sark

Geçmiş tarihi son kullanımının

Fasid,atılmalık çöpe.

Kalmadı kırıntısı müşteri hakkının

Sahibine itaatsiz köle..

Yok kabulu işte,dönün yeşiller çöle

Kabih koku ve alnında leke!

N'olur Ya Rab beni adam eyle!..

Yaşarken ölünür, ölürken yaşanılır..

Benim meselem;

Deryadaki teknemin

Dibinin delik olmaması!

O suya değememem,

Onda boğulamamam..

Benim sorunum,

Teknemin sağlam olması,

Ne yazık ki!..

Ne kadar kısa olurmuş

Bir kelebeğinki kadar

Zor bulduğumuz

İhlasın ömrü..

Dostlarım ev eşyamdı, bir bir gitti diyorum

Artık boş odalarda ölümü bekliyorum

NFK

Çok nezih bir çalışma olmuş.. teşekkürler paylaşımınız için. sizin de dile getirdiğiniz gibi muhterem Sezai Karakoç da Fildişi sakinlerindendir. vaktiyle edebiyat hocam bahsetmişti;kendileriyle görüşme ayarlamışlar tabi heyecan hat safhada, sizler de yaşamışşınız bilfiil.. neyse efendim grubun içinden biri havadaki durgunluğu delmek adına elini gayri ihtiyarı Sayın Karakoç'o uzatıyor. Büyüğümüzün karşılığı Fildişi Kulesi'ne yaraşır nispette; ''ben uzatmadan önce uzatılan eli sıkmam ben!'' tabi gencin eli havada kalıyor. yerinde olmak istemezdim..fakat biz yine de O'nu her haliyle seviyoruz..

Yusuf (a.s) gibi, dünyaya sırt çevirelim de; Varsın gömleğimiz arkadan yırtılsın!

''Şeytan,üstün insan olmanın hammaddesini hazırlar.''diye İbni Arabi'nin çok hoş sözü vardır. nitekim benzer mantık ile dunya da bize lazımdır,sırtı dönmeden gömleği sağlam tutmalı..

yüreğinizi sağlık kardeşim

teşekkür ettim..

Biriktirdiğim içimdeki,zehirden gayrısı değil

Benim aynada gördüğüm,kelpten başkası değil

Ne bir ne de iki,benim elem tek değil

Aradığım çare,derman,çilemden başkası değil

İstemiyorum Rabbim tükensin,

Vallahi beni ayakta tutan,çilemden ötesi değil

Gördüğüm derme-çatmalar,benim evim bunlar değil

Akan kalemden sızmalar,batını murekkep değil

Dilimden süzülen dilimdedir,asıl beynimdeki değil

Yürüyen ayaklarım zahiri,giden ruhum değil

Asılı kalmış paltom,içindeki ben değil

Uzandığım rahat yatak,yumuşak yünden değil

On tahtadan birleşmiş tabut,yünden aşağı kalır değil

Benim asıl dünyam burası,asıl insanlarım sizler değil

Bahsim,sözüm ya da bakışlarım benim değil

Sanın ki meyyit konuşuyor,

Bilin gördüğünüz ben değil

Değillerin içinde değillerim bile değil!!

Aşk,ne hoştur ne de beter

Pek çok insancığı,

Tuzağına düşürmüş

Veled-i zinadır!

Pusulasını bilen müstesna..

Küller arasında ne kadar yaşayabilirim?

Tükenmiş lugatımda hangi kelimelere,

Hangi fillere tutunabilirim?

Sönük bacalarımın dinmez hasreti...

Giden gemiler arkasından,

Ne kadar dayanabilirim?

Ve serde şu var ki;

Ben kendime,

Nasıl katlanabilirim!?

Haşin,sert duvar ardınca

Yumuşak yüz

Binlerce dört ayaklı ardında

Otur derini yüz!

Koptum inceldiğim yerden.

