cihat

Sofrada olmadıkları sürece hayvanları sevmiyorum

Tabakta desen daha iyi olacaktı sanki :rolleyes:

HABERİN VAR MI

Sen öyle güzel ben böyle naçar

seni seviyorum haberin var mı

nasıl söylesem nasıl açıklasam

haykırsam, bağırsam, çağırsam

beylerbeyinde

çamlıca caddesinde

suyu akmayan çeşmenin

kuruyan sarnıcın

yaşlanmış çınarın altında

muntazam

bir rüzgâr

ve kamyonların gürültüsü altında

egzozları altında otobüslerin

insanların bakışları altında

tomurcuklanan güllerin boy atan çiçeklerin

zakkum ağacının akşam sefalarının

daha yeni yeni

tohumların topraktan başlarını uzattıkları

bu günde.

Seni seviyorum haberin var mı

ben ki naçar ben ki şair zanaatkâr

borsadan repodan faizden uzak biri

kalbim harbi bir aşkla çarpıyorken taksimdeyim

kendini kendine saklayan bir şairin yanındayım

benim değil etrafı duvarlarla çevrili köşkler

rıhtımları deniz kenarlarını geri alamıyorum

yani her şey tamam değil

çocukların keyiflerini kaçırtamıyor kimse

kimse rezil bir hayata teşne değil

kimse kaçamıyor günahlarından

duyuyor musun

zikrullah esenlikler sunuyor bize.

Ben sana sevgimi sen bana güllerini sun

ben böyle naçar sen öyle güzel.

