Kaygusuz Abdal

[Dervish 47]

Geçen yaz okulunda meçhul bir mektup buldum Siyasal Düşünceler Tarihi adlı kitabımın içerisinde. Kim bilir kim ne zaman koymuştu o mektubu oraya. Taa 2010 Eylül başında aldığım kitabı ilk defa açıyordum temmuzda. Mektupta bir dipnot ve bir de şiir eki vardı. Dipnotta şahsıma ağır hakaretler edilmekteydi. Öyle mesut olmuştum ki, aleyhime konuşuluyordu çünkü. Son olarak birazdan ekleyeceğim şiiri, o meçhul mektup yazarıma göre Kaygusuz Abdal bana yazmış olmalıymış.

 

Aldım, bir dal sigara ile okudum şiiri. O vakte kadar bu şiirden haberimin olmayışına çok üzüldüm. İki damla da gözyaşı döktüm o meçhul kişinin kim olduğunu anlarken mektubun sonunda. Nefsim, bana güzel bir ders vermişti. Gerçekten de alttaki edebi eser tam da beni anlatıyordu. Yüzlerce yıl evvelden gelen bir hediye.

 

O günden beridir artık hiç ayık dolaşmadım. Anladım, Müslüman dediğin sürekli sarhoş olmalı.

 

 

 

 

 

Yamru Yumru Söylerim

 

Yamru yumru söylerim her sözüm kelek gibi

Ben avare gezerim sahrada leylek gibi

 

İşim kalp sözüm yalan ben değil adım filan

Bu halk insana derim sözümü gerçek gibi

 

Aşk kuşları derilse aşktan dane verilse

Usulüm toya benzer avazım ördek gibi

 

Terketmedim benliği bilmedim insanlığı

Suretim adem veli her huyum eşek gibi

 

Arifler sohbetinde marifet söyleseler

Ben de hemen düşünmem ürerim köpek gibi

 

Gerçi Hakk'ın halkıyım marifetsiz aylakım

Arifler sohbetinden kaçarım ürkek gibi

 

Bu marifet ilminden haberim yok cahilim

Benden mana sorsalar sözlerim sürçek gibi

 

Aşıklar can içinde aşikar gördü Hakk'ı

İşitmenin manası olmıya görmek gibi

 

Miskin Saryı kıydın kul oldun sen nefsinde

Senin hırs ü hevesin tuttu seni fak gibi.