Mehmet Zahit Kotku Hoca Efendi Rahmetle Anılıyor.

[müznib 84]

MEHMET ZAHİT KOTKU HOCA EFENDİ RAHMETLE ANILIYOR.

 

Vefatının 31. yılında Mehmet Zahit Kotku Hoca Efendiyi rahmet ve hasretle anıyoruz...

 

Kotku Efendi, 13 Kasım 1980’de 83 yaşında vefat ederek aramızdan ayrılmıştı. Kabri Süleymaniye Külliyesindedir.

 

Onun birçok ünlü talebesi vardı bunlardan bazıları şunlardır;

 

- 54. Hükümetin efsanevi Başbakanı, Prof.Dr.Necmettin Erbakan Hocamız.

- 8. Cumhur-u Reis'imiz Merhum Turgut Özal.

- Damadı Merhum Prof.Dr. Esad Coşan Hocaefendi.

- 'Mebsut'un yazarı ekranlardan aşina olduğumuz değerli Prof. Dr.Cevat Akşit Hoca efendidir.

 

Allah'ın rahmeti onun üzerine olsun Şefaatlerine inşaAllah nail oluruz. Büyük mürşid.

Ruhuna Üç İhlas, Bir Fatiha okuyalım.

[MÜNZEVİ 202]

MEHMET ZAHİT KOTKU HOCA EFENDİ RAHMETLE ANILIYOR.

 

 

Allah'ın rahmeti onun üzerine olsun Şefaatlerine inşaAllah nail oluruz. Büyük mürşid.

Ruhuna Üç İhlas, Bir Fatiha okuyalım.

 

amiin...

[vecd_ 166]

Allah rahmet eylesin.

[Kalemdar 293]

Ahlâk ve Şemâili

 

Merhum uzunca boylu, şişmanca, heybetli, beyaz tenli, dolgun pembe yanaklı, uzunca ak sakallı, geniş alınlı, aralıklı kaşlı, irice başlı, gül yüzlü, sevimli, alımlı bir kimse idi. Gençken zayıf olduğunu, öksüzlükte yemek yerine yumurta içivererek böyle iri vücutlu olduğunu gülerek anlatırdı. İlk görüşte insanda sevgi ve saygı uyandıran bir hali vardı. Tanıdığına tanımadığına selâm verir, güleryüz gösterir, gönül alırdı. İlk nazarda koyu kestane renkli görünen, fakat dikkatle bakılması imkânsız, esrarlı ve derin mânâlı gözleri vardı. Gözü içinde kırmızılık, sırtında ve karnında ise avuç içi kadar iri bir ben mevcuttu.

Hafızası çok kuvvetli idi, konuşması tatlı ve safiyâne idi. Çok kere halk telâffuzu kullanır, karşısındakine söz fırsatı tanır; kesinlikle bildiği bir şeyi bile sanki ilk duyuyormuş gibi yumuşak bir tavırla dinler, mânâlı ve nükteli cevap verirdi. Sohbetleri hoş, hutbeleri fevkalâde celâlli olurdu. Hutbe esnasında sesini yükseltir, ordu önündeki bir komutan gibi celâdetle ve irticâlen konuşurdu.

Özel hayatında ev halkına karşı müşfik ve latîfeci davranır, kimseye doğrudan doğruya birşey emretmez, telmih ve remiz ile söyler, anlaşılmazsa sabrederdi.

Fevkalâde mütevâzi idi. Kerametleri zâhir ve şöhreti àlemgir olduğu halde, talebelerine bile tepeden bakmaz, şeyhlik tavrı takınmaz, kendisini ihvânı arasında lâlettayin bir fert gibi görür, makamını ve kemâlini büyük bir maharetle gizlerdi.

Kendi üstadlarına fevkalâde saygılı ve bağlı idi. Tekke arkadaşları olan yaşlılar, üstadının meclisine gittiğinde diz üstü oturup, baş eğip hiç ayak değiştirmeden edeple oturduğunu anlatırlar.

Çok uzun ve derin düşünürdü, sohbetlerindeki buluşlara, teşbihlere hayran kalmamak mümkün olmazdı. Bir ayetin, bir hadisin üzerinde haftalarca, aylarca durup konuştuğu olurdu.

Ele aldığı bir kimseyi terbiye edip yola getirinceye kadar büyük bir sabırla çalışırdı. İlk zamanlarda kusurlarına müsamaha ederdi. Yıllarca çalışır, yarı yolda bıkıp bırakmazdı.

Dostlarına vefâsı emsalsiz idi; onları ziyaret eder, arar sorardı. Akrabalarına karşı vazifelerinde kusur etmez ve onlara hhiçbir yardımı esirgemezdi.

