Mustafa Cilasun

Aksın kanım

Sonsuza değin ne varsa

Yüreğimde o sevgi var oldukça

Hüznüm hiç

Dinmesin zülüm ve eza

İnsanlık onurunu terk etmeyince

Gözyaşlarım

Akabildiğince aksın

Uyku gözlerimden feragat etsin

Mazlumun ahı

Yeryüzünden ilelebet

Huzur ve saadet için terk etmeyince

Hakikat olan

Tarife gerek duymayan

Ruhun varlığıyla ebet yolculuğu

Kalbin sahibiyle

Muhabbet coşkusunu

Yaşayamıyorsam hayat anlamlımı

En önemli güç iken

Gücümüzden feragat ettiren

Akidemizde şekliyeti önceleyen lekeler

Dirliğin sadece

Huzurla kaim olmayacağını

Bilmeyen bir gönlün yarası çok derindir

Ana analıktan

Ecdat darlıktan kahır içinde

Nefesler o kadar anlamsız ki sevgisiz iklimde

Ne martılar

Ne dallarını bırakan yapraklar

Özünden soyutlanan çalışkan arılar nerede

Bizi benliğimizden soyutlayan değerler içimizde…

Çare kalmayınca

Sızılar aman vermiyor kalan anlarında

Izdırap bir yere kadar halin darlığında

Verilen

Ömür ki kendi serencamının mahfilde

Katreler anlamsızlaşıyor iksir sahilinde

Bazendir

Halin demi, keyfin fevki hisler kıdemli

Can ki kimin derdi, aşk şevkini ne verdi

Ulaşılmaz

Bir sevda ki derinlerde uzayan nehirdi

Meşk kimin derdiydi ahiri kimler bilirdi

Şevkle

Umut olan çocuğun uçurtması kaçar ya

Uçmak için kanadını çırpan kuşlar var ya

Dilense de

Ağlamak istenen gözyaşları hiç akmaz ya

Zindan ki duvarları umutlar için ne sayfalar

Ne yapsın

Mabet bekçisidir yüreğim karargâh seyrinde

Hadiselerden bizar artık arı öteleyen dillerde

Bizler

Neler çektikse azimetin terk ediliş silsilesinde

Seküler kimliğin nezdinde, ahu figanlar adilince

Dil sukut eyler

Ne söyleyeyim ki halin kudret eli bilinmeyince

Utanmalar terk edilince, adaplarda ötelenince

Zikredilen

Aşklar kimliksiz, sevdalar ki bir rezilliğin içinde

Mananın mevti hazanın hüznüyle boğulup eriyince

Şu

Yüreğim kanarken

Sen dalganın sesindesin

Onun

Her kıvrımı nefesin

Sinemde medceziri yaşatıyor

Sen

Yoksun, kum mahzun

Seni arayan su masum

Biliyorum

Sensiz dalga mahkûm

Gece yalnız, ben onda hapsim

Bak

Martılar ses vermiyor

Sensizliğimde onlarda terk ediyor

Melalimi

Yalnız biçarelik sarıyor

Halimde alacak bir nefes kalmıyor

Senin

Bıraktığın masum aşk

Artık semayı, ayı, kuşatıyor

Bana

Seni anlatıyor ve bakıyor

Sessizce kalbime giriyor ve yatıyor

Seni görmeyen

Gözlerim artık merdiven altında

Uçurumların o eşsiz diyarlarında

Derbeder

Akşamcıların acı bahtsızlığında

Koparılan her sevdanın ahında

Artık

Kalmadı ki bir muradım sonunda

Her bir tarafım karanlıkla olunca

Seninle

Hayallerim ipotek altına alınınca

Hülyalarım sayfalarını kapatınca

Biran

Yazmayayım diyorum her seferinde

Ellerimde ki parmakları kesmeyince

Ruhumun

Kalan bir nefesi olduğu müddetçe

Duramıyorum sus tavsiye edilse de

Uzaklarda

Kendisi başarıyor bravo her nasılsa

Her daim, sabır içinde yutkunsa da

Melalinde

Bir sevdanın acısını hiç duymasa da

Bir sıfatı yakıştırıp susta bıraksa da

Artık

Esrar perdesini ömür billâh açmasa

Bir hoş sedanın anılmasını engellese

Bir daha

Hiç söz etmese de en derinlere geçse

Gam değil artık bu sevdalar küllenirse

Heceler Gecelerde!

Bir göz ağrısıydı

Senin onca çektirdiğin

Ve çektiğim hasretin sancısı

Artık

Senden uzak günlerim

Hissedeceksin bir zindan hali

Senin

Hasretin elemin

Neler ne acılar çektirmedi ki

Sine-i

Gönüllerde çalkalanan

Acı dalgaların verdiği hicran misali

Sen ki

Bir demi hayattın

Var olan şevkin ilkbaharıydın

Bir

Demet çiçekler saldın

Terennüm ettiğim kokunla şakıyandın

Sen

Sinemin yalnız olan

Karanlığında aydınlık salandın

Sen

Hazandan arta kalan

en mübariz kederle soluklanandın

Sen

Nevi şahsına hassaten

Mana enginliğinde hep kalandın

Manayı

Aşkın letafetiyle

Sunan en bariz bir sevdaydın

Sen

Sineyi saadetinde

Derin izlerin harmanıydın

Sen

Çok farklıydın

Bir başkaydın alıp götüren şarkıydın

Sen

Halin derinliğinde

Bir baharı hazanın muştusu

Sen

Rahmanın engin

Hasretiyle bir seyri sefer yolcusu

Sen

Ruhun hilkati canın

Akıbeti, ahirin saadet olgusuydun

Sen

Melali bahşedenin

Nefesleri nazar edeninde kuluydun

Bak

Beklemektesin işte

Görünmezlerin seyri âlemin desin

Sen

Nağmelerin dilinde

Yalnızlığımın kalan hecelerindesin

Mücerret

Bir özlemdi hayatın

Bıraktığı halimi aşkın hasretiyle

İşte

Kuraklığın pençesinde

Çölün derinliğinde ki bulunan zahire

Bu

Öyle bir hakikati aşk ki

Tutkunun en nadir bulunan bir hali

Artık

Sinelerden ahu figan

Duyulmaz gayri elemde görünmez hani

Bir

Hicranı saadet öyle

Bir hazzı endam ki halin demiyle

Melalin

hamd serinliğinde

Sabrın güzelliğindeki aşkın keyfiyle

Senin Için Ne Söylenir!