Muhabbet Yelleri

Hak yoluna gidenlerin

Asa olsam ellerine

Er, pîr vasfin edenlerin

Kurban olsam dillerine

Torunuyuz bir dedenin

Tohumuyuz bir bedenin

Mûnkir ile cenk edenin

Silah olsam ellerine

Bir üstada olsam çırak

Bir olurdu yakın ırak

Kemiğimi yapsam tarak

Yar zülfünün tellerine

Vücudumu kavursalar

Yönüm yare çevirseler

Harman edip savursalar

Muhabbetin yellerini

Vakit kalmadı dermagın

Kaldır Seyrani parmağın

Deryaya akan ırmağın

Katre olsam sellerine

Ara Bul Şem'anı Yak ta

Ara bul şem'anı yak ta

Su gibi engine ak ta

Ne tırnak idim ayakta

Ne taç gibi serde idim

Ne martıyım bahre daldım

Ne dili ummana saldım

Ne er gibi avrat aldım

Ne zen gibi erde idim

Mahremiyim hak râzının

Ma'kesiyim âvazının

Âlem-i ervah sazının

Kolunda bir perde idim

Seyranî kader göçünde

Ne bir iki ne üçünde

Âlem-i ervah içinde

Himmetli bir pîrde idim

Asırda Acaip İşler Çoğaldı

Asırda acaip işler çoğaldı

Bilmem bu işleri kimler ediyor

Dünyayı hep rezil köpekler aldı

Gelen ümeraya karşı geliyor

Biraz bahsedeyim ehl-i zamandan

Yahşılar aşağı düştü yamandan

Aralık itleri olmuş kumandan

Uyuz it kurtlara kumand'ediyor

Buğday unu beğenmiyor enikler

İplikten aşağı düştü ipekler

Hep sedire geçti itler köpekler

Hânedan ayakta hizmet ediyor

Koltuk kılı fark olmuyor sakaldan

Tüccarlar aşağı indi bakkaldan

Aslanlara çoban düşmüş çakaldan

Şimdi aslanları çakal güdüyor

Mekteple medrese ortadan kalktı

Meyhane kerhane meydana çıktı

Ar namus denen şey ortadan kalktı

Şimdi kişi bildiğine gidiyor

Sarhoşlar çoğaldı kalmadı ayık

Bu asır böylece hallere lâyık

Müzevirin adı muhbir-i sâdık

Şimdi kişi bildiğine gidiyor

Şahinler yurdunu tuttu yarasa

Baklava yerine geçti pırasa

Şimdi rağbet deyyus ile terese

Zamane bunlara rağbet ediyor

Boy kürkünü beğenmiyor köçekler

Babasına akl'öğretir çocuklar

Yumurtadan burnu çıkan cücükler

Horoz oldum diye cık cık ediyor

Küçükler büyüğe çorap geydirir

Tatlıyı insana acı yedirir

Seyranî zamane böyle dedirir

Şimdi kişi bildiğine gidiyor

GAZEL

Süzme çeşmin gelmesin müjgân müjgân üstüne

Urma zahm-ı sîneme peykân peykân üstüne

Rîze-i elmâs eker her açtığı zahma o şûh

Lutfu var olsun eder ihsân ihsân üstüne

Dilde gam var şimdilik lutfeyle gelme ey sürûr

Olamaz bir hânede mihmân mihmân üstüne

Yârdan mehcûr iken düşdük diyâr-ı gurbete

Dehr gösterdi yine hicrân hicrân üstüne

Hem mey içmez hem güzel sevmez demişler hakkına

Eylemişler Râsih'e bühtân bühtân üstüne

Rasih

Lâle

Eylül’de melûl oldu gönül soldu da lâle

Lâleyken emel ermedi bahçemde kemâle

Gelmez bu elem neyleyelim fazla suâle

Bir hâile ömrüm ki alınmaz bir kâle

Hülyâ bizi râmeyleyebilmiş ki muhâle

Bir kâküle meyletti gönül geldi bu hâle

Sevdâ denilir düştüğümüz gizli melâle

Bir hâile ömrüm ki alınmaz bile kâle

Bülbül edemez belki de şâir gibi nâle

Yıllar eriyor ağladığım gülle zevâle

Son darbeyi vursaydı ecel bâri mecâle

Bir hâile ömrüm ki alınmaz bile kâle

Edip Ayel

Özellikle sonlarına doğru harikulade tespitlerle dolu, hayli keyfiyetli bir yazı...

Üstad'ın fikriyatının belki de en eksiksiz tarifi budur; saf tasavvuf doruklarına çıkmak için sarp tefekkür patikalarından geçme...

19.yüzyılda Marks ve Engels gibi düşünürler Dünyanın mukaddesiyattan maddeciliğe yol aldığını görüp daha sonra 20. yüzyılda Lenin tarafından bayraklaşacak olan fikrin tohumlarını nasıl serptilerse, Üstad'da dünya çapında islamın muvaffakiyetinin ancak tasavvufla mümkün olacağını gördü ve fikriyatını bu yönde ördü...

Peyami Safa, Babıali'de Üstad'ın kimi konularda konuşup, muhattap olduğu bir yazardır. Nefs muhasebesinden uzak olsa da ruh analizleriyle kötünün iyisi denilebilecek niteliktedir.

Fakat Cemil Meriç onun için 'Sistemin Kalemşörü' derken haklıdır. Üstadın 'Tohum' piyesini göklere çıkarırken keyfiyette ondan on gömlek üstün olan 'Bir Adam Yaratmak' hakkında dut yemiş bülbül kesilmesi fikir haysiyetinden yoksunluğu ve kıskançlığından başka neyle tarif edilebilirki?...

Piyesten iktibas edilmiş bölümler için tıklayınız, Püf Noktası Piyesinden Bir Bölüm, Ruh Röntgeni

Aşağıda, Mithat Cemal'in kaleminden iktibas edilmiş olay, Akif'in verdiği sözde durma hususundaki o harikulade itinayı çerçeveleyen dikkate değer bir misal...

Veteriner Fakültesi'nden sınıf arkadaşı Hasan Efendi'yle Akif, o kadar dost olmuş, o kadar birbirlerini sevmişlerdir ki bir gün birbirlerine söz verirler:

İleride çoluk-çocuk sahibi olurlarsa, ölenin çocuklarına kalan bakacaktı. Ve aradan yıllar geçti. Hasan Efendi ve Akif evlenip çoluk-çocuk sahibi oldular. Bu arada Meşrutiyet ilân edilmişti. Mehmet Akif de Tarım Bakanlığı'nda Genel Müdür Yardımcısı olmuştu. İşte o günlerde, Akif'in Genel Müdürü, Tarım Bakanı tarafından haksız yere görevinden alındı. Akif, bu haksızlığa dayanamadı ve Genel Müdür Yardımcılığı görevinden istifa etti. Artık, işsizdi. Para biriktirme âdeti olmayan, elindeki avucundakini anında çevresindeki yoksul ve kimsesiz insanlar için harcayan Akif, eşi ve çocuklarıyla büyük bir maddî sıkıntıya düştü. O kadar ki, o günlerde Akif'in evine beraber kitap okumak için sık sık gelen ve öğle yemeklerini Akif'in evinde yiyen Mithat Cemal, bu maddî sıkıntıyı açıkça gördüğünden, çeşitli mâzeretler bularak, Akif'e yemekten sonra gitmeye başlamıştı. Gerisini Mithat Cemal'den dinleyelim:

"Bir cuma Akif'in evinde sekiz çocuk buldum. Teker teker çok sevimli olan çocuklar bir araya gelince ne manzara alırlar malumdur. Evde sekiz kişilik bir kıyamet kopuyordu. Akif'in beş çocuğuna katılan bu üç çocuğun komşudan gelmiş ufak misafirler olduğunu zannettim ve ertesi cuma bu çocuk gürültüsüyle artık karşılaşmam sandım.