Lakin ipin bendeki ucunda,

Sayısız düğümlerim var

Bilseniz benim sizden habersiz

Adetlerce saklı ölümüm var!

Ölüm-kalım arası

Zavallı insancık

Alım-satım arası

Mühim olan paracık

Başarı-mağlubiyet

Ufak bir fırsatçık

Gitmek-kalmak kararı

Hayat aradan çık!

Yine farkındalık

Hayata kapanıp

Ahirete açıklık

Bir damla ağlamalık

Bir satır karalamalık

Elimde defterim var

Ahirette okumalık

Gidiş ihtiyar babalık

Meğer salise kalmadık

Bu bir şiir değil, farkındalık!

Gölgeler, sizden olmak isterdim

Bir insanın ardından,adım adım

Hem hiç külfet olmadan omuzlarda

Nedir,yalnız güneşli havalarda

Öte vakitler saklı duvar arkasında

Uzak yüzlerden,kişilerden uzakta

Bir duvar saatinin dakikaları

Bir cama vuran su zıplamaları

Uyuşmuş,ayarlanmış,kurulu vaad

Ne currettir bu,hayata karşı taat

Çuvalın içi boş,samanla ayakta

Ufak bir kıvılcıma kül atıkta

İşte gölge mesul değil bunlardan

Yer ayırın gölgeye,görünmez mezardan..

Hisse aç,duyguya aç

Neşeye,gülmeye aç

Suya,ekmeğe aç

Bilmiyorum saat kaç

Yaşıyorum ama ne amaç

Cevapsızlarım bulamaç

Geldim yine sana,

Ölüm bağrını aç!

Zoraki hayat,yaşamak zoraki

Mazi bayat,ölüm zoraki

Zorakinin gecikmesi ne kadar zoraki!..

Düşüncelerin kıskacında,canım burnumda

Değil şuurum yerinde,aklım başımda

Tuttuklarım iplik ucu ile bağlı hayata

Ne zaman kurban gideceğim kazaya

Oruç tutsam mı üstümdeki havaya

Olur mu sebebim göz yummaya bekaya

Koyabilir misiniz beni,süslü mezara

Kiimse değil faili,diyeceğim kazara..

Gecikmek dakikalara

Dönmemek yıllara mal olur

Sevmek mumkune

Susmak kedere gebedir

Söylemek bir ise,

Yutmak üç kere pişmanlıktır..

Canıma kastım var

Ben etmişim kendime azap

Beni kim eder azad!

Ona yabancıyım

Buna yabancıyım

Onlara yabancıyım

Ve size yabancıyım

En kötüsü de bu ya;

Ben hala,

Kendime yabancıyım..

Toprak değişti bendeki kafa aynı

Bu hal demek ki ülkelere bakmıyor

Sızlıyor hayata bakan yanımın yanı

Sular her zamnki gibi akmıyor

Neyse ne de;

Ne su ne de aynalar

Ne olacak bu halimin hali!?

Ey kulum! Sana benden daha yakın olabilecek kim?

Şah damarınla aranda ramak sayan ilmim..

Hepsi muazzam. Rabbim sizi zat denizine katsın, orada boğulun.. bu nasıl farkındalıktır!sustum.

Sancılar! ne kelimelere müsade edersiniz

Ne de kelimeler anlar halinizden..

Akıl,vara varımda göz ise,ruh ziyadır..Göz ışıksız istediği kadar baksın,karanlığı seyreder!

Allah'ın cemalini müşahede için ölmek, bu visali daha sevimli kılmak için yaşamak istiyorum.

Umarım bir gün kalemimin saçmalamayı bırakıp,ilahi sırrı anlatamama nimetine erişirim..

Bildiğim tek şey,benim ilhamımın peri olmadığıdır!

İnsanın zaafiyetleri; içkiden,haşhaştan daha keskindir!

İyi olduğum anlarım için,bilsen şu an ne kadar kötüyüm!..

sark'ın kaleminden