O uyanırken

Ben uyumaya başladım

Karanlığa

Gömülmek için

Nelerde yapmadım

Her

Geçen bir anda

Beni bekleyen toprağım

Bir

Kök salmadım

Seni unutmaya başladım

Öyle

Diyor ne hazin ki

Bunu başaran canı taşıyan

Bir

Muradım yok artık

Sende ki gönülde kalan

Bir

Pişmanlık içinde

Hadsiz bir nedameti yaşatan

Hiç

Hal bırakmayan

Esrarı önceleyen değerli can

Artık

Asla bir umut

Bağlamayacağım sevdaya

Aşkı

Anmamaya çok

Çalışacağım hazanımda

Bir

Canımı bekleyen

Mezarın has toprağında

Seni

Başucuma yazdıracağım

Sinemde olan uhdeyi hicranımla

Sen

Hiç beni bilmedin

Ahirinde de bilmeyeceksin

Hiçbir

Sızımı hissetmeden de

Sen tüm varlığınla şakıyacaksın

Hiç

Bir ahu figanı hissedip

Duymayacaksın sen unutacaksın

Bir

Canın defnini ellerinle

Hazırlayıp felahta buluşacaksın

Senin

İçin anlıyorum ki

Artık ben pek çok zulmettim

Aşk

Adına hem seni

Hem de kendimi heder ettim

Ben

Seni terk etmeden

Sen beni gönlünden azat ettin

Sıkılmadan

Bir nisa ile unutursun

Hiç meraklanma dedin ve çekip gittin

Ey

Kelebekler artık

Sevda kokumu getirin

Bana

Yârimden

Bir haber söyleyin çektirmeyin

Onu

Sizde özleyin

Hasret çekin, bir kez sevin

Şimdi

Ne olur sevdamı

Anlayın, onunla bana yaklaşın

Biliyorum

Sizde ne bir gam

Ve hatta ne bir keder var

Siz

Çok sevilirsiniz

Serpilirsiniz, yâri görürsünüz

Size

Teklife ne hacet

Dilediğiniz an ona konarsınız siz

Sevgili

Yâri koklarsınız

Tenini okşar aşkı haz ile yaşarsınız

Seni

Kıskanmayım mı

Be hey aciz olan kelebek

Görkü

Sende mi acizlik

Gel birde sen halime bak

Sen

Özgürsün, şensin

Mesrursun çünkü yârinlesin

Sinemle

Ben biçareyim

Biganeyim, zavallı kederimleyim

Sen

Bari sevdanı yaşa

Dilediğince yeter ki bir haz al

Sen

Baharın bahçesinde

Çiçeğin gözbebeğinde şensin

Çok

Yumuşaksın, hafifsin,

Latifsin, rengârenksin çünkü şevksin

Ben

Çulsuz, perişanım

Yüreği yanan çoraklaşan bir hanım

Sen

Bil ki güzel kelebek

Ben kendimi seninle yaşıyorum

Artık

Çaresizliğimi seni

Anarak, biraz olsun rahatlıyorum

Senin

Kanadın da olmak

Mekânı seninle birlikte dolaşmak

Sevgili

Yârimin kokusunu

Bir kez nefesimde almak onu solumak

Her gün uyanırken üzerimden atamadığım yorgunluğum inanıyorum ki artık beni terk etmeyecek, izlerimin takipçisi olarak halime hükmedecek.

Yaşadığım hayatın açmazlarına teslim olmuş bir ürpertiyle onunla birlikte yaşmaya alışıyordum çaresizliğin yüklediği adımlarla.

Nereye baksam güne anlam kazandıran güneş olmasına rağmen, ellerimi açtığım semadan damlalar düşmesini anlarken, hakları gasp edilmiş bir kimliğin hercümerçliğinde hayıflanmam ne kadar çare olacaktı ki.

Her bir düzensizliğin hengâmesinde düzeni koruma adına akla hayale gelmeyen vehimler karşısında duyduğumuz günü birlik nakaratlar muvazenemi bozuyordu.

Düşünmeye dahi mahrum bırakılıyordu ruhuma emanet edilen sinem. Kalbimin bizzat sahibiyken onu düşünmekten ne kadar uzaklaştığımı fark edince içini titremeler kaplıyordu.

Yaşama hakkını elde edebilmenin tek bir yolu kalıyordu desiselerin her gün ivme kazandığı cihanın bizlere has yurdunda, bizzat vatanımda.

Kutlu bir görev aşkıyla askere gönderdiğimiz ciğer parelerimiz bu amansız hırsın ve esrarengiz paylaşımların kurbanları oluyorlardı birer birer.

Küreselleşme adına dünya müstekbirlerinin, mazlumların haklarını acımasızca zülüm ederek bizzat ellerinden söküp alarak…

Orta doğunun vicdanına zakkum katranlığında ihya ettiği mezalim ve bir marifetmiş gibi katlettikleri mazlum Müslüman halkın ortaya koyduğu feryatları hangi “medeni” ülke halkı duyuyor.

Yazmak adına, klavyenin karşısına oturduğumda içimim kan ağladığına şahit oluyorum ve ne kadar şiirler yazmışsam bizzat onlar adına hayıflanıyorum.

İtiraf eğliyorum ki aşikâr bir şekilde iman zafiyeti yaşıyorum kendi kimliğimde, ruh iklimimden her geçen gün uzaklaşırken.

Vakti geçirmek adına… Ne kadar acı bir itiraf… Senin ruhun biçilen zamanı yok etmek için avunmak ve oyalanmak… Zevkler ve hırslar zaviyesinden bakmak…

Sokak köpekleri için gösterilen gayretler, eğitim için seferber edilen gizemler…

Sistem içinde paye kazanmak için onca girişilen mukallitliğin enstantaneleri…

Milli hasletlerimiz her geçen gün tola re edilerek dünya müstekbirlerinin ve emperyalist güçlerin güdümünde nefes almak adına yaşamaya alışmak…

Gücü elde edebilmek için en değerli mevhumlar ve akaidi kurallar ihlal edilirken, en yakınlarımızın arzularını yerine getirmek için kan ter dökülürken…

Kanın ve terin sahibini düşünmek, ona yönelmek, mesajını idrak etmek ne kadar mümkün oluyordu ki bizim kimliğimizi bizzat ihdas eden, ahirin ve zahirin ölçüsünü bizlere öğreten yüce değerin nazarında…

Kaç zamandır mevsimlerin güzellerinden en güzeli olan ilkbaharın sevincini melalimde doyasıya yaşayamıyorum.

