vecd_

Avâreler felekzedeler mübtelâlarız

Alemde bir muhabbete kalmış gedâlarız

Hüzün Adres Değiştirir

Yakışmıyor cepheyi terk edişin,

Mert dayanır, namert kaçar sevdiğim.

Fazla sürmez hatanı fark edişin,

Hüzün eken, hüsran biçer sevdiğim.

 

Adet ettin aşk dersini asmayı,

Hüner saydın sırra kadem basmayı,

Yetti artık çok denedim susmayı,

İsyan eden bayrak açar sevdiğim.

 

Nice avcı bende silah sınadı,

Geri tepti,sineleri kanadı,

Kırılsa da yüreğimin kanadı,

Yine açar, yine uçar sevdiğim.

 

Bir resmimiz bile yoksa başbaşa,

Revamıdır ben yanayım,sen yaşa,

Aşk sunacak sakimi yok sarhoşa,

Yine bulur, yine içer sevdiğim.

 

Aynaların farkı kalmaz düşmanla,

Tanışırsın doğduğuna pişmanla,

Hüzün adres değiştirir zamanla,

Benden geçer,sana göçer sevdiğim.

 

Üzerime yar sevdiğin sahi mi?

Kalp çalmakta senin gibi dahi mi?

Ağlama der dosta aşık Daimi,

Bu da gelir,bu da geçer sevdiğim.

ayrılıkta vardı aşkın içinde. Her şey gibi…

Çok seven de az seven de

bir gün giderdi Herkes gibi.

Hayat Bana Birşey Daha Öğretti;

aşk her şeydir ama her şey Aşk değildi…

Şimdi gidiyorsun

Git

Oysa senden tek bir damla istemiştim

Sana kocaman bir deniz sunmak için

Şimdi gidiyorsun

Git

Ne zaman başladı bu hikaye

Anımsamak zor

Gençtim

Hazırda fırtınalarım vardı dört nala sevdalarım

Komazdı öyle üç-beş nöbetleri

Geceler içimi acıtmazdı böyle

Bir insan bu kadar eksilebilir mi

Hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı

Bu şehrin biryerlerinde

Düşler ormanının gece bekçisi derdin sen ona

Gözlerinde gizledi o seni sen bilmedin

O adam bendim unuttun mu

Bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu

Seni unutamadı

İşin kolayına kaçmadım

Uğruna ölmedim yani

Uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep

Sen bunu da bilmedin

Ben bir bakışına bin anlam yükledim

Sen aşka kestirmeden gittin

Bir hayatın özetini bırakıp avuçlarıma

Şimdi gidiyorsun

Git

Bana karanlığın ne demek olduğunu öğretmeden

Bütün ışıklarımı söndürüyorsun

Bu cehennem cinayetlerini işliyorsun

Sonra bunlara intihar süsü veriyorsun

Yazıklar olsun yazıklar olsun

Susuyorsun susuyorum susayacaklarım bitmiyor

Hani sen sevdiğini

Yarı yolda bırakacak kadar yüreksiz değildin

Düşmemeyi öğretecektin nerdesin nerdesin

Uzun lafın kısası yoktur

Anlatacağım çok şey var

Hoyrat bir rüzgar gibi geldin

Aklımı hayatımı dağıttın

Şimdi gidiyorsun

Git

Daha ayrılığa bile çarpmadan

Aşk bize döndü

Bir yılan gibi soktun koynuma kimsesiz geceleri

Artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil

Ama sana dokunmak da yasak bana

Göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır

Sen var ya sen

Allah kahretsin

Yani şimdi

Gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı

Yani şimdi başkaları mı sevecek seni

Ben saçlarını okşadığım zaman

Ellerin öksüz kalırdı

Şimdi gidiyorsun git

Kahraman Tazeoğlu

İyi değilim aşkım.

Umutsuzca uyanıyorum sabahları.

Güneş yüzüme vurdukça daha bir karanlık oluyor günlerim.

Kahvaltı saatlerimi hep kaçırıyorum.

Bilirsin sigara iştahımı kesiyor.

Öyle pek özenmiyorum üstüme başıma…

Ne geçerse elime giyiyorum.

