Mabed 79 Report post Posted May 20, 2011 Şu alev alev yanan yürekler, Şu dalga dalga dava aşkıyla coşan bedenler, Şu kentler, bucaklar, dağlar, tepeler… Seni anar, seni tanır, seni söyler. Seni anlatmaya kelimeler yetmez, Deniz mürekkep olsa, tükenir gider. Vasıflarını saymaya kalksak, Akla söz gelmez, bitiverir kelimeler. Ancak senİnanan insanlarla beraber… Sen benim gönül sultanım, Baş tacımsın… Senin sözlerinle seni daha iyi tanıdım. Şiirlerini okudum, Gözlerinin içine baktım. Bu adam en eski şeyleri söylüyordu, İnsanlar kadar eski, Ama en yeni şekliyle… "Onun ümmetinden ol!" diyordu, "Ayağa kalk Sakarya!" diye çırpınıyordu. Sen, tarihini meydanlarda yazan, Sen, gönüllerde gezen, Talihini meydanlarda deneyen ersin. Allah için, Vatan için, Millet için, Daima seferbersin… Tarih sana hayran, Cihan sana hayran, Cümlemiz sana hayran!... Sen, cengi düğün, Ölümü bayram bilirsin. Bayramın mübarek olsun… Üstada Necip Fazıl'ın, doğum ve ölüm yıldönümlerine rastlayan 25 ve 26 Mayıs günlerini, ona olan vefa borcunu ödeme isteğimizden dolayı hayırla anıyor, yukarıdaki şiirimi ona ithaf ediyor ve tüm bu yazıyı okuyanlardan da birer "Fatiha" okumalarını istirham ediyorum. Aynen dizelerinde söylediği gibi… "Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam, Alıp beni götürsün tam dört inanmış adam." "Ben ölünce etsin dostlarım bayram, Üst üste tam kırk gün, kırk gece düğün! Açı doyurmaksa kabirde meram, Yemeğim Fatiha, günde beş öğün." 26 Mayıs 1904 günü dünyaya gözlerini açan ve 25 Mayıs 1983 günü hayata gözlerini kapayan bu mümtaz kişi, arkasından bıraktığı yüzlerce eserle hâlâ yaşamakta. Onu anlatmak çok zor olsa da, onun şiirleriyle büyüyen biri olarak şu kadarını söyleye bilirim; "şiirin çilesini çeken adam…" Onun şiirini anlamak için her şeyden önce davasını bilmek gerekir. Poetika'sında o şöyle demektedir. "Şiir, Allah'ı sır ve güzellik yolunda arama işidir." Necip Fazıl'ın şiir dünyası tek çizgi üzerinde cereyan etmekle beraber, geniş bir mekanı içine alır. Yani o, her konuya hak ve hakikat penceresinden bakmıştır. Yansıma "Annesi gül koklasa, ağzı gül kokan çocuk; Ağaç içinde ağaç, geliştiren tomurcuk…" Üstad, savunduğu davanın zorluğunu biliyordu, ama imkansızlık diye bir şeye inanmıyordu. O, sanatın imanla gerçek benliğini kazanabileceğini, inançsız sanatın bir şey ifade etmeyeceğini söylüyor. Materyalist ve ateist duygularla ne sanatta, ne de edebiyatta bir yere varılamayacağını ifade ediyordu. O, Allah dostu idi. İman ve itikadı güçlü idi ve inandığı yolda yorulmadan ilerledi… Tarihler hızla karanlık günleri zamanımıza taşıdı. Ve 25 Mayıs 1983 günü, "Son Sultanu'ş Şuara" canından aziz bildiği büyük davayı, bizim naçiz omuzlarımıza yükleyerek, çok sevdiği Rabb'ine kavuştu. Allah rahmetiyle tecelli eylesin… "Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden, Soruversem; haberin var mı öleceğinden?" Tüm derdi ve amacı, Hakk'ı anlatmak olan şairi, biz de hayırla ve dualarımızla anıyoruz. Bir daha bir Necip Fazıl gelir mi bilinmez ama, Necip Fazılların kolay yetişmediği bir gerçek. O zaman biz annelere çok büyük görevler düşmekte. Çocuklarımızı sadece bir yönde değil, bütün yönlerden yetiştirmeye çalışalım. Onları yarış atı gibi yarıştırmak yerine, sınavdan sınava koşturmak yerine, kalıcı özelliklerle donatmaya çalışalım. Belki o zaman yeni Necip Fazıllar filizlenebilir. Sınavların yaklaştığı ve stresin yoğunluk kazandığı şu günlerde, çocuklarımızı bir de bu yönle değerlendirelim. Bir de anne baba olarak bizler, onları strese girmelerine sebep olmayalım. Çünkü hayat bir sınav ve bu sınavı da nasıl kazanacağımız belli… Hayırlı sınavlarda yarışmak ve Necip Fazıl gibi hayırla anılmak üzere emanet edilmesi gereken en "Emin"e emanet olunuz. Mine İzgi - Eğitimci Quote Share this post Link to post Share on other sites
