Üç Atlı

[trradomir 206]

ÜÇ ATLI

 

Karşı yoldan üç atlı,

Bir kuş gibi kanatlı,

Geliyor köye doğru.

 

Cebkeni kola atmış,

Sağ elini uzatmış,

Üçü de göğe doğru.

 

Bir bulut olmuş rüzgâr,

Heyecandan başaklar,

Tutmuş nefeslerini.

 

Sıra dağlar inliyor, :

Kalbi diye dinliyor,

Çelik nal seslerini.

 

Sürün atlılar, sürün!

Beni alıp götürün,

Bu yerde pek yalnızım.

 

Demeyiniz, bu da kim?

Öyle diyor ki, içim,

Candan aşinanızım.

 

1926

[isyanlı sükut 4]

Demeyiniz, bu da kim?

Öyle diyor ki, içim,

Candan aşinanızım.

 

Ölüm ancak bukadar güzel anlatılabilir ve bir insan ölümü bu kadar sukunet içinde karşılayabilir. Hazırlığını yapmış bir insanın muhteşem mısraları ruhun şad olsun üstad..

[byhakki 1]

Sürün atlılar, sürün!

Beni alıp götürün,

Bu yerde pek yalnızım.

 

ayrılık diyarındayız.. allah hayırlı vuslat nasip eyler inşallah

[mukarrabin 103]

farklı...

sıradışı...

rûhu şâd olsun...

[SiyahCeket 67]

“Şunları şunları yaparsanız mutlu olmayı başarabilirsiniz” diyen zeytinyağlı dolmaların çok dinlenenler listesinin başında yer almaları, suratı toprağa değecek kadar asılmış insanların arasında daha iyi anlaşılıyor. Mutluluk yemeğini gündelik ve bayağı malzemelerle pişirip, açlıktan gözü görmeyenlere altın taslarla servis edenler; ve bu sofradan karnını tıka basa doldurup, daha fazla acıkmış kalkanlar; biri diğerini, diğeri de kendini kandıran iki yalancı gibi. Mutluluk nedir? Ne bileyim nedir. Fakat sakız gibi çiğnendiği koca ağızlardan servis edildiği kadar basit olmadığını biliyorum. Az önce mutluluğun ne olduğunu mu sordun sen? Bana göre mutluluk acı çekmektir. Evet, mutluluğun en büyük tarifi budur bence. Acı çekmek. Bu yüzden hiç mutlu değilim. Ve mutlu olan hiç kimseyi görmedim. Stepançikovo köyü sakinlerinden biri olmasam da, “Erdemin anası mutsuzluktur” sözüne bütün kalbimle iştirak ediyorum. Istırapla tokalaşıp, elini avuçlarından bir daha ayırmayan mustaripler var. Onca insan arasında yalnız olanlar… İyi insanlar iyi atlara binip gittiği için kimsesizdir dünyaları. İyi insanları ve iyi atları bekler; görünmeyen ama var olan bir yerleri düşünür; iyi insanlar ve iyi atlarla o yere gitmeyi isterler. Onlar için çağın gerçeğe kapı açtığı varsayılan mutluluk formülleri, küçük bir yaprağın üstünde biriken su damlacıkları gibidir. Denizi gördükleri, derinlerine daldıkları için… Şair güzel demiş : “İnciler arayan denize dalar.” O sonsuz huzur, büyük bir ıstırabın takdimi…

 

1926'da Üç Atlı, seneler sonra Sonsuzluk Kervanı…

[mumin 414]

Su kadar aziz geldi bu şiir şimdi. Yalnız tamam anlıyorum, Üstad'daki derin fikir işçiliği, ızdırap, hani çile..Ben bazen okurken yani bu denli ağır ibareler, mana, öz, boğuyor bazen insanı. Hani genç adam düşün, işte çilesi çekilmeyen fikir falan yani zorluyor, zorlanıyorum. Kişi bazen mutlu şeyler okumak, bir kelimeden mutlu olmak istiyor.Üstad hep düşündürmekle mükellef ya ara sıra o vazife bana 2 beden bol geliyor. Ya da bilmiyorum şu sıralar kafam ciddi yorgun her şeye kulp buluyor da olabilirim. Ama buradaki beni alıp götürün burada çok yalnızım, Allah bittim yani ben.Tamam ölüm necat ama..

 

Okudukları hemen kendisine tesir eden biriyim, yaşarım yani okurken. O yüzden gelin dostlar biz şunu ele alalım;

 

Demeyiniz, bu da kim?

Öyle diyor ki, içim,

Candan aşinanızım.

 

Ahh canım benim, bak şu manaya, ölüm mis gibi göründü şimdi..

[The Spirit of Islam 119]

Acaba üç atlı derken mahşerden bahsediyor da olabilir mi ? Hani hristiyanlarda şöyle bir inanç vardır mahşerde üç atlı gelir. Acaba öyle bir imge mi yapmış ? yapmış olabilir mi ? ya sizce ?..

 

Bu arada dediğimi yanlış anlamayın arkadaşlar sonra biri çıkıp da Üstad Hristiyan mı ki hristiyan imgesi yapsın demeyin ben öyle bir şey demiyorum. Hatırlatayım dedim. Edebiyatçılar genellikle bir çok kültürden imge kullanabilir. Belki ben yanlış biliyorum.

 

Elbette şiir de ölümü anlattığı açıktır...