ilcege 36 Report post Posted September 12, 2008 abi gerçekten bu paragrafı okuyunca sana karşıdan baktım ve gerçekten kendimi gördüm..yüreğine sağlık..saygılar Bazan hepimiz kendimizi başkalarının kelimelerinde buluruz.Esasen kaybettiğimiz kendimizden başkası değildir.Bulmak istediğimizde...Ve bu arayışlar içinde helezonlar çizerken, hiç bilmediğimiz mısralarda kendimizi buluruz ve hafiften tebessüm ederiz.Çünkü okuduklarımız tanıdık gelmiştir.Kendimizden bir şeyler bulmuşuzdur.İnsanların edebiyata olan alakası belki biraz da burdan kaynaklanıyor.Sadece bir mülahaza... Karalamalarıma bu payeyi biçtiğiniz için teşekkürler.. Quote Share this post Link to post Share on other sites
ilcege 36 Report post Posted September 13, 2008 Bu Hal Üzerine-I (devamı) Bu hal herşeyiyle beni kuşatmış, tüm hissiyat kapılarımın başını adeta bir bekçi gibi tutmuş ve bütünüyle ruhumu ele geçirmiş. Büyük bir trajedi... Gerçeklik ve hayal arasında dokunan bir mekik misali… Kafkavari yaşamak belki de… Hücum ettiğimiz yel değirmenlerinin gerçekte olmadığını bilmek, büyük bir trajedi sadece…Sancho Panza’yla aynı akıbeti paylaşmak…Gerçeklik ve hayal arasında sıkışıp kalmak…Başka ne olabilir ki?.. Bu halin en büyük travmasını sokaklarda yaşıyorum. Sokaklar… İçlerinden kaçarcasına geçtiğim, o esrarlı sokaklar… Benim için ne kadar da mühimler… Ve aslında ne kadar da yorucular… Birde sokakta yürürken yaptığım insanlık muhasebeleri var tabii. Açların, yoksulların, gariplerin, mazlumların, sokak çocuklarının, hastaların hepsinin ama hepsinin muhasebesini yapmak… Bu şehir ya da Ruanda fark etmiyor. Duyduğum ızdırap hep aynı… Yorulduğumun farkına varıyorum, bu yükü taşıyamıyorum. Serde erkeklik var, ağlayamıyorum da… Bu halden sıyrılmak için küçük odaya dönmeliyim… Yığın yığın betonlardan, riyakârca seslerden ve insanlardan kaçmalıyım. Gerçeklikten hayale sığınmalıyım... Yoksa keşmekeşin içinde kaybolmam işten bile değil. Ve bir an duraksıyorum nedense?..Aklıma Üstad’ın şiirleri geliyor. Hayatı delip, ötelere uzanmak istiyorum.Aklımdan tuhaf şeyler geçiyor...Bir yanda Koestler, bir yanda Nilgün Marmara…Elimin tersiyle itiyorum.Sonra bir Cahit Zarifoğlu mısrası deliyor düşüncemi... ’’Ve Raskolnikov müthiş bir iman ağrısı çekmektedir’’ diyor.Ben ben, ne Raskolnikov’um ne de Hüsrev!..'' diye haykırıyorum, bu şehri yıkacak bir sesle…Şehir olduğu yerde duruyor oysa…Bense gerçeklikten hayale koşuyorum.Gözyaşı belki de en güzel sığınak…Kapına geldim, yalvarıyorum… Quote Share this post Link to post Share on other sites
adıgüzel 49 Report post Posted September 13, 2008 Efendim yazdıklarınızı okuduktan sonra bu konudaki istidadınızın yüksek olduğu aşikar. Fakat sizi sitenin düzenlemiş olduğu şiir-nesir yarışmasında göremiyorum. Quote Share this post Link to post Share on other sites
ilcege 36 Report post Posted September 13, 2008 Efendim yazdıklarınızı okuduktan sonra bu konudaki istidadınızın yüksek olduğu aşikar. Fakat sizi sitenin düzenlemiş olduğu şiir-nesir yarışmasında göremiyorum. Daha zaman var.3 güne neler sığmaz ki?..Umarım birşeyler sığdırabilirim. Quote Share this post Link to post Share on other sites
ilcege 36 Report post Posted September 15, 2008 25 Kuruşluk İnsanlık Bir cadde Kalabalık Oluk oluk insan kaynıyor Yürümek büyük cesaret Az ötede bir çocuk Önündeyse bir tartı. Sesleniyor: ‘Tartayım mı abi?’ diye Anlaşılan elleri üşüyor. ‘Haa abicim be, sadece 25 kuruş!’ diye ekliyor ‘Senin yerin neden orası?’ diye Sormak istiyorum, soramıyorum Yutkunuyorum Bir haller oluyor yine ‘Tart bakalım’ diyorum Etiyle kemiğiyle Bir insanım işte Sanki bu çocuk İnsanlığı tartıyor Soramıyorum 'Kaç kilo?' diye. İnsanlar geçip gidiyor yanımızdan Geriye kalan ne? Sadece 25 kuruşsa Bu hayatta işim ne? Kâr etmek için Dönülmesi mı lazım hayattan? Bak ufaklık diyorum Şimdi ben gidiyorum Gencim Öte muhasebeyi yapamıyorum Ve gidiyorum Geride kalan 25 kuruşu O çocuğa değil İnsanlığa bırakıyorum Belki gözü doyar diye ... ilcege Quote Share this post Link to post Share on other sites
ilcege 36 Report post Posted September 19, 2008 Bir Tabak Çamur Keder bugünlerde Haiti'lidir. Oranın çocuklarının ensesindedir. Sömürenler ve semirenler acep nerededir? Keder bugünlerde Haiti'lidir. ilcege Quote Share this post Link to post Share on other sites
ilcege 36 Report post Posted October 3, 2008 Hecelenen Anlamsız kelimeler heceleme şimdi..! Kabul et mazinin galibiyetini. Ne kadar tuhaf gözükse de; Gökyüzü yine mavidir. Şöyle ki; denizden almış ilhamı. Yani sen böylece, Bir martı kadar uzaksın kendine. Asla vazgeçme, n’olur asla vazgeçme! Yoksa kaybedeceğin sayılı hatıralar değil de, Bir çocuğun gülüşü olacak gibi. Hani karların şehri ve o mahalle… Yaşanmışlıklar kadar uzak belki de… Gökyüzü yine mavidir, Denizden almış ilhamını. Bu nedenle: Asla vazgeçme. ilcege Quote Share this post Link to post Share on other sites