Ne dense gecekonduların düzensiz yollarında, kışın ayazında bin bir farklı desenle tüten bacalar, camlarından soyutlanmış pencereler, karanlıklar içinde hissettiğim inlemeler geliyor aklıma…

Ne zaman hastanelerin aciline nazar etmek için gittiysem bin bir derdin içinde bulduğum çaresizleri temaşa edince gönderiyordum derinliğime hüzünlerimi.

Geçim sıkıntısını iliklerine kadar terennüm eden canların, ekranlar karşısında yutkunmaları ve rey tik uğruna istismar edilen onca kurbanları düşünürken…

Bizler adeta verilenle yetinmek zorunda bırakılmıştık, ihdas edilen şartlar buna göre tanzim ediliyordu. Senin ne düşündüğün, ne kadar gücün varsa o kadardı.

Hatır ve gönül işlerinin revaç bulduğu iklimlerde, garibanlar, mazlumlar ne kadar değerliydi,

Oysaki her insan mükerremdi. Mükellefliğini idrak ettiği ölçüde itibarlıydı. Kıstaslar değişti artık en takva addedilen tasavvufi mekânlarda bunlardan nasibini almışlardı.

Gülün ölçüsü, rahmetin gücü, insanların öcü, mazinin ibret olması için şevki, ahirin özlem içinde terennümleri, mizanın nefsimiz için ürpertilerini ne kadar anlamlıydı.

Rahmetin herkesi kuşattığına iman ederken, ruhumda ki bu derbederliği hala anlaya bilmiş değilim.

Oysaki umudun, sabrın içindeki mevcudun, hilmin enginliğindeki var olan aşkın, çile ikliminde gizlenen nimetin kadrine vakıf olamadığım müddetçe yorgun yaşayacağım.

Ben bu manada aşktan asla anlayamayacağım, bir sevda coşkusunu yaşayamayacağım, mazlum milletlerin, Müslüman efradın duçar oldukları mezalim karşısında hala refahımı ve saltanatımı, heveslerimde mevcut olan şiddeti, zevklerimin her çeşidiyle yaşamaya devam ettiğim sürece…

Bizzat kendimizi kardırdığımızı, masrafı olmayan hoş görüde dahi ne kadar cimrileştiğimizi, bahşedilen tebessümü esirgediğimizi bildiğimi sürece…

En tahammülsüz olan cemaat asabiyetlerinde, feyzimiz kaçar teranelerinde, takiyyeler içinde alına yollarda, ilmi siyaset denen aldatmacalarla…

Dinin bizzat sahibinde bulunmayan saltanatla, gülün rengi ve bizzat kendisi olan efendimizin hiçbir hadisinde mevcut olmayan dünya zevki ve nimetlerinin kadriyle insanlarla cem olma hasletini akide birliği olarak zerk ederek ruhları ihlal etmek.

Evrensel bir mesaj iken, her zerreyi ihata ederken, din ulularının telakkiler karşısında ki açmazlarını nasıl masum göreceğiz…

Kadınları dört duvar arasına mahkûm etmeyi, takva olarak açıklayan basiretsizleri düşündükçe ruhumun daraldığını hissediyorum.

Akıl zaviyesi bakımından benden farksız olan, dünyaya gelmeme sebep olan, şefkatin membaı, himmetin odağı, hoş görü sancağı olan anneme, eşime, kızıma, halama, komşuma neden efendimiz tarafından teslim edilen hakları, çeşitli maslahatlarla ellerinden acımasızca alınıyor.

Erkek adam değilse, mertliği devirmişse, yiğitliği birilerin emanet etmişse, aklını şeyhim bilire tevdi etmişse ne beklenir ki mükellef kimliğinden…

Ruhun sana aitse, ahir ve zahir tercihi bizzat senin iradenle nefsini mizana getirecekse, peygamber efendimizden ziyade şeyhini zikredince ne diyelim ki!

Sen sana ait bulunan akıl ve kalbinle nefsinin nihayetini belirleyeceksin sana verilen mühlette. Tahkik etmeyince kâmil bir imana katiyen kavuşamazsın…

Peygamber dahi her dilediğine şefaat edemezken sen ne bekliyorsun kimden?

Hayatı

Yazıya vurarak coşmak

Melali

Paylaşmak adına

Yazıyla

Kendini kuşatanı bulmak

Yazıyla

Perdeleri aralamak

Ötenin

Eşiğinde soluk almak

Öteye

Gitmiş gelmişi sorgulamak

Kıyısında

Ömrün kalanıyla hesaplaşmak

Yeryüzünün

Semaya teslim oluşunu

Gece anılan

Maddenin kalp atışını anlamak

Ölümü

Dirimle barışıklığını

Arzı mekân

Zenginliğinde dirliği

Önünde

Köleliğimi itiraf ettiğim

Huşuyla yer serildiğim

Saygıyla kıdem eğlediğim

Varlığımın müşahhas sebebini

Bir müddet

Kendimden çıkıp

Soruyorum anlamın ne

Pınarın

Arz ettiği serinliğe

Arzın

Damarlarının kanısın

Sen bu

Gezegenin, can damarısın

Pınar pınarken

Değerini bilmeyişimizin anlamı

Yaşamak

Ağlamak demek

Can vermek, akarak,

Kuruyarak tohum olana

Çatlamış

Dudaklarıyla ruhumun

Soruyorum anlamın ne

Artık kurtarsın seni

Sahip çıktığın hüzünlerin

Yıllara sâri

Derlediğin çeyizin

Gölgesinde yaşadığın anıların

Bir türlü

Duymak bilmediğin

Acının sessizliğinde yorgun

Ve bıkkın gözyaşların

Nasibin hükmünce

Acıların karattığı günlerin

Duvağını düşürmüşse de sen

Sen ol aldırma, asla bir yese kapılma

Baharlar tükenmez

Tomurcuklar fırtınaların dirliğinde

Kendini bulurlar, yeni bir sayfaya

Duçar olarak safhaları olgunlaştırır

Kuru ayazda,

Kararan niyazda

Gönüllerde var olan nifakta

Hüzünlerin üşümelerinde

Kirazlar mı oluşur, eriğin

Güzelliğinde var olan cazibemi kalır

Sen

Serinliğin titretmelerinde

Yak gitsin sevdanın çırasını

Şarkılarla

Sınır tanımayan tınılar misali

Gönülleri hıçkırtan hicrandan artık

Bir nebze olsun kurtar kendini.

