Gençler Ile Hasbihal

[serazat 15]

Gençler ile hasbıhal

 

Anadolu kökenli sivil toplum örgütlerinin gençleri değişik vesilelerle İstanbul'a getirmelerine tanık oluyorum birkaç yıldır. Söyleşi talebinde bulunuyorlar. Şartlarım elverdiği ölçüde davetlerine icabet etmeye daha doğrusu ev sahibi olmaya çalışıyorum. Lakin buluşmalar her zaman kolay olmuyor.

 

Geçen gün bir genç kız telefon numaranızı filan kişiden aldık diye söze başladı. Bizi tanırsınız aslında dedi. Yazar okuyucusunu tanır değil mi? Konya'dan geliyoruz iki arkadaşız bize on beş dakikanızı ayırır mısınız?

 

On beş dakika ne ki size yarım günümü ayırırım dedim. Bir şartla. Siz benim bulunduğum adrese gelebilirseniz.

 

Geliriz dediler.

Zaten kalmakta oldukları semt ile aramızda yirmi-yirmi beş dakikalık mesafe söz konusu.

Buluştuk. Genç kızların ikisi de Konya'dan geliyor lakin bu program dolayısıyla İstanbul'da tanışmışlar.

 

Onları dinlerken daha doğrusu bana yöneltmiş oldukları sorulara cevap vermeye çalışırken henüz bir haftadır tanışıyor olduklarına inanamadım.

 

Sonra fark ettim ki, yaşadıkları şehrin havası değil onları bu kadar birbirine benzer kılan. Aynı yazarları, aynı şairleri okumuş olmaları.

 

Birisi henüz liseyi bitirmiş. Diğeri dört yıl olmuş liseyi bitireli. Açık öğretim üzerinden sosyoloji okuyormuş.

 

Size kırgınım aslında diye başladı açık öğretimde sosyoloji okuyan.

Açık öğretim üzerinden sosyolog olunamayacağını dile getirdiğim yazı yüzünden değil mi?

Şaşırdı. Ama nasıl olur dedi.

Çünkü dedim o yazıdan sonra ne zaman cemiyete girsem size kırgınım diyen genç bir kız ile karşılaşıyorum.

 

Şaşkınlıkla tekrar sordu, Sahi mi?

Sahi.

 

Oysa bana kırılmak yerine açık öğretimden diploma alacağız peki ama iyi bir sosyolog olmamız için bize hangi okumaları yapmamızı öneriyorsunuz sorusu ile karşılaşmayı bekliyorum. Kırılmak ne ki. Tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış hesabı.

 

Kırılganlığımız içe dönük bir parçalanmışlığa sebep olmamalı. Bilakis siz öyle mi diyorsunuz ben her şeye rağmen; bütün olumsuz şartlara rağmen iyi bir sosyolog olacağım diye hırslanmalı, bu hırsın açtığı yolda istikamet belirlemek için yardım istemelisiniz. Eğer yardım isteğinize kulak vermiyorsam, sözünüzü söz ile ağırlamıyorsam işte o zaman bana kırılma ve küsme hakkınız var.

 

Sahi mi dediler ikisi aynı anda. Aynı heyecan frekansında.

SAHİ!

Bize vakit ayırır mısınız?

 

Allah'ım bu sözü bu soruyu ne çok duyuyorum. Böyle bir şey var galiba. SANA VAKİT AYIRDIM BAK ONA GÖRE diyen gürleyen birileri var.

Gençler bu konuda o kadar tedirgin ki. Vaktinizi aldık diyorlar derhal.

 

Vakit bizim mi ? Vakti almaya satmaya yetkili miyiz ki...

Vaktin bir bereketi vardır. Ve vaktin bereketi ancak hizmet ile kaimdir. Vaktin sahibi Allah. Onun rızasını kazanacak işler yaparsak vaktimiz bir iken bin olur. Malayani işlerin peşinde koşarsak bir ayı bir saniye gibi tüketir gideriz.

 

Velhasıl aziz gençler, size vakit ayırırım.

Sorun şu ki siz kendinize vakit ayırıyor musunuz? Dündeki kendinizi bugün geçmek için ne kadar çaba sarf ediyorsunuz? Siz kendinize vakit ayırmaz iken benim size ayırdığım vaktin ne kıymeti olabilir?

 

 

Fatma Barbarosoğlu

[Cihandar 85]

Ablacım iyi güzel demiş eyvallah ama çoğu ünlü maalesef aynı düşünce yapısında değil. Ben bizzat kendim yaşamasam da bir kaç farklı arkadaşımdan duyduğum kadarıyla üstad Mısıroğlu'da aynı sıcaklığı farklı yöntemlerle gösteriyormuş. Kot pantolan giyen arkadaşa attığı fırça, içeri de bir odada otururken dışarıda dolaşan bir kaç simayı işaret ederek, bakın bunlar da bizim mitçi arkadaşlar demesi, görüşmenin sonunda büyük bir mahcubiyetle odadan ayrılan arkadaşların başını tutup göğsüne bastıktan sonra, senin kalbin temiz, senin ki biraz kindar, kurtul bundan demesi vs. bana çok sıcak gelmişti. :) Bu bir hakikat ki bu adamlara ulaşmak kolay değil vesselam.