Muvazene 190 Report post Posted October 21, 2010 1975'te İstanbul'dan ayrıldıktan sonra İzmir'e yerleşmem icap etti. Üstad bir kaç kez İzmir'e geldi ve orada elini öpmek tekrar nasip oldu. Herkes bilir, Üstad kimseye elini öptürmezdi. Kendisini çok seven bir arkadaşım zorla elini öpmek isteyince "güreşe mi geldin" diyerek söylenmişti. 1983 yılının Mayıs ayında Eskişehir'de askerlik yapıyordum. Bir cuma günü Adapazarı'na geçtim. Trende giderken hıdrellezi kutlayan kalabalık bu günlerin Üstad'ın vefatından onbeş gün kadar önceye tesadüf ettiğini gösteriyordu. Telefon ettim. Pazar günü beklediğini söyledi. Abdullah Gül, Mete Doğruer ve ben birlikte gittik. Bizi üst kattaki kendi odasına aldı. Yorgun bir hâli vardı. Gözleri galiba artık çok iyi göremiyordu. Sakalı ne kadar da çok yakışmıştı. Günlük hadiselerden bahsetti. Muhakemesinde en ufak bir zaaf eseri yoktu. Biraz endişeyle bir fotoğraf çektirmek istediğimi söyledim. Lütfen kabul etti. Sakallı haliyle yanında çekilmiş bir fotoğrafım yoktu. Galiba ikişerli durarak bir kaç fotoğraf çektirdik. Sonra Eskişehir'de radyodan vefat haberini aldım. Cenazesine katılamadım. Ancak bu üzüntüyü hâlâ hissederim. Allah rahmet eylesin. (Necip Fazıl Kısakürek- Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları - s.350) Quote Share this post Link to post Share on other sites
