdum,

Elden bir şey gelmez; tut vuslatı çek

 

Özlemi sadece isim sanmıştım,

Kendime gülerim hatırladıkça...

Aşk, aşk diye boşuna mı yanmıştım;

Heceleri bir, bir satırladıkça!

 

Okunmuş mektubun finali gibi,

Aynı kelimeler; 'nokta' ve 'virgül'.

Zamanın elleri kınalı gibi,

Dil uzatsan kopar; hadi, gel de gül!

 

Hıçkıra, hıçkıra morarır gözler,

Kimseden bir fayda yoktur, bilirim!

Kan ağlasan bile nafile sözler,

Kavuşmanın karnı toktur; bilirim!...

 

Ahmet Kemal YILDIZ

[Guest Bir Kereye Mahsus]

ŞİKÂYET

 

İşbu şiir, Üstadım olarak gördüğüm herkese ithaf olunmuştur...

 

Şart mı illa bir yerlere el vermek?

Bu millet önceden şıktı Üstadım!

Okuduğum kitap bana yetiyor;

Belli belirsiz yol sıktı Üstadım!

 

Herkesin Hocası Pîr-i Fanîdir,

Eleştirsem bil ki yaftam canidir!

Bedenim kanidir, ruhum kanidir;

Gözlerim gördükçe bıktı Üstadım.

 

İçimdeki korku, sorgu-sualsiz,

Ressamların bile resmi tualsiz!

Ülkemin ozanı, şairi hâlsiz,

Nefsim nefesimi tıktı Üstadım.

 

İntikam almadım; adım öç oldu!

Düşüncem güçlüydü, yine suç oldu!

Söylenilen son söz “Şimdi kaç!” oldu!

Düzlüğüm eğriye çıktı Üstadım.

 

Dinini yaşayan azlaşmış mı ne?

Zemheri fikirler yazlaşmış mı ne?

Nihaî de gayri yozlaşmış mı ne?

Yanlışlar doğruyu yıktı Üstadım.

 

Ahmet Kemal YILDIZ

[Guest Bir Kereye Mahsus]

Hiç

 

Herkes kendince zeki,

Meğer ben deliymişim…

Anladım, tamam, peki;

Hiçliğin eliymişim…

 

Sebebini sormadım,

Kafamı hiç yormadım,

Bakar körüm, görmedim,

Yağmurun seliymişim…

 

Güzel yazanın değil,

Küfre kızanın değil,

Hiçbir ozanın değil,

Sazların teliymişim…

 

Ne yağmurun, ne kışın,

Ne yemeğin, ne aşın,

Ne işçinin, ne işin,

Kendimin beliymişim…

 

Cahil etti sirayet,

Milim yoktur dirayet,

Akıllanırsam şayet,

Kendime veliymişim…

 

Nihai’yim aşikâr,

Derler bana Pişekâr,

Bir tek ben bana şikâr,

Boşluğun yeliymişim…

 

Ahmet Kemal Yıldız