Bitsin artık

Senin sinende bezginliğin

Ölümü davet eden gecelerin

Durmayan yaşlarında ki haykırışların figanların

Günler

Birbiri peşi sıra

Güneşin şevkiyle anlamlaşırken

Baharın

Serencamında

Kuytu enginliğin

Hazzına vakıf oluyorum

Yeşil

Çimenler sinemin

Bir hicranı olarak iz bırakıyordu

Onunla umudun

Kollarına uzanmıştım doyasıya

Sırtımı yaslanarak hülyalar yaşamıştım

Olmuyor işte

Her dilediğin özlemin seninle

Nice hasret perdelerinde

Sahnelenen piyeslerin seyrinde

Bir nazarın ne izler bıraktı kalbimde

Yumruklarımı sıkarak

Avuçladığım çimenler

Hıncımı ne kadar anlayabilirdi ki

Bir yeşilliğin

Mürüvvetiyle bahşedilen

Hükmün icrasının İklim kuşağında

Mühleti nöbet yaşantılarında

Kalbimin

Titrek atışlarına

Seni tanıdıkça,

Haline vakıf oldukça

Daha çok vakıf oluyordum

Bir korkunun kuşattığı serzeniş izleriyle

Tarafından

Yanlış anlaşılmanın

Halimde husule getirdiği telaşıyla

Sürekli susmaya talip olmam bunun içindi

Senin

Bahşettiğin ülfetin

Karşısında çaresizliğimi

Naçarlığıma anlatarak yaşıyordum

Halinden

Sudur eden bir kelam

Yüreğimde iğne oyası misali

Zarafetini

Resmederken

Naif cümlelerin karşısında

Sukutu hayale uğruyordum

Hak

Etmediğime kani olduğum

Değerleri omuzlarıma yüklemen

Karşısında mahcubiyetin katlarında

Hala seni anlamaya çalışıyordum

Bir

Ortak paydamız vardı

Müşterekliğimizi anlamlı kılan

Kelime ismi hüzün olan

Hatırlandıkça sol yanımızı ağrıtan

Nedamet

Zamanlarına kayıt bıraktıran

Özlem namelerinden arta kalan

Terennümlerdi

Bir zamanlardan kalan izlerin

Sahipliğinde vaat edilen değerlerle

Şimdilerde

Ne yağan yağmurun

Ne sensizlikte andığım umudun

Kalbimde mahfuz tuttuğum

Titremelerin sancısıyla aşk kokumdu

Seninle

Anlam bulduğum

Sevginle hizmete talip olduğum

Her bir yanımda bulacağıma inandığım

Zarifliğin ve şevkinin aşkıyla anıyorum

Ne yazı ki

Her gözde yok olur bir gün nur

Kulakta yok olacaktır dikkati şuur

Ne kadar

Gizlidir ki ten candan ve can

Tenin inkişafında var olandır

Fakat

Onu görmek için

İznin zuhur etmesi gerekir

O nefeslerde

Ne hikmetler gizlidir serdir

Ne ateştir ne badedir söyledikleri

Nefes

Mutlak hissedilmesi gereken

Meşkin avareliğinde yaşamaktır

Ruh bu aşkı

Hissetmese halde yoksa bu ateş

Dilden düşmeyen yürek kan içindir

Aşk kalbindir

O bahşedilen ulvi bir nimettir

Tefekkür etmek dahi gayretinledir

Feda olmazsan

Kar’ın sözünü nasıl edeceksin

Hali yakan aşkı tanımazsan neylersin

Dillenen bir aşkın

Coşkusunda içine düşen ateş misali

Yardan ayrı çekilen hasretin değeri

Bu zaman avuntular

Melali kesmez aşk iksiri kalbi korur

Teselli eden tek şey nağmeyle bulunur

Sana yoldaş olur

Hicranına ortak olur korlanan serinliktir

Perdeler ardı ardına açılır halin ahengiyle

Sana mahfuz olan sırra

Aşığın sır perdeleriyle sırdaş olur

Kalb hazzı müsemma ile sarmaş tadır

Ey pakı ihsan olan

Sen yalnızca yanımızda kal yeter

Dinginliğe erer devran olan keder

Özlemimi açmaya

Bir kalp istemedeyim ben

Uzak kalmaktan

Harap olmuş kalp yorulmuş

Halimi

Anlayacak bir kalp isteseydim

Hani bir vuslatı

Arar ya aslından kalan sırla

Uzak düşülen diyarlarda

Durmadan özünü hep arar ya

İşte hayıflandığım

Arandığım bu yüzden benim

Her zeminde dile getirdiğim

Yalnızca bu nedenledir dileğim

İnsan mefkûresinde

Husule gelen her bir şeyle

Anlaşmaya çalışmam

Meşverette bulunmaya başlamam

Onlarla paylaşmam

Halimi sunmam sadece bu yüzdendir

Herkes bir cana

Dost oluyor zannımca benim

Kendine yakın buldukları sürece

Ne çare ki

Aştırmadı kimsecikler

İçimde gizlenen onca sırları

Kimseler anlayamadı

Ahu figan ederek ağladıklarımı

Oysa sakladığım sırlarım

Duyulmayan çığlıklarımdan hiçte

Uzak değildi

İhsan sahibi görürdü

Ve dikkatle algılayan hissederdi onu

Evet, artık bir şekliyle

Her gün görüp temaşa ettiğimiz

O en güzel meşherlerden daha güzel

En muhteşem

Saraylardan daha muhteşem

En muhtevalı kitaplardan daha muhtevalı

En mevzun

Ve muntazam sistemlerden

Daha muntazam, en şaşaalı mesire yerlerinden

Daha büyülü

Ve hemen her zaman

Taptaze ve rengârenk hâliyle şu yeryüzü

Ona bir manada

Cennetlerin izdüşümü

Firdevslerin sihirli koridoru da diyebiliriz

Bütün o cazibedar

Derinlikleriyle insani duygularımıza

Akseden birbirinden farklı tecelli dalga boyundaki

Güzelliklerin

En enfesleriyle başlarımızı döndürmekte

Ve gönüllerimizi hakikat aşkıyla coşturmaktadır

Eğer insan

Tabiat ve hayata ait hususiyetleri

Biraz ön yargısız, biraz da insafla tetkik edebilse

Görüp duyduğu

Bakıp mütalâa ettiği canlı-cansız

Her nesneye karşı öylesine derin bir hayranlık duyacaktır ki

Müşahede ettiği şeyleri

Bir daha ve bir daha temaşadan

Kendini alamayacak; belki de, bir sevdalı gibi

Sürekli varlığın özüne

Ulaşma hülyalarıyla oturup kalkacaktır

Oturup kalkacak ve her yeni tetkik, yeni tahlil,

Yeni terkiple varlık

Ve eşyanın ötesindeki hakikatlerin/hakikatin

Meraklı bir araştırıcısı ve âşık bir keşşafı hâline gelecektir

Hikmet;

