Talebe Dejenerasyonu

[Salihbey 6]

Talebe Dejenerasyonu

 

Ergun Oymak

 

Haber bültenlerini uzun süredir işgal eden lise hadiselerinin herhâlde en çarpıcı olanı, okulda akranının kafasını kesmeye teşebbüs eden ancak olmayınca sadece bir yaralama vakâsı olarak kalan hadise idi.

 

Yakın zamanda vizyona giren “Otel” isimli filmde, bir ülkeye giden turistleri kaçırıp, para karşılığında, işkenceyle insan öldürme zevkini tatmin etmek isteyen, dünyanın her tarafından gelen zenginlere sunuyorlardı. Ki, senaryoyu yazanların böyle bir şeyin gerçekten Tayland’da varolduğunu duydukları, bundan mülhem bu senaryoyu yazdıkları basında yeraldı.

 

Geçmiş yıllarda söylentisi çıkan bir başka şey, Avrupa’nın kıyı köşe ülkelerinde zenginler için insan safarisi düzenlendiği, ormanlık alanda salınan ve kaçan insanları avlamak için silahlı zenginlerin peşlerine düştükleri bir organizasyondu.

 

Çin’de her yıl canlı canlı derisi yüzülen hayvanların görüntüleri…

 

Ve bunların yanında bu cinsten daha binlercesi…

 

Ne şuna, ne buna hiçbir şeye inanmayan insan tezahürleri.

 

Ve bu insan tipinin semirtilip yaygınlaştırılması için Yahudinin daimî çabaları…

 

Doğup geldiği dünyada etrafındaki eşya ve hadiselere bakışında herhangi bir ölçüye, değere inancı ve bağlılığı olmayan insan için her şey tabii olarak nefs için oluyor ve her şeyin onun nefsi için, ne işe yarayabileceğinden başka mevzu kalmıyor. Aslında bu durumda bulunurken, artık bundan başka bir insan olma hâlinin olamayacağına kanaat getirmiş insanın, hayatın kısa ve sonlu oluşundan ötürü intihar edivermesi de beklenebilir ama genelde bu pek olmuyor.

 

Bu hâl içindeki güya bir insan için, diğer bir insan nedir?

 

Diğer insanın eti yenerek protein ihtiyacı karşılanabilir, derisinden ve kemiklerinden muhtelif işlere yarar eşya yapılabilir, kişi onun organlarını alıp kendine naklederek hastalığından kurtulabilir, deneylerde kullanabilir, köle edilip çalıştırılabilir, cinsî amaçlar için kullanılabilir, hayvan maması yapılabilir.

 

Bir çizgi roman kahramanı olan Jerico’ya bir macerada düşmanı şöyle diyordu:

 

“-Sarı saçların kemerimi süsleyecek.”

 

Tabii ki, insandan süs de yapılabilir. Kullanım alanı gerçekten çok geniştir. Say say bitmez.

 

Bugünün küçükleri, yarının büyükleri okul bahçelerinde oturup bu faydalardan hangilerini daha çok tercih edeceklerini düşünüyorlar mıdır yoksa hep rastgeleci midirler bilmeyiz.

 

Okul çocuklarının bu hâlinin sebeblerini tesbit ettiler:

 

Polat Alemdar onları böyle yaptı… ailelerin ilgisizliği onları böyle yaptı… geçim sıkıntısı yüzünden… Çok savaş ve şiddet var ondan oldu.

 

Çözüm teklifleri:

 

Aileler daha çok ilgilensin… TV’den, internetten uzak tutun düzelirler… Daha çok spor iyi gelir… Ülkemizin ekonomik kalkınması bunları giderir v.s.

 

Bir lisede stres odası açıldı. Duvara spreyle yazı yazıp, odanın içinde etkinliklerde bulunup düzelecekler dendi.

 

Konuyla ilgili devlet ricali, bizim bu konularda bir çözüm teklifimiz yok, zaten nasıl bir çözüm üretilebileceği konusunda düşünüyor da değiliz, çünkü böyle bir sıkıntımız yok demedi. Zira böyle deselerdi halka karşı biraz ayıp kaçardı.

 

Madem damdan düşüp karnını parçaladın sana bir nane limon kaynatayım mı, dene iyi gelir cinsinden eski hamam eski tas laflar berdevam.

 

Türkiye’de de, dünyada da her nesil bir öncekinden daha azgın, daha anormal, daha insanlıktan uzak hâle gele gele ve bu iş gide gide nereye varır?

 

Büyük Doğu Mimarı insanları ellerinden değil kalblerinden kelepçeleyecek kanuna kavuşmadıkça hiçbir kelepçenin yetmeyeceğini öğretti bize.

 

İbda Mimarı da yeni bir İslam Çağı açılmayacaksa insanlığın sonunun geldiğini görmemiz için gözlerimizi mesh etti.

 

Dünya kendi halleri içinde mazur olan yahut olmayan fertleriyle artık bu hayatın daha fazla böyle devam edemeyeceğini haykıran hadiselerle dolu.

 

Artık insanlığı kimse tutamaz durduramaz.

 

Artık hakikatten başka hiçbir şey kesmez.

 

Beş asırdır aslıyla yaşanamayan ve gösterilmeyen İslâm’ın hakikati gözlerden uzak kalırken, İslâm dışı ve güya İslâmî levhalı batıl dünya da çeşitlendikçe çeşitlendi. Hepsinin sonu fos çıktı, İslâm’ın da fos zannedilmesi için bütün şartlar oluştu. Netice olarak nihayet, insanların şuuraltına neye inanılırsa inanılsın asla bekleneni veremeyeceğine, dolayısıyla hepsinin anlamsız angaryalar olduğuna dair çok güçlü bir kanaat yerleşti.

 

Aslında inanmadığı şeylere inandığını zanneden inançsızların yekunu çok arttı. Bir hayat nizamı vazeden her şeye peşinen “yemezler” tavrı takınanların sayısı da çok arttı. İnsan, insan için dalda yemiş gibi bir şey oldu. Orman Kanunu en hakiki ve tabii kanun haline geldi. Aslında deli olduğunu bilmeyen ve normal olduğu zannıyla hayatına devam eden birçok insan türedi. Üniversiteden büyük cetvel kılıfı gibi görünen mahfazalardan birden samuray kılıçları çeken öğrenciler çıktı.

 

Ya hemen Kıyamet yahut önce yeni İslam Çağı sonra kıyamet

 

Ama biz Allah Resulü’nün bildirdiklerinden biliyoruz ki önce yeni İslam Çağı-İbda Çağı sonra kıyamet.

 

Ne ferdi ne de toplumu ezmeyen, ferdin de toplumun da meselelerini biri için diğerinin hakkını yemeden bütünlük içinde çözebilecek fikrin hayat nizamı…

 

Bir lunapark oyunundaki gibi, masadaki hangi delikten çıksa kafasına tokmakla vurulan ama hep diğer delikten çıkan ve bir türlü safdışı edilemeyen kurbağa gibi parça bölük çözümsüzlükler değil.

O halde bugünün küçükleri yarının büyüklerinin mağara hayvanı nevinden yaratıklar olarak dünyada tepişmenin dışında bir hayat ta bulabileceklerini söyleyebiliriz.

 

.

[cihat 28]

Hakiki bir yazı.

Paylaştığınız için Allah razı olsun..