Hâcegân 226 Report post Posted September 28, 2008 Destan Ey gidi haci, ne çok sayayiler seni; Çok zorlayı da namazımdan etma beni! Sen buradan gidin mi, bir hayırlı mektup yaz bağa; Bakayım kısmet olacak miyim, bir daha Zonguldak’a? Hiç yaramayi bağa o Zonguldak sulari; Tez külfet yetiştirdim, hep dağıttım olari. O terziler bezzazları birbirine ekley; Sağda solda külfetlerim; hepsi beni bekley! Bağa kalsa, akşam sabah elirim; İçecek su çekerse, inşallah gelirim. Akşam sabah kapılarda dolanıyrım; O uzun yollarda çok boğalıyrım! Durup giderken bakarsın ki elirim; Gider gelirken bakarsın gelmez olirim… Duman dere yukari kulağuzdur, kulağuz; Herkes gelir giderken, ben gene kaldım yalağuz! E benim sevducağum, gel serinime serinime; Benim bu köyde durmam yük oldi külfetime! Diyi bağa:“Arkadaşım, sen bu işleri edemezsin; Hiçbir yere sallanma, sen buradan gidemezsin.” Muhacir gelende neler geldi başıma; Ben bir destan yazayım, o benim arkadaşıma… Kestiler buzacuğu, seyir ettim kanina; Arkadaşım da diyi bağa, durmadan gel yanima! Daha genç olsaydım, ben bu dünyada biraz daha kalacağıdım; Biliy misin, gelirken o Samsun dağlarında seni arkama alacağıdım! O kadar arayrım seni burada; Sen çok gün geçirdin; çok kaldın orada! Arkadaşım diyi bağa ki:“Aca elmiyece misin; Çok vakit geçti orada, buraya gelmiyece misin?” Diyi bağa ki:“Topla da ye etikleruğun; Aca unuttun mi çektikleruğun?” Benim gibi bir adam bu dünyada kalamaz; Hep çektuklerimi desem kâtipler de yazamaz! Haburadan yukari gel de, çıkalım dağa; Buları da bağa diyen Muhammet ağanın oğli Mustafa ağa. Not: Okuma yazması olmayan yaşlı bir ninenin eşine söylediği bir destanı, hemen yanında bekleyen oğlu kaleme aldı. Ben de hiç bir orjinalliğine el sürmeden şiir halinde yazdım. Lütfen ifadelerdeki sadeliğe bir bakın... Ya kafiye uyumları... İşte bu destan tam bizden... İlginizi çeker diye buraya aldım. Quote Share this post Link to post Share on other sites