Fakat her cuma sekiz çocukla sofada aynı kıyamet kopuyordu. Akif de buna katlanıyordu. Bu üç çocuğun gelişi, Akif'in çocuklarına da fazla hürriyet vermişti.

Bir cuma, sofada, çocuklardan birinin yanağını, hıncımdan çimdikler gibi sıkarak, Akif'e sordum:

-Kim bu yavrular?

-Akif cevap vermedi.

Odaya girince, bu üç ızdırabını, bu misafir çocuklarını Akif'e takılarak tebrik ettim. Akif'in yüzü değişti:

-Misafir çocukları değil, benim çocuklarım! dedi.

Üç beş haftada üç çocuğu nasıl olurdu?

-Hasan Efendi öldü de...

Dedi; ve çocuklar, kim evvel ölürse hayatta olanın bakacağı çocuklardı, rahmetli Hasan Efendi'nin çocukları.

Fakat Akif bu çocuklardan daha güzeldi: Mektepte verdiği sözü hâlâ unutmayan bir çocuk."

Selamlar

Meselenin ne edebi, ne de fikri bir ilerleme kaydedememiş olması ve karşılıklı atışma şekline dönüşüp daha büyük bir tatsızlığın yaşanmasına meydan verecek hale gelmesinden ötürü, konu kapanmıştır.

Kapanmasının tek sebebi Can Yücel'in üstad hakkındaki bir takım nahoş ifadeleridir. Yoksa 'Diğer Şairler' bölümümüzün işleyiş politikası aynıdır, değişmemiştir.

Türkiye'de parti, Büyük Fransız İnkılâbından tam yarım asır sonra (1789 - 1839) Tanzimat hareketiyle zeminini bulur ve Abdülaziz devrinde "Genç Osmanlılar" adlı bir hücrecik halinde protoplazmalaşır. Bu, Batıdan sıçrama, frengi gibi bir mikroptur. Bir mikrop ki, memleketin iç halini, kendi içinden fışkırma, kendi öz nefs muhasebesine dayalı bir vicdan tepkisiyle düzeltmek ve aslî cevherine döndürmek cehdi yerine, dışarının ve düşman dünyanın bu hale bakışını, güya deva ve yol gösterisini böylece Türk'ü kökünden ayırmak ve boşluğa düşürmek gayretini kukla şuursuzluğu içinde temsil eder. Türkteki İslâm birlik ve bütünlüğü karsısında Batı adamının beş asırdır yapamadığını bir asra, evet, tam bir asra sığdırmak ve bunda da muvaffak olmak gibi bir yörünge belirtir. Bizde parti, kendi öz hakikatimizin koruyucusu olarak içimizden doğma değil, düşmanımızdan gelme ve onun öz hakikatini bize yamamak bahanesiyle bizi öz hakikatimizden mahrum bırakma (strateji)sinin "veled-i zina"sidir. Avrupalı bu "veled-i zina"yı büyür büyümez, kubbesini, sütunlarını, dört duvarını ve temelini yıkması memuriyetiyle cami kapısı önüne bırakmış ve muradına bal gibi ermiştir.

Necip Fazıl (Babıali)

Büyük Doğu dergilerinde Neslihan Kısakürek imzalı yazılardan bazılarına -şimdi- dikkat ettim. Kesinlikle üstadın üslubuyla yazılmış. Hangi sebeple eşinin adını seçti acaba ? Sual kendime...

Üstad Neslihan Kısakürek imzasını Erzurum'da askerlik vazifesini yaparken yazdığı siyasi içerikli Çerçeve'lerde kullanıyor. İzahı oldukça basittir; askerere siyasi yazılar yazmanın yasak olması... (Kaynak olarak Bab'ıAli s.115'e bakılabilir.)

Bu kişinin böyle bir sitede ne işi var?Heralde sadece şiiri için eklenmiş ama silinirse çok bahtiyar olurum.Bu adam din düşmanıdır.Biraz daha Kısakürek'in görüşünden olan kişileri eklerseniz daha münasip olur...Selam ve dua ile...

