Mutlu Olunuz..

[postmortem 1]

 

Mutlu olunuz!

 

Artık hiçbir şey beni şaşırtmıyor. Biliyorum bütün kusur bende, duyarsızlaştım iyice. Memleket meseleleri hiç mi hiç sarsmıyor.

 

Bugün, şu içinden geçtiğimiz absürt günlerde bile mi diyeceksiniz, evet şu gözümüzün önünde olup bitenler bile kılımı kıpırdatmıyor. Galiba insanlara, hadi bir kısmına diyelim, inancımı büsbütün yitirdim. Bütün yeryüzü yaşamının bir maskeli balodan ibaret olduğuna inanıyorum artık. Herkesin yüzünde bir maske! Bazı 'saygın adamlar', kafalarında binbir hesapla, akıl almaz planlar ve korkunç senaryolarla aramızda dolaşıp duruyorlar. Ve biz o 'saygın' görüntünün altında kan içmeye teşne yaratıklar olduğundan habersiziz...

 

Ne kadar safdil insanlarız! Suikast yapacaklar, halkın üzerine ateş açacaklar, çatışma çıkaracaklar, darbe ortamı oluşturacak, sonra bir köşeye çekilip memleket elden gidiyor diye bas bas bağıracaklar... Bizim buna inanacağımızı sanıyorlar. Bu adamlar bile artık beni şaşırtmıyor!

 

Onlar aslında bir 'tip' ve her devirde, iklimini bulur bulmaz ortaya çıkıveriyorlar. Ülkenin biricik hâkimi olmak üzre yaratıldıklarını düşünüyor ve bizim gibi avare takımını kontrol altında tutulması, güdülmesi ve bir yöne doğru sürülmesi gereken güruh olarak görüyorlar. Baksanıza, amaçlarına hizmet edecek yazar, sanatçı, gazeteci bulup kitaplar yazdırmayı, filmler, diziler çektirmeyi, şarkılar besteletmeyi planlamışlar.

 

Hep böyle yapar bunlar, edebiyatı da, sinemayı ve müziği de kendi 'dava'larına hizmet edecek vasıtadan ibaret sayarlar. Aykırı sesler, başına buyruk yazar ve şairler baş belalarıdır, hazzetmezler onlardan. Bir Behçet Kemal Çağlar yahut Kemalettin Kamu yoksa, çağdaş takipçileri vardır, 'dava'ya inanacak birileri her zaman bulunur.

 

Sol görüntülü ve aslında adamakıllı gerici politikacılar, önyargılı yargıçlar, kalemini satmış köşe yazarları, gazeteciler, cuntacılarla al takke ver külah eden televizyoncular; tetikçiler, goygoycular, çığırtkanlar... hiçbiri beni şaşırtmıyor artık. Onlara kıymet vermiyorum. Yazdıklarını okumuyorum, televizyonda göründüklerinde kanal değiştiriyorum. Sahtelik, insanın tahammül mülkünü yıkıyor.

 

Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan ve bilmedikleri konular üstüne sayfalar dolusu yazı döktürenler de şaşırtmıyor beni. İnternet çöplüğünde bir küllüğe yerleşip orada eşinip duranlar, ona buna sataşanlar... Taşra kafalı, kıskanç, üretme kabızı, soğuk savaş artığı üçüncü sınıf yazı erbabı... Onlar da şaşırtmıyor beni. Başka türlü nasıl davranabilirler ki, hangi varlıkla, hangi güzellikle çıkarlar insan içine? İyi şairlere, güzel kotarılmış işlere bakıp kıskançlıktan kuduruyorlar. Taşralılığın taassubu, o korkunç can sıkıntısı, adam yerine konulmamanın yol açtığı hınçla köpürüyorlar. Köpürsünler... İnternet çöplüğü öyle geniş, öyle sınırsız ve müsait ki, orada herkes sesine karşılık bulabiliyor, herkes eteğindekini döküp rahatlıyor ve mutluluktan uçabiliyor. Bırakınız, uçsunlar!