Bir düşünce, tasavvur

Ve davranış bütünlüğüdür

Evet,

Düşüncede isabet

İfadede gereklilik ve ölçü

Sonra da

O çizgide hareket

Tam bir hikmet tekevvünüdür

İlimde yakin

Amelde sağlamlık ve itkan

Hikmete bir diğer yaklaşım

Buna

İlmin amel ile sanat ruhunun

itkanla beslenmesi de diyebiliriz

Dinin gaye

Ve maksatlarını kavrayıp

Onu ferden temsil etmenin yanında

Topyekûn hayata

Hayat kılma düşünce ve

Cehdi de hikmetin bir başka çizgisi

Varlığın özü

Ve iç yüzündeki gerçeği,

Her nesneye ait ayrı ayrı hususiyetleri

Ve bu hususiyetler

Arasındaki münasebetleri

Yaratıcı tarafından hedeflenen

Gayeleri

İdrak ve şuur da

Hikmetin ayrı bir tarafıdır

Sebepler ve illetler

Âlemine yönelerek, varlığı

Fayda ve maslahat yanlarıyla görüp

Tanımak

Tahlil ve terkiplerde bulunmak

Yaratıcının halifesi olma unvanıyla

O’nun izni ve emri

Dairesinde varlığa müdahale

Hâkimiyet sanatı hikmetin ayrı bir yanı

Nizam ve ahengiyle

Kâinattaki her şeyin yerli yerinde

Olması ilâhî hikmetinden hareketle

Kendi dünyamızda

Bu denge ve düzenin

Korunmasına riayet Arz

Atmosfer ve semalardaki muvazenenin

Muhafazası istikametinde

Değişik ad ve unvanlarla değişik

İlim dallarının geliştirilmesi de

Hikmetin ayrı bir yorumudur

Her zaman en iyi

Hedefleri takip ederek

Sevk ve idare edilenler arasında

İyilik ve güzellik arayışları içinde bulunmak

İnsanlarla

Muamelelerimizde ilâhî ahlâkla

Taalluk etmek suretiyle arzı ve arzdaki

Peygamberlerin

Gönderilme gayelerini

Gerçekleştirmek de hikmetin

Bir diğer açıdan ve çok enfes tarafıdır

Londra sokaklarında

Olanlardan habersiz şekilde

Dertli sineler, yol almaya devam ederler

Bunlardan ikisi

Karar almışlardır kendi aralarında

Atlamayacaklardır hiçbir

Kapıyı ve her eve sokacaklardır

Ellerindeki mukaddes davetiyeyi

Bu niyetle

Çalarlar her bir kapıyı

Ve yaparlar çağrılarını

Mütebbessim bir çehre

İle yaparlar gerekli olanı

Dedikleri gibi

Atlamazlar hiçbir haneyi

Aynen karar aldıkları gibi

Kimisinden o anda

Alırlar tepkilerini, kimisinden ise

Sonradan gelecektir davetin neticesi

Kimi için

Bu davet bir mekân beraberliği

Manasını taşırken,

Kimi gönül için de

Âhiret

Beraberliğine vesile olan

Bir tanışmanın başlangıcı olacaktır.

Küçücük davetiye

Belki de bazı sinelerin

Yamaçlarında bir kartopu

Gibi yuvarlanmaya başlamıştır bile

Çığa ne zaman

İnkılâp edeceğini kestirmek

O esnada imkânsızdır

Neyse onlar

Tohumlarını atarlar toprağa

Bakalım kaçı boy

Verip de selâma duracak

Kaçı sinesinde

Nice başağı barındıracaktır

Öteden beri

‘Rahmet’ denince

Akla ilk gelen yağmur

‘Yağmur’

Denince de

İllaki rahmet akla gelir

O, bazen

Bir okyanusun

Ortasına iner

Sağanak sağanak

Bazen

Bir dağ başına iner

Sessiz ve ağlayarak

Bazen de

Çöllülere düşer

Çoraklaşmış

Toprakları ürperterek

Sinesindeki rahmeti

Hangi çöl

Ortasından aldığını

Ve bu

Mukaddes yük uğruna

Hangi semada kaldığını

Kim bilir ki

Kim bilir

Kaç derece

Ateşte pişti sinesi de

Doldurdu azığını alelacele

Öyle ya

Bekleyenleri var

Meleklerin refakatinde

İnmesini gözleyenleri var

Düşünmesini

Bilenlere bu yollar

Hikmet nakışlı bir kanaviçe

Yağmurun

İnsandaki izdüşümü

Gözyaşından başka nedir

Ağlayarak

Rahmet kapısı çalınır

Ağlayarak

Elin yetişmediği istenir

Ağlayarak

Açziyet aşılır

Ağlayarak

Yusuflar çağrılır

Ağlayarak

Kanlı gömlek koklanır

Ağlayarak

Af kapısı aralanır

Yağmurun

Zahirî sebeplerinden

Biri güneş olduğu gibi

Ağlamanın da

Güneşi yanık kalbidir

Kalbi

Yanmayanların

Yağmuru

Yağmayacak demektir

Ağlamayanlar ise,

Anlaşılamayacaktır

Kalb yanarsa

Gözler

Kayıtsız kalmayacak

Ve kahkaha

Mekân bulamayacaktır

Dertliler,

Gittikleri yerlere

Sinelerindekileri taşıyacak

Ve oralarda

Gözyaşlarıyla yeni

Doğuşlara vesile olacaklardır

Kalb

Yangınının adı

Bazen azim gayret, himmet

Bazen de

ızdırap, çile ve derttir

Hâl,

Kalbin durumuna

Doğrudan bir işarettir

Onu olduğu gibi ele verir

Yine kendi dirliğimde düşüncelerimle bir hesaplaşmaya yöneliyorum.

Açmazların bulunduğu ruhi dinginliğimde icbar edilenler karşısında her geçen gün yabancılaşıyor muyum sorusu geliyor aklıma.

Düşünmenin dahi birilerince suç teşkil edildiğine şahit olunca ilk aklıma gelen birilerince pazarlanan bağnazlık geliyor aklıma.

Bir düşünceyi henüz doğmadan mahkûm etmek ne kadar acı bir zulmettir.

Kendi payelerinin yok olacağı korkusuyla hiddeti önceleyerek sığıntı kimliğinde yaşamaya çalışmak ne kadar tuhaf bir tercihtir.