Sen yoksun ya ‘’güzel görünüyorsun’’ demesinler istiyorum.

Yine en arka koltuğunda oturuyorum minibüsün yine camda oluyor gözlerim.

Sen tutmuyorsun ya elimi cebimden hiç çıkartmıyorum.

 

İyi değilim aşkım.

Herkes sana benziyor sanki…

’’saçı az daha kısa olsa biraz daha içten gülse..’’

daha çok benzeyecek olanları ayırıyorum.

Yoksun ya yokluğun da yepyeni senler arıyorum.

En zor geceler oluyor.

İzlediğimizi izlemiyorum, senin uyuduğun saatlerde uyumuyorum.

Olur ya bir rüyada karşılaşma ihtimali.

 

İyi değilim aşkım.

Unutuyor gibi yapıyorum.

Biriken yaralarımı acıtmasınlar diye hiç kanatmıyorum.

Seni de kan tutardı hani..

Bak görüyorsun bunu bile hatırlamıyorum.

 

İyi değilim aşkım.

Artık şiirlerimde yok süslü kelimelerle sana seslenecek.

Adının geçmediği cümlede O gitti diyerek, sevgiyi anlatmak çok zor oluyor çünkü.

Kağıda kaleme dokununca kömür değil, gözyaşım dökülüyor ya, ziyan oluyor sayfalarım.

Bir de Pazar günleri var tabi.

Hiç buluşmadığımız bir yerde hiç bilmediğin bir saatte seni bekliyorum.

Gelmen pekte anlam ifade etmiyor.

Ben seni beklemeyi hala çok seviyorum…

 

İyi değilim aşkım.

Daha bencil oldu duygularım daha çok ben demeyi, daha çok sabretmeyi öğrendim.

sayısız yalanlarla ‘’çok özledim’’ seni demeyecek kadar..

Yokluğunla aramda inanılmaz bir dostluk başladı.

Kimseyi almıyoruz aramıza..

bak benden başka sen, senden başkada düşüncem yok satırlarımda..

 

İyi değilim aşkım.

Hiç iyi değilim..

Bu saatten sonra sana ‘’dön’’ mü yoksa ‘’hoşça kal’’ mı demeliyim.?

-seni seviyorum

-bir daha söyle

-bir daha

-hayır ondan öncekini söyle

-dokuz.

Sevgililer günü bir hayal ürünüdür, tek gerçek çiğ köfte dürümüdür :)

O kitabını okumadım ama eğer dediklerin doğruysa haklısın kardeşim .

Kitabına eksik aldığı gazeller hangileri kardeşim bana özelde atarmısın.

kitab-ı aşk ı okudunmu kardeşim iskender pala nın ondakiler şiir şerh i değilde nedir yada ben şerh bilmiyorum demekki.ben divan şiirini iskender pala ile sevdim .şiir şerhleri adında kitaplarıda var i.pala nın .

-Küçük su birikintisine ne denir?

-Sucuk

 

 

Örümcek adam ağ atamıyormuş, neden?

-Çünkü ağ bağlantısı kopmuş.

İskender PALA okuyucusunun sorusunu cevaplarmış.Şiir şerhleride yapıyor zaten.

 

istemek ve inanmak gerekli elbbet fakat şiir bilgisi ve duyguda gerekli .

Aleyküm selam ...hoşgeldin ....

Belki benim gibi bu konuyla ilgilenen dostlarım vardır . İskender pala gibi usta bi kalemin şiir yorumunu gördüm internette paylaşmak istedim .

 

Okuyucularımdan sık sık sorular gelir: Şiir yazıyorum, tavsiyeleriniz neler?!

 

 

Doğrusu şair olamamış benim gibi birisi için çok zor bir soru. Bu babda söyleyeceklerim ancak hariçten gazel okumak kadar esasa taalluk edebilir. İsterseniz paylaşalım:

 

Bence şair olmanın iki temel şartı vardır: a) Şairane bir ruh üzere yaratılmış olmak B) Şiir eğitimi almak.

