eda 6 Report post Posted October 25, 2007 HAYATTAN NELER ÖĞRENDİM? *İnsanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi,bu konuda yapabileceğin tek şeyin sevilebilecek biri olmak için çaba göstermem gerektiğini öğrendim... *Benim çok düşündüğüm insanların benim onları düşündüğüm kadar beni düşünmeye bileceklerini öğrendim... *Güven elde edebilmek için yıllar gerektiğini,ama yok etmeye saniyelerin yettiğini öğrendim... *Hayatımdaki eşyaların değil hayatımdaki kişilerin önemli olduğunu öğrendim... *İnsanın ancak onbeş dakika çekici olabildiğini,sonra çekiciliğine alışıldığını,alışıldığında kanıksandığını,sıradanlaştığını öğrendim... *Kendini başkalarının en iyi yaptıklarıyla değil, kendi en iyi yaptığınla karşılaştırmak gerektiğini öğrendim... *''Ne olabilir''in değil ''ne olmalı''nın peşinden koşmak gerektlğini öğrendim... *Olayların değil insanların önemli olduğunu öğrendim... *Sevdiğim kişilere sevgi dolu sözler söylemem gerektiğini,çünkü her görüşmenin son görüşme olabileceğini öğrendim... *Haklı olarak bazen çok sinirlensem bile,asla acımasız olmamayı öğrendim... *Paylaşmak için elimdekilerin çoğalmasını beklememeyi öğrendim... *Özür dilemek için karşımdakinin benim hatam yüzünden ille acı çekmesini beklemek gerekmediğini öğrendim... *Nazik olmak için nezaket dersi almış olmak gereknediğini öğrendim... *Düşmanımı güç kullanılarak değil,bağışlayarak yenilebileceğini öğrendim... *Dua etmek için işlerinin kötü gitmesi gerekmediğini öğrendim... *Bir işe başlamak için en uygun anın başlama kararını verdiğim an olduğunu öğrendim... *Kötü sözleri yutmektan kimsenin tıkanmadığını ve kimsenin nu yüzden mide kanaması geçirmediğini öğrendim... *Dalın ucuna kadar gitme riski almadan olgun meyve yenmeyeceğini(çünkü olgun meyveler nedense hep ağacın gövdesine uzak dallardadır)öğrendim... *Yapabileceğimizin en iyisini yaptıktan sonra başarısızlıktan korkmamak gerektiğini öğrendim... *Sevmek için sevilmeyi beklememek gerektiğini öğrendim... *Hayatta çok renk olduğunu,insan dahil herşeyi ''doğru-yanlış'',''günah-sevap'',''olumlu-olumsuz''şeklinde yalnız siyah-beyaz görme eğilininde olanların renk cümbüşünü kaçırdıklarını ve hayattan gerekli keyfi alamadıklarını öğrendim... *Herkesi memnun etmenin imkansız olduğunu öğrendim... *Başarıya giden yolun başarısızlıklardan oluştuğunu öğrendim... *İftira okuna hiç bir zırhın dayanamayacağını öğrendim... *Aynı yere,aynı şeye bakaniki kişinin bile çok kez farklı şeyler gördüklerini öğrendim... *İnsanlara yardım etmek için zengin olmayı bekleyenlerin hiç kimseye yardım edemeden dünyadan göçüp gittiklerini öğrendim... *Kusursuz dost arayanın dostsuz kalmaya mahkum olduğunu öğrendim... *Her insanın yüreğine giden bir yol olduğunu öğrendim... *Cahile söz anlatmanın deveye hendek atlatmaktan daha zor olduğunu öğrendim... *İdeolojilerin deli gömleği olduğunu öğrendim... *Peşin hükümlerin doğru görmeyi engellediğini öğrendim... *Kimseyle kavga etmeden, dayak atmadan ve dayak yemeden yaşamanın mimkün olduğunu öğrendim... *İmanın en büyük güç kaynağı olduğunu, servetin ve şöhretin yenildiği yerde insanı ayakta tuttuğunu öğrendim... *Hayatın tamamen toz penbe,nede bütünüyle diken tarlası olmadığını belki bir gül bahcesine benzetile bileceğini öğrendim.(Diken ve gül aynı anda) *Evlilikde başarının aranan kişiyi bulmakla sınırlı olmadığını, aynı zamanda aranan kişi olmakta yattığını öğrendim... *İmparatorlukların,kralların,başkanların toprak içinde adı belirsiz bir çobandan daha fazla yer kaplamadıklarını öğrendim... *Ve.. insanın doğduğu günden başlayarak her gün bir adım ölüme yaklaştığını, bu yüzden herkesin her an ölmeye hazır olması gerektiğini öğrendim. Bu kitabı herkese tavsiye ederim yazarı YAVUZ BAHADIROĞLU (Yaşam bir avuç gül bir tutam diken) Quote Share this post Link to post Share on other sites
bordo61 0 Report post Posted October 28, 2007 Bu kitabı bende okudum sana katılıyorum bende herkesin okuması nı tavsiye ediyorum Quote Share this post Link to post Share on other sites