Kime kulluk yağacağı konusunda netleşmeyen yürekler, sürdüre geldikleri mukallit kimliklerinin açmazlarıyla kapkara olan vehimlerini nesillere akıtmayı marifet olarak lanse ediyorlar.

Hukuku güya hukuk adına çapraz hezeyanlarla pak idrakleri yanılmaya gayret ediyorlar. Kimler, kimlikleri konusunda netleşemeyen cahil zümreler, reddi miras takiyyesinde bulunan gafiller.

Hizmet aşkıyla varlığını vakfeden değerlere saldırmak ne kadar büyük talihsizliktir. Saldıranlar kimler, kişiliklerinde aşktan bigane olan zilletler, çilenin hangi değerler muvazenesinde bir mefkûre oluşturacağını akledemeyenler.

Düşüncelerin kadavra odasında hayat bulması, ancak niyet ve hizmet anlayışında ki inkişafla orantılıdır. Bireylerin özellerini deşifre ederek bir yol aramanın yararını ve densizliğini kimlere sormalıyız.

Başarılı olan siyasilere ve müteşebbislere karşı neden bu kadar ön yargılıyız, bunun toplumu aydınlatma adına nasıl bir faydası olacaktır şaşarım.

Din adına siyasi kalem kavgasını en son raddesine kadar kullanan zavallılara nasıl acımayalım. Bilmeden konuşmak, siyasi getirim için çıkarları vuruşturmak ne acı.

İnsanlar doğup büyüdükleri topraklarda, mukaddesatın ne olduğunu, henüz kişilikleri tam oluşmadan öğrenirler.

Malik olmak duygusunun, fıtratın gereği olduğu kesin kanaat, ama neye, nasıl ve hangi ölçülerde olacağının tespiti gerekir.

İnsanı adam yapan tüm unsurların, yaşadığımız hayatın içinde bulunduğunu, bizlere uzak olmadığını bilmeliyiz, bir buket sunan elçinin, tebessüm ettiğini görebilmeliyiz.

Bizleri bu nadide buketten ve masrafsız tebessümden, sevgiden, fedakârlıktan alıkoyan unsurlar tarafımızdan bilinmiyor mu?

Bizzat yaşadığımız bu hayatın manasına bigane kalanlar, mutlaka mezarlara da manzara niyetiyle bakıyordurlar!

Yaşamak zorunda olduğumuz bu hayatı, çekilemez hale getiren temel unsurları ihdas edenlerin, aldatılmış olduklarını, bizzat hayatı bahşeden açık ve seçik bir netlikte beyan ediyor.

Bu yaratıkların kendi akıl ve zanlarına göre hayatın, ne anlam taşıdığını biliyor olmalarını, kendilerinden emin olmalarını bir zillet olarak, telakki etmek durumundayız.

Tercihlerinin bizimle aynı frekansta olmaması şaşırtıcı değil, çünkü bunların ortak zaafları tekebbür, enaniyet ve hıyanettir.

Paydaları bu olan yaratıkların, zulümden, desiseden, entrikadan asla vazgeçmeyeceklerini bilmemiz kaçınılmaz olacaktır.

Bizler mukallit olmaktan kurtulup, itminan olarak, kime, niçin, nasıl ve hangi ölçülerde itibar edeceğimizi bilemez isek, müşahhas bir şekilde, tahkik ederek kanaat sahibi olamaz isek, yanılgılarımızın kaçınılmaz olacağı muhakkaktır.

Hayatımızı ihata eden ve bizleri sürüklercesine alıp götüren, bizi bizden ayrı bir insan yapan faktörleri tanıyarak, muvahhit duruşunu sergilemeliyiz.

Rahmet vesilesinin öğretilerini, susamışçasına araştırıp, kanarcasına ve büyük bir ihtimamla deruhte etmek zorundayız.

Toplumun içine girdiği kutuplaşmalarının temelini oluşturan nedenlere, bir göz attığımızda anlamak adına zorlanmaya hiç gerek kalmıyor.

Bu bakımdan beni benliğimden uzaklaştıranlara, kin kusmak kolay olduğu için bunu yapmayacağım, fert bazında bile kendi ile barışık bir sevgi için kucak açacağım.

Hoş görü, ölçülü, sevgi, sabır, sebat, metanet azığım, kin, zan, zülüm ve egom çok iyi tanıdığım nefsimin basamakları olacaklardır.

Ben yine kendi dirliğimde düşüncelerimle bir hesaplaşmaya yöneliyorum.

Yağmur damlaları

Ritmik vuruşlarıyla pencerenin

Açılarak davet edilmesi için bekliyordu

Nisan

Bereketinin

Güzelliğini sunmak için

Hayatın

En bariz çekilmezliğinden

Gına

Gelmişlerin gönüllerinde

Taze bir baharın müjdesini vermek için

Umudun

Kuşatıcılığından

Uzaklaşan sinelerin

Muvazene bulmaları için

Gelecek

Adına pişmanlığın

Hazan içinde sararmanın

Hicran ile

Boyanmanın

Bir çare olamayacağını

Anlatıyordu adeta düşünenler için

Demek istiyordu ki

Varmıydı benim sizi ziyaret

Edeceğimden haberiniz, gönüller için

Getirdiğim

Sevgi ve muhabbet iksirinin

Sinenizde

Husule getireceği

Esenliği sizler fark edene kadar

Her şeyin

Bir hesabı var

Hesapsız olanlar betbahtır

Dilenmelidir

Gayretin rucuundan sonra

Samimiyetle halk eden Rab tan

Bilseydin

Bir damlaya dahi

Ne kadar çok

İhtiyaçlı bulunduğunu

Haline binlerce kez şükrederdin

Seni seven için

Bir caziben olmalıdır

Cazibe sadece

Zahirle kaim değildir

Fiziksel özellikler yakini

Hissetmek için bir hüccettir

Asıl güzelliğin ruhundaki

Muhafaza edeceğin mertliktir

Denklik

Soysal şartların

Gereği olduğunu bilmelisin

Ütopiler

Haz için bazen

Gerekli olan değerdir

Derinliğinde

Zaman öldürmek ise

Fikredenler için hederliktir

Sevgi

Muhakkak ki

Hak eden için sarf edilmelidir

Aşk şimdilik

Senin harcın değildir

O nerede

Vuslatın olduğunu

Bilen en yüce değerdir

O aşk

Mürebbi

Kimliğinde bir erendir

Hormonal

Zevklerin asla değildir

Hevesler için

Uzaklarda nazar eden

Ruhi muvazenedir o bir erktir

Sen giderken

Gözlerinden dökülen

Yaşlar karşısında metanetle

Dayana bilmem gayri kabildi

Her ne kadar

Daha fazla üzülmemen için

Gizlemeye

Çalışsam da akan damlaları

Senin fark etmemen mümkün değildi

Çünkü senin

Altıncı hissin bir başka

İfadeyle ferasetin çok kuvvetliydi

Henüz dudaklarımı

Kıpırdatmadan aldığım nefesten

Bir şey söyleyeceğimi bilecek kadar duyarlıydın.

