İşler Kötü Gittiğinde Ne Yapmalı ?

[goksal 3]

Hepimizin hayatında her şeyin kötüye gittiği zamanlar vardır;planlar ters gider,umutla beklenen karlar gerçekleşmez,hastalık ve kazalar günlük hayatın akışını aksatır.Böyle zamanlarda hepimiz dayanacak birşeyler ararız,güvenebileceğimiz iç kaynaklar bulmaya çalışırız..

 

Geçen gün radyoda Kay Stevens'la yapılan bir röportajı dinledim.

Şimdi,

bu insani tanımıyorum,ama tanımak isterdim..Hepimizin tanımak isteyeceği tipte biri bu kadın..

Hikayesi çok ilgimi çekti. Kay bir şarkıcı.Röportajda ,daha önce las vegas'taki büyük otellerin birinde salon proğramları yaptıgını söyledi.Büyük yıldızların proğram yaptığı büyük salonda sahneye çıkma şansına sahip olacağı günün hayalini kuruyormuş bir yandan da.. Her gece kendi proğramını bitirdikten sonra büyük salonun temizlenmesini bekliyor,sonrada sahneye çıkıp şarkı söylüyordu.. Dinleyicileri temizlikcilerdi ve onu dinlemekten hoşlanırlardı,oda onlardan hoslanıyordu tabii.. Her gece sesi büyük salonu doldururken o da ,salonun insanlarla dolu olduğunu hayal ediyordu.. Proğramin yıldızı olduğunu düşlüyordu hep.. Sonunda kontratı bitti ve Los Angales'e geri döndü..

 

Bir akşam üstü 5,45 'de Las vegas'daki aynı otelden telefon geldi;Proğramın yıldızı Debbie Reynolds'un hasta olduğu,onun yerine 8,30'da büyük sahneye çıkması gerektiği söylendi.. '' Orada olacağım '' diye yanıtladı.Telefon geldiğinde saat 6 ya geliyordu ve Hollywood'daydı. Çabucak işlerini halletmeye çalıştı.önce kuaförünü aradı ve kendisini havaalanında karşılamasını istedi..Evini arayıp valizlerini hazırlamalarını,gelip alacağını söyledi;proğramda kendisine eşlik edecek müzisyeni aradı ve durumu bildirdi.. Kısacık sürede her şeyi ayarlamıştı..

 

Ancak havaalanına gittiğinde las vegas'a tüm uçak sefarlerinin fırtına yüzünden iptal olduğunu öğrendi.. Birkaç dakika olduğu yerde kalakaldı...Dua ettiğini söylemedi röportaj sırasında ,ama eminim etmiştir..

Bir yolunu bulup oraya gideceğinden emindi ve asıl bu düşüncenin kendisi bir duaydı..Az sonra bonanza hava yollarından bir görevli ,bir uçak kaldıracaklarını bildirdi.. Uçağa bindiler.Kay hala huzursuzdu.Bagajının uçakta olduğunu düşünüyordu.Kuaförü onun arkasına oturdu ve saçını yapmaya başladı.. sonra hostes geldi ve uçağın las vegas'a fırtınada güvenli bir iniş yapabilmesi için fazla ağırlık olmaması gerektiğini ,bu yüzden bavulların uçağa alınmadığını bildirdi..

 

Elbiseleri,müzik aletleri,güzel tuvaleti hava alanında kalmıştı;

büyük salona girdiğinde olması gerektiği görüntüyü sağlayacak hiçbir şeyi yoktu..Evet... her şey kötüye gidiyordu,ama bu onu yıldırmadı..Birden uzanıp uçak tutan yolcular için hazırlanmış kesekagıdını aldı,çantasından bir kalem çıkardı ve söyleyebileceği şarkılarla ilgili proğram hazırlamaya başladı.. las vegas'a 8,15 civarında vardılar..Polis refakatindeki bir araba onu bekliyordu.. çabucak otele götürdüler onu ve oraya vardıklarında '' senin sıran '' dediler.İşte oradaydı,saçında bigudiler,proğram için giyinmemiş..

 

Siz ne yapardınız ? Aslında söyleyecek fazla bir şeyi yoktu..Planları bır anda değişmişti.....

 

Röportajı dinlerken bir yandan da düşünüyordum..

 

'' evet ,başımıza ne geldiği değil,ona nasıl tepki gösterdiğimizdi önemli olan ''..

Hayatın sorunlarını nasıl karşılamalıyız?karşılaştığımız problemlerdenders alıyor muyuz?hepsinden önemlisi, kendimize güvenimizi oluşturmaya yardımcı oluyorlar mı?işler yolunda gitmediği zamanlar kendi kendime şu telkinde bulunurum .Bu her duruma uyar. '' İçimdeki çok güçlü Allah'ın Mükemmellik derecesinde doğru kararlara engel olabilecek hiç kimse,hiçbir yer,hiçbir şart ve durum yoktur ''...

 

Kay biliyordu ki, gerçek benliğini ortaya koymasını engelleyebilecek hiçbir şey yoktu.. Sahneye çıktı ,orkestra şefine gitti ve ' işte numaralarım' dedi ve üzerinde numaralar yazılı kahverengi kesekağıdını uzattı.. Proğrama başladılar. Birkaç parçadan sonra pıyanıst in yanına oturdu ve o çalarken şarkı söylemeye başladı; bu arada kuaför de saçındaki bigudileri çıkarmaya başladı.. Kay'de sonunda hepsini birden seyirciye doğru fırlattı.. Orada dokuzyüz kişi olduğunu ve hiçbirinin parasını geri istemediğini söylüyordu röportajda..Herkes memnun kalmıştı. Neden ?

 

Farklıydı,alışılmışın dışındaydı ;gerçek benliğin ifadesiydi . İnsanlar işin gösterişini değil özünü hissettiler ve bu cesur şarkıcıyla işbirliği yaptılar..

Onu sevdiler....