Dini Güzel Sözler

[eda 6]

Din

 

 

*Allah, dinini düzelten kişinin dünyasını da düzeltir. Hz.Ali r.a.

*Bir dinin tabii olması için akla, fenne, ilme ve mantığa uygun olması lazımdır. Atatürk

*Din, belirli şeylere bir açıdan bakmak değil, herşeye belirli bir açıdan bakmaktır. Robert E. Sega

*Din bir milleti millet yapan unsurların arasındadır. Renan

 

*Din bir üsdür, sultan da muhafızdır. Üssü olmayan yıkılmış, bekçisi olmayan da kaybolmuştur. İmam Gazali

*Din adamı, geçindiremeyeceği kadar büyük bir ailenin reisidir. Samuel Johnson

*Din, insanlık tarihine hakim olan ve toplumları ayakta tutan en büyük kuvvettir. Benjamin Costant

*Din ve ahlak, aslında ikisi de vasıfları bakımından bir bütününm tamamlayıcısı olan iki parçadır. Heinrich Heine

*Din ve ahlak duygularının zayıflaması, zekanın zayıflaması kadar tehlikelidir. Alexis Carel

*Din, dünyada büyük bir güçtür. Bir insanın kalbine kendi imanımızla değil, onun iman yolu ile girmeye çalışmamız gerekir. Bernard Shaw

*Din her cihetten yükselmeyi emreder ve insanı yüceltir. Hz.Ali r.a.

 

*Din, insanlık tarihine hakim olan en büyük güçtür. Dini duygular, insanın bitmeyen bir özelliğidir. Benjamin Costant

*Din, Tanrı'yla insanlara karşı duyulan sevgiden başka bir şey değildir. William Penn

 

*Dinin aslını anlamaya imkan yoktur. Ona ancak hayran olunur. Mevlana

*Din yüzünden gerilemedik, gerilediğimiz için dinden ayrıldık. Peyami Sefa

*Dinin olmadığı yerde hiçbir şey yoktur; yokluk bile yok, şiir ve sanatsa hiç yok. Necip Fazıl Kısakürek

*Dinsiz bilim kör; bilimsiz din topaldır. Einstein

*Dünyayı yamamak için parçalarız dini biz

Sonra ne din kalır elde, ne yama diktiğimiz İbrahim Bin Edhem

 

*İnsanlar din hakkında yazar, savaşır, ölürler de din için yaşamasını bilmezler. Colton

*Kamil aklın en büyük hazinesi dindir. Bu sebeple insanın dini aklıdır. Aklı olmayanın dini de yoktur. Hadis-i Şerif

[cihat 28]

*Bir dinin tabii olması için akla, fenne, ilme ve mantığa uygun olması lazımdır. Atatürk

 

 

Hakkaniyet ölçülerini şiar edinerek, hakikatin bilgisini ifşa etmek memuriyetindeki belagat sanatı, nasıl harikulade ve müspet bir lisan inkılâbı ise, hakikati perdelemek, nur oluğunu tıkamak için de o derece menfiliğe hizmet eden bir malzemedir…

 

Dinin mesnedi ve kaynağı, insanoğlunun aklının alamayacağı kadar şuur üstü bir merhaledir. Bu uğurda akıl planında en ileri makam da, kefareti teslimiyet olan hayrettir. Fikirlerin en soylusu da bu bilince erebilmektir. Yani anlamamayı anlamak, anlaşılmayanı fark etmek, onu tanımak, onun karşısında kendi hacmini ve mevkisini görebilmektir…

 

Din, hayatın her şubesine, her alanına hâkimdir, şamildir. İlmin de, fenin de, mantığın da atomu odur. Din bunlara değil, bunlar dine uygun olmalıdır. Dinin bunlara (yani akla, mantığa, fenne) uygun olmasını söylemek, onun zamanın mantık, ilim ve fen vasıflarına uydurulması gerektiğini söylemektir ki, bu da yobazlığın tersinden tarifidir.

