insir@h 0 Report post Posted May 17, 2008 Adam denize doğru yürüdü.Cebinden dolma kalemini çıkardı.eğildi ve dolma kaleminin ucunu denize batırdı.Sonra arka ucunu döndürerek mürekkep haznesine deniz suyu doldurdu.O günden beri denizden başka bir şey yazmıyor o kalem… Kadın dikiş dikerken iğneyi dalgınlıkla eline batırdı.Parmağının ucunda küçük bir kan topu oluştu hemen.yere damlamasın diye menekşe saksısına damlattı onu.O günden beri kan kırmızıdan başka açmıyor o menekşe… Çocuk bakışlarının üstüne siper edip uzaklara baktı.O böyle merakla bakarken uzaklara birden yakın oluverdi.Çocuk bu uzakların en yakın halini unutmamak için sonsuza dek kapadı gözlerini.O günden beri mesafelerini kaybetmiş rüyalar görüyor çocuk… Zaman ihtiyar bir ressam kılığına girip üç resim yaptı.birinci resimde denizle kalemini dolduran bir adam vardı.İkinci resimde menekşelerikanıyla sulayan bir kadın vardı. Üçüncüsünde ise;bir çocuk uzakları yakından görüyordu.Karşılarına geçip uzun uzun baktı üç resmede…sonra bıraktı fırçasını elinden ; O GÜNDEN BERİ DUYDUĞU HİÇBİR BİLMECEYİ ÇÖZEMİYOR ZAMAN… Quote Share this post Link to post Share on other sites
