Öykü Möykü

[mukarrabin 103]

Mekansız Buluşma...

 

Birinci Kısım...

 

Genç adam ve Vali Bey bir zaman sonra malum bir zaman ve meçhul bir mekanda bir araya gelir... Mütebessim çehresi ile genç adam gözlerini Valinin gözlerinin bebeğine diker ve Vali beyin yüzüne, ruhuna doğru seslenir:

 

-(Valinin bir şey söylemek için dudaklarını kıpırdatır gibi olduğunu görünce elini kendi dudaklarını götürür ve): Susss!... (der ve ciddi fakat şefkat üfleyen bir sen tonu ile devam eder...) Senin olmadığın bu yerde şu an için sana konuşmak yasak!... Dün benim yaptığım gibi sen de bugün dinleyeceksin!... Ve ben de dün senin konuşmadığın gibi konuşacağım!...

 

Genci işiten ve duyar gibi olan Valide mahcubiyet!... Peki, der gibi başını göğsüne, kalbinden tarafa düşürür... Başı düşerken baş gözleri kapanır... Ve belki de başka gözler açılır... Allah bilir!... Allah hep bilirken genç devam eder:

 

- Hallacı duydunuz değil mi Valim!... (Validen başı ile onay... Valinin başı aşağı yukarı hareket ederken gencin başında da hareketlenmeler.... Fakat sağa ve sola ve sağa... Valinin sessiz cevabından yana bir memnuniyetsizlik ve baş ile verilen cevabı inkar... Genç adam bir yandan sağa ve sola ve sağa doğru başını hareket ettirerek Validen duyduğu cevabı hali ile beğenmediği imasına sesiyle doğrudan eşlik eder...) Hayır Vali Bey hayır!... Ben Hallac-ı Mansuru bilirim, okurum ve belki de severim, deyin ama Onu duydum, anladım, anlarım demeyin!... (Valide sendeleme!... Gencin ne dediğini anlamaya çalışıyor... Üstelik genç anlayamazsın derken...) Anlayamazsınız sayın vali!... (Bir an Valinin göğsünde olan başı kalkar ve gözler temasa geçer... Genç adam ile Vali bir an bakıştıktan sonra şaşkın çehresi ile Vali; neden, neden anlayamam dercesine kaşlarına bir emir gönderir... Valinin kaşları hafifçe yukarı doğru kıvrılır... Şaşkın yüzü ve gözleri ile neden, der neden?... Genç devam eder...) Neden, diyorsunuz öyle mi?... Ebu Cehilin; Allah Rasulü aleyhisselamın hiçbir zaman yalan söylemeyeceğini adı gibi bildiği, Onun (aleyhisselam) doğruluğuna bebekliğinden beri şahit olduğu ve; "evet biliyorum ki o bir peygamberdir" dediği halde Ona, Allahın Biricik Sevgilisine, Rasulullaha neden iman etmediğini ve Onun şanlı sancağı altına girerek Allaha teslim olmaktan neden, neden, neden kaçtığını bilmekten ziyade anlarsanız, anlar gibi olursanız ve anlamak isterseniz belki Hallacı da anlayabilirsiniz Anlayabilirseniz anlarsınız, anlar gibi olursunuz!... (Valide aynı hal!... Şaşkınlık)

 

Genç adam olmayan köşede bir yok olan bomboş koltukları işaret ederek Vali Beyin oturmasını rica eder!... Kendisi de hemen karşısındaki bir boşluğa oturur Dizler temasta!... Gözler, yüzler ve sesli-sessiz sözler gibi Genç adam yüzüne sinen merhamet içinde devam eder:

 

-Ama şimdi Ondan başka hiç kimsenin ve hiçbir şeyin olmadığı şu anda konuşulacak olan konu bu değil (Genç adam asıl konu bu iken ve hep bu olacakken konunun bu olmadığını söylerken düşünceler içinde bir başka düşüncededir Valinin sezemediği bu kendi iç halinde Valiye ama daha çok kendine sorar...) Sahi biz neden biraraya gelmiştik?!!!...

[mukarrabin 103]

İkinci Kısım...

 

(Sahi biz neden biraraya gelmiştik?!!!... diye soran gencin başı yerde!... Genç adam, elleri birbirine geçmiş bir halde Ve başı öne doğru eğilmiş bir vaziyette... Bu hal içinde olmayan başındaki görünmeyen gözleri; bir hiç olan yerdeki hep yok bir zemini süsleyen hiç yaratılmamış bembeyaz mermerleri mıhlı; ve düşünüyor Neden biraraya geldik ve nasıl uzak düştük?... Bizi birleştiren ve ayrıştıran kim?.... Ve ne?... Şu bir mekanı olmayan en münasip yerdeki birliktelik kimin için?... Ve ne için?... Niçin, niçin, niçin?... Onca korku ve tasa, onca emek ve gayret, onca söz ve sükuttaki sır da ne?... Niyyet, niyyet, niyyet!... Her şeyin başı!... Her işin sebebi?... Şu anın ve her anın ve mekanın; mekanla beraber zamanın ve mekan ile zamanda olup biten bir şeyin, çok şeyin, her şeyin aslı ve esası Evet, Evet, Evet!...)

