Hâcegân 226 Report post Posted November 12, 2008 Tahayyül Ummandan katreye topyekûn eşya; Hakikati gizleyen kutucuklar… Mihrak yerinden akan, şerha şerha; Dipsiz derin ve nispetsiz yüksek var… Bir yüksüklük okyanus ve çamurdan, Çalkalanır dalga dalga yağmurdan… Bakınca hayaline fıtr-i surdan; Bir nefeste dalgalar, toz kovalar… Ses, rüzgâr fısıltısında titrerken, Ses, beynimi sünger gibi içerken, Ses, ruhumda çınlıyor ve her yerden; Karınca adımından göğe kadar… Sayıda yekûn hattına küçülsem, Namütenahi bedene bürünsem, Atomlar arası boşluğa düşsem; Halka halka kıvrım çizer, yok ve var… Quote Share this post Link to post Share on other sites
