Fikir Davasının Yalnızları

[molla28 37]

üstadın bir yazısını okuyordum fikirle alakalı bir konu bu konu o kadar manalı geldiki bana okudukça sanki ben o kitabı okumadan önce üstada derdimi hal etmişimde o bana cevap verir gibi öyle ince bir noktadan bahsetmeye başlamıştı, döktürmüştü yine o kuru toprağa yağmur damlalarına denk bir edasıyla normalde ben kolay kolay yazarların fikirsel yazılarında ne demeye çalıştığını tam anlayamazdım fakat üstadınki o kadar anlamlı geldiki sanki dedim şuan karşımdada fikir muhasebesine oturmuşuzcasına anlatıyormuşcasına, Fatih Sultan Mehmet Han hazretlerinin davasını fikrini amacını anlamayıp onu tanımamak ne kadar yanlış berbat bir hal ise onu anlamadığı halde onun büstlerini heykellerini yapıpta manasızca karşısına geçip boş boş bakmanın tezatlığından dem vuruyordu aslında üstad orda kendinide anlatıyordu onu sadece şair bir yazar gözüyle görmenin manasızlığını anlatıyordu davasının anlaşılmasının gayretindeydi tüm insanları anlatıyordu her insanın aslında iletişim içinde olduğu samimi olduğu kişilerce doğru anlanılmasının gayretindeydi, bir konu anlatmıştı fakat herkezi bir konu içinde anlatabilme yeteneğini konuşturmuştu sevdiğiniz saygı duyduğunuz bir insanı fikir dava mana yönünden anlamayıpta sadece dış görüntüsüne bakıp apışıp kalarak öylece seyre dalmak veya bir iki öne çıkmış özellikleriyle bilinmek sadece bir marka imajı gibi algılanmak değilde ruhen çözebilmek onu doğru anlamayı kavrayabilmek, yani sadece maddi yanıyla tenazül etmek değilde manevi yöndende beyinlere gönüllere nakş edebilmenin gayreti içinde olunulmasını anlatıyordu ben anladım üstadın anlatmak istediklerini fakat İNŞALLAH doğru anlamıştırım çünkü bazen insan birşeyler dökülür o mechul deryalarından karşısındakinin gerçekten anladığını sanır ve tam olarak anlasın diyede özel bir gayret sarf eder sanarki beni anlayan tek insan bu der buda anlamazsa kimse anlayamaz gayri beni diye düşünür lakin birde bakar ki evet anlamıştır o kişi seni ama yanlış anlamıştır o andan itibaren fikir davası yolunda öylece yalnız ilerlemeye devam edersiniz bir yoldur fikrin davasını gütmek o yola yalnız başlarsınız yolculuk esnasında ara ara birileri size yaklaşır biraz mesafe kat edersiniz onunla tam güvendiğiniz sıcaklık hissettiğiniz anda o tekrar yolunu değiştirir ve gider ardınıza bakarsınız kimse yok önünüzde sağınızda solunuzda kimse yoktur kişi olarak o yüzdenki fikir konusunda insanın karşısındakini anlama kuramı bence tartışmalıdır.