Daha önce de farklı başlıklarda üzerinde durduğumuz gibi sitemizin bu kısmı, şu veya bu fikriyat ya da inancın hükümleri altında veya hizmetinde değildir. Şiirlerin sadece edebi cihetleriyle haşır neşir olduğumuz bu kısımdaki tek muvazenemiz itidaldır. İtidal sınırlarını zorlamadıkça istenen şiir eklenebilir. Site yönetimi olarak bölüm için kabaca bu şekilde çerçevelediğimiz 'münasiplik' durumuna bu şekilde riayet etmeniz elzemdir. Bu noktadan sonra mevzunun uzamamasını ümit ediyorum.

Saygı ve selamlarımla

Tasavvufta fert ile cemiyet arasındaki uçurum iki merhalede aşılır. İlk merhale, 'terk', yani ferdin ictimai hayattan soyutlanması, artık derisinin bile ağırlık olduğu bir inzivaya çekilmesidir... Bu münzevi hal, nefs ve her türlü iç muhasebenin yapıldığı çileli bir evredir. Fert, fikir buudu çapında tefekkür sokaklarını arşınlar, arşınlar, ta ki hayret bahçesine ulaşıncaya kadar.

İkinci merhale ise (terk-üt-terk) yani terketmeyi terketmedir. İlk merhalede (pişen) fert, artık cemiyette olmaya muhtaç olan değil,bizzat (olduran)'dır. İşte nicedir dillerde pörsütülen, papağanvari tekrarlanan (toplumsal sorumluluk) ve (bilinç) isimli sathi,sahte ve icraatten ziyade gösterişten ibaret olan makamın özü budur...

Üstad'dan yine müthiş bir tespit. Almanların II. Dünya Savaşındaki şahlanışları, toslayışları ve nihayet üzerlerine ateş sıkılan böcekler gibi apar topar yuvalarına geri dönmeleri olayı, tam olarak nida ve istifham mefhumlarının madde üzerindeki tahakkümünü apaçık remzlendiren cinstendir.

Evet, onlar nida safındaydılar ama ulvi keyfiyetle kanatlı olan bir nida değil, tamamiyle nefsleriyle besledikleri, gurur icabı bağlandıkları iptidai bir nida... O destansı ilerleyişlerinin, kızdırılıp gözleri bağlanmış bir boğanın sağa sola tepinmesi şeklinde vuku bulup ardından kuzular gibi geri çekilme şeklinde sonlanmaları, keyfiyetli bir ruh kaynağından mahrum olmaları yüzünden madde planında hüsrana uğramalarıyla açıklanabilir.

Ya sağlam bir imanın himayesindeki inancın ve nidanın azameti? Onun aksiyon planındaki kudreti, şahlanışı nelere muktedirdir? Bu konuda ne kadar derinleşsek azdır...

Konu taşınmıştır..

Adalet mefhumu kuru akılcıların, pörsümez fikriyat karşısında fikir mahallesi dairesinde hiç bir itin tenezzül etmeyeceği kadar adi taktiklerin mimessilliğini yapanların idaresinde olunca, hakimiyet vasfından ziyade nefslerin hakimiyeti altına giren, iktidar vasfından ziyade pısırıklığın kanun olduğu bir mefhum olur.

Üstad hakkında açılmış bütün davalarda bu oldukça bariz bir şekilde göze çarpar. Görünürde sanık sandalyesinde olan Üstaddır ama, onun kendini savunuşu işte bu güruhu nizam önünde, fikriyat ve gerçek adalet önünde idamlık çapta bir davanın mahkum makamına düçar eder...

Ne hazindir, ebediyet adına bu kadar nasipsiz bir güruhun, uluorta fahişelik yapan kadınların namustan dem vurmalarına denk, ebediyet üzerinde bu kadar hak idda etmeleri!...

Ya hakiki manada ebediyetin fikrini vermek uğruna çile çeken, pörsümez Yeni'nin mimessilleri? Onların heykeli nereye dikili? Olsa olsa darağacına!..

Üstadın, heykel üzerine diğer bir yazısı için tıklayınız, Abide

Benem Ol Aşk Bahrisi

Benem ol aşk bahrisi, Denizler hayran bana

Derya benim katremdir, Zerreler umman bana

Kaf dağı zerrem değil, Şems u Kamer ram bana

Hak'tır aslım şek değil, Mürşittir Kur'ân bana

Çün dosta gider yolum, Mülk-i ezeldir ilim

Aşktan söyler bu dilim, Aşk oldu seyran bana

Yoğiken ol barigâh, Vâridi ol padişah

Ah bu aşk elinden âh, Derd oldu derman bana

Adem yaratılmadan, Can, kalıba girmeden

Şeytan lâ'net olmadan, Arş idi seyran bana

Yaratıldığı Mustafa, Yüzü gül gönlü safa

Ol kıldı Hakka vefa, Andandır ihsan bana

Aşk halinden bilmeyen, Ya delidir ya diri

Ben kuş dili bilirim, Söyler Süleyman bana

Şeriat ehli ırak, iremez bu menzile

Aslım Hak'tır şek değil, Mürşidim Kur'ân bana

Yunus bu halk içinde, Eksiklidir Hak bilir

Divâne olmuş çağırır, Dervişlik bühtan bana

Yunus Emre

size de servinin neden ahirete perdelik olarak simgelendiğini sorabilir miyim?[/b][/color]

Üstadın bu şiirini idrak etmek için, betimlediği her müşahhas mefhumun ruhi boyutunu fikretmek elzemdir.