Çok açık elli idi, verdiği zaman şaşılacak miktarda verir, geriye kalmamasından korkmaz, verdiğini doyururdu. Sofrasında ekseriya misafir bulunurdu. Hizmet edenleri bir vesile ile memnun eder, ziyaretçilere güleryüz gösterir, kapısını her zaman açık tutmağa çalışırdı.

Gece ve sabah ibadetlerine çok riayet eder, talebelerini de bunlara teşvik eylerdi. İnsanın kalbinden geçirdiğini bilir, gelenin sormadan cevabını verir, istemeden ihtiyaç sahibinin muhtaç olduğu şeyi bağışlardı. Gönüllere ve rüyalara tasarrufu vardı. Bereket gittiği yere yağar; bolluk onunla beraber gezer, en ücrâ, en kıtlık yerde o gelince nimet dolardı. Beraberinde seyahat edenler, tevafuklara, tecellilere, maddî ve mânevî hallere ve ikramlara şaşar, hayretlere düşerler, parmaklarını ısırırlardı.

 

Vefatı

 

Mehmed Zâhid Efendi (Rh.A), ömrünün son yıllarında rahatsız idi; ayakta gezmesine rağmen; şiddetli ağrılarından muzdaribdi. 1979 yazında uzun zaman kalmak üzere gittiği Hicaz'dan, ağır hasta olarak 1980 Şubat'ında dönmek zorunda kalmıştı. 7 Mart 1980'de ameliyata girdi ve midesinin üçte ikisi alındı.

Ameliyattan sonra tedricen düzeldi, hatta 1980 Ramazanı'nda hiç aksatmadan oruç tuttu. Hatimle teravih kıldı, vaaz etti, yazın Balıkesir Ilıca'ya, Çanakkale Ayvacık sahiline ağrıyan ayakları için götürüldü, hac mevsimi gelince de Hicaz'a gitti. Fakat ameliyata sebep olan rahatsızlığı nüks etmiş ve ağrılar tekrar başlamıştı. Haccı güçlükle ifadan sonra, 6 Kasım 1980'de çok ağır hasta olarak İstanbul'a döndü. Tam bir hafta sonra 13 Kasım 1980'de (5 Muharrem 1401), Perşembe günü öğleye yakın, dualar, Yâsin'ler, tesbih ve gözyaşları ile uyur gibi bir halde iken ahirete irtihal eyledi.

Cenaze namazı 14 Kasım 1980 Cuma günü İstanbul Süleymaniye Camii'nde muhteşem, mahzun, vakur ve edepli bir cemm-i gafir tarafından kılınarak, mübarek vücudu, Kanûnî Süleyman Türbesi arkasında, kendisinden feyz aldığı hocaları ve üstadlarının yanındaki istirahatgâhına defnolundu.

Bu esnada Süleymaniye, Şehzadebaşı, Fatih ve çevrelerinde trafik durmuş, Süleymaniye'nin içi ve avlusu kâmilen dolduğu gibi, cemaat sokaklara taşarak Esnaf Hastahanesi'nin yanına kadar uzanmıştı. Vefatını duyanlar içinde Anadolu'nun en uzak şehirlerinden olduğu kadar Avrupa'dan gelenler de vardı. Uzakta bulunan muhiblerinden çoğu da vaktinde haber alamama yüzünden cenazesine yetişememişlerdi.

Vefatı İslâm Alemi'nde de büyük üzüntüye yol açmış, Suudi Arabistan'da, Kâbe'de, Kuveyt'te ve daha başka şehirlerde gıyabında cenaze namazı kılınıp, dualar edilmiş, ajanslar bu elim vefat haberini yayınlamışlardı. Halil Necâtioğlu

 

Allah Teala rahmetine gark eylesin. Büyüklerimizle birlikte bizleri de Efendimizin (s.a.v) sancağı şerifleri altında birlikte haşr-u cem eylesin, yollarından ayırmasın, nasihat ve buyruklarına tam bir teslimiyet içerisinde riayet eden kimselerden eylesin inşallah. Amin. Sohbetlerinden kesitler sunduğumuz konuya buradan ulaşabilirsiniz,

Mehmet Zahit Kotku (Rh.A)

[By_X 46]

Allah rahmet eylesin.

[bozkurt 70]

Müritlerine tavsiyelinden birkaçı şöyledir:

“Kardaş, arkadaşlık pekey demekle kaimdir.”

“Allah demekten daha makbul ibadet yoktur. Her nefeste Allah’ı hatırla.”

“Nasıl ki ananın babanın sözü dinlenilmeden rızası kazanılmıyorsa; üstatların da sözü dinlenilmeden, gösterdiği yolda yürünmeden, âhireti kazanmak mümkün değildir.”

“Saltanat sahibi olmak hüner değil; Allah’ın rızasını kazanmaktır hüner!...”