 

Beni ne mi ilgilendiriyor, ne mi şaşırtıyor beni? Camdan görüyorum şimdi, yetmişli yaşlarda bir çift, bir hacı amca ve bir haminne, el ele tutuşmuş, yürüyor... Dünya tatlısı yüzlerinde ne acı, ne keder! Bu dünyada, şu rezilliklerin olup bittiği ülkede yaşamıyorlar sanki. İşte bu tertemizlik şaşırtıyor beni!

 

Başka nelere mi şaşırıyorum? İstanbul'un caddelerinde yürürken delice bir ıhlamur kokusu duymak, çörekotu üstüne yazılmış harikulade bir kitapla karşılaşmak, gece balkona çıkıp çoban yıldızıyla burun buruna gelmek, İstiklâl'de yürürken bir Sezen Aksu şarkısıyla durakalmak, umulmadık bir yerde "Uyandım gözlerinle ben seninle iy'oldum" diye bir dize okumak, Pavase'den, "Büyük şairlerin büyük âşıklar olduğu görülmez pek..." cümlesini okumak... Bütün bunlar şaşırtır beni, şaşırttı.

 

Bir de şu küçücük haber, geçenlerde çıktı: "Tayvan'da sevgilisinin ölümüne dayanamayan erkek, morgdaki dondurucuda gizlice onun yanına yatarak intihar etmek istedi, ama başaramadı. Çalışanların dondurucuda olağan dışı bir sıcaklık olduğunu belirlemesi üzerine kapağın tam kapanmadığı fark edildi. 41 yaşındaki âşık, dondurucuya girdikten yarım saat sonra kurtarıldı. Çaresiz âşığın dondurucunun içine girmeden önce intiharını hızlandırmak için ilaç da aldığı belirtildi." Şaşırdım ve saygı duydum.

 

Gerisi umurumda değil, dileyen dilediği gibi mutlansın!

 

ALİ ÇOLAK - ZAMAN

[BaLaBaN 6]

Paylaşımın için sağol arkadaşım.

 

Yazar öyle bi saymış öyle bi saymış sıkıysa mutlu ol der gibi :D :)

[Ü.Y. 46]

Ali Çolak'ın güzel denemelerinden biri daha... "Mavisini Yitirmiş Yaşamak" 'ı beğenerek okumuştum. Dilinde gülü olan bir ağabeyimiz.

Paylaşımın için teşekkürler

[kevser 4]

postmortem kardeşim teşekkür ederim güzel bi yazıydı :P yazı için seçtiğin fotoğraf zaten ayrı güzellikte,tam yerine oturmuş. :) resimdeki çocukları görünce zaten insana ayrı bi yaşama sevinci geliyor .......Allah razı olsun Ali Çolak abi de her zaman olduğu gibi muhteşem :P:):D

selam ve duayla..............

 

 

(itiraf ediyorum sırf bu fotonun hatrına yazdım) :D

[postmortem 1]

Teşekkür ederim kardeşim..Allah cümlemize mutlu bir hayat bahşeder inşaallah..

[buyukdogu 529]

Dilinde gül olan bir ağabeyimiz... Etkileyici bir söz ve manidar, eyvallah.

 

Mutluluğa ve mutlu olmaya gelirsek; bunu kendi çağdaşlarımız/nesildaşlarımız için değil de, ilerisi için isteyebilir ve çaba gösterebiliriz.

 

Hani bir söz vardı, merhum Akif'in (r.a) sanırım: Bir gül için, binlerce dikeni sevenlere selam olsun. Düşlediğimiz mutluluk için, kaçınılmaz mücadele budur belki de.

...

 

ALİ

[nurulhak 22]

cocuklar gercekten cok mutlu gözüküyorlar...cocukluktaki her duygunun yeri apayrı...