 

Şairane bir ruh ve eda taşımayanların şiir yazmak için kendilerini zorlamaları boşa emektir; vazgeçsinler. Çünkü bu bir yetenek bahsidir ve herkese verilmemiş olması tabiidir. Sesi güzel olmak veya iyi koşmak gibi... Herkes şarkı söyleyebilir ama ses sanatçısı olmak başkadır. Keza herkes basketbol oynayabilir ama Kerim Abdülcabbar olmak özel bir haldir.

 

Bir şair ayrıcalıklı ve özel yaratılmış bir kuldur bize göre. Çünkü o bizim duymadığımıza, algılayamadığımıza sahiptir ve bu bakımdan bizim de bildiğimiz kelimeler ile hayal edemeyeceğimiz şeyler söyler. Ama yalnızca bu ayrıcalıklı yaratılma şair olmak için yeterli midir? Elbette hayır!.. İşte onun için şairliğin diğer şartı olan eğitim devreye girer.

 

Şiir eğitimi herhangi bir fakültede verilmez ve bunun bir okulu da yoktur aslında. Şiir eğitimi her şairin kendi başına alacağı bir eğitim olup onun öğretmeni diğer usta şairler ve onların biriktirip tarihe bıraktıkları mirastır. Şiir eğitimi; çok şiir okumanın adıdır. Ruhunda şairanelik olan birisi şiir eğitimi almadan elbette eksiktir. Yalnızca şiir eğitimi alarak şair olmak ise muhal ötesi batıldır. Ancak ikisini belli seviyede birleştirendir ki şiir söyler ve söyledikleri tarihe kalır. Bu ikisini birleştirme oranına göre de şairler büyük veya daha büyük olarak kategorilere ayrılabilirler. Çünkü onlar üslup sahibi, söz geleneğinde yeni bir yol açan bahtiyar kullar olurlar. Onlar Mevlana, Yunus, Karacaoğlan, Fuzulî, Galip ve diğerleri olurlar. Onlar, gökkubbede adları hiç unutulmayacak olanlardır.

 

İmdi; genç şair adayları, eğer siz de bu kervana katılmak isterseniz işte bizim tavsiyelerimiz:

 

1. Önce kendinizi tartınız, şairanelik içinizde mi, yoksa siz bir vehim mi taşıyorsunuz?

 

2. Eğer gerçekten şair olacağınıza inanıyorsanız mutlaka şu üçlü gruplardan birinin eserlerini iyiden iyiye okuyunuz; düşünerek, yorumlayarak, anlayarak.

 

a) Yunus-Baki-Karacaoğlan B) Pir Sultan-Fuzuli-Seyranî c) Kendi seçeceğiniz üç şair (saz şiirinden, tekke şiirinden ve divan şiirinden)

 

3. Okuduğunuz eser üzerinde kendinize şu soruları sorunuz: a) Bu adam bunu nasıl böyle söylemiş? B) Hangi şartlar ona bunu söyletmiş? c) Neden bu kelimeleri tercih etmiş? d) Ben nasıl söylerdim? e) Şimdi nasıl söylersem insanlara ulaşabilirim? f) Bunu bir de ben söylemeli miyim? g) Ve sizin ilave edeceğiniz başka sorular…

 

4. Eğer vezinli ve kafiyeli yazıyorsanız mana ile kafiye (veya vezin) ahenk içinde olmalı, biri diğerine feda edilmemelidir.

 

5. Uzun yazmaktan kaçınmalı, maksattan uzaklaşılmamalı ve zevk-i selîme hitap etmelidir.

 

6. İfadenin mümkün olduğu kadar çeşitlendirilmesi üslubu güzelleştirir. Tekdüze mısraların bıktırıcı olması söz konusudur. (Çeşitli nağmelerin bir bestede bütünleşmesi insanı dinlendirir ama tekdüzelik dinleyeni yorar.)

 

7. Sadelikte sanat, sanatta sadelik gözetmeli, derinliği olmayan ağdalı mısralara fazla iltifat etmemeli, herkesin anlayacağı dilde yazmalıdır.

 

8. Şiirdeki her bir kelime seçilmeli, öyle istihdam edilmelidir. Bazan güzel bir şiir bir tek kelime ile çirkinleşebilir. Sözler gibi mânâ da seçilmelidir. Sözler güzel olur da mânâ bayağı olursa gülünç bir şey ortaya çıkar.