[eda 6]

Sözlerine katılıyorum kardeşim çok doğru " Dinin bunlara (yani akla, mantığa, fenne) uygun olmasını söylemek, onun zamanın mantık, ilim ve fen vasıflarına uydurulması gerektiğini söylemektir ki, bu da yobazlığın tersinden tarifidir. "

[duru 2]

esselam;

madde ile mananın ruh ile vucudun akıl ile zekanın buluştuğu yegane mevkii yüce dinimiz islamdır.elbette dini sadece aklımızı kullanarak yaşayamayız.ancak hislerimize yön veren de aklımız değil midir?şu halde bir dinin akla ve bilime uymasıni beklemek bizi neden rahatsız etsin ki??

"hamdım,piştim,yandım" merhalesine namzet bir insanın ilk basamağı dininin neler söylediğine ve bilimle paralelliğine bakmak olmaz mı sizce?bahsettiğiniz bilinçse sanki dini ve kendi için biraz daha çaba harcayan zatların zamanla ulaşabileceği bir makam...

haşa dini bilime uyduralım demek değildir kastım sadece din bilimle paraleldir ve atatürk bunu ifade etmeye çalışmıştır diye düşünüyorum.

[AfşıN BeY 1]

esselam;

madde ile mananın ruh ile vucudun akıl ile zekanın buluştuğu yegane mevkii yüce dinimiz islamdır.elbette dini sadece aklımızı kullanarak yaşayamayız.ancak hislerimize yön veren de aklımız değil midir?şu halde bir dinin akla ve bilime uymasıni beklemek bizi neden rahatsız etsin ki??

"hamdım,piştim,yandım" merhalesine namzet bir insanın ilk basamağı dininin neler söylediğine ve bilimle paralelliğine bakmak olmaz mı sizce?bahsettiğiniz bilinçse sanki dini ve kendi için biraz daha çaba harcayan zatların zamanla ulaşabileceği bir makam...

haşa dini bilime uyduralım demek değildir kastım sadece din bilimle paraleldir ve atatürk bunu ifade etmeye çalışmıştır diye düşünüyorum.

İtiraz edilen nokta anladığım kadarıyla "mantık ve akıl kabul ediyorsa tabiidir" cümlesinin mefhum u muhalifinden çıkan "kabul etmiyorsa tabii değildir" önermesi...Buradaki itiraz edilen "akıl"dan kasıt basit mantık hesaplarına dayanan makine aklıdır.Müminlerse "kalpleriyle aklederler".. Yani iman ederler, iman etmek aklın imani gerçekleri karşılamasından çok ötedir.Mesela makine aklından "Allah görünmez öyleyse yoktur" hezeyanını beklemek çok garip değil.

 

Üstadın anlatımıyla küfür yobazı "Bizim âyetlerimizi yalanlayan ve onlara inanmaya tenezzül etmeyenler var ya, işte onlara göğün kapıları açılmayacak ve deve (veya halat) iğne deliğinden geçinceye kadar onlar cennete giremeyeceklerdir. İşte suçluları böyle cezalandırırız." ayetindeki "devenin iğne deliğinden geçmesi" ni anlamaz, imkansız der ve küfreder...

 

Üstad da şöyle karşılık veriyor: "İster deveyi küçültür, ister iğne deliğini büyütür, isterse başka birşey yapar, bunun sorgulanması size mi kaldı?"

 

 

Oysa burda hem Allah'ın her zerreye hakimiyeti gözardı ediliyor hem de bir açıdan baktığımızda bunun temsili bir ifade olduğu(ulemaların dediği gibi).Burdaki zavallı akıl iman etmediği için, en fazla 3 boyutu algılayan zavallı algısını Allahualemin sözleriyle savaştırmaktadır adeta..."İnkar etmeye şartlanmış olanlar" akıllarının kölesi olduklarından ille de herşeye akıl cenderesine sokar.Akla değer vermek akla tapınmak boyutuna gelir.Herhalde materyalist felsefenin temel anlayışlarından biri de budur.

 

Üstad'ın deyişiyle:

 

Akıl akıl olsaydı adı gönül olurdu

Gönül gönlü bulsaydı bozkırlar gül olurdu...

[cihat 28]

Ruhun, hissi idrakın, ve kabaca maneviyatın iskeletini kurduktan sonra (ancak hislerimize yön veren de aklımız değil midir) ifadesiyle bunların üzerini (akıl) çatısıyla kapladınız; bunların aklın yolunda ve hakimiyetinde olduğunu ima ederek bütün kıymetlerini sıfırla çarptınız.

