sark

Bu konuşma neden imkansız olsun? Üstad, Said Nursi için hüsnüzan sahibi değil miydi? Risale-i Nur'un, imansızlık çemberinde kavrulan Anadolu gencine birçok faydası olacağını düşünmüş olamaz mı? Yahut, böyle bir sadeleştirme ve neşir çalışması, zihnimizdeki üstat profilini mi zedeler? Bunda nasıl bir beis olabilir ki?

 

Bilmem yanlış mı düşünüyorum; Son Devrin Din Mazlumları'nda görüldüğü gibi, üstat İslam adına çile çekmiş kimselerin Anadolu genci tarafından tanınmasını arzu ediyor.

 

 

Ayrıca şunu öğrendim ki, Üstat ve Hocaefendi arasında geçen diyalog, yanlızca Osman Şimşek tarafından nakledilmemiş, bizzat Hocaefendi de bir röportajında bu konuşmayı aktarmış. Hatta üstad Necip Fazıl'a külliyatın verilmesi neticesinde 'ağabeyler'den azar işitildiği dahi nakledilmiş.

 

Röportaj: 'Necip Fazıl Nurları Sadeleştirmek İstedi'

 

Ahmet Turan Alkan da bir makalesinde bu diyaloğu aktarmış: "Said Nursi Türkçesi" Üzerine Bir Tenkid

 

Ben, yalanın yanına yaklaşmayacağına inandığım bir müslüman hakkında suizan etmekten haya ederim.

ustadın bediuzzaman hazretlerıne takdiri vardır.adını verdıgım eserınde de bunu zıkretmıstır ama fakat hocaefendı ve cemaat adına aynı fıkırde degildir. bedıuzzaman hazretlerı cemaate ıstırakını ıstemıstır fakat ustad reddetmıstır.eger Son Devrın Dın Mazlumları'nı okuduysanız soru ısaretlerını luzumsuz yere kullanmıs oldunuz. eger kabullenmek ıstemedıysenız orasını bılemem.. saygılarımla

Bu yazının noktası virgülüne kadar hiç bir noktasına inanmıyorum, üstadı yakından tanıyanlar böyle bir konuşmanın üstad tarafından yapılmasının imkansız olduğunu bilirler....

size katılıyorum bayım.. ustadın bu hususta fasih gorusunu SON DEVRIN DIN MAZLUMLARI eserınde gorebılırler.. vesselam