Misal, Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet dizelerinde, dünya zevklerine aldanmış olmanın coşkulu ve vahim haliyle (Beyoğlu), namütenahi alemin kapısından geçişin ızdıraplı hali (Karacaahmet) şairane bir dille anlatılarak okuyucunun bu iki kutuplaşmış mefhum arasında mukayese gücünü kullanması sağlanmıştır.

Hiç görmedim ama muhtemeldir ki Karacaahmet mezarlığının çevresi servilerle çevrilidir. Üstad Karacaahmet'i ahiret, dışında kalan yerleri ise Dünya olarak tahayyül etmiş, dolayısıyla serviler, Karacaahmet ile çevresi arasında mücerret bir perde veyahut farklı bir deyişle sınır teşkil etmiştir.

İstanbul hakikatten hem mücerret hem de müşahhas vasıflarıyla gerek his, gerekse fikir sokağından geçen her şair ve yazar için eşsiz ve hayli bereketli bir mekandır. Bana sorarsanız bir şair ya İstanbul'da, ya da gurbette yaşar.

Attila İlhan'ın, İstanbul'da yaşayan bir yazar arkadaşı konu sıkıntısı çektiğini söylediğinde " ulan ben şurda oturduğum yerde iett söförlerinin hayatını yazsam çok güzel roman olur be" şeklinde hoş bir nüktesi vardır. B)

Sardunyaya Ağıt

İkindiyin saat beşte

Başgardiyan Rıza başta

Karalar bastı koğuşa

Ikindiyin saat beşte

Seyre durduk tantanayı

Tutuklayıp sardunyayı

Attılar dipkapalıya

İkindiyin saat beşte

Yataklık etmiş zaar

Suçu tevatür ve esrar

Elbet bir kızıllığı var

Ikindiyin saat beşte

Dirlik düzenlik kurtulur,

Müdür koltuğa kurulur

Çiçek demire vurulur

İkindiyin saat beşte

Canların gözü yaşta,

Aklı idamlık yoldaşta,

Yeşil ölümle dalaşta

İkindiyin saat beşte

Can Yücel

Tabir İçin Bir Rüya

Hiç mi sabah görmedik yani !

Böyle yeşil gökyüzü mü olurmuş !

O karpuzu hangi dürzü astı oraya ?..

Vur bıçağı , bakma yaşın gözüne !

Çal bıçağı parmaklıklar arasından

Ki yarılsın çil çubuklu -kabuğu

Çatırdıya çatırdıya !..

Vur pençe-i Ali'deki şemşir aşkına !

Vur ki çıksın,

Çıksın gayri ortaya

Kuyu- yeşil hapislere sığmayan,

Kan-davalı ,

Delikanlı

Kızılbaş !..

Can Yücel

Kayıp Çocuk

Birden işitilmez olsun ayak seslerim;

Gölgem bir başka sokağa sapıversin;

Unutayım bir anda her şeyi,

Nerde oturduğumu,

Bir tuhaf adem olduğumu Can adında.

Aklım arayadursun başka kapılarda kısmetimi,

Ben, bilmediğim sokaklarda bir başıma;

Gönlüm öylesine geniş, öyle ferah,

İlk defa görmüş gibi dünyayı,

Bir şaşkınlık içinde, yeniden doğmuş gibi;

Hatırlamam artık değil mi, dostlar,

Hatırlamam artık garipliğimi?

Can Yücel

Martılar Ki

Günlerdir körköstebek nefsimle öyle hırlı

Ve öylesine harlı ki

esrik nefesim

Bir kibrit tutsam parlayacak.

Bir sarnıç gemisi diyecekler alev almış

Boğazın iki yakasından

oysa bir gaz tenekesiyle bir şişe mavg

Gelişi güzel mi güzel bir ocak

Suların ortasında sevgili öfkemle benim

Yanacak bahar erişinceye değin

Soğuktan morarmış kanatlarını

ısıtsın diye martılar

Martılar ki sokak çocuklarıdır denizin

Can Yücel