 

9. Yazmadan mutlaka düşünmeli ve düşünmeden asla yazmamalıdır.

 

10. Kendi şiiri hakkında en şiddetli tenkitleri yine kendisi getirebilmeli, şiirden anlamayanlara okutup da onların beğenisi ile kendini şair zannetmemelidir.

 

Şair adaylarına bir de dostça tavsiye:

 

Çevrenizdeki insanlar size gelip “Yeni bir şiir yazdıysan okumama müsaade eder misin?” gibi teklifler yapmadığı müddetçe onlara şiir okumayın ve yazdıklarınızı yayınlama gayretine düşmeyin. Hiç üzülmeyin, mısralarınız gerçek şiir olmaya başladığında birileri sizi bulup “Bunları kitaplaştırmak istiyoruz!” diyeceklerdir. Yeter ki siz eğitime devam edin. Şiir her şeyden evvel sabır ister çünkü!..

 

İskender PALA'nın köşe yazısı

En güzel çay hangi dağda içilir?

Çay bar-dağı'nda

Martıların gözlerinden dinledim

İstanbul'un boğazı yanmış dün gece

Yıldızlar şahitlik etmiş, güya suçlu benmişim

Oysa can, yemin olsun yanağımdan süzülen denize

Ben bu şehre yüreğimi içirmedim

 

Göklerden hicran yağdı, İstanbul'lu bir geceydi

Yere düşen her damlanın yüreğinde sen vardın

İsmin dudaklarımda idamlık bilmeceydi

Yalansa kahrolayım, sen İstanbul kokardın

 

Sevda dediğin gülüm bir busedir dudağımda

Bıçak gibi, yasak gibi, kan gibi...

Utanır, intihar ederdi ölüm,

Hayata rest çekip ağladığımda,

Korkak gibi, tutsak gibi, yaşanmamış an gibi...

Ben lal olmuş bülbülüm, sen deli gülsün bağımda

Toprak gibi, yaprak gibi, candan özge can gibi

Kuş uçmaz kervan geçmez dağımda,

Kah aşkı yağan kar tanesi

Kah Leyla tüten rüzgardın

Zambak gibi leylak gibi,

Sigaramda duman gibi

Sevdiceğim, sen İstanbul kokardın

 

Dayadım ondörtlüyü İstanbul'un şakağına

İstediğim gül içmekti gözlerinden bir yudum

Seni sordum gündüzlerce bu şehrin her sokağına

Söylemedi, inat ettim gece seni uyudum

 

Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim

Ayla toprak şahittir, şahittir denizle gece

Sensizken, İstanbul'da bir kez olsun gülmedim

Yıllar kapımı çaldı, ellerinde vur emri

Yokluğun var sen yoktun, ölüm geldi ölmedim

Ağladım yüreğimde sen, sende divane İstanbul

Aşkından hatıra dedim göz yaşımı silmedim

Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim

Belki de can ben bu şehri güller için çok sevdim

 

Gözlerimden dökülen yaş denizi ıslatıyor

Sevda kilim, hasret nakış, gönül derdi dokuyor

Çatlayası deli yürek 'sen sen' diye atıyor

Oy gece gözlüm oy, İstanbul seni kokuyor

Bekleyenler için

Bir ayak sesi duymayayım

Kapıya koşuyorum

Gelen sen misin diye

Bir sarı saç görmeyeyim

Yüreğim burkuluyor

Ağlamaklı oluyorum

Her şey bana seni hatırlatıyor

Gökyüzüne baksam

Gözlerinin binlercesini görürüm

Bir rüzgar değse yüzüme

Ellerini düşünmeden edemem

Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer

Tadı senden gelir

Yediğim yemişlerin

İçtiğim içkilerin

Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı

Bu emsalsiz hüzün

Seni beklediğim içindir

 

Resmine bakamaz oldum

Uykulardan korkuyorum artık

Utanıyorum odamdaki bütün eşyalardan

Şu sedir hala gelip oturmanı bekliyor

Şu ayna karşısında güzelliğini seyretmeni

Şu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masada

 

Ve şu saat geldiğin anda

Durabilir sevincinden

Zaman çıldırabilir

Çünkü benim dünyamda

Ölümsüzlük, seni sevmek demektir.