Şimdi senin için

Ne söyleyebilirdim neler

Geçirmezdim ki gönlümden

Gönül iklimimde

Yetiştirdiğin filizlerden

Akseden güzellikler karşısında

Bir çaresizliği yaşıyorum ne gelir elimden diye

Asla seninle

Vedalaşmak istemiyorum

Bir şekliyle bir yolunu bularak

Muhakkak seninle gelmeliydim

Neye mal olursa olsun

Bu tercihimi uygulamalıydım

Ama nedense seni ikna edemiyordum

Ben ısrar ettikçe

Sen daha fazla üzülüyor

Ve sessizliğinde ağlıyor, kahroluyordun

Ailece göçüyordunuz

Toprağı altın sanılan şehri

Emin denen güzelliğe, bir şekliyle

Arkadaşlığımızın

Bitirilmesinin hükmüm verilmiş

Meğer ailence bizlerden habersizce

Babanın hiddeti

Karşısında biçare annen

Elinden bir kaza çıkmasından korktuğu için

Sana

Hakkını haram edeceğini

Söyleyerek öyle ikna edebilmiş

Hayrete düşmüştüm

Bunları annemden duyunca,

Bana verdiği öğütler silsilesinden

Lakin kim

Ne derse desin

Gönül ferman mı dinliyor

Kalbime

Ben mi yön veriyorum

Sanki bu hakikat bilinmiyor

Sana kızacak

Bir bahane bulsam belki

Hiddetimden gönlüm kararır

Ruhum daralır

Vicdanım heba olarak

Vurdumduymazlığı seçerdim kahrımdan

Ama sen öyle miydin

Sanki bunmaz bir nadideydin

Açan en güzel yasemindin

Zambakların

Saldığı renktin,

Kelebekler kadar zariftin

Hiçbir zaman

Üzülmeme fırsat bırakmadın,

Sen adeta beni kendine katmıştın.

Şimdi çaresizliğin

Girdabında gözyaşlarını akıtıyorsun.