 

Akıl, nasıl hisse yön verebilir? Buradaki mana, hissiyatın ancak aklın himayesinde ve klavuzluğunda yol alabileceği, ve ancak bu mefhumun boyunduruğunda iş ve hamle planında selahiyete sahip olabileceği yönündedir. Dinin madde üzerindeki tahakküm ve hakimiyet kudretinin antitezi olan bu önermeyi yapsa yapsa kızıl bir komünist yapar. Hissiyata yön, kıvam ve şekil veren akıl değil, tefekkürdür. Akıl ile tefekkür mefhumları arasında ise, bir yassı burun ile gaga burun arasındaki görüntü farkı kadar bariz bir fark vardır.

 

 

Sağolsun Afşinbey kardeşimiz herşeyi ziyadesiyle açıklığa kavuşturmuş. Zaten kendisinin verdiği (mümin kalbiyle akleder) örneği herşeye kafi değil mi?..

[duru 2]

efendim benim ifade etmeye çalıştığım şey haşa dinden akılla hüküm çıkarmak değildir.kuran-ı kerim'de bir çok yerde "hiç düşünmez misiniz?hiç akletmez misiniz?" ayetleri geçmektedir.söylenenleri bir bu tarafıyla bir de tefekkür etmek için bile düşünmek gerektiği tarafıyla ele almaya çalıştım.

yoksa aranızda "kızıl koministler" yok arkadaşlar:)

saygılar....

[trradomir 206]

Ata'nın sözüyle kastedilen manada olmasa bile İslam'da tefekkür vardır, yalnız Cihat'ın söylediği de bunu dışlamıyor. Tefekkür ve akla köle olmak tamamen farklı şeylerdir. Tefekkürde siz başlangıçta hislerinizle, sezişinizle, belki de aklınızla kavradığınız İslamiyet'in perspektifiyle dünyayı izlersiniz, akla kölelikte ise herşeyi bu ne onsuz, ne onunla olan; zaman zaman erdirip zaman zaman sapıttıran dev aynasındaki cücenin ekranından temaşa edersiniz. Böyle olunca da aklınıza uyduramadığınız bir hüküm buldunuz mu onu atmaya kasar, yahut şüphelerin kıskacında can çekişir durursunuz. Akla köle İslam değil de, İslam'a köle akıldır selîm olan.

 

He bi de şu var: bir dinin tabiatını ilme, akla, mantığa, fenne uygunluğu nisbetinde hakikat kabul etmek, bir dinin kabul edilmesini ve doğruluğunu bunlara uygun olmasıyla ölçmeye çalışmak bahse mevzu dine değil, ilme ve diğer sayılanlara bağlı olunduğunu ispatlar. Bunlar asla dinin kıstası değildir, olamaz; yalnızca dine ulaşmak için araçtır bunlar. Dine ulaştıktan sonra da onun emrine girerler ve kemal noktalarına ulaşırlar, görevlerini dinin belirlediği sınır içinde yaparlarsa bir işe yararlar. Sürekli değişen, sabitlenmeyen, yanıltması erdirmesinden ziyade olan ilmi merkeze oturtmak ve ondan dinlere icazet dilenmek insanı sığlaştırır ve beş hissinin hududuna hapseder. Hayvanlaştırır yani. Böyle bir kıstas yok haddizatında. Ata'nın kendi telakkisidir, ne beni ne İslam'ı ne de diğerlerini bağlar. Burada değinilecek şey, içimizde bulunduğuna ihtimal vermediğim, 'anaaa Ata bizim dini savunmuş' diye sevindirik olup yer yer bu sözden kendine delil yapmaya çalışan tuhaf insanların düştüğü çelişkinin farkında olmaları lüzumudur. (Bu arada 'bilim yapmayalım' demediğimi, okuduğunu anlayabilen arkadaşlar takdir edecektir). Ben duru'nun niyetinin de halis olduğuna inanıyorum, yalnız ufak bir iletişim problemi olmuş gibi geldi bana sanki; öyle mi dersiniz?