 

Bir çocuk doğmayı bekler

Bir ağır hasta ölmeyi

Bitkiler yağmur ve güneşi bekler

Yalnız bir kadın sevilmeyi

Ve düşün ki bir adam

İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi

Seni bekler

Asılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibi

 

Sen gelinceye kadar

Pencerem kapalı duracak

Rüzgar gelmesin diye

Artık perdeleri açmayacağım

Gün ışığı girmesin diye

Sonra kahrolacağım

Bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta

Ve günlerce gecelerce haykıracağım

Nerdesin diye, nerdesin diye

 

Bir gün bu kapıdan sen gireceksin

Biliyorum

Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek

Yıllarca sonra

Öldüğüm gün bile gelsen

Bütün bu bekleyişlerimi ve öldüğümü unutup

Çocuklar gibi sevineceğim

Kalkıp sarılacağım ellerine

Uzun uzun ağlayacağım

 

Ümit Yaşar OĞUZCAN

Herkes Gibisin

 

Gönlümle baş başa düşündüm demin;

Artık bir sihirsiz nefes gibisin.

Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin

Akisleri sönen bir ses gibisin.

 

Mâziye karışıp sevda yeminim,

Bir anda unuttum seni, eminim

Kalbimde kalbine yok bile kinim

Bence artık sen de herkes gibisin.

 

Nazım Hikmet RAN

tesbih çok güzel ya .

kamerayı görünce heycan yaptılar herelde :D

Hicbir zaman dertsiz kalmadı gönlüm.

Bir çift gözden, bir yapraktan, bir kuştan.

Daima daha taze, daima yeni baştan.

 

SENDE KALMIŞ

Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim

Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.

Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim

Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.

 

Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu

Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu

Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu

Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.

 

Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,

Saçlarına hasreti tanımayan hallerim,

Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim

Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.

 

Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,

Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,

Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,

Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış.

 

Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok.

Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok.

Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok.

Aynalarda kendimi göresim sende kalmış.

 

Sende kalmış umudum, saadet çağım sende,

Sende kalmış huzurum, tüten ocağım sende,

Sende hayat kaynağım, duygu membağım sende,

Can diyorum sana,can kafesim sende kalmış.

 

Allah' ım düşmanımı düşürmesin bu zaafa,

Sanki her noksanımı mecburum itirafa,

Hangi şarkıya girsem, notalar do re mi fa

Sol diyorum sana sol, la sesim sende kalmış.

 

Gel Tanrıya borcunu teslim etsin bu yürek,

Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek,

Kelime-i şahadet getirmem için gerek,

Son diyorum sana, son nefesim sende kalmış.

Cemal SAFİ

Ayrılık içinde insanın gözünü açıp kapayıncaya kadar geçen zaman yıl gibi gelir. Mevlana

Sevda senedine bir imza attım

Neyleyim icraya geldi yalnızlık

Seni vermem diye bin yemin ettim

Benden beni bile aldı yalnızlık

 

Lokman hekim libasını giyerek

Senin tek tabibin benim diyerek

Kanımı içerek ömrüm yiyerek

Derdime dermanı buldu yalnızlık

 

Senin suretinde kapladı beni

Aşk diye hicrana sapladı beni

Önce kendisiyle topladı beni

Sonra sensizliğe böldü yalnızlık

 

O şimdi padişah ben garip köle

Elveda mutluluk merhaba çile

Ezerdi sen varken karınca bile

Köleydi kapımda kuldu yalnızlık

 

Sende düşüp gittin kendi derdine

Gölgem firar etti hasret yurduna

Çekip gittim kaf dağının ardına

Hoşgeldin diyerek güldü yalnızlık

 

Yeter artık dedim kavgadan bıkıp

Ölüyorum seni yalnız bırakıp

Anlaştık diyerek elimi sıkıp

Peşimden toprağa daldı yalnızlık

Serdar TUNCER

Güzel şeyler de var bu hayatta,

çay ve kitaplar gibi,

secdedeki aşk gibi

tesbih tanesindeki her bir huzur gibi…