Hak her halükarda

Dilendiği gibi tasarruf edilen mi

Her hangi

Bir ölçüsü bulunmaz mı

O vakit Mükellef olma şartı

Niye vardır gibi birçok sorular

Hafzalamı kuşatarak şaşkınlığı yaşatıyordu

Gecenin

Mağrurluğundan

Gözlerim uykuya

Eyvallah etmiyordu

Sinemden

Bazı mısralar

Dur durak bilmeden

Peşi sıra gelmek istiyordu

Sanki

Bir perde açılıyor ve

Oyun sahnelenirken sözler

Kıdemini bulmuş gibi fırlıyordu

O an

Hissettiklerim

O kadar güzeldi ki

Unutmamak adına kalemle

Bir yerlere hemen yazmalıydım

Yorgun yüreğime

Tüneyen mısralar bir haykırış

Olarak anlam buluyordu melalimde

“Yeter” olarak

Belir genleşen ihtar

Kavurucu hırçınlığıyla

Geceye anlatıyordu dertlerini

Yaşamak

Adına icbar olduğum,

Tercihlerimde katlanmak

Zorunda kaldığım daralmalar

“Yeter” artık diye

Yeniden nüksediyordu

Adaletten

Dem vuranlar

Haksızlığa uğradıklarında

Tüm hıncıyla

Bağnazlığı savunuyorlar

İnsanın en temel

Hakkı olduğu halde bu hakikati

Reva görenleri düşününce okumak

Keyfim kayboluyor

Dağların yamaçlarından

Hicranım ile ötelere uzanırken

Halimi

Anlayacakların dirliğinde

Bir vuzuha nihayet eriyordum

Damlayan

Gözyaşlarımla bizim

Değerlerimize, örfümüze

Milli

Hasletlerimize

Onlara anlam bahşeden

Akidemize neler olmuştu

Onları kimler

Çalmıştı bizlerden

Düşünmeden edemiyordum

Tenimi titreten

Açık duran pencereden

Nüfus eden rüzgârla yalnız ben

Bizim olan

Okutmak için nelere katlanılan

Öznesi rahmet olan

Toprakla anlamını haykıran

Yaprakla

Selamlaşan

Damlayla bereketi salan

Kızlarımız

Herkesin gözleri önünde

En tabi hakları

Ellerinden gasp ediliyordu

Güç

Zayıfın

Yanında hırçınlaşır

Onu

Kullanmasını

Bilmeyenler ise

Tarih karşısında zulmüyle anılır

Kimler

Ne yapmadı ki

Mizan

Asıl olan bir hesaptır

Ne kadar ruhumu

Sana olan düşkünlüğünden

Azat etmeye çalışsam da

Bir türlü başarılı olamıyorum

Sizi düşünmek zorunda

Kalıyorum çaresizce düşünüyorum

Adımlarımla

Terk ettiğim patikalar refakatiyle

Melalime

Saldığın soyut iklimin

Serencamında sadece bakışlar vardı

İçimi

Delercesine geçip giden,

Beni benden ötelere sevk eden

Her türlü pişmanlığı

Öteleyen, merak içinde

Seyri âlem ettiren bir duygu

Bedenin

Ahenginde nizam edilen

Gözlerden dem vurmuyorum ben

Hissiyat

İtminanlığında var olan

Dirliğin güzelliğinde düşünceleri

Deşifre edecek

Bir netlikte yazdığınız

Satırlarınızdan bahsediyorum

Siz karşımda bana

Hitaben yazıyordunuz adeta

Böyle bir duyguya

Kendimi kaptırmaktan

Her nasılsa kurtaramıyordum

Yazılanların

Genele hitap etmesi

Biliyorum ki aslolan bir kanaattir

Lakin

Bu gerçeği gönlüme

Anlatamıyorum bir türlü

Mısralarınızda

İşlediğiniz yalnızlığın

İkliminde kendimi buluyorum

Yozlaşmışlığın

Her türlüsüne seninle

Aynı ölçekten bakıyorum

Sadece

Sevgi için ebede ötelenen

Definenin sancısıyla yaşıyorum

Senin

Zahirin senindir

Benim için

Cazip olan ruhi kimliğindir

Melalimi

Ötelerden nefeslenerek

Hissettirme erkine erdirmendir

Düşünmenin

Keyfiyle terennüm ettirmendir

Bu güzelliğin karşısında teslim olmamak

Ne kadar

Mümkündür bilemiyorum sadece

İçimden geçenleri satırlara döküyorum

Güllerin

Çeşidini neyleyim

Ben onun öznesiyle kaimim

Ruhum

Müddeti içinde anlam ararken

Mana muhayyilesinde ahenk bulduğum

Senden

Hâsıl olan mısralarınla

Nefes almanın şevkini yaşamaktayım

Aşk eğer bir nursa

Ve hatta bilakis verilen onursa

Nefsimi zilletten koruyorsa

Halimi manayla buluşturmasına talibim

Siz habersizce

Satırlarınızla ruhumu işlerken

Lütfeder misiniz artık hangi aşkı arayım

Şimdi

Ne yapacağımın

Şaşkınlığı hükmünü

Sürdürüyordu hislerimde

Senin fevkalade

Rikkat ölçeğinde gizlediğin

Bakışların

Aklıma geliyordu şimdilerde

Biraz sonra

Asfaltla içselliği bulunan

Ahşap evimizin sokağa bakan

Penceresinden

Seni yakinen görmem

Mümkün olacaktı

Salınarak

Adımladığın bayır aşağı

Asfalt yoldan geçip giderken

Bu hali

Düşünmem bile yüreğimi

Ağzıma getiriyor her nedense

Bu kadar cezbe

Tutulmamın sebebi ne olabilirdi

Hala bir anlam verebilmiş değilim

Gözlerimin

Önünden akıp giden

Uzaklardan

Nazar ederken çok cazip gelen

Neydi

Bir anlayabilsem

Kim bilir ne kadar rahatlayacağım

Öncelikle bizzat

Beyan edemediğim hakikat

Suhuletli duruşunda ki muazzamlıktı

Seni halk eden

Ne kadar cömertlik bahşetmiş

Nisa kimliğinde

Mihenk olarak telakki edilen

Her şey sende

Sanat harikası olarak tablolaşmıştı

Gizlediğin

Gülüşlerinde ki akıcılık

Asla unutulabilir değildi

Yan gözlerle

Etrafını süzmen

Ne kadar harikaydı

Oluşturduğun

Gizem karşısında meftun

Olmamak içten bile değildi

İnsan olarak

Bu değerli can için neler

Feda edilmezdi ki diye

geliyor sinenin derinliğinden

İşte sadece bir sergi için

Aldığım davet sebebiyle bilmeden

Müşterekliğimiz olan

O solonda fark etmiştim sizi

Ebrular için

Ne kadar enfes yaklaşımınız vardı

Daha önceleri hiç fark edemediğim

Güzelliklere şahit olmuştum sayenizde

Sizi tanıyana kadar

Ebru sanatına karşı asla

Sizin zaviyenizden

Bakabilmeyi becerememiştim

Sanata karşı

Bu denli duyarlılığınızı sizinde

Bir sanat harikası olan

Kişiliğinizle özdeşleştiriyorum

Bir gün

Sizin karşınıza

Çıkmaya cüret edebilirsem

Yokluğunuzda

Pencere kenarında

Şimdi içimden geçen her şeyi

Bizzat size aktaracağıma eminim

Efendim sizlere teşekkür ediyorum. On bir fasıldan bu yana okumuş olduğum hikayenin en çarpıcı ve sorgulayıcı dolayısı ile fikir kıvamının tezahürünün en zirvede olduğu yerdi. İşte a'dan z'ye kadar herşeyi kuşatan sorular silsilesinin kemiyet hesabıyla ufak numunelerini görebileceğimiz yazıda bizi "bu" hallere düşüren anlayışın karşımıza geçip hesap vermesi gerektiğini hisseder gibi oluyoruz. Her dimağın sorması ve cevaplaması gereken aksi takdirde makineleşmekten öteye geçemeyecek robot anlayışının tahakkümüne gireceği son bizleri karşılayacaktır...

Değerli kardeşim alakanız için çok teşekkürler ediyorum, katkılarınız için niyaz ediyorum, sağlık ve afiyetlerle selam eğliyorum.

HADDİME DEĞİL AMA UMURSADIĞIM İÇİN SÖYLEMEM GEREKTİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM..ŞİİR DENİLİNCE ILLA BELLİ BIR HECE ÖLÇÜSÜYLE YA DA KAFİYELİ BİR DÜZEN AKLA GELMEMELİ BİLİYORUM AMA ŞİİRLERİNİZİN ÇAĞIRIŞINDA SANKİ EKSİK BİR ŞEY VAR..YA DA KENDİNİ GİZLEMEKTE ISRARCI OLAN BİR KAÇ SÖZ.. DENEME YAZIYOR MUSUNUZ?DUYGULARINIZIN İFADESİNİ ARADA DÜZ YAZI ŞEKLİNDE DENESENİZ SANKİ DAHA YAKIN OLUR GİBİ GELIYOR..EGER SADECE KENDİNİZE HITAP ETMIYORSANIZ..SELAMETLE..

Lütfen neden haddiniz olmasın küçüklüğünüze rağmen, düşüncelerinizi açık bir şekilde yararlı olmak maksadıyla beyan etmişsiniz. Yazmaya çalıştığım şiirlerin genelinde bir eksiklik vardır. Bu gerçeği ben fark edemiyorum zira şiirden en az sizin kadar anlayamıyorum. Ben sadece kelimeleri olur ya bir anlam ifade etmesi cihetiyle karakalen yazıyorum. Bu uğraşın adını paylaşım olarak telakki ediyorum. Fakat siz bu sitede yazmam konusunda bir rahatsızlık duyacak olursanız lütfen sarfı nazar etmeyiniz, ben hemen huzurunuzdan çekilirim edebim gereğince. Bimenizde belki bir fayda olacaktır, çelışmalarımı öncelikle kendi halimle hesaplşarak kaleme aldığım için bir nevi kendime hitap ediyorum sayılabilir şayet müsadeniz olursa. Her çalışma muhakkak ki farklı açılımlar sağlayacaktır. Tesirin nerede olacağı elbetteki saklıdır. Yazmak bir sanattır. Aşk adanmaktır. Anlamayan biraz bakacaktır.

Bu bakımdan halimi maruz göreceğiniz kanaatiyle müsadelerinizi istirham ediyorum ve size selameteler diliyorum.