 

Genci yukarıdan yukarıdan süzen Vali, birkaç dakikalık sessizliğin manasını anlamaya çalışıyor Ama nafile Vali bey anlamak için düşünür gibi yaparken; yere eğdiği başını kaldıran genç adam mermere işleyen bakışları ile tekrar Valinin gözlerine dönüyor... Yüzünde aynı eda; şefkat, merhamet ve hikmet ifadesi ile tekrar sesleniyor:

 

-Nedenler ve Hallac bir kenarda dursun sayın Vali!... Ama siz durmayın ve dinleyin!... (Valide dikkat!...) Hem de iyi dinleyin!... (Valide daha da bir dikkat!...) Bir köşede duran nedenlerin ve Hallac-ı Mansurun şahitliğinde çok iyi dinleyin!... (Ve Vali pürdikkat!... Genç adam gözlerini, Valinin gözlerine dikmiş bir halde gözünü hiç kırpmadan devam ediyor) Hüseyin bin Mansur hakkında verilmek istenen kararı yani ortadan kaldırılmasını, öldürülmesini, kısaca temizlenmesi kararını, tabiri caizse demiyorum caizdir; işi kılıfına uydurma sanatını bir şekilde icra etmiş zamanın idaresi ve yapılması gerekenler yapıldıktan sonra hükmün icra günü gelmiş çatmış Hükmü de hatırlatalım ki herkes ayağını denk alsın ve ayaklarını davasına göre uzatsın!... (Genç; hükmü tane tane, hece hece ve nokta nokta nokta ifşa eder) De-ğil mi sa-yın Va-lim!... (Vali, gencin imasını anlamaya çalışır!... Ama nafile, yine ve hep nafile!...) Zamanın Abbasi Halifesi ve Halifenin emrindeki mahkemenin Maliki Kadısı tarafından verilen hüküm: "Öldürülmek, çarmığa gerilmek, el ve ayaklarının koparılarak öldürülmesi veya müslüman ülkelerin dışına atılmak" (Valide haşyet ve dehşet) Hüküm bu sayın Valim (Hayret içindeki yüzünde bir başka ifade; buyur, devam et!...) İşin daha vahşet salıcı bir tablosunu gözler önüne serelim mi?... (Vali Bey hayretle kuşatılmış yüzünü ve o yüzü tutan başını hafifçe öne arkaya hareket ettirerek; lütfen, der gibi) Evet, işin daha da garibi Allahın dostu ve Onun ve Rasulünün aşığı, Kuran ve Sünnet sevdalısı Hüseyin bin Mansur Hazretleri için verilen hükmün dayanağı yani Hallacın suçu?... (Valide hala hayret, nedir ki, der gibi) Suç, suçu: Zın-dık-lık! (Valinin gözlerini büyür) Yok Vali bey yok!... Bu kadar hayrete gerek yok!... İnanın şu zamanda olanlar çok daha hayret verici!... (Valinin gözlerinde ani bir küçülme Genç bu zamanın üstünde şu an durmak istemez gibi her an bebeğine değin kontrolü altında tuttuğu küçülen gözlerle ilgilenmez ve hatta hiç görmemiş gibi devam eder) Yani Hallac bir zındık!... Cezası da malum Hakkında verilen bu cezanın sonrasına gelince Hükmün yürürlüğe gireceği gün gelir ve Hallac zindandan çıkarılarak hakkında verilen kararın icra mahalli olan Bağdatın meşhur meydanına; Bâbüt-Taka doğru görevliler ve sokaklara dökülen dost-düşman onbinlerce Bağdatlının eşliğinde yürür Hani yeri mi bilmem amma Bâbüt-Takın nesi meşhur imiş bilir misiniz sayın Vali!... (Valinin yüzünde; bilmem, nerden bileyim, hem nereden bilebilirim ifadeleri) Bunu, bu soruyu ben, neden sordum diye düşünürken; siz de ne diye sordu gibisinden belki düşünebilirsiniz!... Düşünür gibi dahi yapmamış iseniz düşünün, düşününüz, düşünmelisiniz!... Şayet; nerden bileyim gibisinden birtakım düşüncelere dalmışsanız onun ve benzeri onca düşüncenin ve soruların yerine neden bilmeyeyim ve bilmeliyim diye cevaba yakın soruların peşinde koşun!... Meşhur Bâbüt-Tak Helvasını ne diye bilmeliyim, diyerek sorun, sorgulayın ve düşünün?!...

 

Valinin gözlerinde bir parlama!... Sanki olmayan bir dağın görünmeyen bir yamacında hayali bir harita ile varlığında binbir delil ve ispat bulunan bir defineyi arayan, onca zahmete rağmen yine de yılmayan ve en nihayet araya araya aradığını bulan adamın hali!... Ve bir sevinç, bir ferahlık ve rahatlama!...